Saturday, February 16, 2008

ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΜΕΝΟ ΑΝΤΙΟ


Ψηλός, αδύνατος, μαύρο μαλλι μπούκλα και πάντα-πάντα-πάντα γελαστός.
Ο καλύτερος φίλος του πρώην έρωτά μου, οι δυό τους αποτελούσαν τον ορισμό της ρήσης «Τα αντίθετα έλκονται»! Γίναμε κι εμείς φίλοι, στην αρχή με αντιμετώπιζε καχύποπτα και ειρωνικά σε στυλ «Τι-να-μας-πεί-τώ-ρα-και-το-νιά-νια-ρο», το οποίο φυτεύτηκε στην παρέα τους εν μια νυκτί και παρέμεινε για…πω πω…αιώνες…

Σιγά σιγά τα βρήκαμε. Σε όλα. Αν δεν ήταν δέκα χρόνια μεγαλύτερος θα πίστευα στάνταρ πως ο Ερυθρός Σταυρός απέτυχε ν’αποκαλύψει την απάτη με το χαμένο δίδυμο αδερφό μου…Αναπτύξαμε αυτόνομη σχέση, μεταμεσονύχτια τηλέφωνα, βόλτες με τη μηχανή, συζητήσεις επί συζητήσεων για τις οικονομικές του ανασφάλειες, τα ερωτικά του, το κεφάλι του που γύριζε κάθε τρείς και πέντε τσακίζοντας ακόμα και ζωές…τη σχέση του με τη Λ…
Ο αγαπημένος μου μας αντιμετώπιζε συγκαταβατικά, όπως θα έκανε αν φιλοξενούσε τα καθυστερημένα ξαδερφάκια του. Κι εμείς τον φωνάζαμε κοροιδευτικά «μπαμπά»…όμορφες μέρες, χρυσές θα έλεγα τώρα που τα σκέφτομαι…

«Πάρε τον κολλητό σου και πές του να κόψει τις μαλακίες γιατί το έχει παραγαμήσει», ακούω τον έρωτά μου να ωρύεται στο τηλέφωνο κάποιο πρωί, ένα χρόνο πριν…Ο Σ. σε δύο μήνες θα παντρευόταν με τη Λ. Τα τελευταία χρόνια ήταν και δεν ήταν μαζί. Δεν ήταν η γυναίκα της ζωής του, ήταν όμως γλυκιά και απροστάτευτη και της είχε αδυναμία. Είχε κάνει και το μοιραίο λάθος ν’αρχίσει να μπαινοβγαίνει μέσα στο σπίτι της, να κάνει κολλητηλίκια με αδέρφια, ξαδέρφια, γονείς και δε συμμαζεύεται, τον ικέτευα να το κόψει αλλά «Ναι ρε γαμώτο, είναι όμως γαμώ τα παιδιά ο ξάδερφός της, δηλαδή και να χωρίσουμε εγώ τον θέλω για φίλο μου», ο αυθορμητισμός του τον παρέσερνε πάντα και καθώς και η Λ. ηταν τρελή και παλαβή μαζί του τον έπαιρνε να της κάνει τη ζωή μαύρη και τη δική του χαρισάμενη.

Εξαφανιζόταν, έκλεινε τηλέφωνα, γύρνούσε με γκόμενες, ερωτευόταν, του πέρναγε, του ξαναρχόταν, κραιπάλιαζε, συνερχόταν, υπέκυπτε για μια ακόμη φορά στα κλάματα της Λ. μέχρι που της έκανε πρόταση γάμου. Ο καλός μου ενθουσιάστηκε γιατί τη συμπαθεί πολύ, εγώ φρίκαρα γιατί ενώ τη συμπαθούσα ήξερα τι της έμελλε να περάσει. Τη μέρα λοιπόν που το «παραγάμησε» είχε δηλώσει στη Λ. πως δε θέλει να παντρευτεί και να πάνε να γαμηθούνε και τα προσκλητήρια και τα ξαδέρφια της από τη Λάρισσα που θα την κοροιδεύουν και τα έπιπλα θα τα πληρώσει και θα τους τα χαρίσει…Η Λ. τον ικέτευσε να παντρευτούν και ας χωρίσουν σε ένα μήνα, τέτοια ξεφτίλα δεν άντεχε να την ξαναπεράσει.
Η συμπεριφορά του ήταν too much ακόμη και για μένα που έχω κατανόηση για τέτοιου είδους καταστάσεις.
Τον βρήκα, του μίλησα ειλικρινά, δεν είμαι από τα άτομα που ρίχνουν όλο το φταίξιμο στον έναν αλλά…την ήξερε τόσα χρόνια τη Λ…δε γινόταν να της τη φέρει έτσι, στην τελική ας την άφηνε ελεύθερη νωρίτερα, δεν της άξιζε να γίνει ρόμπα, όχι για το γάμο, σιγά, αυτό ήταν το τελευταίο, αλλά για όλες τις φορές που τον είχε υπερασπιστεί με σθένος απέναντι στις «φωνές της λογικής» του κύκλου της.

Με τα πολλά τον έπεισα. Ο γάμος έγινε. Μετά από τρείς μήνες που πέρασαν έτσι κι έτσι γιατί η Λ. δεν του είχε πλέον καμιά εμπιστοσύνη, ήρθε και η εγκυμοσύνη της.
Σκόπευαν να το καθυστερήσουν γιατί τα οικονομικά τους ήταν χάλια αλλά φυσικά κράτησαν το μωρό. Όλα πήγαιναν καλά μέχρι τη μέρα του υπέρηχου.
« Είσαι σπίτι? Περνάω να σε παρω, μην πείς όχι», άκουσα την παγωμένη του φωνή στο τηλέφωνο.

«Τρίδυμα»?, δεν πίστευα αυτό που άκουγα. Ναι, μου εξήγησε ο Σ, η Λ. έπαιρνε πολλές ορμόνες από μικρή εξαιτίας ιατρικών δυσκολιών, συμβαίνει συχνά κτλ κτλ, αλλά το θέμα είναι πως ο προυπολογισμός τους δεν αντέχει ένα παιδί, πως θ’αντέξει τώρα τρία? «Το κεφάλι μου πάει να σπάσει» κατέληξε, «Που είναι τώρα η Λ.», ρώτησα εγώ, «Μετά το γιατρό την παρκαρα στη μάνα της κι εξαφανίστηκα, δε μπορώ, δε μπορώ να το συζητήσω μαζί της τώρα, καταλαβαίνεις?» με ρωτούσε επίμονα και μια φλέβα έκανε γκελ πάνω στον κρόταφό του, νόμιζα πως θα του πεταχτεί έξω…

« Πήγαινε ρε μαλάκα στην κοπέλα, μα τόσο εγωιστής είσαι πιά..», ξέσπασα,
«Ναι, ανάγκη που την έχετε εσείς οι γυναίκες, μου είπε βαριά, όλα εύκολα τα βρίσκετε, και μη μου πείς κι εσύ πως όλα γίνονται γιατί πίστευα πως εσύ τουλάχιστον θα καταλάβεις…», μείναμε λίγο σιωπηλοί, μετά μου είπε «Έχεις δίκιο, πρέπει να πάω…», έφυγε, δεν πήγε, την κοπάνησε πάλι, πήγε σ’’ένα φίλο του στο βουνό και μετά από ένα τριήμερο τον έφεραν οι δικοί του πίσω σηκωτό, είχα τύψεις, και για τη Λ. και γι ’αυτόν…όταν γύρισε ψιλοφοβήθηκα, είχε αυτό το χαμένο βλέμμα της αγελάδας αλλά έπεσαν όλοι πάνω του, ο πεθερός του τους πρότεινε να πάνε επαρχία για πιο καλά να τους βοηθήσουν και με τα παιδιά, ο πατέρας του του υποσχέθηκε οικονομική ενίσχυση και αν μετακόμιζαν η Λ. μόλις ξεπέταγε τα παιδιά θα μπορούσε να δουλέψει στην επιχείρηση ενός θείου της στη Β.Ελλάδα.

