Friday, July 27, 2007

ΤΟ ΠΡΟΞΕΝΙΟ ΤΗΣ .....ΑΝΑΣ!!!


Πάντα ήταν το όνειρό μου…πάντα! Όλα τα παιδιά και όλοι οι έφηβοι ήθελαν να γίνουν ηθοποιοί, τραγουδιστές, δασκάλες, δημόσιοι υπάλληλοι…εγώ εκεί! Να δουλέψω σε γραφείο συνοικεσίων! Ούτε που θυμάμαι πώς κόλλησα το μικρόβιο!
Από μικρή όμως, είχα την απορία αυτή, πώς γίνεται οι άνθρωποι να μη βρίσκουν έναν άνθρωπο να παντρευτούν, πώς γίνεται να υπάρχουν γάμοι χωρίς έρωτα, τι σόι άνθρωποι είναι αυτοί και πού στον κόρακα κυκλοφορούν την ώρα που εγώ το μόνο που ακούω από τους γύρω μου είναι πως παίζουν ταυτόχρονα σε 2 και 3 σχεσούλες και πως θα γίνει να την κάνουν με ελαφρά χωρις να φανε ξύλο!

Μισούσα και μισώ τη μισθωτή εργασία, όταν έκατσε όμως η ευκαιρία, στα 20 μου, πήγα! Ειχα στείλει βιογραφικό μου σε όλα τα γραφεία, φυσικά δε με πήρε κανείς, με πήραν όμως από μία εταιρεία που διοργάνωνε γάμους και δεξιώσεις και πανευτυχής έτρεξα! Παράτησα σπουδές, φίλους, αγόρι και συνομιλούσα όλη τη μέρα ευτυχισμένη με γαμπρούς, νύφες και πεθερικά, για ενάμιση περίπου χρόνο! Οι γνώσεις που αποκόμισα από τη δουλειά αυτή ήταν και είναι σαφως ανώτερες από οποιουδήποτε οικογενειακού ψυχολόγου, μιάς και με κάποια από τα ζευγάρια αυτά, ούσα συμπαθεστάτη, κράτησα και αργότερα μία υποτυπώδη επαφή. Μπορώ ακόμη με μία ματιά να ξεχωρίσω ποιος θα φτάσει τελικά στα σκαλιά της εκκλησίας, (ένα 20/100 των γάμων ακυρωνόταν στο παρα πεντε χωρίς ειδοποίηση φυσικά, απλά όταν έπαιρνα να τσεκάρω αυτά που είχαν κανονιστεί ένα χρόνο πρίν με λύπη άκουγα τη φαρμακερη ατακα «Παρτε τον κυριο και παρτε του και τα σωβρακα…»ή «ευτυχως κοπελα μου, ευτυχως, την πηρε χαμπαρι την ξεβρακωτη ο Γιωργης μου, και στα δικα σου!!»).

Μπορώ επίσης με την πρωτη ματια να εντοπισω ποιοι θελουν στ’αληθεια να παντρευτουν, ποιοι όχι και ποιοι εχουν συναισθηση του τι ακριβως κανουν, ποιοι θα χωρίσουν, πότε, πώς και γιατί…( στατιστικά έχω καταλήξει στο συμπέρασμα πως τους γιούς λέμε μαμόθρεφτα εδώ στην Ελλάδα αλλά οι κόρες είναι εκείνες που στυλώνουν πεισματικά τα πόδια κάτω κραυγάζοντας «Μα έχουμε σπίτι δικό μας κάτω από τη μαμά μου, ΕΚΕΙ, ΕΚΕΙ, ΕΚΕΙ!!» και ο σώγαμπρος ή που δε θα ξυπνήσει ποτέ ή που θα βγεί για τσιγάρα με προορισμό ΤΟΝ ΑΓΥΡΙΣΤΟ-ΤΟΝ ΑΓΥΡΙΣΤΟ-ΤΟΝ ΑΓΥΡΙΣΤΟ! )Ξέρω επίσης με βεβαιότητα ποια μάνα –και δεν είναι λίγες- έχει και χρησιμοποιεί τα κλειδιά της-άτεκνης-κόρης της ότι ώρα της καπνίσει.

