ΕΤΩΝ 30.....

Χτές λοιπόν ήταν η αποφράδα μέρα. Πρέπει να είναι η πρώτη φορά στη ζωή μου που δε γιόρτασα τα γενέθλιά μου, καταραμένε πυρετέ...

Κάνω flash back, συνειδητοποιώ πόσα πράγματα εχουν αλλάξει από τα περσινά γενέθλια...και παθαίνω σόκ.

Μετά συνέρχομαι, κάτσε να δείς, δέν είναι και τόσα πολλά τελικά...ο βασικός άξονας της ζωής μου παραμένει ο ίδιος. Κι'αυτό δε μου αρέσει καθόλου. Και δεν έχει καμία σχέση με τα ηλίθια σχέδια και τα χρονικά deadlines που εφευρίσκουν κάποιοι γιατί χρειάζονται ένα ΣΤΟΧΟ, κάτι να τους κρατήσει ζωντανούς και συγκεντρωμένους 'αυτόν...Έχει σχέση με τις εμπειρίες, θέλω κι'άλλες. Τα θέλω όλα. Μακάρι να μπορούσα να δοκίμαζα ν'αλλάξω εντελώς ζωή, τα πάντα, αλλά αν νοσταλγούσα να μπορούσα να ξαναγυρίσω, έτσι??? Φυσικά, αφού διστάζω ακόμη και να κουρέψω κοντά τα μαλλιά μου...

-Πώς αισθάνεσαι σήμερα που μπαίνεις στα τριάντα??? (μία φριχτή φίλη της μαμάς μου που παίρνει κάθε χρόνο τηλέφωνο...)

-Μια χαρούλα, ευχαριστώ! απαντώ χαρωπά και αμέσως βάζω ανοιχτή ακρόαση αφού πάντα τις φίλες της μαμάς μου τις βάζω ανοιχτή όταν κυκλοφορεί κι'άλλος στο σπίτι..,

-Αχ...μονολογεί, σαν τον Κωστή μου κι'εσύ...εμείς στην ηλικία σας είχαμε χτίσει σπίτι, είχαμε κάνει δύο παιδιά κί'εσείς...αύριο μπορεί να μην έχετε και δουλειά, κακόμοιρα ε κακόμοιρα! (αυτό παραπάει!)

-Ευτυχώς έχουμε εσάς και έχετε φροντίσει να έχουμε ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι μας ότι και να συμβεί, της κελαηδάω γλυκά και σκεπάζω το ακουστικό για να μην ακούσει το Γ. που γρυλλίζει "Άντε γαμηθείτε κολόβλαχοι που σας έκανε ο Αντρέας ανθρώπους, ξεσκιστήκατε στην αντιπαροχή και μιλάτε κι'από πάνω αυτοδημιούργητοι του κώλου που άμα δε σκοτώνατε τα χωράφια δε θα είχατε δεί θάλασσα ακόμα..ούστ..."

-Τί δουλειά κάνει αυτή η καριόλα? με ρωτάει όταν κλείνω το τηλέφωνο.

-Τίποτα, νοικοκυρά, του απαντάω και για τα επόμενα πέντε λεπτά γελάω ασταμάτητα ακούγοντάς τον να της ρίχνει καντήλια...

Λοιπόν όντως. Έχω φτάσει τα 30 και δεν έχω χτίσει σπίτι. Ευτυχώς υπάρχει αλλά αν δεν υπήρχε δε με χάλαγε ιδιαίτερα και το ενοίκιο για όλη μου τη ζωή.. Επίσης δεν έχω παντρευτεί, ούτε καν αρραβωνιαστεί έστω και μία φορά mon dieu! Δεν έχω και δύο παιδιά. Το ποιός θα τα μεγάλωνε αν τα είχα είναι μια άλλη υπόθεση αφού ύπό τις τρέχουσες συνθήκες για να τα μεγαλώσω θα έκανα στάνταρ και δεύτερη δουλειά και μάλλον θα τα έβλεπα μόνο το Σαββατοκύριακο και σ'ένα δραματικό κρεσέντο θα έχωνα το κεφάλι μου στο γκάζι ακούγοντάς τα να αποκαλούν τη Σβελτάνα "μαμά"! (Μή γελάτε, έχει συμβεί σε γνωστό μου που υποχρέωσε τη γυναίκα του να παραιτηθεί από τη δουλειά της με δεύτερη επιλογή το διαζύγιο κι'αυτός δουλεύει ακόμη δεύτερη δουλειά λέγοντας το ζώδιό τους σε κάτι βαρεμένους που παίρνουν τηλέφωνο στα 09ο μές τη νύχτα...)

Tι έχω καταφέρει λοιπόν? Κατα βάση τίποτα. Δεν 'έχω σταθερή δουλειά, δε βγάζω πολλά χρήματα, δεν ξέρω τι μου ξημερώνει και που θα καταλήξω. Βασικά δε με ενδιαφέρει να καταλήξω κάπου και αυτό είναι από μόνο του ένα πρόβλημα αλλά τί να κάνω? Μπορεί να είναι και το μεγαλύτερό μου ελάττωμα, το να μή βάζω στόχους. Ο μόνος στόχος που έχω βάλει στη ζωή μου ήταν να περάσω στις Πανελλήνιες. Μετά τους παράτησα. Και ότι γίνει. Και κατα σατανική σύμπτωση πάντα κάτι γίνεται. Και χαμογελάω. Και με δέρνει υπέρμετρη αισιοδοξία που φαντάζομαι κάποτε θα την πληρώσω ακριβά αλλά μέχρι τότε μπορώ να χαμογελάω??

Τώρα που το θυμήθηκα έχω ένα στόχο, να ζήσει σα βασίλισσα τα επόμενα χρόνια η χνουδωτή μπάλα που κοιμάται αυτή τη στιγμή στα πόδια μου...αυτό μόνο. Και να μην ξεχνώ κάθε μέρα να ευχαριστώ τον καλό θεούλη που στη ζωή μου υπάρχουν ο Μ, η Λ, η Κ, ο Γ, η Μ, η Ν και τόσοι άλλοι...