Πόσο μετανιώνω τώρα που συμμετείχα κι’εγώ σ’αυτή την ηλίθια αισιοδοξία που προσπαθούσαμε να του μεταδώσουμε όλοι μας…Ακόμη και ο καλός μου που ανήκει στη σχολή του «όλα γίνονται» μου εξομολογήθηκε μια μέρα πως φοβάται πως ο Σ. κλεισμένος σε ένα σπίτι στην επαρχία με τη Λ. και τρία παιδιά, μακριά από την παρέα και με τα πεθερικά του στο ίδιο σπίτι, σίγουρα θα φουντάρει από κανα μπαλκόνι…έβαλα τα κλάματα, «Τι να κάνουμε», τον ρώτησα, «Τώρα τίποτα, μου απάντησε, το ποτάμι δε γυρίζει πίσω…και τα προφυλακτικά στο περίπτερο τα πουλάνε…», πρόσθεσε παγωμένα. Μεσολάβησε και ο δικός μας χωρισμός εκείνη την περίοδο οπότε δεν ασχολήθηκα ιδιαίτερα με το Σ. και τη Λ….μου έμεινε όμως η φράση του όταν έμαθε πως χωρίσαμε, «σας ζηλεύω…».

Το κινητό μου χτυπούσε επίμονα, όλη τη νύχτα. Ο Τ…πάλι λιώμα θα είναι, δεν το σηκώνω, σκέφτηκα, δεν αντέχω άλλο βρισίδι…εκείνο συνέχιζε,το σήκωσα.
Μακάρι να μην το έκανα. Ο Τ. μου το είπε όσο πιο μαλακά μπορούσε. Ανεύρυσμα, είπαν στο νοσοκομείο, μπορεί να το είχε από πολύ μικρός, δε φαίνεται στις εξετάσεις. Εκεί που έπινε καφέ με τη Λ. ξαφνικά άρχισε να της λέει μαλακίες, η κοπέλα νόμιζε πως της κάνει πλάκα, μετά κατάλαβε πως δεν είναι αστείο, κάλεσε ασθενοφόρο, μέχρι να φτάσουν στο νοσοκομείο λιποθύμησε…δεν ξαναξύπνησε ποτέ. Τον κοιμίσαμε όλοι μαζί, όπως τότε. Ένιωσα πολύ ξένη σ’αυτή την κηδεία.
Πολύ μακριά. Μου πέρασε από το μυαλό πως ο καθένας μας εκεί μέσα κήδευε άλλο άνθρωπο. Το μόνο κοινό που είχαμε όλοι μας ήταν το σώμα μπροστά μας. Έφυγα αμέσως. Δεν ήθελα να μιλήσω σε κανέναν τους. Ούτε μίλησα σε κανέναν δικό μου, δεν ένιωσα καμία ανάγκη. Την ανάγκη τη νιώθω τώρα…γιατί έχει περάσει ένας μήνας.

Και γιατί σε καμιά ώρα θα πάω να δώ τη Λ. στο μαιευτήριο, γέννησε χτες...

87 comments:

Androgeos said...

Ξεκίνησα καμμιά 10ριά φορές να γράφω αυτό το σχόλιο. Κάθε φορά το έσβηνα και έγραφα κάτι καινούριο, γιατί το προηγούμενο μου φαινόταν άχρηστο.

Τελικά το έβγαλα το συμπερασμα : Ό,τι και να γράψει κανείς για αυτό το θέμα, άχρηστο θα'ναι... μερικές φορές απλά δεν υπάρχουν τα κατάλληλα λόγια.

? said...

πολύ κρίμα.

Prince Of The City said...

Δεν εχω λογια.

Δε μπορω να γραψω κατι...

Katerina ante portas said...

Δις..Την είδηση την ακούω για δεύτερη φορά και δυστυχώς για δεύτερο νέο..

Η ζωή χρυσό μου και ο θάνατος δεν ορίζονται..

tzotza said...

και εγω δεν εχω να πω κατι φιλη μου...η ζωη τελικα ειναι πολλες φορες πολυ μικρη..και πολυ αδικη...

απλα να θυμασαι παντα με αγαπη τον φιλο σας..

σε φιλω γλυκα...

Laplace said...

μας γ@@@Ες την ψυχολογια..ΤΙ ΙΣΤΟΡΙΑ κ αυτη..πωπω..
τι αν πω βρε πατσιουρακι,ζωη σε σας κ την κοπελα για να τον θυμαστε..
θελω να γραψω πολλα για τετοιες καταστασεις αλλα αστο καλυτερα..
μαλακια θα ειναι οτι κ να πω,μετα απο μια τετοια ιστορια..
να ειστε καλα ολοι πατσιουρακι..
κ ολοι οι αναγνωστες σου,υγεια το σημαντικοτερο μαγκες κ μαγκιτισσες..

Lina said...

πολύ άσχημα μπήκε αυτός ο χρόνος... για πολλούς. γμτ...

καλή δύναμη σε όσους μένουν πίσω....

Anonymous said...

story που θα ζήλευε κι ο φώσκολος.

Anonymous said...

από τα α΄γχη δε θέλει και πολύ.κλάταρε το αγόρι. ζωή σε σας και κυρίως με λιγότερο άγχος.

koulpa said...

Tι λες ρε με έστειλες..:(

ΣΠΙΘΑΣ said...

Δεν υπάρχουν λόγια πού να...περιγράφουν τα συναισθήματα που νιώθουμε,όταν βιώνουμε τέτοια γεγονότα...(

Aggelos Spyrou said...

Από την άλλη, έχω να προσθέσω "λόγια", αυτά που πολλοί χάνουν όταν διαβάζουν κάποιο τέτοιο γεγονός.

Περιέγραψες ένα απόλυτα φυσιολογικό παιχνίδι της ζωής. Έχω ακούσει πολλά χειρότερα όπως ακούω και πολλά καλύτερα.

Παιχνίδι είναι η ζωή, "φάρσα" κάποιου Άγνωστου Θεού, θέατρο με παραστάσεις "τραγωδίας", "κωμωδίας", χωρίς τέλος.

Όλα καλά!

diva said...

Δύσκολες και τραγικές οι "φάρσες" της ζωής..

Hades said...

Patsiouri, αν μου επιτρέπεις να σταθώ σε κάτι: "Πόσο μετανιώνω τώρα που συμμετείχα κι’εγώ σ’αυτή την ηλίθια αισιοδοξία που προσπαθούσαμε να του μεταδώσουμε όλοι μας"

Οι άνθρωποι είναι προικισμένοι με ελευθερία βούλησης κι επιλογής. Αν εγώ πω τη γνώμη μου (ακόμη και συμβουλευτικά) σε κάποιον, δεν παύει να είναι δική ΜΟΥ, και όχι του άλλου. Ο άλλος θα κάνει αυτό που θέλει εκείνος. Ούτε από το χεράκι παίρνω κανέναν λέγοντας την άποψή μου, ούτε στην πλάτη τον σπρώχνω να κάνει αυτό που εγώ θεωρώ καλύτερο.

Στα υπόλοιπα... τι να πω. Εύχομαι ειλικρινά τα καλύτερα για όλους.

Shades said...

Παλιόπάτουρο μ' έκανες και δάκρυσα.
Μια καλήμερα χωρίς σχόλια.

patsiouri said...

-Ανδρόγεως: Όντως, δεν υπάρχουν, ιδίως για τους γονείς του και γι'αυτή την κοπέλα...

-Νίκος Κ. Ναι, είναι κρίμα, και τ'ακούς σθνέχεια αυτά ρε γαμώτο...

-Gothangel:Να'σαι καλά που ήρθες, σ'ευχαριστώ..

-Κατερίνα: Μήπως μιλάμε για το ίδιο περιστατικό? Γιατί και ο φίλος μου είχε καταγωγή από Λακωνία αν και δεν κατέβαινε συχνά.
Γενικότερα όμως έχω κουραστεί ν'ακύω για άτομα στην ηλικία μου που φέυγουν στα καλά του καθουμένου, κυρίως άντρες...ειδικά μ'αυτά τα ανευρύσματα έχει γίνει πανικός, έφυγε κι ένα παιδί στη γειτονιά προχτές ένα χρόνο μεγαλύτερός μου χωρίς καμία ένδειξη.

patsiouri said...

