Οι άνθρωποι των σκουπιδιών...

Ξυπνας το πρωι να πας στη δουλεια....η ωρα 6:30....αφηνεις πισω το ζεστο σου κρεββατι, και την θαλπωρη του σπιτιου σου.....και μολις πας στη δουλεια εχεις να αντιμετωπισεις αυτο....σου λεει ο διευθυντης....να μαζεψεις την ανακυκλωση......και συ δεν μπορεις να πεις κουβεντα.Ναι, ετσι ακριβως...κουβεντα !!!! Ετσι τους κανανε τους νομους περι εργαζομενων. Ο καθε διευθυντης να εχει το ετσι θελω...να σε χρησιμοποιει οπου εχει ανακγη το καταστημα.πηγαινεις λοιπον με μιση καρδια να μαζεψεις ολα αυτα που αφησανε απεξω οι "συνειδητοποιημενοι πολιτες"...σου λεει: σιγα μην κατσω να βαλω τα μπουκαλια στο μηχανημα......αφου στο τελος θα τα καθαρισουν αυτοι...τι με νοιαζει εμενα που εχω δουλειες και βιαζομαι γιατι εχω αργησει.........αυτα που βλεπετε στην φωτογραφια πολλαπλασιαστε τα επι τρια και θα καταλαβετε τι παιζει καθε Δευτερα ..πρωι που απο το βραδυ του Σαββατου και ολη την Κυριακη δεν υπαρχει κανεις για να μαζεψει το χαος !!!!

Η παρακατω φωτογραφια δειχνει το εσωτερικο του κουτιουτης ανακυκλωσης....εκει δηλαδη που βαζουνε οσες συσκευασιες δεν δεχονται τα μηνχανηματα....και εδω να γινεται τις δυσωδιας το παρτυ.....μεχρι γεματες πανες ..μεχρι συριγγες απο το διπλανο κεντρο υγειας....μεχρι καλωδια απο την παραδιπλα οικοδομη.....μεχρι διχτια ψαρεματος.τωρα ειναι φθινοπωρο.....βαλε την βρομα που εχει εκει μεσα το καλοκαιρι με 42 βαθμους νταλα μεσημερι......θα μας πεθανουν για ενα κομματι ψωμι !!!!
αυτο τωρα ειναι το πλαστικο μπουκαλι που ανακυκλωθηκε απο το μηχανημα....με το που ανοιξεις την πορτα σε πιανει μια αναμικτη μποχα......παλιου νερου, αναψυκτικου και μια δοση απορρυπαντικου...η οτι αλλο ειναι..αν εξαιρεσουμε τα πτυτικα μικροβια.....και αλλα βακτιριδια που δημιουργουνται απο τα ανθρωπινα σαλια (ποιος δεν πινει με το στομα απο το μπουκαλι; ε;)(το 'χεις μυρισει μετα απο τρεις μερες; ειδες μποχα;)
.....γενικα ειναι ενα ανθυγιεινο περιβαλον...οπως και να το δεις !!!

πιθανον ολη αυτη η προσπαθεια να πηγαινει χαμενη.....γιατι οι οδηγειες λενε πως οτι πηγαινει προς ανακυκλωση πρεπει να ειναι καθαρο.....αρα ....τζιφος.....το ολο θεμα !!!!
θα μου πεις μετα απο δυο χρονια ...για να συνεχιζουν ....οι εταιρειες που εμπλεκονται..... ε, δεν μπορει κατι θα 'κονομανε......και 'κονομανε και τζαμπα....χωρις υπαλληλους.....ΙΚΑ, συκα και
ΒΑΡΕΑ ΑΝΘΥΓΙΕΙΝΑ ....αφου τους παρεχονται δωρεαν υπαλληλοι....απο τα καταστηματα ΑΒ.
Πολλες κομπινες ειναι κρυμμενες ........και δεν ξερω τι να φανταστω...εσεις μηπως ξερετε κατι περισσοτερο;
Αν ανοιξεις σε μεγενθυση την φωτογραφια βλεπεις κατω κατω με πιο μπλε χρωμα οτι οι δωρεες που κανετε πανε σε κοινοφελεις οργανισμους...της πολης και οχι στο "χαμογελο του παιδιου" οπως εξ αρχης ηταν γνωστο.....
Εδω μπαινει πολυ νερο....στο αυλακι των δωρεων.....δεν νομιζετε;
Μαλλον ο δημος ηθελε ενοικιο για το πεζοδρομιο που καταλαμβανει το μηχανημα ...και τα πατσισανε μ' αυτον τον τροπο.......καλο ε;
Τι νομισατε......εχει κι αλλο.....

