Friday, July 25, 2008

Ο ΛΗΟ...

UPDATE: Εδώ τα νεότερα ευχάριστα!
Ενα μεγάλο μπράβο και στο choice 4!
Και στο Τρωκτικό!

Τον γνώρισα σήμερα.
Γνωρίστε τον κι'εσείς.
Όποιος δε θέλει να δει το βίντεο, αν και είναι πολύ πιο ήπιο από τις φωτογραφίες, ας διαβάσει τον ίδιο το Ληο να αφηγείται την ιστορία του...
Η όλους τους Λήο που κυκλοφορούν σ'αυτή τη ζωή... στο "Ημερολόγιο ενός αδέσποτου".

Και μην ξεχνάτε
Δήμαρχος: mayorpor@otenet.gr
το mail του δήμου dimporu1@otenet.gr

και δήμαρχος Χανίων
mailto:dimos@chania.gr
mailto:tourism@chania.gr
γιατί οι ανωμαλάρες εχουν αποθρασυνθεί και σουβλίζουν και ψήνουν αδέσποτα ζώα με την απόλυτη ανοχή των πάντων...
Τι καλά του χρόνου να μην πατήσει τουρίστας ζωγραφιστός...
Και δε θα πατήσει μάλλον, πηγαίντε κι'εσείς εκεί, γίνεται πανικός.
Ευχαριστώ Αθηνά!

Friday, July 18, 2008

BOHΘΕΙΑ...


UPDATE:
Πήγα και είδα το Λήο σήμερα το πρωί.
Απλά ξύπνησα και πήγα.
Ευτυχώς ο γιατρός του δεν είχε δουλειά εκείνη την ώρα και μου επέτρεψε να τον δω.

Φαίνεται πολύ καλός Επιστήμονας και ενδιαφέρεται ειλικρινά για το μικρό Λήο.

Αυτό που είδα, όπως καταλαβαίνετε δεν περιγράφεται. Δεν ήταν σκυλάκι, αλλά δύο μάτια και μία μάζα καμμένο κρέας. Τρέμει ολόκληρο και συνέχεια. Δεν εμπιστεύεται κανέναν, λίγο έχει αρχίσει το γιατρό να δέχεται αλλά κανέναν άλλον.

Ο άνθρωπος με παρακάλεσε να μην πηγαίνει κόσμος γιατί η επαφή με πολλούς ανθρώπους μαζί δεν κάνει καλό στο Λήο. Σιγά-σιγά.
Επίσης μου είπε πως έχει κουραστεί αρκετά με τα τηλεφωνήματα, οπότε θα συνεχίσει να μιλάει καθημερινά και να δέχεται τους ανθρώπους που βοήθησαν το Λήο, την Κα εκπρόσωπο της φιλοζωικής και το Δήμαρχο Πόρου καθώς και θα συνεχίσει να βγάζει ανακοινωθέντα. Ότι θέλουμε να ρωτήσουμε μπορούμε να απευθυνθούμε στην κυρία που βρήκε το Λήο, το τηλ. της υπάρχει στο μπλόγκ μου.

Του μίλησα για τον αναγνώστη μου που ενδιαφέρεται να υιοθετήσει το Λήο και για τον οποίο εγγυώμαι 800/100. Μου ξεκαθάρισε κατηγορηματικά πως το σκυλάκι δεν υπάρχει περίπτωση να επιστρέψει στον Πόρο. Θα πάρει δύο μήνες τουλάχιστον μέχρι να βγει από την κλινική, μπορεί και παραπάνω. Μετά, θα αποφασίσει ο ίδιος μαζί με την κυρία-σωτήρα του Λήο για το άτομο που θα τον υιοθετήσει, με ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΑΥΣΤΗΡΑ κριτήρια και εφ'όσον το άτομο αυτό θα δεχτεί να επισκέπτεται ο γιατρός το σπίτι του, δηλ. το Λήο, τουλάχιστον κάθε δύο εβδομάδες.
Αυτά.
Δε θα σταματήσω να ενοχλώ το δήμαρχο καθημερινά.
Έμαθα πως ο δολοφόνος έχει επικυρηχθεί με το ποσό των 1000 ευρώ.
Μπράβο στην κυρία Μαρίνα-Πετροπουλάκη-Κόλλια.
Μετά από αυτό που είδα σήμερα παίρνω ευχαρίστως δάνειο και το κάνω 10.000 ευρώ για να μου τον φέρουν εμένα.