Αυτά είχα να πώ.

Σας αφήνω γιατί η αντιβίωση μ'έχει τσακίσει.

Η υπέργηρη μικρή σας looser!

EΠΙΣΤΡΟΦΗ....

UPDATE: Ο πυρετός μου γύρισε σε ωτίτιδα! Τί φρίκη! Δε με είχε ξαναπονέσει ποτέ το αυτί μου, τραγικός πόνος???? Νόμιζα τη νύχτα πως θα μου σπάσόυν τα τύμπανα! Είμαι με χιλιάρα αντιβίωση, κρατιέμαι ίσα για να πάω για δουλειά και όταν γυρίζω καταρρέω, ΒΟΗΘΕΙΑ!


Ούφ...μία απ'τα ίδια από αύριο..Ευτυχώς το Πάσχα πλησιάζει αλλιώς μπορεί και να μη γύριζα!


Και μόλις είδα τί με περιμένει από δουλειά τώρα που γύρισα παραλίγο να ξαναφύγω τρέχοντας...


Εσείς θα με περιμένετε λίγο ακόμη, έ???


Για μερικές μέρες θα πήζω άσχημα.


Ούτε να πάω για το Tatoo δεν προλαβαίνω...


Ποιό tatoo???


Λοιπόν, τον αγαπώ τόσο πολύ τον πρίγκηπα της φωτογραφίας που σκέφτομαι να σημαδέψω τη σωματάρα μου με την πάρτη του!

ONLY YOU.....

ΕΚΤΑΚΤΟ UPDATE:

Κανείς μας δεν είναι άξιος για γονιός...είμαστε όλοι σιχαμερές ΠΟΡΝΕΣ...

Αν είμαι υπέρ η κατά όσον αφορά στο γάμο ομοφυλοφίλων στην Ελλάδα???

Αρνούμαι να απαντήσω στα αυτονόητα. Προσωπικά θεωρώ το θεσμό του γάμου τελείως αχρείαστο πλέον μιας και μπορείς μια χαρά να ζήσεις με το σύντροφό σου χωρίς να σε πρήζει κανείς, ή να υπογράψεις αυτό το καινούριο συμφωνητικό για να κατοχυρωθεί το τυχόν παιδάκι σου. Υπάρχει όμως πολύς κόσμος εκεί έξω που θέλει να επισημοποιήσει τον έρωτά του. Και καλά κάνει. Και το δικαίωμα αυτό ανήκει φυσικά σε όλους τους συμπολίτες μας. Είτε αυτό αρέσει σε κάποιους είτε όχι.

Μεγάλωσα σε επαρχία, όπου τα πράγματα είναι και ήταν (ακόμη πιο) δύσκολα για τους ομοφυλόφιλους. Αρνούμαι να πιστέψω πως σήμερα είναι περισσότεροι από όσο ήταν κάποτε. Απλώς σήμερα αρκετοί από αυτούς και μακάρι όλοι, ακολουθούν τις επιλογές τους. Από μικρό άκουγα τους γονείς μου και τους φίλους τους να σχολιάζουν για τον τάδε ή το δείνα (οικογενειάρχες όλοι τους). Μεγαλώνοντας, μένοντας πια στην Αθήνα αλλά διατηρώντας στενότατες σχέσεις με τους φίλους μου εκεί, κάθε λίγο και λιγάκι τα νέα κατέφταναν σφαίρα. Ο πατέρας του Γιώργου γυρίζει στα μπαρ και την πέφτει σε αγοράκια, ο θείος του Δημήτρη το’σκασε με το Βασιλάκη που δούλευε στο μαγαζί με τις αντίκες για Αθήνα, η κόρη του Παπαδόπουλου του μηχανικού παράτησε τον άντρα της για μια γκόμενα που την είχε γνωρίσει φοιτήτρια, το Μίμη τον πέταξε έξω από το σπίτι ο άντρας της αδερφής του ουρλιάζοντας «Όξω μωρή πουστάρα…»

Στην Αθήνα φυσικά ζούσαν και ζουν πολύ περισσότεροι, εκεί όμως τα νέα ταξιδεύουν μέχρι να καπνίσεις ένα (η να πεις) «τσιγάρο». Άνθρωποι δυστυχισμένοι, που αναγκάστηκαν εξαιτίας μίας κουφής στις ανάγκες τους κοινωνίας να συνάψουν επίσης δυστυχισμένους γάμους με το άλλο φύλο, με συντρόφους που φυσικά και «ήξεραν» αλλά εθελοτυφλούσαν, με φτωχούλες που παντρεύονταν ομοφυλόφιλους γόνους αριστοκρατικών οικογενειών προκειμένου να τεκνοποιήσουν για τα μάτια (και ο αριθμός των σεξουαλικών επαφών που είχαν με τον άντρα τους φυσικά ισοδυναμούσε μ’εκείνον των παιδιών τους…), με παιδιά που τα έδειχναν με το δάχτυλο στο σχολείο κοροϊδεύοντας τα ολημερίς κι’οληνυκτίς για το «κουσούρι» του γονιού τους αν κάποτε αυτό μαθευόταν, τις περισσότερες φορές δηλαδή. Και όσοι από’σας έχετε μεγαλώσει σε επαρχία θα ξέρετε πως τα Αθηναιάκια είναι αγγελούδια συγκριτικά με τα παιδιά της επαρχίας σε κακία…

Είναι λοιπόν περιττή η διευκρίνιση του αν προτιμώ μια σάπια ως το κόκαλο κοινωνία που καταδικάζει την οποιαδήποτε ιδιαιτερότητά σου, σε σχέση με μια ελεύθερη κοινωνία όπου ο καθένας μπορεί να ζεί όπως θέλει χωρίς να πασχίζει μια ζωή να αποδείξει κάτι στους γύρω του χωρίς τελικά να υπάρχει λόγος. Γιατί η ζωή είναι μικρή. Και θαυμάσια.

