Monday, June 29, 2009

Ο ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Ο ΘΕΙΟΣ...



Ξέρω, έχω κουράσει μ’αυτό το θέμα, αλλά για μία ακόμη φορά θέλω να θυμίσω πως κατά την ταπεινή μου άποψη, εμείς οι Έλληνες ΔΕΝ είμαστε ρατσιστές με τους αλλοδαπούς. Είμαστε με τους πάντες. Και όσο γρηγορότερα το συνειδητοποιήσουμε αυτό, τόσο το καλύτερο για μας. Ο καθένας μας, λίγο περισσότερο είτε λιγότερο, είναι ρατσιστής με ότι βρίσκεται «μακριά του», έχουμε ένα τεράστιο θεματάκι με τη διαφορετικότητα, πώς να το κάνουμε.
Και φυσικά ποτέ, ποτέ δεν είμαστε ρατσιστές απέναντι σ’αυτό που αποκαλούμε «Οι δικοί μας άνθρωποι», «ο κύκλος μας». Ποτέ.


Έχουν πολύ πλάκα τα σχόλια που ακούω αυτό τον καιρό από μεγαλύτερους ιδίως σε ηλικία, όσον αφορά στους μετανάστες.
«Να τους διώξουν, όλους, εκτός βέβαια από την Καμέλια και το Μπρούνο», υπερθεματίζει μία κυρία στη γειτονιά ( η Καμέλια καθαρίζει τα περισσότερα σπίτια της γειτονιάς και ο Μπρούνο κάνει μερεμέτια, κηπουρικές και τέτοια, Έλληνα δε βρίσκεις ούτε για πλάκα). Ζουν χρόνια σ’αυτή τη γειτονιά και έχουν γίνει «δικοί μας άνθρωποι». Τα παιδάκια τους ενωμεταξύ, είναι πανέμορφα και απίστευτα ζουζουνάκια και όλοι τα ζαχαρώνουμε!
«Να διώξουμε τους άντρες που είναι εγκληματίες και να κρατήσουμε μόνο τις γυναίκες!», φωνάζει η μαμά της φίλης μου που απασχολεί δύο αλλοδαπές, μία για το σπίτι και μία για την κατάκοιτη μάνα της. «Αυτές στόμα έχουν και μιλιά δεν έχουν, να δείς τι καλά που θα’μαστε!»
« Και τα πορτοκάλια ποιος θα μου τα μαζεύει μωρή? Ο αχαίρευτος ο προκομμένος σου????» απαντάει ο σύζυγός της ο οποίος προτείνει να τους απελάσουν όλους εκτός από εκείνους οι οποίοι θα καταφέρουν να συγκεντρώσουν τουλάχιστον τριάντα ελληνικές υπογραφές από τη γειτονιά τους και τους κατά καιρούς εργοδότες τους οι οποίες θα εγγυώνται για την τιμιότητά τους!! Θα έχουν περάσει τις εξετάσεις δηλαδή!
Η γυναίκα του το βρίσκει φανταστική ιδέα: «Σωστά, την Έλενα όπου την έχω συστήσει είναι όλοι κατευχαριστημένοι, σίγουρα θα μαζέψει τις υπογραφές!!!»

Με τους «δικούς μας ανθρώπους» λοιπόν όχι, δεν είμαστε ποτέ ρατσιστές.
Στα πάτρια εδάφη μου κράζουν τους ομοφυλόφιλους, συνεχώς. Εκτός φυσικά από το γιο του Μάκη που έχει το μαγαζί με τα έπιπλα, το γιο του Σάκη που «δεν ενοχλεί» αλλά ότι κάνει το κάνει στη γειτονική πόλη και γενικότερα, οι λιγοστοί «δηλωμένοι» ομοφυλόφιλοι εκεί, εφ’όσον δεν υπέπεσαν ποτέ στο αμάρτημα του να εγκαταλείψουν την πατρίδα για κάποια άλλη πόλη, είναι μια χαρά ενσωματωμένοι στην εκεί κοινωνία. Αν βέβαια εμφανιστεί ομοφυλόφιλος φοιτητής από άλλη πόλη…μαύρο φίδι που τον έφαγε! Θα τον πιάσουν στο στόμα τους και δε θα τον αφησουν μέχρι να πάρει πτυχίο, αν αντέξει φυσικά μέχρι τότε!