η νταλικα ξεφορτωνεται απο τα τροφιμα.....για να γεμισει αργοτερα απο τις σακουλες τις ανακυκλωσης που οι πιο πολλες ειναι ανοιχτες.... αλλα και κλειστες να ηταν απο την στιγμη που φυλασονται μεσα στον ιδιο χωρο με τα χυμα σκουπιδια.... εχουμε παρουσια μικροβιων
μην πω τι αλλο.....
και ακουσον ακουσον.....η συγκεκριμενη εταιρεια....εχει εμβλημα της την ποιοτητα και την διασφαλιση της σε ολα τα προιοντα της......
ρε σεις, μηπως να το ξανασκεφτητε οταν θα πατε να αγορασετε κρεας " γαλα" τυρι....η αλλο ευπαθες προιον απο τον ΑΒ "και του πουλιου το γαλα" ....οτι ειναι σαν να αγοραζετε απο τον σκουπιδοντενεκε σας.....γιατι τον σκουπιδοντενεκε σας τον πλενεται οτον βρωμισει.....την νταλικα απο οτι εχω ρωτησει...ποιος την πλενει;
Ο ΚΑΝΕΝΑΣ !!!!
αυτα που βλεπετε εδω ειναι λιγα....γιατι η μερα ηταν βροχερη και ποιος να ερχονταν μες την βροχη να ανακυκλωσει......το συνηθες ειναι 15 με 20 σακουλες την μερα.....πολυ πραγμα δηλαδη......!!!

Φταιει και που δεν υπαρχει στην πολη δημοτικος φορεας ανακυκλωσης.....οποτε
γινετε το ελα να δεις......
Φταιει που κανενας δεν βαζει αυτα που φερνει στα μηχανηματα
Φταιει που το ηχογραφημενο μυνημα που ακουγεται απο το μηχανημα λεει πως η ανακυκλωση δουλευει 24 ωρες το 24-ωρο!!!
Φταιει που οποιος ασχολειται με αυτο θα επρεπε να εχει Βαρεα Ανθυγιεινα
Φταιει που ολοι αυτοι κονομανε σε βαρος μας.....ξερεις ποσο κανει ο τονος το αλουμινιο;Φταιει που ειμαι ενας απλος υπαλληλος και εχω αναγκη τα 800 ευρω....
σπασμενα μπουκαλια.....εσυ χωνεις το χερι σου εκει μεσα;......ε;....ποιος βρομιαρης εχει πιει και εχει αφησει την συχαμενη του χολερα, την συφιλη, το ΑΙDS του.....και συ πρεπει να τραβηξεις τον καδο και να τον αδειασεις σε εναν μεγαλυτερο......και λεω τωρα.....ποσες φορες εχουμε αμυχες...η παρανυχιδες.......στα χερια μας......; ε;
Και γαντια να φορας.....α, οχι αυτα που εχει το μαρκετ ....αυτα ειναι απο ψιλη ζελατινα και ειναι για το σερβιρισμα των προιοντων....εδω θελει χοντρο γαντι....δερματινο.....που να σε προστατευει.........ασε σου λεω πικρα μεγαλη.....