.
Από τον ΜΗΔΕΝΙΣΤΗ.
"Τον βρηκαμε βαρεια κακοποιημενο την Τριτη το μεσημερι 15 Ιουλιου στο Νεωρειο, στον Πορο Τροιζηνιας. Οι φωτογραφιες που στελνουμε ειναι αποκαλυπτικες. Αργοτερα μαθαμε πως ηταν ενα χαρουμενο αδεσποτο σκυλι που ακουγε στο ονομα Ληο (Leo). Δεν πιστευαμε στα ματια μας για το τι βλεπαμε.
Το ΣΟΚ ηταν οδυνηρο, απολυτο. Καμμενη σαρκα, κομματια ολοκληρα δερματος και σαρκας να λειπουν απο το προσωπο, τα ματια, το στομα, τα αυτια, το σωμα, και το δυστυχο ζωο να τρεμει ασταματητα με λυγμους που σου σπαραζαν την καρδια και την ψυχη...Τον ειχαν περιλουσει πολυ προσφατα, ισως εκεινο το πρωι, με βαρειας μορφης χημικα, καποιο δραστικοτατο οξυ, σαν βιτριολι, σαν ακουαφορτε, η κατι τετοιο τελος παντων που να προξενησει αυτη την αποτροπαιη και ανηκουστη βλαβη σε μια ζωντανη υπαρξη.
Ειναι προφανες οτι καποιον η καποιους «ενοχλησε» το σκυλι και σαν «τιμωρια» ξεσπασαν τα απανθρωπα τερατωδη ενστικτα τους σε μια αβοηθητη υπαρξη με αυτον τον κακουργηματικο τροπο. Η λυπη και η αγανακτηση μας ατελειωτη. Καποιος που κυκλοφορει αναμεσα μας στο ομορφο νησι, ειναι ενας αδιστακτος βασανιστης ενας υπανθρωπος που λογικα δεν εχει θεση στην κοινωνια μας και θα επερεπε να βρισκεται καπου αλλου κλεισμενος.Το λυπηρο ειναι οτι στις εκκλησεις μας για βοηθεια σε φιλοζωικες ργανωσεις,Σε ιατρεια, ιατρους, ακομη και σε καποιο καναλι συναντησαμε μια παραξενη αδιαφορια που μας ξενισε.Ετσι μερικοι, ελαχιστοι ανθρωποι ξεκινησαμε αμεσως με προσωπικες προσπαθειες να χορηγησουμε καποια θεραπευτικη φροντιδα αλλα και παροχη τροφης. Ακολουθωντας τηλεφωνικες συμβουλες απο κτηνιατρο πλυναμε τις πληγες, χορηγησαμε αντιβιοτικα φαρμακα, και τροφη (μονο με συριγγα και με μεγαλη δυσκολια), ολο το περασμενο εικοσιτετραωρο. Ομως ειναι φανερο οτι το ζωο χρειαζεται αμεση νοσοκομειακη περιθαλψη την οποια δεν μπορεσαμε να πετυχουμε χθες παρα τις προσπαθειες μας.Σημερα παντως θα τον μεταφερουμε οπωσδηποτε στην Αθηνα, αναγκαστικα σε ιδιωτικη κλινικη γιατι ειναι ακρως απαραιτητη η ιατρικη του παρακολουθηση και περιθαλψη.
Ο ΛΗΟ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΘΕΡΑΠΕΥΤΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΖΗΣΕΙ, σε πεισμα εκεινων που θελησαν να τον θανατωσουν με τοσο βαρβαρο τροπο.Επισης, απο πληροφοριες που συγκεντρωσαμε, την περασμενη εβδομαδα αλλο ενα αδεσποτο σκυλι πεθανε με σπασμους μπροστα στα ματια περιοικων στην ιδια περιοχη απο δηλητηριασμενο φαγητο (φολα).Θελουμε λοιπον να καταγγειλουμε την υπαρξη καποιου η καποιων αδιστακτων υπανθρωπων στο νησι του Πορου οι οποιοι αβιαστα προβαινουν σε απαραδεκτες, απανθρωπες, κακουργηματικες πραξεις εις βαρος ανυπερασπιστων ζωων."
Μπορειτε να μας βρειτε στο κινητο τηλεφωνο : 6983936194
Παρακαλουμε θερμα να διαδωσετε το μηνυμα μας σε ολα τα blogs.
ΥΓ:
Ο Πόρος δεν έχει Δήμαρχο?
Ούτε Κτηνίατρο?
Είναι μικρό μέρος, κάντε ότι μα ότι μπορείτε να τον βρείτε.
Όταν αυτό γίνει, θα ακυρώσω πολύ πρόθυμα τις διακοπές μου και θα έρθω στον Πόρο.
Νωρίτερα αποκλείεται.
Αν το σκυλάκι πονάει ακόμη τόσο πολύ, καλύτερη η ευθανασία.
Εκτός αν κάποιος προθυμοποιηθεί να του δώσει φροντίδα και ένα Σπιτικό.
Δεν υπάρχει λόγος να πέσει δεύτερη φορά στα νύχια του κάθε ανώμαλου.
ΥΓ2:
Είμαι τριάντα χρονών γαιδούρα και από την ώρα που το είδα κλαίω σα μωρό...
Τα σχόλια στο press gr δεν τα σχολιάζω...
---------------------------------