Ακόμη πιο ενδιαφέρον είναι το πόστ του Mahler, που παρουσιάζει το ρατσισμό μεταξύ μεταναστών! Ρίξτε μια ματιά και στα σχόλια, είναι πολύ διαφωτιστικά!
Στο Mahler λοιπόν, ανέφερα κι’εγώ τη δική μου χρόνια εμπειρία από έναν ορκισμένο ρατσιστή, το θείο μου το Βαγγέλη…
Ο θείος μου ο Βαγγέλης είναι απίστευτα ρατσιστής με μία συγκεκριμένη κοινωνική ομάδα..τους ανύπαντρους!!!!
Δεν τον νοιάζει τι είσαι, αν έχεις σπουδάσει, αν είσαι Έλληνας η ξένος, νόμιμος η παράνομος, αν σου λείπει πόδι η χέρι, αν πιστεύεις στο Θεό η όχι…τίποτα!
Απλώς, αν έχεις καβατζώσει τα 40 για τους άντρες και τα 35 για τις γυναίκες, δε φοράς βέρα και πέσεις στο στόμα του…τη γάμησες!!
Είναι ότι χειρότερο μπορεί να σου συμβεί!
Αν ακούσει «μετανάστης», θα στραβώσει τα μούτρα του.
Αν του πεις πως έχει και οικογένεια, θα του κάνει το τραπέζι, θα τον πάρει στη δουλειά του και μπορεί να γίνει και ο καλύτερός του φίλος.
Φυσικά καταλαβαίνετε ποια είναι η άποψή του για το μεταναστευτικό,
«να διώξουμε τα βρωμομπακούρια και να κρατήσουμε μόνο όποιον έχει γυναίκα και παιδί εδώ»!
"Οποιος έχει οικογένεια να νομιμοποιηθεί, τα παιδιά του να πηγαίνουν σχολείο και να παίρνει και επιδότηση! Οι υπόλοιποι όξωωωωω"!



Ξέρω, γελάτε, αλλά ο άνθρωπος είναι αρρωστάκι!
Ψηφίζει ΛΑΟΣ ( για την Οικογένεια, η Πατρίς και η Θρησκεία στα παπάρια του…) και μάλιστα θέλει να κάνει διάβημα στους υπεύθυνους του κόματος να λέγεται σχέτο «Λαικός Συναγερμός». Γιατί συμπαθεί τους παπάδες, που ΠΑΝΤΡΕΥΟΝΤΑΙ και ΚΑΝΟΥΝ ΠΑΙΔΙΑ, αλλά θέλει ν’απολυθούν αμέσως όλοι αυτοί που παίρνουν βαθμό, τουτέστιν διαπράττουν το θανάσιμο αμάρτημα του να μείνουν «ΑΝΥΠΑΝΤΡΟΙ ΚΑΙ ΑΤΕΚΝΟΙ»!
Αν τον ακούγατε να σχολιάζει την υπόθεση «Βατοπαίδι» θα παθαίνατε πλάκα, όλος ο κόσμος έβριζε για τη σκανδαλώδη περιουσία των μοναστηριών και ο θείος Βαγγέλης ούρλιαζε «Να τους βγάλουν έξω, να τα γκρεμίσουν τα κωλομοναστήρια τους και να τους υποχρεώσουν να παντρευτούν και να κάνουν παιδιά ρέεεεε, τα τεμπελόσκυλααααα, οι κηφήνεεεεες!!!!»

Στο σπίτι του μετά βίας γίνεται δεκτός κάποιος ανύπαντρος περασμένης ηλικίας και αυτό όταν επιμένει η θεία μου. Η μόνη περίπτωση να τον κάνεις να σε συμπαθήσει είναι να τον κοιτάξεις σαν πληγωμένο κουταβάκι και να του εξηγήσεις πως εσύ ναι, θέλεις να παντρευτείς, αλλά το να βρεις ένα σωστό εν δυνάμει οικογενειάρχη εκεί έξω είναι σα να ψάχνεις βελόνα στ’άχυρα…Τότε θα χάσει τον ύπνο του προσπαθώντας να βρει τρόπο να σε αποκαταστήσει!