ποιο χαμογελο του παιδιου να σου μεινει που ολοι βρηκαν τροπο να φορτωσουν τα δικα τους τα ταμεια.....λες και δεν εχουν απο αλλου εισροες...και ολα αυτα που κραταει ο δημος απο τους φορους στα μαγαζια...τι τα κανει........; ε;

οι κανονικοι σκουπιδιαρηδες απλα περνουν τους καδους και τους βαζουν στο σκουπιδιαρικο
εδω ομως τα πραγματα ειναι πιο τριτοκοσμικα...εδω παιρνεις ενα ενα το σκουπιδι και το βαζεις στη σακουλα....και ολη αυτην την ωρα πρεπει και να ανασαινεις.......
πολιτισμος=τεχνολογιες= εξελιξη......εδω δεν ισχυει τιποτα ....
χειροποιητη ποιοτητα !!!!
Μετα απο μια ωρα πρωινης μποχας το μερος ειναι εμφανισιμο...για να δεχτει καινουργιουςσυνειδητοποιημενους πολιτες που θα παρατησουν τις σακουλες τους απ εξω.....
και θα πιστευουν πως κανανε το χρεος τους προς το περιβαλον !!!
Την ανακυκλωση αυτων που φερανε βεβαια θα την κανει καποιος αλλος...ξερω 'γω;....εσυ; αυτος;.....εγω δεν μπορω τωρα εχω δουλειες !!!!! ...και φευγουν καμαρωνοντας!!!!
Αυτος ειναι ο κωλοελληνας που κατοικει μεσα μας και δεν προκειτε να απαλλαχτουμε απ' αυτον ποτε !!!!Σ'αυτον τον κωλοελληνα βασιζονται και κατι εταιρειες και 'κονομανε χοντρα.....δηθεν προσεχοντας το περιβαλον.......απο τις πλατες μας και σε βαρος τις υγειας μας....
ειμαστε οι μονοι καθαρα ανακυκλωσιμοι
ΒΟΗΘΕΙΑ !!!!!

ΥΓ: αν συμφωνεις με τα παραπανω.....διεδωσε αυτο το post ισως καποιος γλιτωσειτην υγεια του.......................απο την εκμεταλλευση των εργασιακων χωρων !!!!
μπορει και ολοι μας.......να γλιτωσουμε απο τις βρωμιες που μας ταιζουνε !!!
γιατι το διαδυκτιο ειναι ο μονος ελευθερος χωρος!!!!
περισσοτερα για τα οραματα της εταιρειας ΑΒ εδω.........

http://www.ab.gr/1_company/index.php?ID=perivallon
Posted by issallos

ΥΓ2 by patsiouri:

Αν κάποιος μπορεί να βοηθήσει...η να ρίξει κανα καντήλι...ευσπρόδεκτο.

Ευχαριστώ πάρα πολύ το http://www.kontopefko.gr/ που ενδιαφέρθηκε...

YΓ3: CHOICE4...έχω αποθεώσει.

Να'στε καλά παιδιά...

ΒΟΙΔΙ IS BACK!!

Προς νεότερους αναγνώστες:

Είναι αδύνατον να κατανοήσετε το Βόιδι 2 αν προηγουμένως δεν έχετε ρίξει μία ματιά στο Βόιδι 1...

Λένε πως η ανάγκη σε ρίχνει γυμνό κι’ανυπεράσπιστο στα ξένα χέρια. Ε λοιπόν ναι! Μετά από αρκετές αλεπάλληλες επαγγελματικές και όχι μόνο περιπέτειες, αποφάσισα να επισκεφτώ τη Λαική της γειτονιάς μου για να διαπιστώσω με φρίκη ιδίοις όμμασι πως τελικά διαπράττω μεγάλη μαλακία όταν βλέπω τη φάτσα του Παυλόπουλου (όχι του Προκόπη, του παρουσιαστη του Άλτερ καλέ) και ξεραίνομαι στο γέλιο.( Με του Προκόπη τη φάτσα απλώς μελαγχολώ…) Ο Άκης έχει απόλυτο δίκιο, οι τιμές στα είδη πρώτης ανάγκης είναι εξωφρενικές, τα γεροντάκια κλαψουρίζουν μπροστά στους πάγκους, οι πρώην συμμαθήτριές μου αγοράζουν ρούχα από τη λαική και τα χώνουν στη ζούλα μέσα στην τσάντα BSB (αξιοπρέπεια πάνω απ’όλα), ο ψαράς φωνάζει πως «δεν πουλάει, χαρίζει» και οι μεσήλικες μουρμουράνε «Που’σαι ρε Αντρέα να δεις πως μας καταντήσανε» (ποτέ δεν κατάλαβα γιατί ο Αντρέας έχει χρηστεί κάτι σαν τύπου ιδιοκτήτης της χώρας ακόμη και δώδεκα χρόνια μετά το θάνατό του).