Friday, July 11, 2008

ΚΟΥΜΠΑΡΟΔΑΝΕΙΟ!!!


«Διακοπούλες που θα κάνουμε???», ξεχνιέμαι και ρωτάω χαρωπά ένα γνωστό που πέτυχα στο δρόμο προχτές. Μου τη σπάει αυτή η ερώτηση γιατί ποτέ δεν ξέρω τι θα κάνω μέχρι τα μέσα Ιουλίου τουλάχιστον! Μαλακία θα μου πείτε, ένας σκασμός λεφτά χαμένα αφού όταν το έχεις κανονίσει από νωρίς είναι καλύτερα, αλλά δεν την αντέχω αυτή την ψυχασθένεια του να κλείνουν όλοι τα πακέτα τους πριν το Πάσχα και αυτό να αποτελεί το θέμα μας ΟΛΟ το Πάσχα. Άσε που παλιότερα, κάποιες φορές που όντως κανόνισα κάτι σα φρόνιμο κοριτσάκι νωρίς νωρίς μες τη χαρά και την οργάνωση..κατά σατανική σύμπτωση όταν έφτασε η ώρα του ταξιδιού, δε μπορούσα η ΔΕΝ ΗΘΕΛΑ να πάω! Δε μπορούσα γιατί αρρώστησα, νοσηλεύτηκα, έγινε μαλακία με τη δουλειά, άλλαξα δουλειά και δεν είχα άδεια, τσακώθηκε η παρέα, τσακώθηκα εγώ, έπεσε θανατικό, έκλεισε το πρακτορείο, γαμήθηκε το σύμπαν, πάντως εγώ ΔΕ ΜΠΟΡΕΣΑ.
Δεν ήθελα γιατί έσκασε κάτι καλύτερο, άλλαξα γνώμη, έσκασε έκτακτη συμμετοχή που δεν τη γούσταρα καθόλου (είμαι λίγο μπίου σ’αυτά..), πρόλαβα κι’έφαγα τα λεφτά μου αλλού, χώρισα η ΕΡΩΤΕΥΤΗΚΑ Ιούνιο βρε αδερφέ και δε θέλω να πάω εκεί που είχα κανονίσει από το Μάρτη, θέλω να μπω σ’ένα τυχαίο καράβι με το μωράκι κι’ας είναι και ο σκυλοπνίχτης που κάνει το δρομολόγιο Γύθειο-Κρήτη ( μη μπείτε ποτέ, θα ζητήσετε να ξαναπάτε σχολείο να ξαναγράψετε διαγώνισμα για τη Μικρασιατική καταστροφή αφού αυτή τη φορά θα γράψετε 20!).