Έχει πολλά κτήματα. Δουλεύει μόνο με μετανάστες. Δεν τον ενδιαφέρει η εθνικότητα, αν είσαι μετανάστης και είσαι έστω παντρεμένος και θες να κάνεις παιδί η έχεις ήδη και δουλέψεις στο θείο Βαγγέλη, είσαι άρχοντας!

Βρίσκει δουλειά και στις γυναίκες τους, η θεία μου ταίζει και ντύνει αυτές τις οικογένειες και τους πληρώνει σχετικά καλά. Οι μπάκουροι τη βάψανε! Πρέπει να είναι πολύ απελπισμένος για να προσλάβει ανύπαντρο αλλοδαπό εργάτη. Και αμέσως βάζει λυτούς και δεμένους να βρουν καμιά ανύπαντρη μετανάστρια στην περιοχή έτσι ώστε να τους κάνει προξενιό! Δύο τρεις φορές το έχει πετύχει! Τους πάντρεύει, τους βαφτίζει και τα παιδιά και όλα καλά! Αν ο μετανάστης είναι τόσο ανόητος ώστε να του δηλώσει πως εν πάση περιπτώσει εδώ δεν έχει στον ήλιο μοίρα, τι να την κάνει και την οικογένεια, πέφτει αυτόματα στη δυσμένειά του και με την πρώτη ευκαιρία αντικαθίσταται από παντρεμένο εργάτη!

Την ίδια τύχη στην εκτίμηση του θείου μου έχουν φυσικά και οι διαζευγμένοι, άχρηστα όντα που δεν κατάφεραν ούτε το αυτονόητο, να κρατήσουν μια οικογένεια ενωμένη! Επειδή όμως δείχνει κατανόηση στα νεανικά σφάλματα και τρώει και κάποιες εκλάμψεις λαρτζιάς, αν μετά το διαζύγιό σου παντρευτείς κατευθείαν και τεκνοποιήσεις κιόλας, τότε αποκαθίστασαι αμέσως στη συνείδησή του αφού έσπευσες να διορθώσεις το θανάσιμο αυτό σφάλμα σου!
Τελευταία φορά τον πέτυχα το Πάσχα, σπίτι του. Επιτρέπεται ακόμα να εμφανίζομαι μόνη (αν και μπήκα στο θανάσιμο μονοπάτι των 30+ και ούτε του περνάει από το μυαλό η πιθανότητα πως και να θέλω να εμφανίσω «κάποιον», ο «κάποιος» θα φρικάρει και η επόμενη επαφή μεταξύ μας θα είναι το γράμμα που θα μου στείλει από κάπου μακριά με την υπογραφή «Καλύτερα νεκρός παρά γαμπρός!»


Σ’εκείνο το τραπέζι λοιπόν ο θείος Βαγγέλης ανέκρινε ένα δυστυχή οικογενειακό του φίλο που μόλις είχε παντρέψει την κόρη του, ρωτώντας επίμονα «Πότε θα τη φουσκώσει».
Ο χριστιανός ψέλλισε πως δυστυχώς η κόρη του και ο γαμπρός του τους ξεκαθάρισαν να μην αρχίσουν να τους ζαλίζουν τον έρωτα για εγγονάκι γιατί δε σκοπεύουν να κάνουν σύντομα παιδί και υπάρχει η πιθανότητα να μη θελήσουν και ποτέ.
Καθισμένη κι’εγώ (δυστυχώς) δίπλα στο θείο Βαγγέλη τον άκουσα να μουρμουρίζει μέσα από τα δόντια του «Αι στο διάολο αλήτες, άχρηστοι, τεμπελόσκυλα, Καιάδας που σας χρειάζεται» και αμέσως μετά ν’ανακοινώνει δυνατά πως «Μία χούντα χρειάζεται που θα επαναφέρει τους νόμους της Αρχαίας Σπάρτης όπου αν είχες περάσει μία ορισμένη ηλικία και ήσουν ανύπαντρος αναλάμβανε η Πολιτεία να σε παντρέψει και να σε γκαστρώσει εννοείται με το ζόρι, διαφορετικά περπατούσες στο δρόμο και οι συμπολίτες σου πετούσαν πέτρες και σε έφτυναν…»
Επαναλαμβάνω, μη γελάτε! Είναι σοβαρό!

