Friday, August 22, 2008

LIVE YOUR MYTH IN GREECE


Τι σπλατεριά καλοκαίρι ήταν αυτό από εκατό μεριές?
Τι στις ειδήσεις, τι real life…τα είδα όλα.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ στη φίλη μου την Ε. που τη ντύνουμε νυφούλα στις 6 του Σεπτέμβρη και θα μας χαρίσει ένα αξέχαστο τριημεράκι στην αγαπημένη μας παραλία (που κατα βάση είναι χάλια αλλά πάνω της μεγαλώσαμε), στο αγαπημένο μας ξενοδοχειάκι ([που κι’αυτό χάλια είναι αλλά το έχουν χτίσει και ανακαινίσει εκατό φορές οι αναμνήσεις μας και μια ζωή αναρωτιόμαστε πως θα αντιδρούν τα εγγόνια μας που σίγουρα θα κάνουν παρέα με τα εγγόνια των σημερινών ιδιοκτητών και φίλων, όταν τα φαντάσματά μας θα ξεπετάγονται και θα ρωτάνε «Μπουουου, γιατί κάθεσαι στο σκαμπώ μου???» αφού ΣΤΑΝΤΑΡ θα το’χουμε στοιχειώσει, δεν υπάρχει περίπτωση…όπα, το’χασα, πού είχαμε μείνει…ά, στην Ε. και το Σ. που κάνουν την ύστατη προσπάθεια να με πείσουν πως μπορώ κι’εγώ να απολαύσω μερικές μέρες ενός ήσυχου μικροαστικού καλοκαιριού αφού το υπόλοιπο ήταν ΣΧΕΤΗ ΠΑΡΑΝΟΙΑ!

Πάντα ήμουν ΄ενας πολύ ευδιάθετος, ήρεμος και συνεννοήσιμος άνθρωπος. Τα γλομπάκια που μου ανάβουν τις περιόδους που πήζω στη δουλειά, κατεβάζουν παροχή από το πρώτο δευτερόλεπτο που εγκαταλείπω την τίμια εργασία μου. Όταν δε εγκαταλείπω την Κόλαση (έτσι αποκαλώ την Αθήνα από τέλη Μάη ως τέλη Σεπτέμβρη, κατά τα’άλλα τη λατρέυω) νιώθω σαν δέκα Μητέρες Τερέζες μαζί, έτοιμη να σκορπίσω απλόχερα την αγάπη και την καλή μου διάθεση παντού, ακόμη και στους εχθρούς!

Αμ δε! Φέτος η ζωή είχε άλλα σχέδια…
Και θέλω τη γνώμη σας γι’αυτό.
Εγώ παραφρόνησα ξαφνικά ή κάποιοι γαμημένοι νησιώτες ιδιοκτήτες ξενοδοχείων η ενοικιαζόμενων ή ξενοδοχείων πάσχουν από την ασθένεια του Ναπολέοντα που είχε κι’ένα λόγο να είναι μεγαλομανής, αυτοκράτορας, remember??????????????????
Δεν έχω τσακωθεί ποτέ στη ζωή μου στις διακοπές ή σε κάποια έξοδό μου, ποτέ.
Αντιθέτως, απεχθάνομαι τον κόσμο που βγαίνει έξω έτοιμος να ξεκαβλώσει πάνω στον κάθε δυστυχή σερβιτόρο, υπάλληλο, πωλητή κτλ που είναι αναγκασμένος να τον υποστεί.
« Το επίπεδο του ανθρώπου διαφαίνεται μόνο από ένα πράγμα», υποστηρίζει ο τρισμέγιστος Χατζηφωτίου στο υπερπόνημα «Το Κολωνάκι πριν την Άλωση».
Από το πώς μιλάει στο σερβιτόρο.
Και έχει απόλυτο δίκιο.
Δεν έχω παραπονεθεί ποτέ και για τίποτα σε μαγαζί (εκτός αν ήταν κάτι συνταρακτικό που δε’μου ρχεται αυτή τη στιγμή…). Αποφεύγω συστηματικά τις παρέες κακογαμημένων που με το που κάθονται κάπου αρχίζουν τη μουρμούρα: Τα καθίσματα είναι άβολα, Το φαγητό είναι χάλια (ΠΑΝΤΑ όμως!), το ποτό είναι δυνατό/ελαφρύ/ντεμί αλλά εγώ το ήθελα δυνατό, ο καφές τα ίδια, ο σερβιτόρος δε μας είδε στα πρώτα δύο λεπτά…Προσωπικά θεωρώ πως όποιος δίνει σημασία στις λεπτομέρειες γενικώς, χάνει την ουσία. Κανόνας.
Το ίδιο ισχύει και για τη θάλασσα. Ποτέ μου δεν κατάλαβα αυτό το ψείρισμα «Μμμμ…όχι εκεί, δεν είναι καλή η θάλασσα, όχι εκεί, σηκωνει κύμα, όχι εκεί, δεν είναι ωραίο το μπαράκι, όχι εκεί, ο Τζίμης πριν πέντε χρόνια είχε βρει μια καπότα να επιπλέει…»
Χαίρω πολύ ρε παιδιά, κι’εγώ έπαθα πλάκα με το Σίμο και το Κάθισμα αλλά όταν ΒΡΑΖΕΙ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ και θέλω να ρίξω τη βουτιά μου δε βλέπω όμορφη και άσχημη παραλία, ούτε θάλασσα με κύματα η χωρίς, θέλω απλά να ΔΡΟΣΙΣΤΩ, γκέγκε?????? Και το μόνο που μπορεί να με αποθαρρύνει είναι η ΚΑΦΕ θάλασσα, τίποτ’άλλο!