Κι’εκεί που περιπλανιέμαι χαμένη ανάμεσα στις πατάτες, τα χαλιά, τις κουρτίνες που λέω τελικά να τσιμπήσω και τις κοινωνιολογικές μου παρατηρήσεις που αποθηκεύονται αυτόματα στον εγκέφαλο σε μορφή document template ξαφνικά…oh fuck, το ΒΟΙΔΙ!
Ψωνίζει χαρωπό μαζί με τη μαμά του, η οποία ειρήσθω εν παρόδω με πληροφορεί πως είναι μόλις 52 ετών, δηλαδή γέννησε το βόιδι στα 14 και μου εξομολογούνται πως η καθηγήτρια που τους έστειλα εξαφανίστηκε μυστηριωδώς την προηγούμενη χρονιά λίγο πριν τις εξετάσεις κι’αυτό το Βόιδι το θεωρεί μέγιστη γυφτιά αλλά τι να κάνουμε που μάλλον θα παντρεύτηκε ξαφνικά η κοπέλα ( μόνο τέτοιου είδους εξηγήσεις χωράει το μυαλό της, η πιθανότητα η κοπέλα να βρίσκεται στο Δρομοκαίτειο υπό την επήρεια ηρεμιστικών ουρλιάζοντας «Όοοοοοχιιιιιι, δε θέλω να ξανακούσω τη λέξη ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ποτέεεεε, βοήθειαααααα» ούτε κάν παίζει στο χάρτη…) και το κοριτσάκι της είπε ότι θέλει εμένα και μόνο εμένα γιατί θέλει να με ρωτάει από πού ψωνίζω αυτά που φοράω για να πηγαίνουν την άλλη μέρα μαζί με τη νύφη της να τα βλέπουν φτάνει να μην είναι πάνω από δέκα λεπτά απόσταση από το σπίτι τα μαγαζιά γιατί θα χαθούν και αν έχω ώρες για φέτος , το ξέρει πως σίγουρα η τιμή θα εχει αυξηθεί ( και 50 την ώρα να της ζητούσα θα τα’σκαγε η πυροβολημένη) και σκέφτομαι πως ναι, έχω πλέον ώρα αλλά με βολεύει μόνο η Δευτέρα και η Τετάρτη ,

«Μα ναι, όποτε θέλετε, εμάς δε μας πειράζει, νωρίς όμως έ????» κραυγάζει χαρωπά το Βόιδι και μου κλείνει συνωμοτικά το μάτι.
Κι’έτσι ξανακύλησα καλοί μου φίλοι.