Ήθελα να μείνω εκεί για πάντα, μέχρι που οι Ρομπέν μανούλα και πατερούλης με έπιασαν από το αυτί, με έβαλαν να παραιτηθώ και με ξαναέστειλαν σαν τον κατάδικο στα κελιά της Φιλοσοφικής…γιατί «δε θα γινόμαστε εμείς ρεζίλι ότι βάζουμε το 20χρονο παιδάκι μας να δουλεύει χωρίς να έχει περάσει ούτε ένα μάθημα, πρέπει να δείς το μέλλον σουουουου!!!» (Τελευταία ξανασκέφτηκαν ψύχραιμα πως αν με είχαν αφήσει ήσυχη σήμερα θα είχα 9 χρόνια προυπηρεσίας και εξωφρενικές πιθανότητες να πάρω κάποτε σύνταξη σε σχέση με τη σημερινή μου απασχόληση…)

Την τελείωσα με άριστα τη γαμωφιλοσοφική, τα γραφεία συνοικεσίων όμως εκεί, στο μυαλό μου! Να ανοίξω δικό μου δε μπορούσα, να απασχοληθώ πουθενά δε μπορούσα, οπότε αποφάσισα να το δώ χομπίστικα το θέμα. Μάζεψα διάφορους φίλους που πετάνε τη σκούφια τους για unusual activities και αρχίσαμε να δηλώνουμε συμμετοχή σε κρουαζιερες γνωριμιών, Αίγινα Πόρο Ύδρα και τα ρέστα. Θέλαμε να γραφτούμε και σε κάποιο γραφείο έτσι ώστε να βγαίνουμε ραντεβού με τους υπόλοιπους πάντα στο διπλανό τραπέζι αλλά..το φτηνότερο ήταν 500 ευρώ το κεφάλι, είπαμε να γελάσουμε αλλά όχι κι έτσι! 3-4 φορές εμφανιστήκαμε, μετά βαρεθήκαμε, αλλά τα συμπεράσματα βγήκαν!

Σ’αυτή την απαίσια πόλη που πρέπει να αρχίσεις να σνιφάρεις και να γίνεις χίλια κομμάτια προκειμένου ΚΑΙ να δουλέψεις, ΚΑΙ να δείς όλους τους φίλους σου, ΚΑΙ να αφιερώσεις χρόνο στο έτερον ήμισυ ΚΑΙ να έχεις πλύσιμο, σίδερο, μαγείρεμα ΚΑΙ να κάνεις όλα σου τα τσεκ άπ κάθε έξι μήνες, ΚΑΙ να δείς λίγο τους καημένους του;ς γονείς σου, ΚΑΙ να διαβάσεις κανα βιβλίο, ΚΑΙ να bloggaρεις, KAI ν’ασχοληθείς με σένα…υπάρχουν άνθρωποι νέοι, εργαζόμενοι, νορμάλ και μόνοι…που επιζητούν αυτό που εμείς θεωρούμε πως όταν και αν το θελήσουμε είναι αυτονόητο…που τρέχουμε να φύγουμε όταν τα πράγματα με μία από τις γνωριμίες μας σοβαρέψουν…ΜΙΑ ΣΟΒΑΡΗ ΣΧΕΣΗ. ΚΑΙ ΦΙΛΟΥΣ. Επειδή διαθέτω μία και επειδή δεν υπάρχουν παρόμοια προβλήματα στον κύκλο μου δε φανταζόμουν πως είναι και τόσο δύσκολο…και ακόμη δεν πιστεύω πως είναι. Νομίζω πως είναι θέμα κοινωνικοποιησης, γιατί αν δεν έχεις ούτε ένα φίλο/μία φίλη, πώς γίνεται να κάνεις σχέση?? Η ακόμη και γάμο?? Αν δεν την παλεύεις με το ίδιο φύλο πώς θα την παλέψεις με το άλλο??