Με όλα αυτά θέλω να αποδείξω πως είμαι ο πιο βολικός άνθρωπος στον κόσμο, οπότε και είναι αξιοσημείωτο το γεγονός πως και στα δύο νησιά που επισκέφτηκα φέτος παραλίγο να γίνω δολοφόνος. Τη δεύτερη φορά μάλιστα, απείλησα τη διεύθυνση του ξενοδοχείου μας πως εφ’όσον δουλεύω πάλι το Σεπτέμβρη δεν έχω κανένα πρόβλημα να αράξω στα σκαλοπάτια τους και να διηγούμαι σε ‘όλους τους υποψήφιους πελάτες μεχρι τότε, τι μας κάνανε. Ένα πράγμα σιχαίνομαι σ’αυτή τη ζωή και φέτος το βρήκα μπροστά μου δις, τους κολόβλαχους που ενώ τους έχεις ήδη αφήσει ένα σκασμό λεφτά, εκείνοι ζητούν κι’άλλα, κι’άλλα, κι’άλλα…Ανθρώπους στην ηλικία των γονιών μου που ούτε για 200, ούτε για εκατό, αλλά για πέντε και δέκα ευρώ, είναι ικανοί να σε κοιτάξουν γαλήνια στα μάτια και να σου πούν «Μα τι όμορφο το σιέλ μπλουζάκι σου», αφήνοντάς σε να ωρύεσαι εκτός εαυτού «Μα είναι ΚΟΚΚΙΝΟ, ΚΟΚΚΙΝΟ, ΚΟΚΚΙΝΟ» και η παρέα σου να ψιθυρίζει καθυσηχαστικά «Έλα μωρέ, παραδέξου το πως είναι σιέλ να πάει στο διάολο η τρελή», αλλά εσύ κοντεύεις να πετάξεις ανεύρυσμα από έκπληξη και την οργή σου και όχι, αυτή τη φορά δε θα το αφήσεις έτσι, αυτή τη φορά δε θα δείξεις ανωτερότητα, θέλεις να βγεις στα κανάλια με το κόκκινο μπλουζάκι και να ζητησεις δημοψήφισμα, είναι ΚΟΚΚΙΝΟ Η ΣΙΕΛ???? ΚΙ’ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΚΟΚΚΙΝΟ ΘΑ ΒΡΩ ΠΟΤΕ ΤΟ ΔΙΚΙΟ ΜΟΥ????????
Τελικά το βρήκα, αλλιώς θα ήμουν φυλακισμένη ακόμη στο Α.Τ της Άνδρου για φόνο ή θα με είχαν μεταφέρει εδώ χωρίς να με αφήσουν να σας εξηγήσω.
Πράγμα που θα γίνει΄ούτως η άλλως στο επόμενο πόστ γιατί τώρα τα θυμήθηκα και συγχίστηκα.

