ΛΑ ΛΑ ΛΑΛΑΡΑ ΛΑ!! (1)

Με το Γ, τον Π. και το Ν. είμαστε φίλοι παιδιόθεν! Δε μας έχει χωρίσει ποτέ τίποτα…ή σχεδόν τίποτα.. Έχουμε περάσει μαζί εξετάσεις, ξενύχτια, πλύσεις στομάχου, χωρισμούς, παρ’ολίγο αρραβώνες, άγχη, φανταριλίκια…τα πάντα!

Δεν έχουμε τσακωθεί ποτέ…ή σχεδόν ποτέ…ακόμα και στις περιόδους της ζωής μας που κάποιος από μας είναι πολύ πολύ ερωτευμένος, οι άλλοι κάνουν υπομονή. Ακόμα και όταν ο ή η παραπάνω έχει υποστεί ολική λοβοτομή λόγω του έρωτά του, το ίδιο!
Τους αγαπώ! Με προσέχουν σά να ήμουν η λίγο μικρότερή τους αδερφούλα και ταυτόχρονα είναι πολύ αυστηροί μαζί μου..πράγμα που το χρειάζομαι γιατί είμαι σχετικά χαιδεμένη και από το σπίτι και από τη σχέση μου, οπότε έτσι επέρχεται μία σχετική ισορροπία…

Επειδή όμως εκτός από την αγάπη που μας ενώνει τρέφουμε και αμοιβαία εκτίμηση ο ένας για τον άλλο, καμιά φορά, απογοητευμένοι από όλους τους υπόλοιπους, (κυρίως εκείνοι από τις γκόμενες, είδατε κορίτσια? Δεν έχουμε μόνο εμείς προβλήματα! ), κάνουμε τρομακτικά σχέδια για το (πάντα) κοινό μας μέλλον!

Θα ζήσουμε λέει όλοι, α λα κοινόβιο, κάπως σαν το στρουμφοχωριό…ούτε γάμοι, ούτε οικογένειες, ούτε βαφτίσια, ούτε συμβάσεις, ούτε τίποτα…όχι εντελώς μόνοι μας, θα βρούμε κι άλλους να μοιραστούν την ονειρεμένη ζωή μας! Μόνο σέξ δε θα κάνουμε μεταξύ μας γιατί γνωριζόμαστε τόσα χρόνια που...μπλιάξ! Θα υιοθετήσουμε ένα παιδάκι όλοι μαζί και θα το μεγαλώνουμε σαν πριγκιπάκι..α λα στρουμφοχωριό πάντα, η μαμά βεβαίως θα είμαι εγώ! Η αλήθεια είναι πως και να θέλαμε να κάνουμε φυσιολογικές οικογένειες αυτή τη στιγμή με τα χρήματα που βγάζουμε και τις σταθερόοοοτατες δουλειές που έχουμε όλοι, μόνο friskies θα μπορούσαμε να τα μπουκώνουμε τα βλαστάρια μας και αυτό παίζεται…

« Τι φάση το στρουμφοχωριό», συμπληρώνει ο Ν,»ούτε παπάδες, ούτε μπάτσοι, ούτε στρατός…ήθελα να’ξερα ποιος μάγκας τα σκέφτηκε αυτά..»

« Ναι ρε φίλε»…ο Π., « γιατί το γεγονός ότι τα στρουμφάκια είναι κάτι πλασματάκια τόσα δά και ζούν σε ένα μέρος περιτρυγυρισμένο από μανιτάρια τριπλάσια απ’αυτά δε σας λέει κάτι???, χε χε! »

«Αμ τα τραγούδια! « (εγώ), « Μη με ξυπνάς, δε γουστάρω να πάω στη δουλειά,ξυπνητήρι σε μισώ.., όντως ο τύπος είναι πολύ μπροστά, κάτι θέλει να πεί 100/00! Περιττό να σας πώ πως είναι στάνταρ αναρχικός, είναι ολοφάνερο, απορρίπτει οποιαδήποτε μορφή συμβατικής κοινωνίας!»