-Tζότζα: Σίγουρα θα τον θυμόμαστε για πάντα, είναι δυνατόν? Σ'ευχαριστώ για όλα...

-Laplace έχεις δίκιο, υγεία και όσο το δυνατόν λιγότερα άγχη, αλλά δεν το ελέγχεις ρε γαμώτο..

-Λίνα: Έλα ντέ, αυτό έγραψα και στην Κατερίνα πιο πάνω, έχω κουραστεί να ακούω γύρω μου για τέτοιου είδους περιστατικά...και ναί, κουράγιο σ'αυτούς που μένουν..

-Σώτος: Ε, το στόρι εμένα μου φαίνεται πάνω κάτω πολύ συνηθισμένο, μάλλον η κατάληξη το κάνει να μοιάζει με σενάριο...
Δεν ξέρω αν το έπαθε από το άγχος γιατί οι γιατροί είπαν πως μπορεί να είχε το αιμάτωμα στο κεφάλι ίσως και από το Δημοτικό...δεν ήξερα πως γίνεται αυτό.
Αυτό δε σημαίνει πως το άγχος είναι άμοιρο ευθυνών για όσα ακούμε γύρω μας, να'σαι καλά...

patsiouri said...

-Κούλπα: Εγώ να δείς πως έφυγα όταν το άκουσα...νομίζω πως χτες που είδα τα μωρά το συνειδητοποίησα...

-Σπίθας: Το ξέρω, αν και το συγκεκριμένο άλλοι το βιώνουν πολύ πιο οδυνηρά από μένα...έχω χάσει όμως κι εγώ ακόμα πιο κοντινό άνθρωπο και ξέρω...

-Αγελε: Κατα βάθος έχεις δίκιο. Έτσι είναι και έτσι θα είναι. Αυτή τη στιγμή εγώ είμαι περισσότερο αγχωμένη για την κοπέλα και τα προβλήματα που θα αντιμετωπίσει από'δω και πέρα που δε θα είναι και λίγα...
Δεν έχω ιδέα τί κάνει το κράτος σ'αυτές τις περιπτώσεις, δεν έχω ρωτήσει...

-Diva: Ναι, είναι τραγικές, το κακό είναι, όπως ειπώθηκε και πιο πάνω, πως παλιά κάτι τέτοιο αποτελούσε είδηση, σήμερα όμως...

-Hades: Μα εννοείται πως ότι αποφάσισε το αποφάσισε μόνος του. Και τίποτα να μήν του λέγαμε πιστεύω πως το ίδιο θα έκανε.
Δεν εννοούσα αυτό.
Εννοούσα πως έχω τύψεις για το γεγονός πως ίσως αισθανόταν και μόνος του.
Πως κανείς μας δεν του είπε "Ξέρεις τί, είναι λάθος αυτό που πας να κάνεις, εγώ μαζί σου, αλλά κι εγώ το ίδιο θα έκανα..."

-Shades: Τόσο καιρό off, σήμερα βρήκες να μπείς κι εσύ??? Φιλάκι στο κοριτσάκι...

Hades said...

Τύψεις... χμμμμμμ....
Βασικά πιστεύω ότι καλύτερα να μετανοιώνουμε για κάτι που κάναμε παρά για κάτι που δεν κάναμε. Τύψεις έχουν όλοι οι άνθρωποι, ανεξαρτήτως εξελίξεων. Είναι στην ανθρώπινη φύση αυτό. Εν προκειμένω όμως θεωρώ ότι έκανες πολλά (όπως και άλλοι εμπλεκόμενοι στην ιστορία), άλλο το αν ίσως θα μπορούσες να κάνεις κάτι άλλο, ή και άλλα. Η διαφορά είναι ότι το δεύτερο σκέλος φαίνεται πάντοτε εκ των υστέρων. Και μάντης δεν μπορεί να είναι κανείς, εκτιμώ.
Εγώ αυτό που διέκρινα είναι και καλή θέληση και καλή διάθεση, οπότε...

Anonymous said...

ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΠΟΛΥ ΚΑΙΡΟ ΑΠΟΥΣΙΑΣ ΜΟΥ ΛΥΠΑΜΑΙ ΠΟΛΥ ΠΟΥ ΜΠΗΚΑ ΕΔΩ ΜΕΣΑ ΚΑΙ ΕΙΔΑ ΑΥΤΟ. ΘΑ ΜΟΥ ΠΕΙΣ, ΔΕ ΓΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΠΑΝΤΑ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΤΡΕΛΗ ΧΑΡΑ ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΣ ΔΙΑΣΚΕΔΑΖΕΙΣ.
ΕΧΩ ΒΑΡΕΘΕΙ ΚΙ ΕΓΩ. ΣΕ ΛΙΓΟ ΚΛΕΙΝΩ ΤΑ ΣΑΡΑΝΤΑ ΚΑΙ ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΑΚΟΥΩ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΣΥΝΟΜΗΛΙΚΟΥΣ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΓΧΗ, ΔΑΝΕΙΑ, ΕΜΦΡΑΓΜΑΤΑ, ΠΝΕΥΜΟΝΙΚΑ ΟΙΔΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΑ ΕΠΕΙΣΟΔΙΑ.ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΤΙ ΜΑΣ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΤΕΛΙΚΑ. ΛΕΣ ΝΑ ΕΚΔΙΚΕΙΤΑΙ Η ΦΥΣΗ?

ΛΥΠΑΜΑΙ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΚΟΠΕΛΑ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΔΕΙ ΚΑΜΙΑ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΣΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΖΟΥΜΕ. ΟΣΟ ΚΑΙ ΝΑ ΤΗΣ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΘΟΥΝ ΟΠΙ ΔΙΚΟΙ ΤΗΣ ΟΥΤΕ ΑΥΤΟΙ ΦΑΝΤΑΖΟΜΑΙ ΕΙΝΑΙ ΠΙΑ ΝΕΟΙ, ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΘΑ ΖΗΣΕΙ ΤΟΝ ΕΦΙΑΛΤΙΚΟ ΓΟΛΓΟΘΑ ΤΟΥ ΝΑ ΜΕΓΑΛΩΝΕΙΣ ΤΡΙΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΝΟΣ ΣΟΥ ΣΤΗ ΖΟΥΓΚΛΑ. ΣΥΓΓΝΩΜΗ ΠΟΥ ΓΙΝΟΜΑΙ ΑΠΑΙΣΙΟΔΟΞΟ ΑΛΛΑ Η ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΠΛΕΥΡΑ ΤΟΥ ΘΕΜΑΤΟΣ ΙΣΩΣ ΕΙΝΑΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΣΑ ΓΕΓΟΝΟΣ.

ΠΡΟΦΑΝΩΣ Η ΚΟΠΕΛΑ ΕΙΝΑΙ ΝΕΑ, ΕΙΝΑΙ ΚΡΙΜΑ ΝΑ ΜΕΙΝΕΙ ΜΟΝΗ ΤΗΣ. ΕΥΧΟΜΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΚΑΠΟΤΕ, ΝΑ ΜΠΟΡΕΣΕΙ ΝΑ ΚΟΙΤΑΞΕΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΚΑΙ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΕΙ ΙΣΩΣ ΜΕ ΕΝΑΝ ΑΛΛΟ ΣΥΝΤΡΟΦΟ ΝΑ ΜΕΓΑΛΩΝΕΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΑΞΙΟΠΡΕΠΩΣ.

ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΡΙΑ ΣΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΤΙ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ Σ'ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ, ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΕΠΙΔΟΜΑ ΠΟΛΥΤΕΚΝΩΝ ΔΕ ΝΟΜΙΖΩ ΝΑ ΔΙΚΑΙΟΥΤΑΙ ΚΑΤΙ ΑΛΛΟ.

Anonymous said...

Πάγωσα. Δάκρυσα. Δεν ξέρω το λόγο. Μπορεί να την προκάλεσε την δυστυχία. Μπορεί και να ήξερε ότι έπρεπε να τα ζήσει όλα, γιατί δεν θα έχει πολύ. Να τον έσερνε από το γιακά μια μοίρα ...