Στο προηγούμενο νησί, μείναμε σε ενοικιαζόμενα δωμάτια. Το δεύτερο πρωινό ξύπνησα με το κεφάλι βαρύ και αναφώνησα όλο χαρά «Αχ, κοιμήθηκα σαν πουλάκι!»
Μετά είδα τις πεταμένες και ανοιγμένες τσάντες και δεν είδα τα πορτοφόλια μας, που φυσικά έλειπαν…Τότε συνειδητοποίησα πως είχα κοιμηθεί σα ΝΑΡΚΩΜΕΝΟ πουλάκι…Sheet…Όλοι μας φέρθηκαν υπέροχα, εκτός από την ιδιοκτήτρια του συγκροτήματος η οποία δεν επικοινώνησε ποτέ μαζί μας παρά τα εκατό μηνύματα που αφήσαμε στα παιδιά της…Ονοματάκι και συγκρότημα στα προσεχώς.
Πιο πολύ τα’χω (ΚΑΙ) μ’αυτήν παρά με τους διαρρήκτες…
Κι’όλα αυτά αναμεμειγμένα μαζί με εκατοντάδες βαμπίρικες πληροφορίες από τον έξω κόσμο, σκυλιά που τα καίνε ζωντανά ή τα κρεμάνε στα δέντρα ή τα σουβλίζουν, κτηνώδεις δυνάμεις-ογκώδεις άγνοιες που σκοτώνουν στο ξύλο εικοσάχρονα παιδάκια, ένας πατέρας που δεν τους ρίχνει ούτε ένα γαμωσταυρίδι , αντιθέτως ευχαριστεί τον ΥπερΠολιτισμό μας (σόρι παιδιά, εγώ τόση ανωτερότητα δεν την αντέχω…), ψυχοπάθείς να κόβουν βόλτες κρατώντας στα χέρια τους το κομμένο κεφάλι μιας εικοσιπεντάχρονης μικρούλας και όλα αυτά σα χορωδία να τραγουδούν ζωηρά: « LIVE YOUR MYTH IN GREECE…”.

Σοβαρά τώρα παιδιά, κάτι τρέχει με τα νησιά μας. Τουλάχιστον.
Και μια ματίτσα εδώ...

Saturday, August 9, 2008

...


ΣΟΣ ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΗΚΕ ΤΟ ΑΓΓΕΛΟΥΔI
SOS ΖΑΧΑΡΕΝΙΑ ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ ΕΤΩΝ 3 ΟΠΟΙΟΣ ΕΙΔΕ ΤΟ ΑΓΓΕΛΟΥΔI ΑΣ ΕΠΙΚOIΝΩΝΗΣEI 10-56 ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ
Ονοματεπώνυμο:
ΖΑΧΑΡΕΝΙΑ ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ
Ημερομηνία Γέννησης: 27/3/2005
Χρώμα μαλλιών: Καστανά σκούρα
Ημερομηνία εξαφάνισης: 2/8/2008
Χρώμα ματιών: Καστανά
Στις 02/08/2008, η Ζαχαρένια Χατζηνικολάου 3,5 ετών απήχθη από τον πατέρα της, ο οποίος δεν έχει την επιμέλεια της. Η Ζαχαρένια κατοικούσε στην Κω και υπάρχουν ενδείξεις ότι μπορεί να φύγουν στο εξωτερικό με αλλοδαπή κυρία η οποία έχει ένα κοριτσάκι στην ίδια ηλικία.
Η Ζαχαρένια έχει ύψος 1μ. και ζυγίζει 16,5 κιλά. Η Ζαχαρένια έχει σγουρά σκούρα καστανά μαλλιά μέχρι το λαιμό και καστανά μάτια. Την ημέρα της αρπαγής φορούσε κόκκινο φόρεμα και κόκκινα πέδιλα.

Friday, August 1, 2008

ΘΑ ΤΑ ΞΑΝΑΠΟΥΜΕ!


Και για να τελειώνουμε (προς το παρόν) με τα ζωάκια. Ο Λήο σε λίγο καιρό θα χρειαστεί οικογένεια. Ένα (η περισσότερα) καλό και σωστό αφεντικό που δε θα τον αφήνει μόνο του.
Δεν υπάρχει όμως ο Λήο μόνο. Όσοι δεν έχουν την τύχη να τον αποκτήσουν, μπορούν κάλλιστα να μαζέψουν κάποιο άλλο δυστυχισμένο αδέσποτο
Όσοι γουστάρουν ράτσα, μια Ελευθεροτυπία να πάρετε την Κυριακή και χαρίζονται άπειρα.
Προσωπικά αηδιάζω όταν διαβάζω αγγελίες του στυλ «Η πανέμορφη γκριφόν Λούσυ μας γέννησε 8 κουταβάκια και ψάχνουμε σπίτι! Υιοθετήστε τα!»

ΕΣΥ χρυσέ μου που δε φρόντισες να ΣΤΕΙΡΩΣΕΙΣ τη μικρή σου Λούσυ είσαι για πολλά κλωτσίδια…Τόσα αδέσποτα γεννιούνται γιατί κανείς δε βρέθηκε να στειρώσει τη μαμά τους όταν έπρεπε. Τόσα αδέσποτα υπάρχουν γιατί όταν δε βρεθεί κάποιος να υιοθετήσει τα μικρά της μικρής σου Λούσης, τα πετάς στο δρόμο μαλάκα. Θεωρώ μεγάλη αλητεία το να ζευγαρώνει κάποιος σκυλιά ράτσας και να τα πουλάει η να τα χαρίζει.
Άσε άνθρωπέ μου τον κόσμο που θέλει σκύλο να περπατήσει στο δρόμο και στα παραπονεμένα ματάκια ενός βασανισμένου, πεινασμένου και διψασμένου αδέσποτου να βρει επιτέλους το «σκύλο του».
Αν κάποιος βολεύεται μόνο με σκυλιά ράτσας τότε μιλάμε για μεγαλύτερη ψωνάρα κι’απ’το Χάρη Σιανίδη. Περαστικά. Το’χει χάσει το νόημα.