«Στην Αγία Σκέπη του Παπάγου», μου απαντάει με βλέμμα σκοτεινό (ο γνωστός που λέγαμε). Παντρεύω το Σεπτέμβριο…
«Ε και»??? ρωτάω αθώα εγώ.
«Εχεις παντρέψει ποτέ?», με ρωτάει σαρκαστικά.
«Όχι, αλλά ξέρεις εμένα οι κολλητοί μου φίλοι δεν έχουν αρχίσει ακόμη να παντρεύονται (μη σου πω πως οι περισσότεροι ζουν στο πατρικό τους!) και δεν έτυχε, όταν όμως αρχίσουν σίγουρα θα…»
«Σίγουρα να ΜΗΝ!», μου απαντάει αποφασιστικά και για την επόμενη μισή ώρα ακούω αναλυτικά τον κατάλογο των εξόδων του και έχω ΚΑΡΑΦΛΙΑΣΕΙ! (Μη με ξεσυνερίζεστε, μου λείπουν οι επαναλήψεις του Ρετιρέ…)

«Γαμώ την πουτάνα μου!», ξεφωνίζει η κολλητή μου που έχουμε μεγαλύτερη οικειότητα, στο τηλέφωνο. 7 Σαββατοκύριακα κλεισμένα! 4 γάμοι και 3 βαφτίσια! Και θα ξεφραγκιάσω ΚΑΙ δε θα πάω πουθενά αλλού! Ο ένας γάμος είναι στη Μύκονο, ο άλλος στο Κουφονήσι και τα βαφτίσια στην Τήνο
«Σόρι, πρέπει να πάς σε ΟΛΑ αυτά???» ρωτάω εμβρόντητη (ξενέρωσα μόνο που το σκέφτηκα…)
«Ο ένας γάμος είναι της ξαδέρφης, ο άλλος του διπλανού εκατό χρόνια στο γραφείο, το ένα βαφτίσι της άλλης ξαδέρφης και το άλλο βαφτίσι της Μαιρούλας που την ξέρω από πέντε χρονών! Εσύ τι λες, να μην πρέπει να πάω??? Ευχαριστώ λέω μόνο που είχαν έτοιμους κουμπάρους και τη γλίτωσα!»

«Τι κάνεις εσύ εδώ???», πετυχαίνω παλιό συνάδελφο στην Εθνική…
«Κουμπαροδάνειο», γελάει…παντρεύω τον κολλητό και μ’έχουν πηδήξει χωρίς σάλιο!»
«Και θα πάρεις καταναλωτικό»?? ξεκαρδίζομαι!
«Λες να τα’χω και να τα κρύβω ρε βλαμμένο?», γελάει (σωστό…)
«Ε, τότε γιατί είπες ναι??? Να βρίσκανε άλλον!»
«Δε γίνονται ρε συ αυτά, το’χουμε πει με τον Κωστή πως θα αλληλοπαντρέψουμε από φοιτητές! Είσαι μικρή ακόμη, θα τη φας κι’εσύ την πίκρα…»