Πενία τέχνας κατεργάζεται και να’μαι, χτυπάω το κουδούνι για το πρώτο μάθημα τη χειρότερη ημερομηνία που θα μπορούσα να το κάνω, Δευτέρα , τη μέρα που αρχίζουν ΟΛΑ τα καινούρια σήριαλ, η ΖΩΗ δηλαδή μαζί με τη σαιζόν για το τρίπατο-λοβοτομή. Η οικογένεια είναι εκεί συγκεντρωμένη, τα μάγουλά τους φλογισμένα και τα μάτια τους λάμπουν από προσμονή. Περιμένουν το BING BANG, την ώρα δηλαδή που οι δείκτες του ρολογιού θα δείξουν επιτέλους το πολυπόθητο 9! Και η ζωή θα ξεκινήσει…
Ανακοινώνω ότι ψιλοβιάζομαι και σπρώχνω τη μικρή στο δωμάτιό της. Από τα πρώτα δέκα λεπτά καταλαβαίνω πως κάτι έχω κάνει και πάλι λάθος στη ζωή μου, πως αύριο το πρωί θα πάω στο ΖΑΡΑ, θα γονατίσω και θα ορκιστώ στον υπεύθυνο προσλήψεων πως θέλω να τυλίγω μπλουζάκια για όλη μου τη ζωή και θα γίνω η καλύτερη υπάλληλος του κόσμου, θα βαράω αδιαμαρτύρητα δωδεκάωρα για 600 ευρώ η και παρακάτω φτάνει να μην είμαι αναγκασμένη να μιλάω σε άνθρωπο…
Η, για στάσου, ακόμη καλύτερα, θα πάρω τηλέφωνο την κακομοίρα που τους είχα στείλει πέρσι κι’αν μου μιλάει ακόμη χωρίς να πετάει βελάκια στη φωτογραφία μου ουρλιάζοντας «Αντε γαμήσουουουουου» θα της προτείνω να τα παρατήσουμε όλα και να ικετέψουμε τους Γιατρούς Του Κόσμου να μας πάρουν μαζί τους το επόμενο εξάμηνο, και το μεθεπόμενο και το παραμεθεπόμενο…
«Πως πέρασες το καλοκαίρι»???? ρωτάω ευγενικά το μούλικο.
«Χάλια», μου απαντάει περιφρονητικά.
«Γιατί ετσι???» επιστρατεύω το παιδαγωγικό μου ενδιαφέρον.
«Γιατί πήγαμε στο χωριό του μπαμπά" μου ψιθυρίζει σκοτεινά. «Ξέρετε, η μαμά δε θέλει να πηγαίνουμε εκεί , ούτε εμείς και ο μπαμπάς το ξέρει αλλα ο παππούς και η γιαγιά που μένουν εκεί κλαίνε που δεν πηγαίνουμε γιατί εκείνοι είναι άρρωστοι και δε μπορούν να έρχονται, ούτε η μαμά τους θέλει εδώ, οπότε πηγαίνουμε εμείς καμιά φορά γιατί ο αδερφός του μπαμπά λέει πως θα του γράψουν εκείνου το σπίτι στο χωριό και όχι στο μπαμπά…» ( Έχω μείνει παγωτό…)
«Και γιατί δε θέλετε να πηγαίνετε»? αναστενάζω.
«Γιατί κυρία, ο παππούς και η γιαγιά στο χωριό είναι πολύ φτωχοί και στο σπίτι τους είναι πολύ φτωχικά και καθόλου-καθόλου-ΚΑΘΟΛΟΥ δε μας αρέσει, απαντάει συνωμοτικά το δεκατριάχρονο σνόμπ, ηλίθιο, κακό, μαλακισμένο και φωτοτυπία της μάνας του πλασματάκι…

Το μάθημα τελειώνει. Έχει διακοπεί φυσικά εκατό φορές από τον πατέρα της μικρής ο οποίος βρίσκεται στη δουλειά του ( δεν έχω καταλάβει τι ακριβώς κάνει, σ’ένα εργοστάσιο δουλεύει αλλά πρέπει να ξύνεται απίστευτα) που κάθε λίγο και λιγάκι στέλνει στο κινητό της μικρής ring tones Παπαρίζου-Βανδή και πανηλίθια ανέκδοτα από’κείνα που θες να κλάψεις με λυγμούς όταν στα απαγγέλει ενθουσιασμένη η γριά θεία σου…

