
Θα αναρωτιέστε τι κάνω μέσα Σαββατιάτικα νέα κοπέλα και ανεβάζω ανάρτηση στις 11 το βράδυ.
Λογικό.
Αν και πάντα σιχαινόμουν τα Σάββατα έξω στην Αθήνα. Προτιμούσα να την πέσω νωρίς για ύπνο και να εκμεταλλευτώ την Κυριακή μου. Και φυσικά να βγω μια καθημερινή έξω, γιατί αν δε βγω για ποτό μια φορά τη βδομάδα, αισθάνομαι σα να βλέπω στον καθρέφτη κάτι από το οποίο προτιμώ live το μωράκι της φωτογραφίας και ότι προκύψει.
Και μην αρχίσουμε τις γκρίνιες για την κακομαθημένη νεολαία που δεν αντέχει να μη βγει για ποτό για μια βδομάδα. Είμαι 30 χρονών, δεν πληρώνω ενοίκιο, τα πάγια έξοδά μου είναι ελάχιστα, δουλεύω αρκετά, δεν οδηγώ και δε χαλάω μια περιουσία σε σέρβις, ασφάλειες και αποτέτοια, σιχαίνομαι τα φιρμάτα ρούχα και λατρεύω τους φίλους μου. Παιδιά δεν έχω, σκυλί έχω αλλά ζητάει λιγότερα και απ'το αυτοκίνητο που λέγαμε οπότε σόρι, δε νιώθω κακομαθημένο επειδή όσο με παίρνει θέλω να τα σπάω έξω που και που.
Αυτή τη βδομάδα όμως δούλεψα πολύ. Και σήμερα Σάββατο μέχρι τις 9 περίπου και αύριο μία απ'τα ίδια.
Και την επόμενη προβλέπεται το ίδιο. Ευτυχώς όχι τη μεθεπόμενη. Παίζει και τρελό τρέξιμο με κάτι ιατρικά και κάτι τέτοια- μια χαρά είμαι, μην αγχώνεστε, απλά σ'αυτή τη χώρα το να πάρεις μια εγγυητική για μια ιδιαίτερη εξέταση, να πάς για την εξέταση, να ξαναπάς ύστερα από μερικές μέρες να πάρεις την εξέταση, να χαρείς που είναι ο.κ αλλά να πρέπει εν συνεχεία να τη μεταφέρεις στο γιατρό που σε παρακολουθεί και να συζητήσετε την εξέταση και τον άλλο μήνα μία από τα ίδια ( παραβλέπω τα συνηθισμένα, εξετάσεις αίματος, τεστ ΠΑΠ, υπέρηχο κτλ γιατί θα θυμήθώ τι με περιμένει από βδομάδα και θα νιώσω τη ζαλάδα πριν μου παρουνε το αίμα!)...ισοδυναμεί ούτε λίγο ούτε πολύ με μίνιμουμ 20 ώρες το μήνα πεταμένες.
Στα σκουπίδια. Κι'άλλες 5 για να κάτσεις στην τριτοκοσμική αυτή ουρά και να περιμένεις να πληρωθείς κιόλας γιιατί όοοολο αυτό το πάρτυ κοστίζει τρελά ( γι'αυτό πέφτουν τα ταμείας μας έξω βρε, τι νομίζετε, ότι μας κλέβουν???)
Που θέλω να καταλήξω???
Ότι ακόμη μια φορά σέρνομαι από την κούραση. Δεν κλαίγομαι, όλες οι δουλειές με τα πάνω τους και τα κάτω τους είναι πλέον ( και πάλι καλά να λέμε που εχουμε δουλειά μ'αυτά που ακούμε αλλά επειδή αυτή τη βδομάδα έχω δουλέψει τις διπλάσιες από τις κανονικές ώρες νομίζω πως δικαιούμαι να γκρινιάξω λίγο). Σήμερα δε θα κάνω τίποτα λοιπόν γιατί
α: Είμαι χώμα γιατί δούλευα.
β: Οι φίλοι μου ΤΩΡΑ ετοιμάζονται να βγούν και είμαι χώμα γιατί δούλευα.
γ: Το μωράκι λείπει ταξίδι- κάπου που θα πήγαινα κι'εγώ αλλά φυσικά δε μπόρεσα γιατί χα! Έμαθα ότι δούλευα.