Αυτά σκέφτομαι και η επιθυμία μου να έρθω ακόμη πιο κοντά στα εξωγήινα αυτά όντα και να τα βοηθήσω δεν είναι πιά παιδική, μεγαλώνει χρόνο με το χρόνο! Ξέρω, δεν είναι politically correct να εγκαταλείψω αυτό που κάνω στη μέση του χρόνου, όμως κάθε καλοκαίρι ξαναστελνω 2-3 βιογραφικά στα γραφεία συνοικεσίων, έτσι για να μην ξεχνιόμαστε! Μέχρι στιγμής σιωπή…Γι αυτό λοιπόν, για μία ακόμη χρονιά, ΦΕΥΓΩ!!! Θα σας εγκαταλείψω καλά μου bloggakia, όχι εντελώς αλλά αρκετά!
Τις επόμενες ημέρες θα βρίσκομαι στην ιδιαίτερη πατρίδα μου, πνίγοντας τον καημό μου στις τοπικές εφημερίδες κοιτάζοντας αγγελίες του στυλ
«Εχω κορη στα 30, μορφωμενη, 2300 μηνιαιως, ζει στην Αθηνα και αρνειται πεισματικα το γαμο, αν εχεις γιο σε παρομοια κατασταση επικοινωνησε εδω..."

Φυσικα εγω και η παρεα μου εχουμε ταραξει τους επιδοξους συμπεθερους στα τηλεφωνηματα μεχρι να διαπιστωσουμε ποιου δυστυχισμενου παιδικου μας ισως γνωστου οι γονεις εχουν τετοια χομπι! Εχουμε εντοπισει αρκετους αφου ειναι τοσο βλακες και δινουν το σταθερο τους για συνεννοηση και στη συνεχεια ειδοποιουμε, ανωνυμα παντα, τα ανυποψιαστα εργενικα νοικοκυρια στην αθηνα, εχει πολυ γελιο γιατι ολη η πολη μαθαινει ποιοι γονεις δε μιλιουνται με τα παιδια τους και γιατι!
Μπούμερανγκ μόνο θα γυρίσει οταν θα συναντησουμε και εναν πολυ γνωστο αριθμο τηλεφώνου, εκεινον του πατρικου μας...

Ετσι δημιουργικά λοιπόν θα περάσουν οι προσεχείς ημέρες φίλοι μου, παρεούλες, μπανάκια, βουνό, ποτάκια και μ’έναν αβάσταχτο καημό να μου ροκανίζει τα σωθικά, πότε επιτέλους θα έρθει η πολυπόθητη ημέρα που αφήνοντας για πάντα πίσω μου το αντικείμενο των σπουδών μου θα χαμογελάσω σ’ένα νεαρό πλάσμα λέγοντας «Από δώ και πέρα μην ανησυχείτε για τίποτα, ΕΜΕΙΣ είμαστε εδώ για σας!!»

ΣΑΣ ΦΙΛΩ ΠΟΛΥ ΠΟΛΥ ΓΛΥΚΑ!!!!!!!!!

Thursday, July 19, 2007

Η ΣΥΝΗΘΕΙΑ ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ ΛΑΤΡΕΙΑ....


Τώρα που ο pd αρμενίζει σε γαλάζιες θαλασσίτσες και δε μπορεί να με κράξει…επιτέλους!