Θέλω να πω μ’όλα αυτά, πως ο ρατσισμός είναι διάσπαρτος ανάμεσά μας, εμφανιζόμενος σε εκατομμύυυυυρια μορφές. Παλιά ήμουν κι’έγώ ρατσιστρια. Με μια συγκεκριμένη ομάδα επαγγελματιών. Ο.κ, μεγάλωσα, το κατάλαβα ότι ήταν παράλογο και έστρωσα. Άλλοι (και πάρα πολλοί) είναι με τους ταρίφες. Και διάφορα άλλα.
Εγώ είμαι ρατσίστρια με ένα συγκεκριμένο ζευγαράκι που είχα πετύχει πριν κανα δυο χρόνια, να κράζουν έναν ανάπηρο που βρισκόταν στο καροτσάκι του και έτρωγε με την οικογένειά του στην Πλάκα. Το μαλακισμένο τριβόταν πάνω στην κοπέλα του και της φώναζε «Μωράκι μου πάρτον από’κει, σιχαίνομαι, δε μπορώ να φάω» και αυτή η κλώσσα γελούσε. Ευτυχώς φάγανε τα καντήλια της αρκούδας από τις γύρω παρέες.
Επίσης είμαι ρατσίστρια με όποιον χρησιμοποιεί βία, για οποιοδήποτε λόγο.
Απλά πράγματα.


UPDATE:Xα! Βλέπω ο θείος Βαγγέλης αποκτά πολλούς θαυμαστές σιγά-σιγά!
Λοιπόν, έφαγα φλασιά και θυμήθηκα το συγκλονιστικό! Το ίδιο φάρμακο ( την οικογένεια ντέ!), προτείνει και για τα ΠΡΕΖΑΚΙΑ! Τι αποτοξινώσεις, μεθαδόνες και μαλακίες...αν σπεύσουν οι γονείς τους να τους παντρέψουν, μόλις κάνουν το μωρό...αμέσως ΘΑ ΗΡΕΜΗΣΟΥΝ!!! Η οικογένεια σε ηρεμεί και σε κάνει υπέυθυνο!Αν λοιπόν έχετε στο περιβάλλον σας πρόβλημα με τα ναρκωτικά πράγμα που απεύχομαι, η λύση είναι μία: Κλείστε τον με το ζόρι ένα εξάμηνο σ'ένα δωμάτιο να καθαρίσει το αίμα του από τις ουσίες και μετά βάλτε τον/την να πηδήξει (πηδηχτεί)με το ζόρι!!
Μόλις εμφανιστεί το μωρό, τα ναρκωτικά θα αποτελούν παρελθόν φίλοι μου!

Saturday, June 20, 2009

ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ




1:
http://anemos5.blogspot.com/2009/06/blog-post_8158.html
Aν μάθαινα πως έχω καρκίνο και ένα χρόνο ζωής, θα τους άφηνα ανάπηρους πριν φύγω.
Μπορεί και να τους έπαιρνα μαζί μου.
Σίγουρα θα τους έπαιρνα μαζί μου.
2:
http://www.i-live.gr/2009/06/17/news-grigoropoulos-case-policeman/
Mακάρι μ’ένα αρχίδι λιγότερο να άλλαζε ο κόσμος.

3:
http://www.i-live.gr/2009/06/17/news-policeman-murdered/
Οι αναλώσιμοι πολίτες σου σ’ευχαριστούν πολύ, αγαπημένο μας Κράτος…

4:
http://greekindependent.blogspot.com/2009/06/132.html
Ντροπή μας.
Ντροπή μας.
Και όποιον ξανακούσω να λέει πως οι εκπαιδευτικοί το μόνο που κάνουν είναι να ξύνονται, χίλιες φορές ντροπή του.
Είδαμε πως τους αντιμετωπίζετε και όταν πάνε να δουλέψουν…

Tuesday, June 9, 2009

ΠΑΡΑΛΟΓΟ???????