Οι δικοί μου φίλοι ελπίζω αν και όταν έρθει η ώρα να μην είναι τέτοιες ψωνάρες σαν τους δικούς τους που είναι ικανοί να χαλάσουν 200 χιλιάρικα για ένα βράδυ.
Ακόμη κι’αν έχουν και θέλουν να τα χαλάσουν, πρόβλημά τους και όχι του κουμπάρου.
Πλην του ελάχιστου νορμάλ κόσμου που έχει απομείνει και παντρεύεται γιατί αυτό ακριβώς θέλει να κάνει, να παντρευτεί ήσυχα και όμορφα, οι υπόλοιποι μάλλον θα έπρεπε να πιάσουν δουλειά στο αντικείμενο του management πολυτελών εκδηλώσεων, παρά να παντρευτούν οι ίδιοι! Και να καταχρεώνουν και άλλους!

«Έτσι παντρεύεστε όλοι εδώ???», με ρωτούσε έκπληκτος ο Ελβετός συνεργάτης του πατέρα της φίλης μου στο γάμο της φίλης μου πέρσι τέτοιο καιρό. «Στην Ελβετία πρέπει να είναι ο πατέρας σου πρέσβης για να κάνεις τέτοιο γάμο!» Ο τύπος είχε πάθει πλάκα με το κτήμα, την πισίνα και τους δύο χιλιάδες καλεσμένους (το ζευγάρι δεν ήξερε ούτε τους μισούς και ο κουμπάρος έδωσε κάπου χίλια ευρώ για τις λαμπάδες όπως με πληροφόρησε - μα ποιος προσέχει τις λαμπάδες???)

«Θα έρθουν οι πολύ κολλητοί από Αθήνα αλλά θα πληρώσω σε όλους το ξενοδοχείο», μου ανακοίνωσε ο ξάδερφός μου όταν ήταν να παντρευτεί .Στην επαρχία. Ξέρω πως θα νιώσουν υποχρεωμένοι να έρθουν και δε θέλω να μπουν σε έξοδα, φτάνουν τα δώρα και οι βενζίνες».
«Τα έχεις?» τον ρώτησα.
«Αν δεν τα είχα θα έκανα πολιτικό» μου απάντησε.
Οι δύο φίλοι που τον πάντρεψαν δεν έδωσαν ούτε ευρώ, μόνο το δώρο τους.
Φυσικά ΔΕΝ έκανε κρεβάτι (κι’όμως, την κάνουν ακόμη αυτή τη μαλακία και το θεωρώ τη μεγαλύτερη ρομπιά που υπάρχει και μη μου πείτε πως το ζητάνε οι γονείς γιατί οι γονείς μπορεί να θέλουν και να παντρευτείς το γιό του χασάπη απέναντι που έχει και εξοχικό στο Διακοφτό αλλά εσύ θες το μωρό σου που θέλει να μεταναστεύσει σε φυτεία μπαμπού στη Χιλή και να τους γράφετε…)

«Δε μπορούμε ρε συ, έχουν αρχίσει οι δόσεις για το δάνειο του γάμου», μου εξομολογείται η Ι. όταν τη ρωτάω πότε θ’αλλάξει επιτέλους το σαραβαλάκι της…
Η Ι. και ο Δ. είναι στα 40 και συζούν από τα τριάντα. Δέκα χρόνια στο ίδιο σπίτι, σαν παντρεμένοι δηλαδή. Το Σεπτέμβριο που μας πέρασε παντρεύτηκαν και δανείστηκαν 70.000 ευρώ για το σκηνικό εκτός των υπολοίπων εξόδων. Θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν και «φτωχοί», έχουν ούτως η άλλως οικονομικό πρόβλημα. Κι’όμως, για ένα βράδυ επιβάρυναν κι’άλλο την ήδη καταχρεωμένη ζωή τους. Και τους γονείς τους, ντροπή!