Τζίμη σ’ευχαριστούμε που υπάρχεις…
Σ’ευχαριστούμε που σκέφτεσαι γιατί εμείς το έχουμε ξεχάσει…
Να προσέχεις τον εαυτό σου γιατί χωρίς εσένα δε βγαίνει χειμώνας…
Να είσαι όσο πανάκριβος θέλεις και ας σε βρίζουν, το αξίζεις!
Προσωπικά σε θεωρώ πάγια και διαρκή ανάγκη, όπως φώς, νερό, τηλέφωνο…έτσι και Τζίμης…κι αμα λάχει κόβω και το τηλέφωνο ένα μήνα για να έρθω να σε δώ!
Εσύ και τα dvd σου μου χαρίσατε την καλύτερη ανάρρωση που θα μπορούσε να έχει ποτέ ασθενής!
Εδώ και χρόνια μόνο που βλέπω τη φάτσα σου στις αφίσες γελάω…το πιο αυθόρμητο γέλιο που έχει βγεί ποτέ από μέσα μου!
Εδώ και χρόνια, 12 περίπου, υπάρχει ένα γκέτο 40 τουλάχιστον ανθρώπων που όλοι μαζί σμίγουμε μόνο όταν εμφανίζεσαι εσύ!
Αιντε λοιπόν, μου λείψατε, και τα παιδιά και εσύ!
Φέτος που δεν εμφανίστηκες, θα σε δούμε στη δίκη, το κανονίζουμε ήδη!
Καλό καλοκαίρι…εκεί στην όμορφη Αντίπαρο…

Wednesday, July 11, 2007

TO POST ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΑΑΑΑΛΟΟΟΟΟ!!!

Σκηνή 1: ( Εγώ και η μαμά μου στο σαλόνι του γυναικολόγου, η βιοψία μου έδειξε ένα «θεματάκι» οπότε επισκέφτηκα τον παπάρα το συντομώτερο…)

Αφού έχω απαντήσει σε ένα κάρο ηλίθιες ερωτήσεις του τύπου: « Στην εφηβεία συνήθιζες να φοράς μπλουζάκια που αφήνουν ακάλυπτη την κοιλιά???», «Στη θάλασσα έπαιρνες δεύτερο μαγιώ για να μη στεγνώνει πάνω σου?», «Καθεσαι συχνά πάνω σε παγωμένα μάρμαρα??» (Ναι ρε φίλε, τα γουστάρω μάλιστα τόσο πολύ που πρώτα τα εντοπίζω με τα κυάλια και μετά τρέχω πάνω τους όλο λαχτάρα να τα προλάβω on the rocks…)…κτλ…και μετά από μία πολύ οδυνηρή -λόγω του ότι η κοιλίτσα δεν έχει στρώσει ακόμη- εξέταση,…να και το πόρισμα:

-Λοιπόν πατσούράκι μου,(μου χαιδεύει πατρικά τα μαλλιά) έχουμε σοβαρό πρόβλημα εδώ…Μη μου φοβάσαι μόνο, όλα θα γίνουν..
-Δηλαδή??, κράζει η mammy φρικαρισμένη, εγώ έχω παγώσει.

Μου εξηγεί μέσες άκρες με ακατάληπτη ορολογία πως υπάρχει μία μεγάλη φλεγμονή στα μητρικά μου, η οποία έρχεται σε έξαρση όταν έχω ωορηξία και εκείνη ήταν που με χτύπησε στο έντερο και προκάλεσε την όλη ιστορία και την οποία για να αποφύγουμε δεύτερο και τρίτο χτύπημα, συνεπώς και άνοιγμα (μπρρρ) πρέπει να ελέγξουμε με διακοπή της περιόδου μου..