Ενεργός πολίτης Νο1:
Περπατάω στη γειτονιά μου και μια κοπέλα λίγο μικρότερή μου περπατάει μπροστά μου και ωρρύεται στο κινητό:
"Τους έχω πάρει οχτακόσιες φορές! Μα καλά είναι εντελώς μαλάκες?? Τι κάνουν γαμώ το μπουρδέλο το κράτος μου μέσα, άσε που τις μισές φορές δεν το σηκώνουν!"
Κλείνει το τηλέφωνο, με βλέπει που την κοιτάζω και αρχίζει να μου μιλάει σα να είμαστε γνωστές.
"Παίρνω τη ΔΕΗ και το Δήμο εδώ και δύο ώρες και μ'έχουν γραμμένη στα παπάρια τους! Κοίτα, τα φώτα στις κολώνες στους δρόμους είναι αναμμένα! Κάθε μέρα! Και μεθαύριο θα μας πουν ότι σπαταλάμε άσκοπα ενέργεια και να μην ανάβουμε τα κλιματιστικά! Είναι τρεις το μεσημέρι και ΟΛΑ τα φώτα είναι αναμμένα αό τις 8 το πρωί που ξύπνησα, μέσα στον καύσωνα γαμώ το σπίτι τους, ήμαρτον!"
Δε μπορώ να της πω κάτι.
Της ζητάω τα τηλέφωνα, τα περνάω στο κινητό μου και υπόσχομαι να τηλεφωνώ κι'εγώ.
Και ντρέπομαι που δεν το παρατήρησα εγώ.
Ενεργός πολίτης Νο2:
Φίλος χάνει το σκυλάκι του την ώρα της βόλτας. Του έφυγε. Ψάχνει απελπισμένος αλλά δεν το βρίσκει.
Όταν γυρίζει σπίτι, τα παιδάκια του στο άκουσμα της είδησης αρχίζουν να ουρλιάζουν. Μαζί με τη γυναίκα του αρχίζουν ξανά την αναζήτηση. Χτενίζουν τη γειτονιά, αλλά τίποτα.
Αρκετές ώρες αργότερα κι'ενώ η μισή οικογένεια ερευνά απελπισμένη την περιοχή και η άλλη μισή κλαίει απαρηγόρητα, χτυπάει το κινητό του φίλου μου. Είναι ο κτηνίατρός του.
"Εχω το Σπούκι εδώ, έλα να τον πάρεις", του λέει γελώντας.
Τι είχε συμβεί:
Ενας νεαρός γύρω στα 25 βγήκε για τσιγάρα και συνάντησε τον απελπισμένο Σπούκι ο οποίος ψάχνοντας το αφεντικό του κόντευε να βγει στη Βουλιαγμένης. Το παιδί κατάλαβε πως το σκυλί είναι από σπίτι και έχει χαθεί. Δεν ήξερε τι να κάνει αλλά δε μπορούσε και ν'αντισταθεί στο ικετευτικό βλέμμα του Σπούκι. Τον φόρτωσε λοιπόν στο αυτοκίνητό του και πήρε σβάρνα τους κτηνίατρους της περιοχής που τους ήξερε μιας και ήταν η γειτονιά του. Ο τρίτος κτηνίατρος ήταν ο κτηνίατρος του Σπούκι που τον αναγνώρισε και ενημέρωσε τα αφεντικά του.
"Ούτε να το συζητάτε" απάντησε ο νεαρός όταν ο φίλος μου του πρόσφερε αμοιβή. Δεν έκανα και τίποτα.
"Μα θα έβαζα αύριο πρωί-πρωί αγγελία με αμοιβή", διαμαρτυρήθηκε ο φίλος μου. "Τα παιδιά μου δε θα μου ξαναμιλούσαν αν δε βρισκόταν ο Σπούκι. Εξάλλου, έχασες και τόση ώρα!"
"Για τσίγάρα είχα βγει και μετά θα γυρνούσα σπίτι και θα συνέχιζα να μαλακίζομαι στο ίντερνετ", απάντησε επιθετικά ο νεαρός. "Ούτε μου πήρε παραπάνω από τρία τέταρτα, σιγά, το αυτονόητο έκανα".