Κάποτε, πολύ κάποτε, ήμουν αντίθετη στην υιοθεσία παιδιών από ομοφυλόφιλους. Όχι από προσωπική μου ιδεολογική κρίση, αλλά επειδή λυπόμουν τα παιδάκια γι’ αυτά που θα άκουγαν στο σχολείο και το δρόμο μέχρι να μεγαλώσουν. Σιγά-σιγά αλλάζω γνώμη…

«Δεν καταλαβαίνεις», μου έλεγε προχτές ένας φίλος που η κοπέλα του δουλεύει στο «Παίδων». «Γυρίζει κάθε βράδυ άρρωστη. Ξέρεις πόσα παιδάκια νοσηλεύονται εκεί κάθε μέρα επειδή οι γονείς τους τα έχουν τσακίσει κυριολεκτικά στο ξύλο? Τους χτυπάνε τα κεφάλια στον τοίχο ,το διανοείσαι?? Και δε σου μιλάω για τίποτα γύφτους, οι περισσότεροι είναι καρμπόν του διπλανού σου στο γραφείο.»
Ομολογώ πως είχα διαβάσει πρόσφατα ένα άρθρο στην εφημερίδα γι’αυτό το θέμα και είχα φρίξει με τους αριθμούς, ειδικά με τις σεξουαλικές κακοποιήσεις παιδιών, αλλά πίστεψα πως ήταν υπερβολή…μάλλον δεν ήταν.

Δε μπορώ να καταλάβω λοιπόν

-Γιατί είναι καλύτερο για ένα παιδί να μεγαλώνει με κάποιον που το κακοποιεί σεξουαλικά.
-Γιατί είναι καλύτερο να ζει στο ίδιο σπίτι με κάποιον που το σκοτώνει στο ξύλο επειδή έχει τα νεύρα του.
-Γιατί επιτρέπεται να γεννάνε και να μεγαλώνουν παιδιά άνθρωποι διανοητικά καθυστερημένοι (και μη με πείτε ρατσίστρια, καταλαβαίνουμε όλοι τι εννοώ…)
-Γιατί επιτρέπεται με 2 χιλιάρικα ο οποιοσδήποτε ανώμαλος να αγοράσει ένα παιδί από τις Ανατολικές χώρες.
-Γιατί γεννάνε με το νόμο δέκα και δεκαπέντε παιδιά άνθρωποι που αδυνατούν να τους προσφέρουν τα στοιχειώδη, φαγητό, νερό, σχολείο.
-Γιατί τα ορφανοτροφεία είναι γεμάτα με παιδιά που δεν έχουν την παραμικρή ελπίδα για ένα ελπιδοφόρο μέλλον.
-Γιατί αυτός ο άρρωστος επιτρέπεται να τεκνοποιήσει…

- Γιατί σας φαίνεται τόσο τραγικό αντί να μεγαλώσει ένα παιδί υπό αυτές τις συνθήκες, να μεγαλώσει πχ. με το Βαλλιανάτο και το σύντροφό του, ή με κάποιο παρόμοιο ζευγάρι ανθρώπων που διαθέτουν ΕΠΙΠΕΔΟ. Το «επίπεδο» αποτελεί γενικότερα λέξη-κλειδί για μένα όταν διαχωρίζω πρόσωπα και καταστάσεις με το φτωχό μυαλουδάκι μου. Και μη μου πείτε πως φοβάστε πως το παιδί θα γίνει κι’αυτό ομοφυλόφιλος γιατί
- Α: Δε βλέπω και πάλι που το πρόβλημα και
- Β: Οι περισσότεροι ομοφυλόφιλοι στην Ελλάδα προέρχονται από τη μέση αστική τάξη, μανούλα και πατέρας τους γέννησε και με μανούλα και πατέρα μεγάλωσαν, άρα το επιχείρημα αν αντιστραφεί δε διαθέτει καμία αποδεικτική αξία.
-
- Εν πάσει περιπτώσει εφ’όσον τα λεσβιακά ζευγάρια εδώ και αιώνες αποκτούν και μεγαλώνουν παιδιά με τις τράπεζες σπέρματος και αυτό είναι κοινό μυστικό, ( το παιδί μεγαλώνει με τη χωρισμένη μαμά και μια φίλη της) προφανώς αδικούνται μόνο οι άντρες ομοφυλόφιλοι.


Τέλος, δε μπορώ να καταλάβω σε τι υστερεί ένας ομοφυλόφιλος γονιός σε σχέση με έναν ομοφυλόφιλο δήμαρχο. Δεν είδα πουθενά δηλώσεις σας περί του θέματος κύριε Κακ......η μου…

ΥΓ1: Η αλήθεια είναι πως θα’πρεπε να κρατήσω και λίγο κακία στους άντρες ομοφυλόφιλους που μου στερούν το κομμάτι που μου αναλογεί από τον αντρικό πληθυσμό της πόλης…

ΥΓ2: Ευχαριστώ όμως τις φίλες από τη Λεσβιακή Κοινότητα που μου το επιστρέφουν πίσω άθικτο! Να’στε καλά κορίτσια!

SORRY BOYS!

Έτσι λοιπόν, δεν έχω περίοδο.
Όχι από πάντα, εδώ και μερικούς μήνες.
Μου την έχουν κόψει για ιατρικούς λόγους και ίσως αυτό κρατήσει για πάντα, δεν το ξέρω.
Σε περίπτωση που θέλω να κάνω παιδί θα μου εφαρμόσουν κάτι που λέγεται «τεχνητή ωορρηξία», εννοείται πως θα δυσκολευτώ πολύ πιο πολύ σε σχέση με μία κοπέλα που έχει την κανονική της ωορρηξία αλλά δεν είναι ακατόρθωτο.
Και ούτως η άλλως δε σκοπεύω να κάνω παιδί, δεν είναι εκεί το πρόβλημά μου.