-Χμ…(μερικές φορές με σιχαίνομαι γιατί σκέφτομαι σά βλαμμένο δεκαπεντάχρονο…, καλοκαιράκι, χωρίς περίοδο, ελεύθερο σέξ, ε δεν είναι και τόσο τραγικό…) εντάξει γιατρέ, για πόσο???
-Εεεε…βασικά..ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ πατσιουράκι…μου εξηγεί. Θα εφαρμόσουμε τη λεγόμενη τεχνητή εμμηνόπαυση…(μα τι λέει???) Θα κάνεις κάποιες ενέσεις κάθε μήνα που θα αναστέλλουν την ωορρηξία σου και φυσικά όλη αυτή η ταλαιπωρία θα περάσει μεθαύριο που θα έρθεις να μου πείς πως θές να κάνεις παιδάκι (ποιος ήρθε???). Θα σου κάνω τότε τεχνητή ωορρηξία και όταν με το καλό κάνεις ένα, ίσως και δύο παιδάκια, θα δούμε, βουλώνουμε τις ωοθηκούλες σου να μη σε ταλαιπωρούν και…αυτό ήτανε!
-(Ψυχραιμία, προσπαθώ να το επεξεργαστώ…)..όταν λέτε ταλαιπωρία τι εννοείτε???
Γιατί εγώ δε σκοπεύω να κάνω παιδάκια ξέρετε…
-Χα χα χα εσείς τα νέα κοριτσάκια…(γελάει ο παλιορατσιστής, πόσο τσαντίζομαι που η πιθανότητα να το εννοώ δεν του περνάει από το μυαλό…)
Οι ενέσεις αυτές καλή μου έχουν και κάποιες παρενέργειες, όχι ευχάριστες, καταλαβαίνεις…ίσως δηλ. σου προκαλέσουν πρόβλημα και στην εργασία σου, τι είπαμε ότι κάνεις??? (Γάμησέ τα φίλε, δεν είμαι στο δημόσιο πάντως..)…υπομονή όμως, θα τις αντέξεις, και του χρόνου με το καλό που θα έρθει ο μικρός μας ένοικος…(άχου θα τον χτυπήσω…)
-Γιατρέ, το εννοώ πως δε θα έρθει κανένας μικρός ένοικος, υπάρχει άλλη λύση???
-Η άλλη λύση πατσιουράκι είναι η…στείρωση να στο πώ κι έτσι, και κανείς δε θα το αναλάβει στην ηλικία σου, κι εσύ τι περιμένεις να κάνεις παιδάκι, άντε ντέ!

Πετάγεται και η έξυπνη που με συνοδεύει…»Μα φυσικά και θα κάνει γιατρέ, αφού την έχει και τη σχεσούλα της!...» ( και μόνο το βλέμμα που της ρίχνω τα λέει όλα, δεν ξαναμίλησε έκτοτε…με ρώτησε μόνο μήπως θα ήθελα να δώ κάποιον ψυχολόγο!)



Σκηνή 2: (Εσύ κι εγώ, με βήμα αργό…)

Σάββατο βραδάκι, εξηγώ στον καλό μου την κατάσταση και βασικά είμαι πολύ αγχωμένη γι αυτές τις περίφημες παρενέργειες…
-Τώρα δηλαδή θα ζώ σά γριά με εμμηνόπαυση??? Ωρρύομαι. Θα έχω νεύρα σαν τη μάνα μου και θα ζεσταίνομαι και…ώ θεέ μου, εκεί δεν είναι που έχουν και μείωση της λίμπιντο??? Όχι-όχι-όχι! Δε θα φάω εγώ τα καλύτερά μου χρόνια να σέρνομαι σαν το πτώμα, θα βρώ γιατρό να το σταματησω με όποιο κόστος ΤΩΡΑ-ΤΩΡΑ-ΤΩΡΑ!!!
Ο καημένος έχει πάθει σόκ, πρέπει να με έχει λυπηθεί βαθύτατα, άσε που είναι και φοβητσιάρης, χειρότερος από μένα….εκτός απ’αυτό για κακή του τύχη είναι και ιππότης, οπότε τι να κάνει ο δύσμοιρος, παίρνει βαθειά ανάσα και…
-Εκτός αν κάνουμε ένα παιδάκι, τώρα κιόλας…(…………………………)
-Μπροστά στον κόσμο αγάπη μου??? Αστειεύομαι…Ντροπή!