Τα πλασματάκια αυτά είναι ... ολα τα ερωτήματα τώρα.

Τα υπόλοιπα ποτε δεν θα απαντηθούν

ΠΡΟΒΑΤΟ, ΟΧΙ ΑΡΝΙ said...

Πόνος. Και δάγκωμα στο στομάχι. Δεν ξέρω τι να πω. Αδύναμες οι λέξεις.

Pan said...

Καλησπέρα πατσιουρί.

Όσο μπορείς, μείνε δίπλα της.

Στον άλλο, καλό ταξίδι.

Τίποτα άλλο.

Anonymous said...

Πατσιουράκιθα σου μιλήσω στα ίσια όπως κάνω πάντα.Μου γάμησες την ψυχολογία.Είμαι απόλυτος σε αυτό και (δεν μπορώ να βρω την λέξη γαμώτο)...

Δεν πρέπει να τα ρίχνεις στον εαυτό σου.Αν δεν τον συμβούλευες έτσι ίσως θα τα έριχνες στον εαυτό σου για τις άλλες συμβουλές που ίσως να είχαν αυτήν την τροπή ίσως και όχι.Θα τα έριχνες στον εαυτό σου ίσως και για τις μη συμβουλές που μάλλον εύχεσαι να είχες κάνει.

Μην παίρνεις στα σοβαρά τα λόγια μου γιατί βρήκα τη λέξη που μου έλειπε παραπάνω.Είναι η λέξη εγωιστής...Επειδή είμαι τέτοιος μην με παίρνεις στα σοβαρά.

Η ζωή είναι πουτάνα και λίγη για όλους.Την εξυμνούμε γιατί μέσα από την κοσμάρα μας βλέπουμε πως πάντα μας λείπει κάτι.Μέσα από την κοσμάρα μας βλέπουμε και διαφορετικά τον άλλο.Όπως εσύ στην κηδεία έβλεπες το παλλικάρι.Δεν θα προσπαθήσω να βρω ευθύνες γιατί δεν υπάρχουν.Είναι η πουτάνα η ζωή που καθορίζει τα ακαθόριστα.

Μην αυτομαστιγώνεσαι λοιπόν γιατί και εσύ δεν έχεις περάσει λίγα και συνάμα δεν είσαι και Θεός για να δίνεις καλές ή κακές συμβουλές.Είσαι άνθρωπος και αυτό που πρέπει να κάνεις είναι να πας στην φίλη σου καινα την παρηγορήσεις γι αυτό που περνάει.Να της δώσεις δύναμη και από αυτήν να αντλήσεις και εσύ λίγη για να πορευτείς.

Τα συλληπητήριά μου πατσιουράκι και να ξέρεις πως τον ζήλεψα τον τυπά(την ζωή που έκανε).Ήταν αρκετά ελεύθερος και φοβισμένος και άνθρωπος.Μόνο στο δεύτερο συγκλίνω εγώ γι αυτό τον ζήλεψα από τις περιγραφές σου.

Να το ξεπεράσεις γρήγορα και αν γίνεται με λιγότερη θλίψη σου εύχομαι...

Φιλί...

Zaphod said...

Πωπω σκατά.....

Τι να πεις ρε παιδί μου.... το νου σας να είστε κοντά στην κοπελιά μην της έρθει καμιά ανάποδη και σαλτάρει με αυτά που έχει στο κεφάλι της.

Όσο για το "Πόσο μετανιώνω τώρα που συμμετείχα κι’εγώ σ’αυτή την ηλίθια αισιοδοξία που προσπαθούσαμε να του μεταδώσουμε όλοι μας" σε καταλαβαίνω απόλυτα. Ήταν και ο φίλος σου απ ότι κατάλαβα ελαφρώς φοβιτσιάρης και καλοπερασάκιας αλλά τέτοια ώρα τέτοια λόγια....

Σοφία said...

Καμιά φορά η ζωή μας παίζει πολύ άσχημα παιχνίδια...

mamma said...

Συλληπητήρια :-(
Κουράγιο σε όσους έμειναν πίσω.

demetrat said...

Ρε μανάρι μου, ούτε που ξέρω τι να σου πω.
Απ αυτά που σε στραβοστομίζουν.
δ.

cindaki said...

Τι να πω βρε κορίτσι... κι εγώ πάγωσαδιαβάζοντας... Όλα τελικά μέσα από τη ζωή είναι βγαλμένα.

Να τον θυμάσαι...

Vafman said...

patsiouri μου ενα θα πω κριμα... Αυτα ειναι ζορια... και μερικες φορες νομιζουμε με την πρωτη δυσκολια ολοι μας οτι περναμε δυσκολα... παντα ομως θα υπαρχουν πολυ πιο σκληρες καταστασεις...πραγματικα το στομαχι μου ειναι κομπος αυτην την στιγμη!

€lisavet said...

Δεν έχω λόγια... :(

Μακάρι τουλάχιστον η κοπέλα να βρει μια βοήθεια, τώρα με τα παιδιά, δε φταίνε κι αυτά σε τίποτα.

Dr_MAD said...

Πατσιουράκι μου τώρα καταλαβαίνω το σχόλιό σου τις προάλλες για το ανεύρυσμα στα μέρη μου. Τώρα δένει το παζλ. Και έχει σχηματιστεί μια πολύ τραγική εικόνα. Πραγματικά σκληρή η ζωή μερικές φορές. Οι απειροελάχιστες πιθανότητες μάλιστα και των δύο καταστάσεων (τρίδυμα και ανεύρυσμα) με έκαναν και ανατρίχιασα. Αυτά συμβαίνουν μια στον αιώνα και αν. Ο Θεός να φυλάει αυτά τα αγγελούδια που ήρθαν στο φως υπό αυτές τις συνθήκες, κουράγιο στη Λ και καλό ταξίδι στο φίλο σου. Καλή εβδομάδα πατς

KitsosMitsos said...

Από τη μια το κρίμα... Από την άλλη η ζωή που συνεχίζετα...

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ said...

Πράγματι σαν μια ξένη αυτή η κηδεία..
Πράγματι κηδεύατε όλοι και πό ένα διαφορετικό άνθρωπο....

- Λυπάμαι εκείνον που έφυγε νωρίς..
- Λυπάμαι εκείνη με το προδωμένο όνειρο..
- Τα παιδιά που δεν εμελλαν να νιώσουν πατρικό χάδι...
(Πώς μεγαλώνουν τώρα αυτές οι ψυχές; Ωωωω...κρίμα)

ΤΑ ΣΥΛΛΗΠΗΤΗΡΙΑ ΜΟΥ!!!

Φιλί και μεγάλη Γλαρένια αγκαλιά

oKyrios said...

Tι σκληρή που μπορεί να γίνει η ζωή κάποιες φορές για κάποιους...
Συνήθως όμως δεν είναι έτσι, γίνεται καί γλυκιά και όμορφη και συναρπαστική θυμίζοντας θάλασσα στα πάνω της και στα κάτω της. Και εγώ βλέπω τρία χαμόγελα να ξεπροβάλλουν μέσα απο τα δάκρια και ελπίζω η ζωή να τα καλοδεχτεί και με όλες τις δυκολίες να τα ανταμοίψει για όσα τους στέρησε τόσο νωρίς.
Φιλάκια πατσιουράκι μας

Βαγγέλης Μπέκας said...

Τι να πεις σ αυτές τις περιπτώσεις....
Ας ευχηθούμε να υπάρχει κάτι και μετά.

unlearn... said...

Ωχ...τι να πω ρε πουστη...

Κουράγιο!

Και κυρίως στην κοπέλα που έχει μείνει μόνη με τρία παιδιά...ζόρικο.
Εύχομαι να έχει ανθρώπους σωστούς γύρω της να τη στηρίξουν.

leila said...

μακαρι να ευρησκα κατι να πω..
δεν βρισκω..
μονο οσοι μπορουν να ειναι διπλα στην κοπελα με τα τρια αγγελουδακια της..
ειναι πολυ κριμα να μην γνωρισουν πατερα.. ανατριχιαζω και μονο που το σκεφτομαι.. παγωσα και δεν φταιει το χιονι.. φταιει που καποιες φορες οσα συμβαινουν στη ζωη ειναι πολυ μα παρα πολυ αδικα..

m_stelios said...