Το πρόβλημά μου είναι πως αρκετοί από τους γύρω μου θεωρούν πως το να μην έχω περίοδο αποτελεί από μόνο του πρόβλημα. Ευτυχώς δεν αναφέρομαι στα φιλαράκια μου, αλλά σε διάφορούς άσχετους που όταν το αναφέρω με κοιτάζουν εμβρόντητοι και αναφωνούν διάφορα, από «Όχι ρε πούστη μου» μέχρι «Κρίμα βρε νέο κορίτσι…». Έχω ακούσει ως και «Σσσστ…μην το λές κι εσύ δεξιά κι’αριστερά»(!)
Παίρνω όρκο για μερικούς και μερικές, πως αν την επόμενη στιγμή σήκωνα το μπατζάκι μου και αποκάλυπτα κλαίγοντας ένα ξύλινο πόδι, θα με παρηγορούσαν με την εξής φράση:»Έλα μωρέ, εδώ δεν έχεις περίοδο, ένα κομμένο πόδι σε πείραξε??»

Αφορμή για το πόστ αυτό στάθηκε μια κουβέντα που είχα την Παρασκευή με το (σούπερ ουάου) γυναικολόγο μου. Με ρώτησε για πολλοστή φορά αν αισθάνομαι καλά ψυχολογικά και αν θέλω να επισκεφτώ κάποιον ειδικό. Για μια ακόμη φορά έβαλα τα γέλια και του εξήγησα πως ο τελευταίος άνθρωπος σ’αυτή τη ζωή που θα πήγαινε σε ψυχολόγο είμαι εγώ και αυτό θα μπορούσε να συμβεί σε ελάχιστες περιπτώσεις, όπως το ξύλινο πόδι που λέγαμε…Επίσης θα είχα τρομερά ψυχολογικά προβλήματα αν ήμουν πολύ φτωχή, είμαι σίγουρη γιατί τη φοβάμαι πολύ τη φτώχεια, αλλά φαντάζομαι πως όταν δεν έχεις 5ευρώ να πάρεις ψωμί και γάλα τη λέξη «ψυχολόγος» την έχει κάνει ούτως η άλλως delete το μυαλό σου…
Ο γιατρός μου απάντησε πως αν λέω αλήθεια, είμαι η μοναδική του πελάτισσα με το ίδιο πρόβλημα που είναι καλά. «Έχουν πάθει όλες κατάθλιψη, μου εξηγεί. Όχι μόνο οι συνομήλικές σου, αλλά και οι πολύ μεγαλύτερες που έχουν ήδη τεκνοποιήσει, σταμάτησαν να αισθάνονται γυναίκες, έτσι ισχυρίζονται, δε μπορούν να συμφιλιωθούν με το γεγονός και ζούν πλέον μέσα στη δυστυχία.»

Η απάντησή μου ήταν πως ακόμα και σε περιόδους πεσμένης αυτοπεποίθησης που φυσικά δεν έχουν σχέση με το αν έχω περίοδο η όχι, μία εποικοδομητική βόλτα στα μαγαζιά και το Hondos αρκεί για να με κάνει να αισθανθώ 100% θηλυκό. Και η αλήθεια είναι πως ποτέ μα ποτέ δεν έχω «πέσει» εξαιτίας τέτοιου είδους θέματος, για όλα τ’άλλα ναι, το συγκεκριμένο νομίζω πως θα συμβεί όταν θα σταματήσουν να μου την «πέφτουν» οι υπόλοιποι!
Και πάλι ο γιατρούλης δεν πείστηκε. Μου άρχισε τα φρουδικά του, κοινώς για μία ακόμη φορά με αποκάλεσε ασύστολη ψεύτρα και μου επισήμανε πως αν ντρέπομαι να ομολογήσω στον ίδιο ότι έχω πρόβλημα, μπορώ μια χαρά να το κάνω στον ειδικό, μάλιστα σε τέτοιες περιπτώσεις σου τον δικαιολογεί και το ταμείο σου! ( κοίτα να δεις τι μαθαίνεις!) Με το γνωστό συγκαταβατικό ( και ενίοτε πολύ σπαστικό ) ύφος που παίρνουν οι γιατροί και βέβαια κάποιοι συνάνθρωποί μας που αδυνατούν να κατανοήσουν πως το αυτονόητο δεν είναι πάντα το ίδιο για όλους, μου εξήγησε μαλακά πως όταν γίνεται κάτι αντίθετο με τη φύση, τα συναισθήματά μας δεν το δέχονται και αντιδρούν.» Γι’αυτό παθαίνουν κατάθλιψη, καταλαβαίνεις? Επειδή έγινε επέμβαση αντίθετη στη φύση!»
«Μ’αυτή τη λογική, γιατί κόβουμε τα μαλλιά μας?» τον αντικρούω. Η φύση τα θέλει να μακραίνουν κι’εμείς επεμβαίνουμε.
«Ναι, αλλά δεν τα εξαφανίζουμε, μου επιτίθεται. Απλώς τα κονταίνουμε»
«Το σάπιο δόντι όμως το ξεριζώνουμε!», τον ταπώνω θριαμβευτικά…

Κι’έτσι για μία ακόμη φορά, όπως γίνεται δύο φορές το μήνα εδώ και καιρό, αποχωρίστηκαν ένας άνθρωπος που δεν έχει κατάθλιψη κι’άλλος ένας που είναι πεπεισμένος πως ο άλλος έχει κατάθλιψη και δε ζητάει βοήθεια…

Και τώρα μπορούμε να δούμε τη δική μου άποψη.