"Μα σε παρακαλώ, έστω κάτι ελάχιστο", επέμενε ο φίλος μου. Θα νιώσω άσχημα να μη σε ανταμείψω".
"Άσχημα να νιώσεις που νομίζεις πως τα πάντα αγοράζονται", απάντησε ατάραχος ο νεαρός. "Και άλλη φορά να προσέχεις το σκύλο σου, εγώ το καθήκον μου έκανα".
Χάιδεψε το κεφάλι του Σπούκι και την κοπάνησε ενώ ο κτηνίατρος σχολίαζε πως αν και φιλόζωος το παλληκάρι πρέπει να ήταν και λίγο μισάνθρωπος...
Ενεργός πολίτης 3:
Η κολλητή μου απέκτησε καινούριο αυτοκίνητο. Δεν έχει πληρώσει καν τη δεύτερη δόση. Προχτές το απόγευμα πήγε να το πάρει από το στενάκι που το είχε παρκάρει και...φεύ! Το αμάξι ήταν χτυπημένο, προφανώς από κάποιο βλάκα που ξεπάρκαρε.Η ζημιά ήταν μεγαλούτσικη. Η φίλη μου ήταν έτοιμη να βάλει τα κλάματα όταν...
"Κοριτσάκι, έ κοριτσάκι, εδώ στον έχω!!"
Μια γιαγιά ( μπορεί να ήταν και τριακοσίων ετών μου είπε αργότερα η φίλη μου γελώντας), είχε βγει στο μπαλκόνι του πρώτου ορόφου γελώντας και ανεμίζοντας θριαμβευτικά ένα χαρτάκι!
"Πήγε να την κοπανήσει ο αληταράς και κοίταζε αν τον είδε κανένας αλλά εγώ, χι χι, το έγραψα το νούμερό του"!
Περιττό να σας πω πως η φίλη μου πέρασε το απόγευμά της πίνοντας καφέ με το θηλυκό υπέργηρο Αρτέμη Μάτσα...
Ενεργός πολίτης 4:
Ζευγάρι οικογενειακών μας φίλων, με τεράαααστια περιούσία και δύο παιδιά σχεδόν στην ηλικία μου, είχαν εκφράσει προ καιρού στους δικούς μου την επιθυμία τους να υιοθετήσουν ένα παιδί.
"Ήθελα να κάνω και δικά μου αλλά όσο μεγαλώνω βλέπω ότι ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ να σώσω κάποιο", εξομολογήθηκε μια μέρα ο σύζυγος στον πατέρα μου. Χρήματα έχουμε, χρόνο έχουμε, γεροί είμαστε, αν δεν το κάνω νομίζω πως δε θα μπορώ να κοιμηθώ πια το βράδυ..."
Προχτές η μητέρα μου μου είπε πως το παιδάκι βρίσκεται ήδη στο σπίτι τους.
"Αποκλείεται", απάντησα εγώ. "Αυτές οι υποθέσεις παίρνουν χρόνια. Η μάλλον, πές μου πόσα σκάσανε γιατί μάλλον το κάνανε αλα Ρίτα..."
"Αν πάρεις παιδί με σύνδρομο Down το έχεις την άλλη μέρα", απάντησε παγερά η μάνα μου.
"Δεν τα θέλει κανένας".
Έτσι λοιπόν, οι άνθρωποι αυτοί αντί να ξύνονται στις θαλαμηγούς αποφάσισαν να αφιερώσουν από'δω και πέρα το χρόνο, το χρήμα και την ενέργειά τους σε ένα "άρρωστο" παιδί από ίδρυμα. Τα παιδιά τους τους στήριξαν εκατό τοις εκατό. Και το αγαπάνε. Και είναι όλοι ευτυχισμένοι + ο κύριος Δημήτρης μπορεί πια να κοιμηθεί τα βράδια χωρίς να στριφογυρίζει...
Και σας ρωτάω:
Αντί να βρίζουμε τα κόματα, μπορούμε να μοιάσουμε όλοι στους παραπάνω ανθρώπους? Γιατί κατά βάθος, ας μην κοροιδευόμαστε, μέσα μας βρίσκεται η πηγή του κακού...