Όλα αυτά τριγύριζαν στο κεφάλι μου μέχρι που χαζεύοντας στο google έριξα μια ματιά να δώ πώς διάολο τον λένε τον τεράστιο σεναριογράφο…και ΕΜΕΙΝΑ ΜΑΛΑΚΑΣ!! Οι μπούρδες που ειπώνονται κάθε λίγο μεταξύ εμού και των κολλητών μου έχουν τύχει αντικείμενο ανάλυσης…σχεδόν από όλους τους ειδικούς, δοκιμιογράφους, ιστοριοδράφους, οικονομολόγους, ψυχολόγους, κοινωνιολόγους…οι απόψεις τους δε συγκλονιστικές!

Πάρτε μία δόση τώρα να μη σας κουράσω…και τα ξαναλέμε!


ΣΤΡΟΥΜΦΑΚΙΑ ΚΑΙ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ

Η θεωρία ότι τα αθώα στρουμφάκια προβάλλουν την
κομμουνιστική θεωρία κυκλοφορεί εδώ και πάρα πολύ
καιρό. Ενώ οι συνοδευτικές θεωρίες συνομωσίας (οτι
δηλαδή είναι πράγματι φτιαγμένα έτσι απο τους
σοβιετικούς για να έχουν τα παιδιά επαφή με τα
κομμουνιστικα ιδεώδη) αντικρούονται ώς υπερβολικές,
τα σημάδια ότι, ηθελημένα ή μή, το χωριό των
αγαπημένων ηρώων των παιδικών μας χρόνων είναι στην
πραγματικότητα μιά μικρογραφία της ουτοπικής
κομμουνιστικής κοινωνίας είναι αδιάψευστα.

Αρχίζει πρώτα κανείς από το γεγονός ότι το χρήμα
απουσιάζει από το στουμφοχωριό. Οι δουλειές έχουν
μοιραστεί στα μισά περίπου στρουμφάκια που έχουν
στερεοτυπικούς ρόλους μέσα στην στρουμφοκοινωνία: ο
Προκόπης είναι οι εργάτες, ο Κηπευτής (farmer) είναι η
αγροτική τάξη, ο Ζωγράφος και ο Ντορεμί οι
καλλιτέχνες, ο Λιχούδης ο μάγειρας και ο Ράφτης
είναι... ο ράφτης. Όλοι αυτοί κάνουν ο καθένας τη
δουλειά του για όλα τα στρουμφάκια του χωριού χωρίς
να ζητά αντάλλαγμα. Τα άλλα μισά στρουμφάκια είναι
παραδείγματα ελαττωμάτων που η κοινωνία των στρουμφ
βλέπει ως αρνητικά.

Ο Χουζουρης έχει την τεμπελιά του, ο Λιχούδης την
λαιμαργία, ο Μελένιος τη ματαιοδοξία. Τα περισσότερα
επεισόδια με κεντρικούς ήρωες τέτοιους χαρακτήρες
έχουν ηθικό δίδαγμα το πόσο κακό είναι το αντίστοιχο
ελάττωμα για τη στρουμφοκοινωνία. Και φυσικά το
δίδαγμα το εκφράζει πολύ συχνά η συμβουλευτική φωνή
του πάνσοφου Παπαστρούμφ. Ο "κόκκινος πατέρας" όλου
του χωριού που φροντίζει για τη ευημερία αλλά και την
ισότητα στο χωριό, είναι ο μοναδικός αξιωματούχος στο
χωριό και ο μοναδικός που αναγνωρίζεται ως κοινωνικά
ανώτερος από οποιοδήποτε άλλο στρουμφάκι. Συγκεκριμένα
τα κόκκινα ρούχα του έχουν εμπνεύσει και το (σχεδόν
σίγουρα retro-acronym) S.M.U.R.F. = Socialist Men
Under a Red Father. Παρά την οπτική ομοιότητά του όμως
με την επίσης γενειοφόρα φιγούρα του Μάρξ ο ρόλος του
στη στρουμφοκοινωνία είναι ο ίδιος με του Στάλιν.