Life sucks and then you die είπε κάποιος εύστοχα.Δε μπορώ να πω ότι καταλαβαίνω τον πόνο σου μόνο να τον ταυτίσω με κάποια δική μου απώλεια.
Καλήμερα :/

Anonymous said...

Εκείνος έφυγε ...

Η Λ. όμως σας έχει ανάγκη και τα τρία μικρά αγγελούδια.
Να είστε κοντά της.

AVRA said...

...ειδικα τωρα στη λοχεια πρεπει να της συμπαρασταθουν ολοι...σε τετοιες καταστασεις η καλη ψυχολογια ειναι το σημαντικοτερο πραγμα...μην φουνταρει απο κανα μπαλκονι...

κατα τ' αλλα τα λογια ειναι τοσο φτωχα...

patsiouri said...

-Hades: Τώρα πια, ούτως η άλλως δε θα μάθουμε ποτέ...

-Βασιλάκη καλή επανένταξη!
Κι εγώ έχω κολλήσει αρκετά στο πρακτικό, δε φτάνει που πρέπει να ξεπεράσει ότι πρέπει να ξεπεράσει η Λ. και αυτό επιβάλλεται εκ των συνθηκών...πρέπει να δεί και πως θα τα βγάλει πέρα...είναι μόνη και έχει τρία παιδιά. Δεν έχει καν την πολυτέλεια να πάθει κατάθλιψη και σε 5 μήνες πρέπει να ξαναγυρίσει στη δουλειά...

-Freedula: Να'σαι καλά, όσο για τα πλασματάκια...θα είναι δύσκολα, πολύ.

-Πρόβατο και όχι αρνί: Τα ακούς καμιά φορά και δε μπορείς να πιστέψεις πως υπάρχει περίπτωση να συμβούν είτε σ'εσένα είτε σε δικό σου άνθρωπ...καλωσήρθες.

-Παν: Καλησπέρα. Θα κάνω ότι καλύτερο μπορώ, αν και βρίσκεται σε φάση ολοκληρωτικής άρνησης αυτές τις μέρες. Δε θέλει ούτε να δεί τα παιδιά μου είπε η μαμά της...

patsiouri said...

-Island: Κι εγώ τον ζήλευα για τη ζωή που έκανε...όπως είπε και η Freedula λες και το ήξερε πως θα φύγει νωρίς...Όσο για τον εαυτό μου μή φοβάσαι, δεν έχω φτάσει στην παράκρουση, απλά αναρωτιέμαι...μακάρι να είχε και η Λ. την πολυτέλεια να κάνει τέτοιε σκέψεις αλλά δυστυχώς δεν την έχει...

-Zaphod: (πολυγραφότατε που δε σε προλαβαίνω...)
Όπως το είπες, σκατά. Μίλησα με τους ονείς της Λ. και τα 'χουν δεί όλα κι'αυτοί σχετικά με τη εξέλιξη της κόρης τους. Μακάρι να την πείσουν να πάει μαζί τους στο χωριό, ούτως η άλλως ούτε οικονομικά ούτε χρονικά δεν υπάρχει περίπτωση να την παλέψει μόνη της στην Αθήνα με τα μωρά, ήδη με το Σ. ήταν πολύ στριμωγμένοι...

-Σοφία: Και δεν έχουμε κλείσει ακόμη ούτε τρείς δεκαετίες ζωής να δούμε τα χειρότερα...

-Μαμμα: Σ'ευχαριστώ πολύ.Όλα τα κουράγια του κόσμου στη Λ. προς το παρόν, οι υπόλοιποι συνεχίζουμε κανονικά...

patsiouri said...

-Δήμητρα: Δε χρειάζεται να πείς κάτι, θα φτιάξω το κατσίκι και θα σε σκέφτομαι...

-Sofi K. Και η ζωή τελικά φτιάχνει τα πιο ανάποδα και παράδοξα σενάρια...

-vafman: Όντως, είδες πόσο κακομαθημένα είμαστε τελικά? Αν και είναι μέσα στη φύση του ανθρώπου να επιζητά συνεχώς το καλύτερο...

-Ελισσάβετ: Η κοπέλα είναι πολύ στριμωγμένη οικονομικά, κανονικά δε θα'πρπε ούτε να δουλέψει για λίγο καιρό αλλά δεν ξέρω τι θα γίνει ρε γαμώτο...δυστυχώς εδώ στην Αθήνα δεν εχει γονείς και πεθερικά...φαντάζομαι θα φύγει.

-Μαd: Είδες? Ο θάνατος και τα παρελκομενά του ήταν τόσο ταραχώδη όσο η ζωή του...Είναι πραγματικά ασύλληπτο..το ανεύρυσμα δεν είναι πλέον και τόσο σπάνιο, όλο τέτοια άκουγα στο νοσοκομείο,αλλά τα τρ΄δυμα δεν το συζητώ...

patsiouri said...

-Κιτσοσμιτσος: Μακάρι να συνεχιστεί η ζωή ανόχι ομαλά, έστω υποφερτά...και είμαι σίγουρη πως το "κρίμα" θα είναι ευχαριστημένο από εκεί που είναι...

-Γλαρένια μου σ'ευχαριστώ για όλα, όπως και όλους σας που στείλατε mail να βοηθήσετε με ρουχαλάκια κτλ...προς το παρόν δεν υπάρχει τέτοια ανάγκη, αργότερα που θ'αρχίσουν τα προβλήματα βλέπουμε....

-Οkyrios : Μακάρι να γίνουν όλα όπως τα λές...ο πατέρας της Λ. όμως είναι πολύ αγχωμένος για το μέλλον...πέρα από την ψυχολογική στήριξη της κόρης του, έχει να προσφέρει μόνο ένα σπίτι και μια μικρή σύνταξη, είναι και μεγάλος άνθρωπος και προχτές με ρωτουσε κλαίγοντας τί θ'απογίνουν η κόρη του και τα παιδιά...και αν το σκεφτείς πρακτικά έχει δίκιο...

-Vita Mi: Αυτό ξαναπές το, μακάρι να ξέραμε πως θα τους ξαναδούμε κάποτε...

-Unlearn: Εχει ανθρώπους, και οι γονείς της και τα πεθερικά της θα κάνουν ότι μπορούν, κι εμείς οι φίλοι το ίδιο...τα ζόρια όμως δε θα τα γλύτώσει, ελπίζω να βρεθεί μια λύση...

patsiouri said...

-Λειλα: Εχεις δίκιο, τέτοιες αδικίες σου παραλύουν το μυαλό...και δεν ξέρεις και ποιόν να κατηγορήσεις γαμώτο...

-Στέλιος: Έχω βιώσει κι εγώ κι'αλλες απώλειες στο παρελθόν. Και ξέρω. Γι'αυτό το αντιμετωπίζω με τόση ψυχραιμία και όλο με ένε γαιδούρα που αγχώνομαι μόνο για τα πρακτικά...

-Τρελλοφαντασμένη: Εννοείται πως θα είμαστε κοντά της. Και στα μικρά. Αυθτά που θα τραβήξει σε κανα χρόνο ίσως δεν είναι τίποτα μπροστά σ'αυτά που περνάει τώρα...μακάρι να βγώ ψεύτρα.

-Αύρα: Είναι αλήθεια αυτό που λές. Έμαθα πως αρνείται να δεί τα μωρά. Ελπίζω να μείνουμε εκεί. Δε μου φαίνεται και τόσο αφύσικο αυτό αλλά ας μείνει εκεί...

An-Lu said...

Της έπεσε χοντρό πακέτο της Λ...από την άλλη όμως, μέσα από τις απιθανότητες ανακαλύπτουμε τη δύναμή μας...

NY ANNA said...