«Εσείς τι ώρα τελειώνετε τη δουλειά σήμερα?» με ρωτάει με οίκτο το βόδι…
«Γύρω στις 10 με δέκα και μισή», της απαντώ.
«Θεούλη μου!» αναφωνεί έντρομο. «Και τα σήριαλ?????????????»
«Τι τα σήριαλ?», απαντώ παγερά.
«ΣΗΜΕΡΑ ΑΡΧΙΖΟΥΝ ΟΛΑ ΤΑ ΣΗΡΙΑΛ!» τσιρίζει. Δε θα τα δείτε???????
«Προφανώς όχι» της απαντώ…
«Κακομοιρούλα μου», με κοιτάζει με φρίκη. «Εμείς όλο το καλοκαίρι σκυλοβαρεθήκαμε με τις επαναλήψεις! Τα είχαμε δει όλα βλέπετε! Αυτή τη βδομάδα που είναι τα καινούρια πάντα καθόμαστε και τα βλέπουμε όλα για να διαλέξουμε μετά ποια θα δούμε μέσα στη χρονιά!»
«Και πως τα βλέπετε όλα? Αφού παίζουν ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΩΡΑ!», νομίζω πως θριάμβευσα τρομάρα μου…
« Μα καλέ, νιαουρίζει, είμαστε οργανωμένοι!!!» ( παρένθεση: αν τα μπλόγκς είχαν ήχο θα μπορούσα να σας μιμηθώ τη φωνή της άψογα και θα πέφτατε κάτω γιατί χωρίς φωνή η περιγραφή χάνει στο μισό, εκτός του ότι είναι κάτι μεταξύ νιαουρίσματος και ενοχλητικής καραμούζας, η συγκεκριμένη γκόμενα είναι και ΤΟΣΟ ΑΣΧΗΜΗ που το θέαμα σε συνδυασμό με το άκουσμα είναι ειλικρινά θλιβερό…)
«Έχουμε τέσσερις τηλεοράσεις»! συνεχίζει…»Στη μία κάθομαι εγώ με τη μεγάλη μου, στην άλλη ο άντρας μου με τον πατέρα μου, στην άλλη η πεθερά μου με τη νύφη μου και στην άλλη τα μικρά! Και μετά, χι χι χι, έχετε προσέξει που οι διαφημίσεις πέφτουν όλες μαζί???? (Καλώστηνα…) Τότε αλλάζουμε κανάλια και βλέπουμε ο ένας το σήριαλ του άλλου και μετά μας λένε οι άλλοι τι έγινε!!!!! Τέλειο έ?????????? ( Νομίζω πως θα λιποθυμήσω…)
«Πανέξυπνο, σχολιάζω, πώς το σκεφτήκατε»??
«Εεεεε, ο μπαμπάς!» χαχανίζει ευτυχισμένη… «Κι’εσείς δηλαδή, ΠΟΤΕ βλέπετε τηλεόραση?????»
«Σχεδόν ΠΟΤΕ» αναστενάζω.
«Και όταν τελειώνετε τη δουλειά ??ΤΙ ΚΑΝΕΤΕ ΔΗΛΑΔΗ?»εξανίσταται…
«Η πάω έξω ή πάω σπίτι μου , κάνω ένα μπάνιο και φτιάχνω κάτι να φάω» απαντά το alien- εργαζόμενο κορίτσι…
«Μα συγγνώμη!» ( έχει ταραχτεί) «Έξω??? Τι έξω????» ( άστο κοριτσάρα μου, αστο…) « Και δηλαδή σπίτι δεν κάθεστε??? Τι κάνετε εκεί????»
« Ε, σερφάρω λιγάκι στο ίντερνετ και μετά πέφτω για ύπνο αν είμαι σπίτι»…λέω αφηρημένη με το ένα πόδι έξω από την πόρτα πιά και το χέρι στο κουμπί του ασανσέρ…
«Ίντερνετ?» με κοιτάζει σκεφτική…μετά μου ακουμπάει το χέρι και κατι θέλει να πεί, αλλά διστάζει…»Ξέρετε, χωρίς παρεξήγηση δηλαδή, αλλά να προσέχετε…»
«Τι να προσέχω ακριβώς?», την κοιτάζω κι’εγώ απορημένη ( το χέρι συνεχίζει να με ακουμπάει προστατευτικά…).
«Να προσέχετε», επαναλαμβάνει, «Μου’χει πει ο άντρας μου, αλλά το’χω διαβάσει κι’εγώ σ’ένα περιοδικό…το πολύ ίντερνετ…ΧΑΖΕΥΕΙ!»


Τελικά είναι αήττητοι…
Καλό υπόλοιπο Κυριακής παιδιά

EKKΛΗΣΙΑ ΛΗΣΤΕΥΕΙΣ...

Πολύς κόσμος μαθαίνω φρίκαρε με τα γαμησιάτικα που σούρνει ο Παναγιώτης Χατζηστεφάνου στα φατσόνια από πάνω και η εικονική συνέντευξη τελικά δε δημοσιεύτηκε στο Πρώτο Θέμα.

Έχω να πω πως το τελευταίο, μα το τελευταίο που θα'πρεπε να μας ενοχλεί αυτό τον καιρό είναι οι λέξεις.

Όταν μάλιστα περιγράφουν με ακρίβεια τις πράξεις.

Επίσης, έχω λιώσει στο γέλιο!

Κι'εχω hαngover από χτές...