Μάλλον κάποιους τους πρόσβαλα ήδη και συγγνώμη, αλλά θεωρώ τον κυριλλέ θρησκευτικό γάμο γελοίο. Σιχαίνομαι κάτι φασιστογκαγκά σαν τον Άνθιμο αλλά έχει δίκιο. Εφ’όσον υπάρχουν ακόμη πέντε ρημαδοάνθρωποι σ’αυτή τη χώρα που είναι αληθινοί Χριστιανοί (και δεν εννοώ το συνάφι του), ας πηγαίνουν στις Εκκλησίες μόνο εκείνοι που ξέρουν γιατί πηγαίνουν. Οι περισσότεροι γάμοι δεν υστερούν σε σχέση με ένα (αποτυχημένο) ντεφιλέ του Μάρκελλου Νύχτα και φυσικά η πλειοψηφία των νυμφευόμενων έχει τη θρησκεία γραμμένη στα παπάρια της και καλά κάνει αφού είναι νέοι άνθρωποι και τους ενδιαφέρει μόνο το πάρτυ μετά. Περιττή λοιπόν η στάση στο Ναό. Και (άλλος) ένας σκασμός λεφτά για το νυφικό. Και ο καημένος ο πατέρας να ξεπουλάει χωράφια για να χρηματοδοτήσει τη σεμνή αυτή τελετή.
Κατά τ’άλλα όντως, τι καλύτερο από το να σου περισσεύουν δυο τρία χιλιαρικάκια και να μπορείς να οργανώσεις μία υπέροχη βραδιά όπου τα φιλαράκια σου θα πιούνε τζαμπέ, είτε παντρεύεσαι είτε όχι. Να σου περισσεύουν όμως!

Για μια ακόμη φορά ευχαριστώ που ανεχτήκατε το καλοκαιρινό μου παραλήρημα!
Θα τα ξαναπούμε σύντομα. Δεν ξέρω ακριβώς πότε, γιατί είπαμε, ακόμα παίζει το πότε θα διακτινιστώ στην πρώτη δόση διακοπών!


ΥΓ: Αυτή η μπούρδα με τα περιστέρια πότε έγινε της μοδός???

Και πάλι σόρι αν το εχει κάνει κάποιος από'σας στο γάμο του, αλλά αυτό το πέταγμα στην ελευθερία μάλλον στα διαζύγια ταιριάζει και θα έπρεπε να τα αμολάνε έξω από το συμβολαιογραφείο...

Thursday, July 3, 2008

Γκρεμισμένος φούρνος...




Ο φούρνος γκρεμίστηκε γιατί σήμερα θα παίξω ένα μπλογκοπαίχνιδο.
Δηλώνω εκ των προτέρων πως δε θα υπάρξει δεύτερο μιας και τα βαριέμαι απίστευτα αφ’ενός, θέλω να ανεβάζω κάτι δικό μου όταν κάνω ανάρτηση,(όχι και πολύ συχνά δηλαδή) , αφ’ετέρου.
Άσε που για μία ακόμη φορά συμφωνώ με το Νικόλα!

Η σημερινή εξαίρεση λοιπόν είναι αφιερωμένη σε δύο πολύ πολύ πολύ καλούς φίλους, την Αρτάνις και τον Κούλπα που με σκέφτηκαν και με κάλεσαν!
Ζητώ επίσης ταπεινά συγγνώμη από όλους όσους με έχετε καλέσει παλιότερα χωρίς ανταπόκριση!

3 προτάσεις λοιπόν για τους πολιτικούς μας?