Πάντα πίστευα πως μπροστά στο θάνατο, δεν μπορείς να πεις τίποτα. Πως παραμένεις βουβός, με το χέρι σου πάνω στο χέρι του αγαπημένου που παρηγορείς κι έχει μείνει πίσω. Τα λόγια "φτωχαίνουν" σε τέτοιες ιστορίες, γιατί η ζωή τελικά έχει πάντα τα δικά της σχέδια, ανεξάρτητα από τα δικά μας. Και πολλές φορές είναι σκληρή. Ίσως γιατί συνεχίζεται, ενώ όλο το σύμπαν μας έχει παγώσει. Κοίτα να δεις όμως η άτιμη, η ζωή, που πάλι στραφταλίζει στα χαμογελάκια αυτών των νεογέννητων. Θεραπευτικά φιλιά μικρό μου.

Anonymous said...

τι λες τώρα?!

Anonymous said...

egw pali tha sou fanw psixri kai isws kai gaidoura. To antexw omws mi se noiazei.
thelw mono na sou pw, VGES AP AFTIN TIN LOUMPA PATSIOURENA.
Edw ki ena xrono sou vgenei poli pikra.

ma poli pikra.
kai einai pragmata ta opoia mas afouroun amesa kai DEN mporoume na ta apofigoume opws i astheneia sou kai o xwrismos sou, alla an kapaki, zalwnomaste kai kamia 20aria alles mavriles kai tis kanoume dikes mas, .... anoix to parathiro kai founta.

afto eixa na pw... poli sinideita.

mmexer said...

αχ... Σαν να χαν ποτέ τελειωμό τα πάθια και οι καημοί του κόσμου που λέει κι ο Παπαδιαμάντης... Μόνο αυτό μπορώ να πω!

R2-D2 said...

Αχ πατσιούρι μου.....

Πόσο λυπάμαι.....

Τίποτα άλλο δεν μπορώ να προσθέσω. Μένω βουβός...

Anonymous said...

Έχω σβήσει 100 φορές το σχόλιο που πάω να γράψω...Τη Λ. σκέφτομαι, πωες θα τα βγάλει πέρα πλέον μόνη της.

maria λεμονατη! said...

τραγωδια σαν να ειναι βγαλμενη απο την πενα επιδοξου συγγραφεα. εκεινος βγαινει απο τον γαμο που δεν τον καλυπτε ριζικα χωρις να υποστει τις συνεπειες μιας τετοιας πραξης και εκεινη εμεινε με τα τρια τους παιδια θυμιση του ποσο πολυ τον ηθελε. καλο κουραγιο ευχομαι σε ολους σας πατσιουρακι.

patsiouri said...

-Αν Λου: Αυτό είναι αλήθεια, φτάνει να μην προσπερνάει τις δυνάμεις μας το μέγεθος της καταστροφής, άνισος αγώνας...

-Άννα: Εχω χάσει και κοντινότερους από το Σ και ξέρω...όλα διορθώνονται τελικά, εκτός ίσως από τον πόνο της μάνας...αυτός ποτέ.

-Κροτ: Και μη χειρότερα...

-Μαράκι: Δεν είσαι καθόλου γαιδούρα και σε πληροφορω πως εγώ είμαι πολύ πιο πολύ από σένα.
Και η ασθένειά μου ήταν μεν μαλακία και γκαντεμιά αλλά προς το παρόν δε με ενοχλεί καθόλου, και ο χωρισμός μου μου έκανε πολύ καλό τελικά. Οπότε μη φοβάσαι, δε βρίσκομαι σε καμία λούμπα, απλά αν συμβαίνει κάτι δυσάρεστο έ, όσο να'ναι μας αγγίζει, έτσι δεν είναι? Και ακριβώς επειδή είμαι κι εγώ γαιδούρα, δεν αναλλώνομαι σε συναισθηματισμούς, καμία σχέση. Τη Λ. τη σκέφτομαι σαν αποδέκτη μιας οικονομικής κυρίως καταστροφής και μετά όλα τ'άλλα, και στο λεωφορείο να το άκουγα και να μην την ήξερα θα σας το έγραφα, γιατί φρικάρω...χμ...με την ανύπαρκτη...μμμ...κοινωνική πρόνοια...και τέτοια πράγματα...κυρίως αυτά.
Τώρα το ότι χάθηκε ένας φίλος...μου έχει ξανασυμβεί και σίγουρα έχουν πολλά ακόμη να δούνε τα μάτια μας, απλά ήταν πρόσφατο, ήθελα να το πώ, φιλάκια πολλά!

patsiouri said...

-Mmexer: Όπως είπα και στη Μαρία, έχουμε να δούμε πολλά ακόμη...

-R2d2: Κι εγώ λυπάμαι, για όλους τους Σ. και τις Λ. του κόσμου αυτού..

-Λαχανάκι: Κι εγώ αυτήν σκέφτομαι πιο πολύ απ'όλους. Με φρίκαρε και ο πατέρας της αρκετά.

-Μαρία Λεμονάτη: Κι εγώ κάπως έτσι το σκέφτηκα. Τώρα όσον αφορά το καλό κουράγιο, άστο για κείνους που θα το χρειαστούν μακρυπρόθεσμα...

If...ιγένεια said...

... Λυπάμαι..

ΩΣΗΕ said...

τώρα τι ναπω κι εγώ ρε φίλε μου...
μακάρι να ήταν ένα όνειρο που είδες φτιαγμένη κι αύριο να μας πεις ότι έκανες πλάκα...

island said...

Μπορείς να την βοηθήσεις να κάνει τέτοιες σκέψεις.Κυριώς για αρχή να μην σκέφτεται το παρλθόν αλλά τα καλά που μπορεί να έρθουν στο μέλλον.Να είσαι δίπλα της.

island said...

Μπορείς να την βοηθήσεις να κάνει τέτοιες σκέψεις.Κυριώς για αρχή να μην σκέφτεται το παρλθόν αλλά τα καλά που μπορεί να έρθουν στο μέλλον.Να είσαι δίπλα της.

Skouliki said...

φιλεναδα με εχουν πρηξει στην δουλεια ελεος

Anonymous said...

τραγικό
:'(

Miss Little Sunshine said...

To σύμπαν όμως ξαναδίδαξε. Μπροστά στη σκοτεινιά του θανάτου, μία καινούργια ζωούλα προστέθηκε ανάμεσά μας. Συμπαντική ισορροπία κι ας κάνει καμιά φορά αδικίες. Συλληπήτηρια.

Anonymous said...

Πατσιουράκι καλημέρα. Η ιστορία με στενοχώρησε, γιατί περιλαμβάνει πολλά άσχημα μαζί (σαν χιονοστοιβάδα) με αποκορύφωμα φυσικά τον τραγικό θάνατο ενός νέου ανθρώπου. Επειδή και εγώ είμαι τρομακτικά πρακτικατζούρα θα σου επισημάνω δύο πράγματα, ώστε να τους βοηθήσεις (αν σε παίρνει, σαν φίλη και αν δεν τα έχουν σκεφτεί από μόνοι τους):
Λογικά η οικογένεια θα πρέπει να δικαιούται σύνταξη από το ταμείο του νεκρού ή και από την Πρόνοια, αν ήταν άπορος. Πες στους γονείς της να το ψάξουν. Ακόμη και 300 ευρώ το μήνα είναι οι πάνες των μωρών και το γαλατάκι τους (γιατί σιγά μην τα θηλάσει με τη στενοχώρια που έχει).
Η μονογονεϊκή οικογένεια με τρία παιδιά είναι πολύτεκνη, με όλα τα προνόμια που έχει αυτό (από φθηνότερα εισιτήρια, μέχρι διορισμούς στο δημόσιο).
Όταν συνέλθει η κοπέλα, να κάνει τα χαρτιά της σε οποιοδήποτε Δήμο, έστω και για καθαρίστρια: Πολύτεκνη και με μόρια 3 ανηλίκων, μπορεί να μπει οπουδήποτε. Θα έχει μισθό και χρόνο για τα μωρά. Ούτε εμένα μου αρέσει το Δημόσιο (μούχλα!) αλλά στην κατάσταση που είναι δε θα έχει ούτε χρόνο ούτε διάθεση για δημιουργικές εργασίες.
Για την τωρινή της στενοχώρια και άρνηση, τσέκαρε τον όρο "επιλόχεια κατάθλιψη" και προσπάθησε να την πλησιάσεις σαν φίλη, ακόμη και αν ποτέ δεν είχατε πολλά πολλά. Γέννησα πρόσφατα, με άντρα μάλαμα και παππούδες, γιαγιάδες, θειάδες, φίλους στη διάθεσή μου και παρόλα αυτά μια μικρή μελαγχολία δεν τη γλίτωνα κάποια βράδια: Είναι φυσιολογικό. Πόσο μάλλον αν έχεις χάσει το σύντροφό σου. Δεν αποκλείεται η κοπέλα να κατηγορεί τα παιδιά της για την κατάληξη του πατέρα τους, γιατί μόλις έμαθε για αυτά φρίκαρε. Μίλησέ της, έχει ανάγκη μια συνομήλική της γυναίκα. Η μάνα μας είναι καλή και χρυσή, αλλά όταν θέλουμε να μιλήσουμε σαν γυναίκες και όχι σαν κόρες μας κουράζει και μας περιορίζει.
Δεν ξέρω αν σε βοήθησα ή αν σε έπρηξα, επλίζω το πρώτο! Φιλάκια

Ηλιας....Just me! said...