Σόρι για την ισοπέδωση αλλά κατά τη γνώμη μου όλα αυτά περί ψυχολογικών προβλημάτων, είναι πούτσες μπλέ. Στοιχηματίζω πως από τις πελάτισσες που μου ανέφερε ούτε οι μισές δεν πάσχουν στ’αλήθεια από κατάθλιψη. Πιστεύω πως απλούστατα πάσχουν από την πιο μοντέρνα ασθένεια τις εποχής μας που ονομάζεται «Ψάχνω για πρόβλημα». Σοβαρό κιόλας.
Η αλήθεια βέβαια είναι πως επειδή περνούσα πολύ άσχημα το θέμα με την περίοδο, με πρόχειρους υπολογισμούς εχω χάσει γύρω στα πέντε χρόνια από τη ζωή μου ξαπλωμένη σ’ένα κρεβάτι ουρλιάζοντας από τους πόνους, αδυνατώντας να δουλέψω ( μα κανείς δεν εχει σκεφτεί πως οι κακομοίρες οι γυναίκες που υποφέρουν τις μέρες εκείνες δικαιούνται έστω και μία μέρα το μήνα άδεια), να ταξιδέψω και να συρθώ έξω από το σπίτι, η τωρινή μου ζωή μου φαίνεται ένας παράδεισος!

Για πρώτη φορά αισθάνομαι τόσο δυνατή, τόσο κεφάτη και τόσο…ανέμελη να οργανώσω οτιδήποτε χωρίς να έχω στο μυαλό μου πως αυτό το οτιδήποτε ΔΕΝ πρέπει να συμπέσει με την καταραμένη εβδομάδα. Επίσης μπορώ να κάνω έρωτα όποτε θέλω. Και να κυκλοφορώ μ’ένα μουτράκι φράπα, χωρίς να είμαι κατακίτρινη και εξασθενημένη, με μαύρους κύκλους κάτω από τα μάτια λόγω της άκαρδης αφαίμαξης. Και εννοείται πως (ειδικά έδω μέσα) δεν έχω λόγο να πω ψέματα, είμαι μια χαρά, από διάθεση εννοώ.

Θα ήθελα να υπενθυμίσω στις κυρίες και τις κοπέλες που έχουν το ίδιο πρόβλημα, πως οι περισσότερες απο’μας, πριν τη συγκεκριμένη διάγνωση, περάσαμε από το εφιαλτικό στάδιο της βιοψίας. Δεν ξέρω για εκείνες αλλά εγώ δε θέλω να το ξαναπεράσω ποτέ. Η βιοψία βγήκε και δεν είχαμε καρκίνο καλές μου, το θυμάστε???
Είχαμε ΜΟΝΟ αυτό!! Εκείνη τη στιγμή με όλο μας το είναι αυτό δεν επιθυμούσαμε?? Να είναι κάτι αντιμετωπίσιμο, ε να λοιπόν, είναι! Μήπως η αντιμετώπισή σας περιέχει και μία τζούρα αγνωμοσύνη??? Κι’αν σας χαλάει η αντιμετώπιση των γύρω σας και γι’αυτό τρέχετε στους ψυχίατρους, ποτέ δεν είναι αργά ν’αλλάξετε παρέες, signed!


Σκέφτομαι να ιδρύσω έναν καινούριο κλάδο επιχειρηματικότητας. Θα το ονομάζω «Ιατρικός τουρισμός». Θα παίρνω κόσμο που βασανίζεται από ένα όχι τελικά τόσο σοβαρό πρόβλημα υγείας και αναλόγως το budget θα τους πηγαίνω εκπαιδευτικές εκδρομές. Ένας μήνας στην Αιθιοπία, ένας μήνας, χειμώνας κατά προτίμηση, στα containers με τους πυρόπληκτους στην Ηλεία, έστω και ένα οχταωράκι στον Άγιο Σάββα νομίζω πως φτάνουν για να καταλάβουν κάποιοι πως τα ζόρια, τα χοντρά ζόρια, δε βρίσκονται τελικά και τόσο μακριά, ούτε από την πόρτα μας ούτε από την ηλικία μας.

ΥΓ1:Το μοναδικό πράγμα που με χαλάει σ’αυτή την ιστορία είναι η εμφάνιση της ένεσης που κάνω για τη διακοπή της περιόδου. Είναι σαν πύραυλος! Πονάει πολύ αλλά όχι πάνω από μία μέρα. Είναι τόσο μεγάλη που νιώθω πως είμαι ο Δαλάι Λάμα αναλογιζόμενη πως ολόκληρο αυτό το πράγμα μπαίνει μέσα μου και εγώ δεν το έχω βάλει ακόμη στα πόδια!

ΥΓ2: Μιας και είναι τζαμπέ, σκέφτομαι να πάω στον ψυχολόγο του ταμείου, από καθαρή περιέργεια. Μπορεί και χμ…να παίξω λίγο θεατράκι για να έχει σασπένς η συνάντηση!

Mad και Doctor εσείς τι λέτε???

ΥΓ3:΅Κοριτσάκι, αφιερωμένο. Καλή συνέχεια.

EKEINEΣ ΚΑΙ ΕΓΩ!

Tις μισώ-τις μισώ-τις μισώ!!!!
Κάθε φορά που πλησιάζουν με πιάνει η απόλυτη άρνηση η οποία παραδόξως είναι εξαφανισμένη όλες τις υπόλοιπες μέρες του χρόνου. Τις επίμαχες μέρες ειδικά, η αντικοινωνικότητά μου φτάνει στο απόγειο. Κλείνομαι σπίτι μου, αποφεύγω να συχνάζω σε μέρη με κόσμο, δε φεύγω ΠΟΤΕ το τριήμερο και ξαφνικά συνειδητοποιώ πως οι περισσότεροι φίλοι μου είναι χαζοχαρούμενοι και τι κάνω τόσα χρόνια μαζί τους και δε θέλω να τους ξαναδώ και θα βρω άλλες παρέες που θα τους κράζουν όπως κι εγώ.

