ΝΥΣΤΑΖΩ.....

Πρέπει να είναι η μοναδική Παρασκευή των τελευταίων μηνών που πέφτω για ύπνο τόσο νωρίς.

Βγηκα για ένα ποτάκι 11-12. Η καλύτερη ώρα. Θα το καθιερώσω τις Παρασκευές και ίσως το οξαποδώ Σάββατο.

Στο μπαράκι μία παρέα κάνει χαβαλέ για τα Ζωνιανά. Προτιμώ να δώ 45 ώρες ντοκιμαντέρ για τους μετεωρίτες παρά να υπομείνω άλλη μία τέτοια κουβέντα έστω κι από απόσταση.

Τσακώνονται κιόλας κάποια στιγμή γιατί ένα φωτισμένο παιδάκι της παρέας κάνει το λάθος να ψελλίσει δειλά πως δέν τους θεωρεί και τόσο μάγκες τους Κρητικούς.

Η υπόλοιπη παρέα του την πέφτει πολύ άσχημα.

Αν είχα τα κέφια μου θα το υπεράσπιζα αλλά βαριέμαι ν'ασχοληθώ μ'ένα κάρο βλαμμένα που αποθεώνουν άλλο ένα κάρο φρενοβλαβείς που χωρίς το σιδερικό τους θα σερβίρανε τσάι στο Σύλλογο Κυριών του ΟΑΕΔ.

Γυρίζω σπίτι...το κεφάλι μου πονάει τρομερά σήμερα. Πέφτω στο κρεβάτι σάν τούβλο. Αμ δέ! Ο γείτονας με τους φίλους του τσακώνονται για το Μακεδονικό, Σκοπιανό ή όπως αλλιώς το θέλετε. Εντωμεταξύ λένε κάτι παπαριές, ΜΑ ΚΑΤΙ ΠΑΠΑΡΙΕΣ! ( Δέν είναι της παρούσης αλλά κάτι τέτοιες ώρες εκεί που αισθανόμουν τέρας α- ή έστω ημι- μάθειας, όσο περνάει η ώρα κοντεύω να πιστέψω πως είμαι η μετεμψύχωση του Παπαρρηγόπουλου!)

Μιλάμε για φωνές! Ξανασηκώνομαι...Αυτή τη στιγμή που σας γράφω ουρλιάζουν σά μανιακοί. Η γυναίκα του τον παρακαλάει να κάνουν λίγο ησυχία για το μωρό...δέν υπάρχει λογος, το μωρό σκούζει επίσης και ο τρελός της γειτονιάς περιφέρεται στο δρόμο με το φανελλάκι...

Δέν ξέρω για τους άλλους λαούς, αλλά ώρες ώρες το πιστεύω, εμείς οι Έλληνες τελικά πρέπει να είμαστε δομικά ηλίθιοι...

Επίσης ένα τεράστιο ποσοστό από μας έχει μπερδέψει τις ειδήσεις με τα σήριαλ.

Αυτό το τελευταίο που σας λέω μήν το παίρνετε έτσι ελαφρά, έχω ένα προαίσθημα πως μιλάμε για την ασθένεια του μέλλοντος.