Εντάξει, όλα μαζί?????? Δηλαδή μερικές φορές η πραγματικότητα ξεπερνάει και την πιο τρελή φαντασία.... κΚρίμα στο παιδί γιατί περιορίστηκε όσο δεν πήγαινε άλλο σε μια ζωή που κατέληξε να μην είναι δική του.... Συλληπιτήρια.... Αλλά θα πρέπει να κοιτάξετε αυτούς που έμειναν πίσω πραγματικα....

Ellie said...

Είναι μια από τις περιπτώσεις που απλά ακούς ή εν προκειμένω, διαβάζεις... γιατί ό,τι και να πεις θα είναι ανεπαρκές ή χαζό...

patsiouri said...

-Ιφιγένεια: Κι εγώ λυπάμαι, για΄όλες αυτές τις περιπτώσεις...

-Ωσηέ: Ναί, καλά δε θα'τανε??? Τί κάνετε? Πήζω κι εγώ και δεν εχω περάσει από τα μπλόγκ σας, ελπίζω την άλλη βδομάδα να χαλαρώσω...

-Ιsland: Πίστεψέ με, θα προσπαθήσω όσο μπορώ...

-Σκουλήκι: Και 'γω τα'χω δεί όλα αυτή τη βδομάδα, δεν έχω περ΄ασει από κανένα μπλόγκ, ευτυχώς θα φύγω τριήμερο επιτέλους...

patsiouri said...

-M13: Το πιο τραγικό είναι πως υπάρχουν και χειρότερα...

-Miss Little sunshine: Θα μπορούσε βέβαια το σύμπαν να μην αποφασίζει τις μέρες που έχει περίοδο...δεν είναι μία αλλά τρείς φτωχές ζωούλες...

-Αλλοτριωμένη: Χαίρομαι που υπάρχει και κάποιος εκτός από μένα που ανήκει στην κατηγορία "γαιδούρα". Ο Σ. είχε γύρω στα 10 χρόνια ένσημα, δεν ξέρω αν πάει αναλογικά η σύνταξη που μπορεί να βγάλει η γυναίκα του.
Όσο για την ίδια, το μόνο σίγουρο είναι πως δε μπορεί να συνεχίσει στην εργασία της, το ωράριο είναι σπαστό...Φαντάζομαι πως το πρώτο που θα κάνει θα είναι να κυνηγήσει το δημόσιο, καθ΄ως και τα προγράμματα του ΟΑΕΔ...ίσως στην επαρχία είναι και πιο εύκολη η αποκατάσταση. Σ'ευχαριστώ πάρα-πάρα πολύ.

-Ηλίας: Κι εγώ αυτής της λογικής είμαι. Να κοιτάμε αυτούς που μένουν πίσω. Τους υπόλοιπους ίσως κάπως-κάπου-κάποτε να τους ξαναβρούμε...

-Ellie: Εγώ περισσότερο μ'αυτό φρικάρω, που εκτός από τα τρίδυμα που όπως και να το κάνεις δε συμβαίνει τόσο συχνά, όλα τ'άλλα είναι φυσιολογικότατα, αν κάνουμε ένα γκάλοπ εδώ μέσα σίγουρα όλοι έχουν ακούσει στο κοντινό τους περιβάλλον για ένα θάνατο στην ηλικία των 40 παρα κάτι από τέτοιου είδους αιτία...τί φταίει ρε γαμώτο?

Ο σκύλος της Βάλια Κάλντα said...

Διαβάζοντάς το, ήλπιζα να ήταν αποκύημα της δημιουργικής φαντασίας σου. Κι ακόμα το ελπίζω.
Δεν μπορώ να τα χωνέψω τέτοιο πράμα. Τελικά της κακομοίρας της Λ., της έκανε την χειρότερη κασκαρίκα, που θα μπορούσε να υπάρξει.

marilia said...

:(:(

Meropi said...

Patsiouri μου γλυκό,
τι να πω...έχω μείνει άφωνη. Φαντάζομαι θα έχει ανθρώπους η κοπέλλα να τη βοηθήσουν να μεγαλώσει τα παιδιά.
Ο φίλος σου δεν γυρνά πίσω.
Και αυτός όμως βρε παιδί μου ευθυνόφοβος μου φάνηκε...
Ας είναι. Καλό του ταξίδι

... said...

Λυπάμαι ειλικρινά. Ένα γνωστό μου άτομο με ανεύρυσμα, ζει και εδώ και ένα χρόνο και κουνάει μόνο το αριστερό χέρι. Ούτε μιλάει. Δεν ξερω τελικά τι είναι το καλυτερο για τον ίδιο τον ασθενή και για τους οικείους του και μιλάω για αυτούς που είναι όλη μέρα υποστηρικτικά δίπλα του.

Από την άλλη, και συγνώμη για το θαρρος, περιέγραψες μια σχέση που έπρεπε να διαλυθεί, που δεν τσούλαγε άλλο, αλλά υπέκυψε στις πιέσεις, στα στερεότυπα και στα κοινωνικά πρεπει και έγινε γάμος. Συνήθως, στις μακροχρόνιες σχεσεις, για να χωρίσουν τα 2 άτομα, πρέπει πρώτα να ολοκληρώσουν δηλάδή να παντρευτούν..
Μετά, ήρθε μια προβληματική εγκυμοσύνη,με τα παιδιά που δεν τα άντεχε η οικογένεια, μεγάλο βάρος....
Και αποτέλεσμα όλων αυτών, κάποιος έφυγε...'οπως στα πολύ δύσκολα κάποιος εγκαταλείπει...ο φίλος σου.
Η ψυχοθεραπεία λέει ότι "όταν δεν μιλάει το στόμα μιλάει το σώμα"...και νομίζω ότι μίλησε το σωμα του φίλου σου
Καλημέρα και λυπάμαιπραγματικά
Δεν ξέρω έχει τώρα νόημα η όποια ερμηνια. αλλά ένιωσα την ανάγκη να την κάνω,ίσως από επαγγελματική διασροφή, αλλά τίποτα δεν είναι απλό γενικά και τίποτα δεν τυχαίνει για πλάκα, ειδικά στα θέματα σχέσεων

patsiouri said...

-Ο Σκύλος της Βάλια Κάλντα: Μακάρι να ήταν αποκύημα της φαντασίας μου...αλλά δυστυχώς νομίζω πως είναι απλά ένα από τα χιλιάδες τέτοια σκηνικά που συμβαίνουν γύρω μας αλλά εμείς αγνοούμε την ύπαρξή τους...

-Μαριλίτσα: Καλό απόγευμα κούκλα, ευχαριστώ.