Σας φιλώ και τα λέμε σύντομα!

ΥΓ: Δε βλέπω το λόγο που κάποιος ο οποίος πιστεύει στο Θεό ενοχλείται από τέτοιου είδους δημοσιεύσεις . Όπως πολύ σωστά επισημαίνει και ο Χατζηστεφάνου, αν ο Χριστός ξανακατέβαινε ποτέ στη Γή, θα τους είχε ξεριζώσει τα @...@ απ'τη ρίζα.

I'M COMING HOME!

Τι είναι πατρίδα???? Αναρωτήθηκε η Ντάρια στο τελευταίο πόστ της. Άπειρες φορές με έχει απασχολήσει αυτή η ερώτηση ( στο πολύ παρελθόν βέβαια αφού τον τελευταίο καιρό το έχω γυρίσει στο light χωρίς καμία τύψη- η ζωή είναι πολύ πιο ευχάριστη έτσι άλλωστε, μην τα ξαναλέμε). Προσπερνώ τα τετριμμένα, πατρίδα είναι τα χώματα των παππούδων μας, η ιστορία μας , η γλώσσα, τα ήθη και τα έθιμά μας ( συμφωνώ εν μέρει), καθώς και τα απολύτως ακραία, δε φυτρώσαμε μαζί με τα βλίτα του βουνού κι’αυτό δε μπορούμε να το παραβλέψουμε. Με την καμία.
Κάποιες άλλες φορές,ιδίως τις σάπιες ώρες που η αρρωστημένη μου περιέργεια με σπρώχνει να κόψω βόλτες σε κάτι εθνικορατσιστοφασιστογκαγκά forums, τα παίρνω στο κρανίο και σκέφτομαι πως η απλή λογική υποστηρίζει το εξής: «Πατρίδα είναι εκεί που γυρίζουν τα ζώα να πεθάνουν”, δηλαδή ένστικτο καθαρό, και χαρά σε όποιον κατάφερε να νικήσει τα ένστικτά του σ’αυτή τη ζωή».
Δανείζομαι και τα λόγια της Ντάρια:

Να γινόταν ένα θαύμακαι να μπορούσαν οι επόμενες γενιές να κλείσουν μία πατρίδα στο μυαλό τους "Προτιμώ το παιδί μου μεγαλώνοντας να έχει σαν ιδανικά την τιμιότητα, την ανοχή προς τον διαφορετικό διπλανό του, την ανάγκη για γνώση που σε κάνει καλύτερο άνθρωπο, το σεβασμό στο δικαίωμα του άλλου να υπάρχει όπως κι εγώ, να πιστεύει στους θεούς του ή να μην πιστεύει σε κανέναν θεό, και άλλα τέτοια. Αν είχαμε τέτοια ιδανικά δεν πιστεύω πως θα χρειαζόταν να πολεμάμε για βραχονησίδες."
(Υπό την προυπόθεση βεβαίως πως ο διπλανός θα έχει δώσει επακριβώς την ίδια ανατροφή στα παιδιά του, αλλιώς τα παιδιά που κάποιος θα ήθελε να εκπαιδεύσει όπως η Ντάρια τα δικά της, κάποτε θ’αναγκαστούν να αμυνθούν απέναντι σ’εκείνον που θα προσπαθήσει βίαια να εισβάλλει στη φωλιά τους, άγραφος νόμος της φύσης από τη στιγμή της δημιουργίας της φαντάζομαι…)