Από μικρό μου την έδινε αυτή η επιμονή του κόσμου πως αυτές τις μέρες, είτε σου έχει συμβεί κάτι είτε δε γουστάρεις τέλος-τέλος βρε αδερφέ, πρέπει να μασκαρευτείς, πρέπει να διασκεδάσεις και πρέπει ΚΑΙ να χορέψεις ( ειδικά με το τελευταίο βαράω τρελό κόλλημα, το να με πρήζει κάποιος η να με τραβάει με το ζόρι να χορέψω ισοδυναμεί στα μάτια μου με το να με πεί "πουτάνα" στα μούτρα!). Η μαμά μου με έντυνε με το ζόρι, βασίλισσα της νύχτας, μάγισσα, Σπανιόλα και άλλες τέτοιες αηδίες και με ανάγκαζε να παραστώ σε όλα τα παιδικά πάρτυ της εποχής. Αν δείτε τις φωτογραφίες θα πεθάνετε στο γέλιο, ένα τσούρμο πιτσιρίκια καραγουστάρουν και διασκεδάζουν και στην άκρη της photo μία μικρή σκυθρωπή μάγισσα κοιτάζει με μίσος το φωτογράφο και του κουνάει απειλητικά το μαγικό ραβδί της, στο δρόμο που χάραξε η παλιά αγαπημένη της φιλενάδα Μάγισσα Κίρκη.
Με το πέρασμα των χρόνων βέβαια αυτά τα events κοπήκανε μαχαίρι, με εξαίρεση πέντε η έξι φορές που ψηνόμουν για την περίσταση, ντύθηκα, ήπια, χόρεψα και πέρασα υπέροχα αλλά τέτοιες περιστάσεις τις διασκεδάζω πάντα χωρίς υποχρεωτικά να είναι Απόκριες.

Ισως σ'αυτό να παίζει ρόλο και το γεγονός - ξέρω, θα φρικάρετε όλοι- πως μισώ τη λάτιν μουσική και τη λάτιν κουλτούρα γενικότερα. Μάλλον είμαι και ο μοναδικός άνθρωπος στη ζωή αυτή. Σε όποιον το λέω με κοιτάζει με οίκτο, σα να του ομολογώ πως είμαι αλλεργική στο χοιρινό από μωρό παιδί και δε μπορώ να φάω ποτέ ούτε σουβλάκια ούτε μπριζόλα...( το έχει μια φίλη μου και το βρίσκω χειρότερο κι'από τους χειρότερους εφιάλτες μου)...Οπότε τα πάρτυ και οι έξοδοι αυτών των ημερών με ανατριχιάζουν και για ένα λόγο παραπάνω, αφού εκτός από τους μισητούς μασκαράδες και το επιτηδευμένο κέφι που μου σπάει τα νεύρα, πρέπει να αντιμετωπίσω και το κακό συναπάντημα, λάτιν μουσική παντού, μοχίτος, μπουρίτος και Ζορό με Χαβανέζες να χορεύουν ευτυχισμένοι και να με κάνουν να θέλω να γυρίσω σπίτι μου να δώ τον "Τσάκι" η τουλάχιστον να μπώ στο πιο παρακμιακό μπάρ της πόλης( συστήνω ανεπιφύλακτα το Fox) όπου δεν έχουν πάρει χαμπάρι τί εποχή έχουμε και να λιώσω στη μπάρα ακούγοντας το "Κι είχε ένα φεγγάρι σαν κομμένο νύχι, άλλο να στο λέω κι'άλλο να σου τύχει...")

Τσάκωνομαι κιόλας. Ειδικά με ροπαλάδες έχω πλακωθεί άπειρες φορές. Δεν είμαι απ'αυτές τις στριμμένες που βρίζουν ακόμη κι αυτούς που τους κάνουν καμάκι, αντιθέτως! Οι ροπαλάδες όμως ανήκουν στην κατηγορία των ανθρώπων που μισώ εξίσου με τους Χρυσαυγίτες ( μα πως μου'ρθε τέτοιος συνειρμός???) Επίσης έβρισα προχτές, τις ημέρες του καταστροφικού χιονιά, κάτι βλάκες που ήρθανε με θράσσος την ώρα που προσπαθουσα να ισορροπήσω στο δρόμο και μου έριξαν μια τεράστια χιονόμπαλα στη μάπα, έτσι για να γνωριστούμε..Δεν το βρήκα αστείο, όπως φαντάζομαι δεν θα το έβρισκε αστείο κι αυτός ο παπάρας αν κάθε φορά που έβρεχε, επειδή I Love βροχή, να τον πλησιάζω και να του αδειάζω έναν κουβά βροχή στα ρούχα..Μου τη σπάνε πολύ, όχι γιατί έχουν κέφι, αλλά το ότι έχουν κέφι επειδή είναι Απόκριες, επειδή χιονίζει και γουάου!! Αντιθέτως είχα εκτιμήσει πολύ έναν τύπο που με πλησίασε μια τυχαία μέρα στο δρόμο και μου είπε "Καλημέρα, έχει υπέροχη μέρα κι εσείς είστε πολύ όμορφη κι εγώ είμαι πολύ χαρούμενος χωρις ιδιαίτερο λόγο και ήθελα να σας το πώ!"
Αν δε βιαζόμουνα μπορεί να πήγαινα και για καφέ μαζί του.

Η μαμά μου ανησυχεί. Όποτε της αναφέρω πως έβρισα μασκαρά η καλή ώρα το βλάκα με τα χιόνια, μου υπενθυμίζει πως αυτά είναι δείγματα γεροντοκορισμού και πρέπει να τα αποβάλλω, χε χε (ο καθένας με τον πόνο του..). Στιγμιαία χτες σκεφτηκα, λές να είναι έτσι???
Μετά άνοιξα την τηλεόραση και είδα τον Ψωμιάδη να κάνει δηλώσεις για τη Μακεδονία ντυμένος Ζορό και το πλήθος γύρω του να τον αποθεώνει...Έβγαλα τους φακούς επαφής, τους κολύμπησα λίγο στο υγρό τους γιατί φοβήθηκα πως έχω πάθει μόλυνση και βλέπω προβατάκια, τους ξαναφόρεσα και...συνειδητοποίησα πως δεν είμαι εγώ η γριά γεροντοκόρη...
Σας φιλώ και σ'όλους τους συμπάσχοντες καλό κουράγιο!

.......