Η μεγαλύτερη βέβαια απόδειξη για τον παραλληλισμό με
το σοβιετικό καθεστώς είναι ο Σπιρτουλης. Ο
Σπιρτούλης είναι ο Τρότσκι. Λέει ότι είναι βοηθός
(και διάδοχος σε ένα επεισόδιο) του Παπαστρουμφ, αν
και σε ένα άλλο επεισόδιο κάνει ένα από τα
πραξικοπήματα που έχουν γίνει στο στρουμφοχωριό και
γίνεται βασιλιάς απουσία του παπαστρουμφ (τα μισά
στρουμφάκια διοργανώνουν αντίσταση). Και φυσικά το
κλασσικό πέταγμα του Σπιρτούλη απο το χωριό είναι
παραλλησιμός με την εξορία του Τρότσκι.

Και ο Δρακουμέλ; Απλώς ένας κακός μάγος που κυνηγάει
τα στρουμφάκια για να τα φάει; Να τα φάει απο ένα
σημείο και μετά γιατί στα αρχικά επεισόδια θέλει να
πιάσει έξι από αυτά για να τελειώσει το ξόρκι που θα
του επιτρέψει να φτιάξει χρυσάφι. Έτσι κάποιος μπορεί
να δει το Δρακουμέλ σάν ενσάρκωση του καπιταλισμού που
σκοπό έχει να καταστρέψει την ουτοπική κοινωνία των
στρούμφ για το κέρδος.

Και βέβαια υπάρχουν συγκεκριμένα επεισόδια που μπορεί
να χρησιμοποιήσει κανείς ως επιχειρήματα. Το
επεισόδιο με τα σοκολατένια νομίσματα είναι το πιό
συχνά αναφερόμενο. Ο Δρακουμελ και η μαμά του
στέλνουν το σατανικό σπόρο στην αυλή του Λιχούδη και
φυτρώνει ένα δέντρο με σοκολατένια νομίσματα τα
οποία δοκιμάζει ο Λιχούδης. Μετά αντί να τα
μοιραστεί με τα αλλα στρουμφάκια (τι πιο φυσιολογικό
στην κομμουνιστική κοινωνία) τα θεωρεί δικά του
(ιδιοκτησία = καπιταλισμός) και τα πουλάει στα άλλα
στρουμφάκια αντί απαραίτητων γι αυτά εργαλεία (τα
βάρη του Προκόπη, την τσάπα του κηπουρού, τα
εργαλεία του ξεφτέρη). Χωρίς αυτά η στρουμφοκοινωνία
καταρρέει αφού δεν μπορεί να παραχθεί τίποτα. Η
κατάσταση σώζεται μετά από παρέμβαση του παπαστρούμφ
που εξηγεί στο λιχούδη ότι για την κατάσταση φταίει
η παράλογη ανάγκη του να συγκεντρώσει πλούτο.

Σε άλλο επεισόδιο η αυτόματη μηχανή παραγωγής
φαγητού του Ξεφτέρι οδηγεί τα στρούμφάκια σε
υπερκατανάλωση με αποτέλεσμα να εξαντληθούν οι
φυσικοί πόροι (στρουμφόμουρα). Ακολουθεί πανικός και
την κρίση αποτρέπει ο Παπαστρούμφ μετά από
καταστροφή της μηχανής με ένα πενταετές πλάνο...
εεε.. δηλαδή με μια αποθήκη με φαγητό.

Πραξικόπημα στο χωριό γίνεται 2 φορές. Μία απο τον
Σπιρτούλη και μία απο τη Στρουμφίτα που θέλει να
γίνει "Βασίλισσα για μιά μέρα". Και τα δύο
καταλήγουν σε μάχη που όμως σταματά ο Παπαστρούμφ
βάζοντας τέλος σε ιδέες περί βασιλείας.

--------------------
Ο σοφός κυβερνάει τ'άστρα του.