Συμπέρασμα:

1: Βοηθάμε τα αδέσποτα όσο μπορούμε. Δύο πιατάκια με νερό και ζωοτροφή δεν είναι τίποτα. Σίγουρα θα συνεισφέρουν κάποιοι καλοί γείτονες.

2: Στειρώνουμε τα αδέσποτα της γειτονιάς μας αν δεν το έχει πράξει ο υπεύθυνος που επιδοτεί αδρά η Ε.Ε γι’αυτό το λόγο. Είναι φτηνή μία στείρωση αλλά σκεφτείτε, η δυστυχία δε θα διαιωνιστεί. Μετά τη στείρωση το ζωάκι πρέπει οπωσδήποτε να γυρίσει στην ίδια περιοχή και όχι σε μία άγνωστη.
Αν δεν έχετε μία, ρίξτε σύρμα και τα δίνω εγώ.

3:Ευθανασία.
Μη φρικάρετε.
Παλιά κι’εγώ ήμουν κατά.
Τώρα όχι πια.
Είναι καλύτερα να κοιμάσαι ήσυχος για πάντα χωρίς το φτωχό σου μυαλό ν’αναρωτιέται τι έφταιξες και σε ποιόν έκανες κακό παρά να είσαι καταδικασμένος σε θάνατο μαρτυρικό, από την πείνα, τη δίψα, τα βίτσια του κάθε άρρωστου.
Και για τον εαυτό μου το ίδιο θα διάλεγα.
Όπως ακριβώς θα έκανα έκτρωση αν ήξερα πως το μωρό μου θα γεννηθεί για να το κακοποιεί ο κάθε καταραμένος.
Όπως και η μάνα του Λήο θα έκανε έκτρωση αν ήξερε πως το κουταβάκι της θα γίνει φλαμπέ επειδή μέσα σε μια άρρωστη οικογένεια μεγάλωσε ένας άρρωστος ψυχάκιας.
Εχω δηλώσει και στο παρελθόν πως συμφωνώ απόλυτα με τις τελευταίες δηλώσεις του Δημήτρη Κολλάτου.
Μιλάμε ακριβώς για το ίδιο πράγμα.

4: Είστε όλοι πολύ εντάξει άτομα οπότε είναι περιττό να διευκρινίσω πως όποιος βρει χτυπημένο ζώο πρέπει να το μεταφέρει αμέσως στο Αττικό Νοσοκομείο Ζώων (210-6038023).Για επαρχία δε μπορώ να ξέρω, συμβουλευτείτε το 11888. Αν δεν οδηγείτε όπως εγώ υπάρχει και πετ-ταξί (6945333218). Τα νούμερα αυτά, καθώς και το νούμερο ενός κοντινού μας κτηνίατρου θα πρέπει να βρίσκονται αποθηκευμένα στο κινητό μας (Αν είστε φούλ, σας θυμίζω πως ο Θανάσης μετακόμισε, η Γιωργία παντρεύτηκε και η θεία Σταυρούλα πέθανε καλή της ώρα οπότε μπορείτε να αντικαταστήσετε τα νούμερά τους).

Αυτά….

To Πατσιούρι θα απουσιάσει για λίγο καιρό!
Πολλοί μου έχετε ζητήσει να βάζω labels στα κείμενά μου, ειδικά τα χιουμοριστικά!
Χαίρομαι που εκτιμάτε το θανατηφόρο χιούμορ μου αλλά ΔΕΝ ΞΕΡΩ να βάζω labels! Το ξέρω πως είναι πανεύκολο αλλά βαριέμαι να ασχοληθώ αυτή τη στιγμή!

Το Πατσιούρι TV λοιπόν θα παίξει επανάληψη σε παλιότερα ποστάκια! Διάλεξα μερικά χιουμοριστικά και εκείνα που έχουν συγκεντρώσει τα περισσότερα σχόλια οπότε προφανώς σας άρεσαν περισσότερο! Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεώτεροι!

Πίσω Τσάκι:

Kαλά να περνάτε!
Kαι μην ξεχάσετε το petition, μια υπογραφούλα είναι!
Και μην ξεχάσετε το Λήο...