Ανησυχία για την εν θερμώ νομοθετική ρύθμιση των blogs
Αθήνα, 1 Μαρτίου 2008
Τις τελευταίες ημέρες παρακολουθoύμε με ανησυχία τη διαρροή στον Τύπο, με αφορμή τη γνωστή υπόθεση του blog press-gr, σχεδίων της κυβέρνησης για τη νομοθετική ρύθμιση της έκφρασης στο διαδίκτυο. Οι προθέσεις αυτές, αν ισχύουν με τον τρόπο που δημοσιοποιήθηκαν (συμπυκνώνονται σε έναν πρωτόγνωρο για τα διεθνή δεδομένα περιορισμό τής ανώνυμης/ψευδώνυμης έκφρασης μέσω ιστολογίων), πλήττουν θεμελιακά δικαιώματα κάθε πολίτη, δυνητικού χρήστη του διαδικτύου, παγιωμένα στη συνείδηση της ελληνικής κοινωνίας, αναγνωρισμένα από το Σύνταγμα της Ελλάδας αλλά και από το διεθνές δίκαιο. Οι διαρροές αυτές δεν έχουν μέχρι στιγμής επισήμως επιβαιωθεί, πλην όμως η μη κατηγορηματική διάψευσή τους από την Κυβέρνηση δεν επιτρέπει εφησυχασμό.
Ως Έλληνες πολίτες και bloggers, με διαρκή αγωνία για την ελευθερία της έκφρασης και του Τύπου, στον τόπο μας αλλά και σε όλον τον κόσμο, δηλώνουμε ότι δεν θα ανεχθούμε κανενός είδους ρύθμιση που θα φέρει την Ελλάδα κοντά σε διεθνώς δακτυλοδεικτούμενα μελανά παραδείγματα χωρών που καταπατούν τα ψηφιακά δικαιώματα των πολιτών τους, όπως η Κίνα, η Βιρμανία και η Αίγυπτος. Εξάλλου, υπενθυμίζουμε, εξακολουθεί να εκκρεμεί δικαστικά η υπόθεση blogme.gr, η οποία, ως απόπειρα ποινικοποίησης του απλού υπερ-συνδέσμου (link), μας εκθέτει στην παγκόσμια διαδικτυακή κοινότητα.
Διανύοντας μια εποχή κατά την οποία η ιδιωτικότητα συρρικνώνεται διαρκώς και τα κάθε λογής απόρρητα υποχωρούν σε βάρος των πολιτών, χάριν κρατικών και όχι μόνο σκοπιμοτήτων, και κατά την οποία το άτομο, ως μονάδα, συνθλίβεται από οικονομικά και επικοινωνιακά μεγαθήρια, διατηρούμε την πεποίθηση ότι η διαδικτυακή ανωνυμία ή ψευδωνυμία είναι στοιχειωδώς απαραίτητη εγγύηση για την εξασφάλιση τής ελεύθερης ατομικής έκφρασης, της πληροφοριακής αυτοδιάθεσης και του υγιούς δημόσιου διαλόγου.
Το ισχύον νομικό πλαίσιο επιτρέπει, υπό δικαστικές εγγυήσεις, την ταυτοποίηση ψευδώνυμων ή ανώνυμων χρηστών του διαδικτύου στις περιπτώσεις που τα συνταγματικά κατοχυρωμένα δικαιώματα στην ελεύθερη έκφραση και στην ιδιωτικότητα, σταθμιζόμενα με την ανάγκη προστασίας άλλων σοβαρών έννομων αγαθών, κρίνεται ότι πρέπει να υποχωρήσουν. Το καθεστώς αυτό, σε συνδυασμό με την αυτορρύθμιση των ψηφιακών κοινοτήτων, θεωρούμε ότι είναι επαρκές για την προστασία από έκνομες αντικοινωνικές συμπεριφορές που εκδηλώνονται μέσω του διαδικτύου.
Επισημαίνουμε ότι η νομοθέτηση εν θερμώ και καθ' υπερβολή εκθέτει τη νομοθετική διαδικασία για έλλειψη νηφαλιότητας, απροσωποληψίας και ρυθμιστικής συνοχής.
Υπενθυμίζουμε ότι η κοινωνία των blogs δεν συνιστά κλειστή κάστα για λίγους, με συγκεκριμένα συμφέροντα, αλλά αποτελεί καθρέφτη όλης της κοινωνίας, ανοιχτό πεδίο έκφρασης για οποιονδήποτε πολίτη.
Συνεπώς,
Καλούμε την κυβέρνηση να δηλώσει σαφώς τις προθέσεις της και να διαψεύσει απερίφραστα όσα είδαν το φως της δημοσιότητας τις τελευταίες ημέρες σχετικά με πρόσθετη νομοθετική ρύθμιση της ελεύθερης έκφρασης στο διαδίκτυο.
Καλούμε το σύνολο των πολιτικών και κοινωνικών φορέων να λάβουν θέση απέναντι στα σχέδια αυτά και να διατρανώσουν την αντίθεσή τους προς οποιαδήποτε νομοθετική πρωτοβουλία στο μέλλον η οποία θα έχει παρόμοια παράλογα χαρακτηριστικά.
Επιφυλασσόμαστε για στενή παρακολούθηση του ζητήματος και για ανάπτυξη κάθε μορφής οργανωμένης δράσης (επικοινωνιακής, νομικής, θεσμικής).
Υπογράφουν, σε αλφαβητική σειρά, οι ιδιοκτήτες των blogs,
http://www.221.gr
http://www.aboutconcept.net
http://aeisixtir.blogspot.com
http://www.amarkos.gr/blog
http://anadasosi.blogspot.com
http://aratepylas.blogspot.com
http://arch-dialogue.blogspot.com
http://argiro58greece.blogspot.com
http://argos.wordpress.com
http://arxediamedia.blogspot.com
http://asaq.blogspot.com
http://asopossos.wordpress.com
http://badtasteradio.blogspot.com
http://biostore-aloa.blogspot.com
http://www.blogspace.gr
http://butterfly-butterflysworld.blogspot.com
http://chouvi.blogspot.com
http://cinemel.blogspot.com
http://clockworkplum.blogspot.com
http://cybernero.blogspot.com
http://www.designinsane.org/blog
http://www.digital-era.org/blog
http://don-ald.blogspot.com