1:
Κύριε Καταλληλότερε:
Κάπου είχα διαβάσει πως ο μέσος Έλληνας σας συμπαθεί γιατί του θυμίζετε τον εαυτό του. Δουλεύετε τετραωράκι και αν, σπουδάζατε εκατό χρόνια, σας βόλεψαν με το ζόρι στη δουλειά του θείου την οποία είναι πασιφανές πως βαριέστε απίστευτα και αν προσπαθήσει να μει κανείς στο μυαλό σας εκεί μέσα θα βρει καταχωρημένα μόνο έξι γράμματα…
Κ-Ο-Ψ-Ι-Δ-Ι.
Μέχρι εδώ καλά. Ταιριάζουμε. Κι’εγώ είμαι τεμπέλα και καλοπερασάκιας. Άρα , αν μου πρότειναν να κυβερνήσω τη χώρα θα μουρμούριζα «Που να τρέχεις…» και θα γύριζα πλευρό.
Εσείς δεχτήκατε.
Άρα είστε κακός άνθρωπος.
Όπως ο κομμάτιας που ξέρει ότι αν έχει κατεβάσει 5 ποτήρια αμόλυβδη και πιάσει τιμόνι θα φάει άνθρωπο κι’όμως το κάνει.
Αν μπορούσα να σας ζητήσω μία μεγάλη χάρη, αυτή θα ήταν να πάτε να πνιγείτε (μαζί με τους υπόλοιπους 300).
Μία μικρή χάρη? Εξαφανίστε από τη ζωή μας οτιδήποτε τελειώνει σε –ΟΠΟΥΛΟΣ και ανήκει στο επιτελείο σας. Ειλικρινά δε μπορώ ν’αποφασίσω ποιος με βιδώνει πιο πολύ, θα βοηθήσουν οι καλοί μου αναγνώστες!
Στο διαγωνισμό μπορεί να συμμετέχει και ο συναγωνιστής Τσοχατζόπουλος χαριστικά!
Τέλος, έχουμε κι’ένα θεματάκι εδώ…έτσι δεν είναι?

2:
Κοίτα τώρα δίλημμα. Συμπαθώ τον Αλέκο και δε χωνεύω ιδιαίτερα τον Αλέξη!
Δε μπορώ να φανταστώ πως θα ήταν τα πράγματα αν κάποτε κυβερνούσε ο ΣΥΝ, διαθέτει όμως ένα αξιολογότατο στέλεχος το οποίο θα ψήφιζα με κλείστά τα μάτια, τον Παπαγιαννάκη. Ξεκαθαρίζω πως δε βαράω σκάλωμα με καμία παράταξη και δεν έχω ιδέα από πολιτική, τον είχα ακούσει όμως μία φορά να μιλάει και μου είχε κάνει κλικ και από τότε τον παρακολουθώ.

Η Αλέκα μου θυμίζει τη διευθύντρια στην πρώτη μου δουλειά που με κοιτούσε με το βλέμμα της (αγάμητης) αγελάδας εξηγώντας μου ήρεμα σα να μιλάει σε μόγγολο πως την επομένη θα πρέπει να βρίσκομαι ταυτόχρονα σε δύο μέρη την ίδια ώρα…(τουτέστιν δε θα είμαι αντικειμενική).


3:
Ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ παίζει να είναι ένας από τους εξυπνότερους πολιτικούς που διαθέτει η χώρα αυτή τη στιγμή. Κατά την ταπεινή μου γνώμη πάντα. Κάποια στελέχη του μάλλον τα επιλέγει ψυχρά και ορθολογιστικά σε μία επιτυχημένη προσπάθεια να εισχωρήσει στο μυαλό του σιχαμένου μεν, πολλαπλασιαζόμενου δε Ελληνάρα. Πιστεύω πως αν τα παιδιά του έμοιαζαν με κάποια από τα στελέχη του θα καταριόταν την ώρα και τη στιγμή που δε βάρεσε καμιά μαλακία αντί να γίνει το κακό.
Ελπίζω στις επόμενες εκλογές να μην του ρίξουν πάλι απέναντί το θανατηφόρο αυτό πύραυλο γιατί θα τον καταλυπηθώ…


4: Που είναι ο Άλεξ?