δ: Παντού γίνεται πανικός έξω και αισθάνομαι πως χωρίς σκαμπώ δε θα το αντέξω, αφού είμαι χώμα επειδή δούλευα.
ε: Και τώρα να πέσω για ύπνο δεν παίζει να κοιμηθώ γιατί οι διπλανοί ΤΣΑΚΩΝΟΝΤΑΙ ΠΑΛΙ και αυτό γίνεται από τότε που πάτησα σ'αυτό το σπίτι και δυστυχώς εδώ δεν παίζει δούλευα-δε δούλευα, είναι ΠΑΝΤΟΤΙΝΟ!!! ( μαλακία, γι'αυτούς έπρεπε να γράψω πόστ, την άλλη φορά!)
στ: Σε περίπτωση που σούρω τα κομάτια μου στο ραντεβού για τη μία στο Γκάζι, το πρωί θα πρέπει να σηκωθώ στις 7μιση γιατί η μέρα μου θ'αρχίσει στις 9 παρά μ'ένα ιδιαίτερο στο οποίο το παιδάκι είναι συμπαθέστατο, αλλά ο πατέρας του είναι ένας έλεεινός θρησκόληπτος γέροντας που λιβανίζει ολο το σπίτι κάθε Σάββατο και Κυριακή πρωί και όταν μπαίνω μέσα για μάθημα τέτοιες μέρες θέλω να λιποθυμήσω αλλά αυτός έρχεται με το λιβανιστήρι κατά πάνω μου και λιβανίζει ΚΑΙ εμένα χωρίς να κεράσει σοκολατίτσα μετά για το ξενέρωμα!
Επίσης, με βομβαρδίζει συνεχώς με θεωρίες συνωμοσιολογίας του στυλ "Ο αδερφός του Λαλιώτη έβαλε τις φωτιές πέρισυ το καλοκαίρι για να χτυπήσουν τον (Α)καταλληλότερο" μέχρι τις πιο πρόσφατες του τύπου "Έχεις παρατηρήσει τις συντονισμένες προσπάθειες που θέλουν να πλήξουν τον Άγιό μας Εφραίμ και το Άγιον Όρος? Ε λοιπόν χα! Πίσω τους κρύβεται -ποιός άλλος- το σχέδιο Ανάν φυσικά!" Και οι Εβραίοι. Και οι Μασσόνοι. "
"Και τα Πράσινα Ανθρωπάκια" θέλω να ουρλιάξω αλλά το χέρι που σε ταίζει το δαγκώνεις? Δεν το δαγκώνεις!
Οπότε δε λέει να πάω ΚΑΙ με hangover ΚΑΙ να με περιμένει κι'άλλη δουλειά μετά...
ΥΓ: Βασικά ξεκίνησα να γράψω το πόστ για να ευχαριστήσω έναν ταρίφα. Που με πήρε κούρσα χτες. Και μου'φτιαξε το βράδυ. Και ΟΧΙ, δεν ήταν ωραίος. Αλλά ήταν γαμώ τα παιδιά. Μακάρι έστω και ένα δέκα τοις εκατό των κατοίκων της Ελλάδας να σκεφτόταν σαν το παιδί αυτό. Θα είμασταν ΠΟΛΥ ΠΟΛΥ μπροστά. Αλλά στατιστικά, τέτοιους ανθρώπους συναντάς μία φορά στους έξι μήνες. Και άν. Εξαιρώ αρκετό κόσμο εδώ μέσα.
ΥΓ2: Πριν λίγο κατάφερα να μπω και στο Laplace και έχω την ίδια απορία. Όλοι αυτοί οι ξύσουλες που μαλακίζονται όλη τη μέρα στο facebook και το hi five (Εσταριαν μη γελάς, θα φας ξύλο!) τι σκατά δουλειά κάνουν??? Θέλω κι'εγώ! Και τι στο διάολο τους θέλουν κι'άλλους φίλους??? Βοήθεια! Θες να'ρθεις εσύ να δουλέψεις να βγω εγώ με τους δικούς μου που τους ξέρω κιόλας από κοντά και όλο παραπονιούνται πως δεν τους βλέπω???????
ΥΓ3: Συγχαρητήρια Αλεξάνδρα.
Το βιβλίο πονάει αλλά είναι υπέροχο. Και επίκαιρο.
-