http://dpurpler2.blogspot.com
http://www.e-rooster.gr
http://enteka.blogspot.com
http://erimitis.blogspot.com
http://exeisminima.gr
http://freeaction.blogspot.com
http://freegr.blogspot.com
http://gartel-adventures.blogspot.com
http://georgeisyourman.blogspot.com
http://giaskepsou.blogspot.com
http://giobigr.blogspot.com
http://gmargari.wordpress.com
http://gnomeskepistimi.wordpress.com
http://gpapoul.blogspot.com
http://graoutso.blogspot.com
http://g.rapsomanikis.blogspot.com
http://grbloopers.blogspot.com
http://www.greekalert.com
http://greekmme.blogspot.com
http://gtziralis.com
http://hackaday-thema.blogspot.com
http://www.helion.cc/blog
http://hellenicrevenge.blogspot.com
http://histologion-gr.blogspot.com
http://hypatiastory.blogspot.com
http://inlovewithlife.wordpress.com
http://jigiart.blogspot.com
http://karounos.gr/blog
http://kokkinipatrida.blogspot.com
http://www.koproskilo.gr
http://krogias.blogspot.com
http://larisaperivallon.wordpress.com
http://magicasland.com
http://mavrosgatos.blogspot.com
http://metablogging.gr
http://metajournalism.wordpress.com
http://mgpetrakis.blogspot.com
http://mikroanalogo.blogspot.com
http://mikroanalogo2.blogspot.com
http://mrpc.pramnos.net
http://naftilos.blogspot.com
http://nassoskappa.blackwhitemag.net
http://nefelikas.wordpress.com
http://www.netfreaks.gr
http://www.neolaia.gr/wordpress
http://nickthecreek.blogspot.com
http://www.nylon.gr
http://o-agios.blogspot.com
http://oikologio.gr
http://oikosantoxis.blogspot.com
http://oneiros.gr/blog
http://www.oraelladas.gr/blog
http://www.papandreou.gr
http://papanotas.wordpress.com
http://www.perlikos.gr
http://perastikos.blogspot.com
http://petcoke.wordpress.com
http://plagal.wordpress.com
http://polsemannen.blogspot.com
http://postnuclear-icehouse.blogspot.com
http://prezatv.blogspot.com
http://proxeirotetradio.blogspot.com
http://radio936.blogspot.com
http://reality-tape.com
http://red-pep.blogspot.com
http://rodiat7.blogspot.com
http://sofianidis.blogspot.com
http://stathis957.blogspot.com
http://stefadouros.blogspot.com
http://syrizaglyfadas.blogspot.com
http://www.tassosdi.blogspot.com
http://telson.org/
http://thelonapo.blogspot.com
http://theoulini.blogspot.com
http://www.thinkinadvance.gr/blog
http://tsimitakis.wordpress.com
http://tzonakos.blogspot.com
http://uroborus.wordpress.com
http://voteforliberty.wordpress.com
http://voriosanemos73.blogspot.com
http://vrypan.net
http://webz.gr
http://www.xblog.gr
http://xeri.wordpress.com
http://ziouzios.blogspot.com
http://rulenstein.blogspot.com
και η πρωτοβουλία digitalrights.gr για τα δικαιώματα του πολίτη στον ψηφιακό κόσμο
Καλούμε όσους bloggers στηρίζουν το κείμενο αυτό να το αναρτήσουν στα ιστολόγιά τους.
[επεξεργασία] Περισσότερες πληροφορίες
Για την ομάδα freebloggers: Ζαφείρης Καραμπάσης (chocolatehorizon at yahoo.gr), Θωμάς Τζήρος (tom.tziros at gmail.com)
Για την πρωτοβουλία digitalrights.gr: Αστέρης Μασούρας (asterios at gmail.com)
Το digitalrights.gr αποτελεί κόμβο πληροφόρησης για τα δικαιώματα του πολίτη στον ψηφιακό κόσμο. Μεταξύ άλλων, τα αντικείμενα δράσης περιλαμβάνουν ιδιωτικό απόρρητο (privacy), ανοικτά πρότυπα (open standards), πατέντες λογισμικού, πνευματικά δικαιώματα ψηφιακού περιεχομένου, και ελεύθερο λογισμικό.
Ανακτήθηκε από το "http://el.freebloggers.wikia.com/wiki/%CE%A0%CE%B9%CE%BF-%CE%BD%CE%AD%CE%BF_%CE%B4%CE%B5%CE%BB%CF%84%CE%AF%CE%BF_%CF%84%CF%8D%CF%80%CE%BF%CF%85%21".

OΙ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ ΡΩΤΟΥΝ!

ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟΣ ΜΗΧΑΝΙΚΟΣ (?)

Στην γειτονιά μας ανακαλύψαμε 2 κεραίες κινητής τηλεφωνίας (δεν μας έφτανε η μία...). Ζητήσαμε να γίνει μέτρηση ώστε να μπορέσουμε να κάνουμε τη σύγκριση με τα ισχύοντα όρια που προβλέπει η νομοθεσία. Έλα όμως που σε αυτή τη χώρα η μέτρηση των ηλεκτρομαγνητικών πεδίων όταν γίνεται δεν αναφέρει την υπέρβαση ή μη των ορίων !Επίσης γίνεται σε dBμV/m ενώ τα όρια εκφράζονται σε V/m. Οι μονάδες παρόμοιες μεν αλλά πως να κάνεις την μετατροπή αν δεν ασχολείσαι με ηλεκτρονικά ? Υπάρχει κανείς που να μπορεί να μας πληροφορήσει πόσα V/m είναι τα 61,3-107,6-88,4 dBμV/m ?