-Μερόπη: Ευτυχώς έχει τους γονείς και τα πεθερικά της...οικονομικά δεν ξέρω τί θα γίνει, γι'αυτό φωνάζω πως σε τέτοιες περιπτώσεις η κρατική πρόνοια είναι σχεδόν ανύπαρκτη. Οπωσδήποτε δε μπορεί να συνεχίσει να μένει στο σπίτι της και να δουλευει εκεί που δούλευε μέχρι τώρα...Μάλλον θα πρέπει να μετακομίσει σε κάποιο από τα δύο σπίτια, στων δικών της φαντάζομαι θα προτιμήσει...
Ο Σ. ναί, ήταν ευθυνόφοβος....είχε χρεωκοπήσει και πιο παλιά απο μια δουλειά που είχε πέσει έξω και παραλίγο να πάει φυλακή για χρέη και ειδικά από τότε απέφευγε τις ευθύνες σαν το διάολο...εγώ γενικά είμαι επιεικής με τους ευθυνόφοβους, γι'αυτό δεν ρίχνω ποτέ όλο το φταίξιμο σ'αυτούς..η Λ. ας πούμε ήξερε 100/100 πως ο άνθρωπος αυτός δεν ήταν για οικογένεια, το κυνήγησε όμως...εγώ προσωπικά αν ήθελα να κάνω παιδιά ο τελευταίος πάνω στον οποίο θα βασιζόμουν ΄θα ήταν ένα άτομο σαν κι'αυτόν..

-Kermit: Λυπάμαι αν φανώ γαιδούρα αλλά καλύτερα να είχε φύγει ο φίλος σου που φαντάζομαι είναι και νέος άνθρωπος, παρά να ζεί έτσι...δεν αξίζει σε κανέναν.
Για τη σχέση έχεις δίκιο. Όπως έγραψα και στη Μερόπη πάνω, για τέτοιες καταστάσεις φταίνε και οι δύο. Και ο Σ. έφταιγε που το άφηνε να τσουλήσει αλλά και η Λ. που στήριζε το μέλλον της πάνω σε έναν άνθρωπο που δε θυμόταν ούτε τί έφαγε το μεσημέρι οπότε σίγουρα δε θα γινόταν καλός πατέρας. Και παρ'όλο που ήταν φίλος μου, εγώ το λέω, πως μάλλον θα γινόταν φρικτός πατέρας. Όντως η σχέση θα έπρεπε να σταματήσει η να παραμείνει όπως ήταν χωρίς τη δημιουργία οικογένειας. Είμαι υπέρ του "Τα αντίθετα έλκονται" αλλά σε περιπτώσεις που πρόκειται να έρθουν παιδιά στον κόσμο πρέπει να ισχύει το "τα ομώνυμα έλκονται", δηλαδή και οι δύο να θέλουν το ίδιο. Αν ένας από τους δύο δεν είναι πλασμένος για γονιός ή και σύζυγος, ας το αφήσουν καλύτερα.
Επαγγελματική διαστροφή έ? Τί κάνεις?

mania said...

Αχ βρε Πατσιούρι,
μαύρισε η ψυχή μου πρωί πρωί.
Ας είναι καλά η μάνα με τα παιδάκια τουλάχιστον.
Λες να έπαιξε ρόλο ο γάμος στο θάνατο του;; Το ανεύρυσμα φαντάζομαι υπήρχε εκ γενετής (κάτι τέτοιο διάβασα). Να μου πεις ίσως να μην έσπαζε αν δεν στρεσσαριζόταν ο άνθρωπος.
Γι αυτό κανείς δεν πρέπει να βιάζει καταστάσεις...

Anonymous said...

Ο τύπος τήν "έκανε" κανονικά,να'ναι καλά εκεί πού πήγε.

Anonymous said...

Ο τύπος τήν "έκανε" κανονικά,να'ναι καλά εκεί πού πήγε.

purple said...

εχω διαβασει εδω και μερες το ποστ σου αλλα δεν μπορω να αφησω σχολιο... καλη βδομαδα πατσιουρακι μου :-)

Anonymous said...

Τι κάνεις κοριτσάκι μου; Αφήνω καλησπέρα για παόψε και αγκαλιά για καλή εβδομάδα

Βαγγέλης Μπέκας said...

Έχω μια πρόκληση για σένα σε βιβλιοπαιχνίδι...

Skouliki said...

και πινω μπυρεςςςςςςς πινω μπυρεςςςςςς

Marina said...

πώπώ, ανατριχίλες αισθάνομαι. Εμεινε η δύστυχη μόνη έγκυος και γέννησε 3 παιδιά σαν χήρα!.

Συγνώμη για το φίλο σου, όμως δεν ήταν έτοιμος για γάμο, έσκασε και παρέσυρε και άλλους στη δυστυχία.
Τι να πείς τώρα και απο τι να μετανοιώσεις.

ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ said...

Συλληπητήρια patsioyraki..Καλή δύναμη και ζωή σε εσάς..

kwstask said...

Oμολογω μενω αναυδος!Τρομερη ιστορια και δυστηχως ειναι και αληθινη.Κριμα..Πολυ κριμα..... Τα συλληπητηρια μου./Προς ολους-ολες: Μπειτε στο fwnhellinwn.blogspot.comστο οποιο διοργανωνεται συγκεντρωση διαμαρτυριας στα Προπυλαια για την Μακεδονια και πορεια στην Αμερικανικη Πρεσβεια.Σαββατο1/3/2008 και ωρα 18:00 ολοι στα προπυλαια!

Dr_MAD said...

που πήγε η άλλη ανάρτηση να διαλέξω το Ζ? Θώδη δαγκωτό

patsiouri said...

-Μάνια: Ναί, είπαν πως μάλλον το είχε από μικρός...τί να πείς...
Όσο για τη μάνα με τα παιδάκια, θα βοηθήσυμε όλοι...ελπίζω να στρώσουν τα πράγματα...

-sarafof: Όντως, την "κοπάνησε" και επισήμως, σ'ευχαριστώ.

-Purple: Τώρα πια, καλό μήνα κοριτσάκι και καλή άνοιξη!

-Freedula: Μια χαρά είμαι αλλά πήζω άσχημα αυτές τις μέρες και είχα φύγει και το τριήμερο, όταν χαλαρώσω θα τα πούμε!

patsiouri said...

-Vita Mi: Μου άρεσε πολύ αυτό το παιχνίδι, θα ανταποκριθώ σύντομα!

-Σκουλήκι: Δε σκιάχτηκες με τόση μανούρα που παίζει έξω με το ανθρακικό??????????Το σέρβιρες και στο μπάρ σου ποταπό πλάσμα, έ??????

-Μαρίνα: Το ότι θα τα μεγαλώσει σαν τη χήρα είναι το χειρότερο...ο Σ.τουλάχιστον ακόμα και να χώριζαν δεν ήταν κολόπαιδο, εννοείται πως θα ήταν παρών...

-Νίκος: Να'σαι καλά, θα μας καλέσεις και στο μπλόγκ???????

-KwstasK: Θα σε στενοχωρήσω, προσωπικά δεν έχω πρόβλημα να την πούνε τη Μακεδονία όπως τη λέει ούτως η άλλως όλος ο κόσμος εκτός από'μας, ας τη βαφτίσουν και με τ'ονοματεπώνυμό μου, δε μ'ενδιαφέρει, ένα απλό όνομα είναι.
Φτάνει βέβαια το θέμα να περιοριστεί στο πρόβλημα της ονομασίας χωρίς τυχόν διεκδικήσεις άλλου είδους ( εκτός από το Μ.Αλέξανδρο που επίσης δεν έχω πρόβλημα να αποδειχθεί δικός τους, τους τον χαρίζω με όλη ου την καρδιά, έχουμε άλλους Ήρωες για να είμαστε περήφανοι...)
Σ'ευχαριστώ πολύ για τα συλλυπητήρια...

-Μαd: Χα χα, την έσβησα γιατί είχα μέρες να κάνω βόλτα και ανακάλυψα πως με έχουν καλέσει σε κάτι παιχνιδάκια και σα γήσιο γυφτάκι δεν είχα πάρει πρέφα!!
Οπότε η Αγαπημένη σου θα περιμένει για λίγο! Για πές, αυτή σε εμπνέει και γράφεις αυτά τα ερωτικά πόστ?????

Anonymous said...

Αποκωδικοποίηση....: ψυχής, σιωπής, θρησκειών, μυθολογιών,.....
Σχηματοποίηση λόγου, κοσμογονία,. θεογονία,.....
URL : www.siopi.gr
Γεια.....