Όσον αφορά στη χώρα που γεννήθηκα και μεγάλωσα, όπως οι περισσότεροι από’σας φαντάζομαι, είμαι περήφανη για το παρελθόν της. Τους αγώνες της, τους ήρωές της ( πλην ελαχίστων εξαιρέσεων μιας και η ιστορία που διδαχτήκαμε εξακολουθεί να τελεί υπό αμφισβήτηση), τους φιλοσόφους της, τα ιδανικά της κτλ. Εκτός όμως από την Αρχαία Ιστορία υπάρχει και η Σύγχρονη της που δε φαντάζομαι να μας καλύπτει. Η Αρχαία αδερφούλα της κάνει φιλότιμες προσπάθειες διάσωσης της αξιοπρέπειάς μας, να πουλήσουμε λίγη ακόμη μουρίτσα στας Ευρώπας, να συνεχίσουν να μας επισκέπτονται οι λιγοστοί ρημαδοτουρίστες που απέμειναν αφού μέχρι κι’αυτοί μας πήραν χαμπάρι και μέχρι εκεί.
Την πατρίδα σαν ιδεολογία την αντιλαμβάνομαι πλέον μόνο με ότι γεμίζει τις πέντε αισθήσεις μου και αυτό είναι τα χώματα πάνω στα οποία μεγάλωσα και οι άνθρωποί μου. Καθώς και τα χώματα που με δέχτηκαν χωρίς να είμαι δικιά τους, οι άνθρωποι που μπορεί να μη γνωριζόμαστε πάνω από δέκα χρόνια αλλά μου έχουν αποδείξει με τις πράξεις τους πως είναι αδέρφια, στα εύκολα και τα δύσκολα, στις χαρές και τα ζόρια του καθενός μας.

“Ι’m coming home…”…τι γαμάτη έκφραση! Το αισθάνομαι κι’εγώ όταν έχω να δω τους δικούς μου πολύ καιρό. Εξαρτάται όμως και από το ΠΟΥ θα τους δω!
“I’m coming home” είναι μία Παρασκευή , κάποιες φορές κάθε χρόνο, που δεν είναι ίδια με τις άλλες. Γύρω στις 10 με 11 το βράδυ το αυτοκίνητο εγκαταλείπει τη δημοσιά και παίρνει το χωματόδρομο. Και ανεβαίνει, ανεβαίνει, ανεβαίνει…καμιά ώρα περίπου. Και στην τελευταία στροφή θέλεις να ουρλιάξεις, δεν αντέχεις άλλο, είσαι έτοιμος να κατέβεις και να πας τρέχοντας. Απ’αυτή την τελευταία στροφή επιτέλους αντικρίζεις τα λιγοστά φώτα. Και ΤΟ ΦΩΣ. Είναι πάντα εκεί. Όχι το φώς, τα παιδιά. Δε χρειάζεται να έχουμε ειδοποιήσει ότι θα σκάσουμε.Αν το κάνουμε θα μαζευτούν άλλοι είκοσι και θα γίνει σκηνικό. Τις περισσότερες φορές δεν το κάνουμε. Και μένουμε εμείς οι πέντε, ή οι έξι, ή οι εφτά, δεν έχει σημασία. Που είμαστε τελείως διαφορετικοί άνθρωποι, που οι καθημερινότητές μας δεν έχουν καμία σχέση, που βλεπόμαστε αυτές τις 4 ή 5 φορές το χρόνο. Που τις μισές απ’αυτές τσακωνόμαστε για θέματα του στυλ «Τι είναι πατρίδα» και δεν τα βρίσκουμε ποτέ! Που φανταζόμαστε το θάνατό μας κάπως έτσι «Θα σκάσουμε από τα γέλια, θα πεθάνουμε όλοι μπροστά στο τζάκι και θα μας ανακαλύψουν οι επισκέπτες της επόμενης Παρασκευής». Και όταν χωρίζουμε νιώθω από ένστικτο πως αφήνω πίσω μου την πατρίδα και γυρίζω σε κάτι που δεν το αισθάνομαι πατρίδα. Ξέχασα να αναφέρω πως δεν ανήκω σ’εκείνους τους τυχερούς που λέγαμε, δε μπορώ να νικήσω τα ένστικτά μου…

ΥΓ: ΑΔΕΡΦΙΑ, 7 ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ, Ι’M COMING HOME!!!!

YΓ2: Σωστός.

ΥΓ3: Την προσοχή σας. Ένα Πατσιούρι πρέπει να έχει φορτώσει πολύ για να κάνει μια τέτοιου είδους δήλωση. Πρέπει να πέσει η Δεξιά. Τώρα. Μη με ρωτάτε πώς και τί, δεν ξέρω. Ούτε ψηφίζω ΠΑΣΟΚ.

ΥΓ 4: Έχω πάθει σόκ. Δε συμπαθώ αυτά τα "διαδώστε το" αλλά διαδώστε το...