Μου εξηγεί λοιπόν πως δε θέλει επ’ουδενι λόγο να υποφέρω και πως μπορεί ούτε αυτός να είχε σκεφτεί την οικογένεια ποτέ του αλλά αν το σκεφτόταν δεν υπήρχε περίπτωση να διαλέξει άλλη σύντροφο. Με λατρεύει, αν εγώ το θέλω, με παντρεύεται αύριο κιόλας και κάνει και κουμπάρα τη φίλη μου τη Μ. και την έχουμε και κάθε μέρα στο σπίτι μας! (τη μισεί, μιλάμε για μεγάλη στιγμή, τη βλέπει και του γυρίζουν τα’άντερα για πλάκα, μεγαλύτερη απόδειξη για την αγάπη του δεν υπάρχει στον κόσμο!) Εννοείται φυσικά πως όλα αυτά πάνε πακέτο με το μικρό ένοικο που θα φέρει τη σωτηρία μου, μπορεί να είναι φτωχός αλλά τι διάολο, ένα παιδί μπορεί να το μεγαλώσει…

Συγκινήθηκα πολύ, ξέρω πως φοβόταν μόνο που το ξεστόμιζε , ΚΥΡΙΟΣ με Κ κεφαλαίο αναφώνησαν με ζήλια και θαυμασμό κάποιες φίλες μου αργότερα…

Όπως καταλαβαίνετε η συζήτηση δε συνεχίστηκε, μόνο αγκαλιτσα και σιωπή…δε γνωρίζει για την ύπαρξη του μπλόγκ, τον ευχαριστώ όμως κι από δώ με όλη μου την καρδιά γι’αυτή την αυθόρμητη κίνηση…




Σκηνή 3: Δευτέρα βραδάκι, πλατεία Μαβίλη, με τα φιλαράκια…έχω ήδη βγάλει ιατρικό ανακοινωθέν!

-Γ: Δηλαδή τώρα θα έχεις περιορισμένη λίμπιντο??? Μπου χα χα χα χα!
-(Εγώ) Αυτό το έχουν οι γκόμενές σου αγόρι μου, να σου δώσω το τηλέφωνο του γιατρού μπάς και σώσει καμία και γ…σεις επιτέλους???
-Δ: Α χα χα, εγώ θα πάρω τη μάνα σου να της πώ πως σου κάνανε πρόταση γάμουΚΑΙ παιδιου πακέτο και είπες όχι, α χα χα! Σ’έχει αποκληρώσει μέχρι να πείς «γυναικολόγος»!!!
- Όχι ρε παιδιά, αυτή τη στιγμή καλύτερα να της πείτε πως παίρνω ναρκωτικά παρά αυτό! Άσε που μου ομολόγησε πως με έχει τάξει να πάω και στην Τήνο μέχρι το Σεπτέμβρη, θα ‘ρθει κανείς???
-Α χα χα χα όλοι, σ’έταξε??? Να σου πώ, με τα γόνατα θ’ανέβεις???? Ναι ρε, εννοείται, πάμε όλοι μαζί άμα είναι!
-Αχ ναί, να έρθετε, κι αν όλα πάνε καλά θα την τάξω κι εγώ να συχνάζει μία βδομάδα στο Dark Sun και να φιλάει ρουφηχτά όλους τους θαμώνες!!

…μέσα σε τρείς μόνο μέρες, τόσες στιγμές που μυρίζουν ευτυχία…σας φιλώ γλυκά!!!!!

Monday, July 9, 2007

TA TA TA TA !!! (την πάτησα...)




Είναι τρομερό αυτό που μου συμβαίνει αυτές τις μέρες…
Έχω φρικάρει…
Βασικά δεν είναι φοβερό, κωμικοτραγικό είναι…
Αποκορύφωμα η πρόταση γάμου που δέχτηκα εντελώς απρόοπτα από Εκείνον το Σάββατο το βράδυ…
Ανάθεμα την ώρα που έγραφα το προηγούμενο πόστ !
Αχ, και δεν έχω χρόνο αυτή τη στιγμή να σας τα γράψω να μου πείτε και τη γνώμη σας!
Όχι για το γάμο φυσικά, γιατί δεν παίζει!
Για τα υπόλοιπα…
Ελπίζω να προλάβω να ποστάρω αύριο, μου λείψατε!