ΣΕ ΕΙΔΑ ( ΚΑΙ ΤΑ ΕΙΔΑ ΟΛΑ!!!)

Πριν δύο χρόνια ( και κάποιοι ακόμα) διαβάζαμε μανιωδώς Αthens voice. Ξέρω, αρκετοί διαφωνείτε με τα δύο γνωστά free press και τις σκοπιμότητες που ενδεχομένως παίζουν από πίσω, αλλά για μένα που δεν τα πολυψειρίζω τα πράγματα, εκείνη την εποχή ειδικά ήταν μία όαση, σαν κάποιος να ανακάλυψε ξαφνικά πως σ’αυτή την πόλη δεν κυκλοφορούν μόνο ξανθιές και γραβατωμένοι που όλη τους η έννοια είναι τι θα φορέσουν στα μπουζούκια το βράδυ, αλλά κι’άλλου είδους κόσμος ο οποίος καμία σχέση δεν έχει με τη lifestyle γκλαμουριά που βλέπεις να διαφημίζεται παντού και αναρωτιέσαι αν ζεις σε άλλο πλανήτη. Γράφανε και κάτι δημοσιογράφοι που συμπαθούσα, έτυχε να δουλέψουν και κάποιοι γνωστοί εκεί, και κόλλησα.

Αγαπημένη στήλη της παρέας το «ΣΕ ΕΙΔΑ». Μιας και όλοι κάπου στο κέντρο κυκλοφορούσαμε πρωί-βράδυ, μιας και όλοι είχαμε μπανίσει κατά καιρούς ένα καλό τεμάχιο που θα άξιζε να αναζητήθεί στη στήλη, δυο-τρεις μάλιστα ( ανάμεσά τους κι’εγώ) ήμασταν από τους τυχερούς που κάποιος μας πρόσεξε και μας χάρισε τη δέσουσα θέση στη στήλη αλλά και στα μάτια της υπόλοιπης παρέας ( και όχι, μη φανταστείτε πως γνώρισα τον έρωτα της ζωής μου από τη στήλη γιατί πρώτον είναι ξεφτίλα και θα ξεράσω και δεύτερον ήταν απλώς ο αντιπαθέστατος και ελαφρώς αυτιστικός υπάλληλος στα Έβερεστ που έβαζε αγγελίες για όποια είχε σταμπάρει στις 7μιση το πρωί να παίρνει καφέ με βάση τα ρούχα που φορούσε- άμα δεν έχει δουλειά ο άνθρωπος…)

«Εμένα δε μ’έχει προσέξει καμία!!!!», βογγουσε ο κακομοίρης ο Γ.
«Πρωί-μεσημέρι-απόγευμα-βράδυ έξω, καμία»!
«Και προσέξανε εσένα στις 7 το πρωί που είσαι σα σαφρακιασμένο λείψανο μωρή» (εγώ είμαι αυτή).
«….και αν συνεχίσεις να τσιρίζεις σαν το τελευταίο ανθυπογκομενάκι ούτε πρόκειται»..του φύσηξα τον καπνό στη μούρη και έκλεισα το μάτι στους υπόλοιπους…

Η αγγελία μπήκε 4 μήνες μετά για να μην καρφωθούμε, στα γενέθλια του. Χρειάστηκε να φτιάξουμε ένα καινούριο e-mail στο οποίο αν ψάρωνε ο Γ. μπορούσε να απαντήσει και δημοσιεύσαμε μια μαλακία του στυλ «Σε βλέπω στο τάδε μπάρ (το στέκι μας), πότε θα έρθεις να μου μιλήσεις σκληρό αγόρι, πότε θα με πάς βόλτα με την transalp (έτσι γράφεται?) και τέτοια. Δυστυχώς ο μικρός αποδείχτηκε πιο έξυπνος, δε μάσησε και μετά από ένα υπερβρισίδι το θέμα ξεχάστηκε.

Αμ δε…Κάποιους μήνες μετά ήθελα να υπογράψω σε ένα φόρουμ και μάζευα mail φίλων. Ξαφνικά θυμήθηκα πως έχω άλλο ένα πρόχειρο, έτοιμο, εκείνο της φάρσας. «Ωραία, λέω, να υπογράψω και μ’αυτό!»
Μία που το άνοιξα και μία που κόντεψα να πάθω έμφραγμα.
Δε φαντάζεστε πόσος κόσμος είχε μπει και είχε απαντήσει στην αγγελία.
Εξαιρώντας τα σπάμ, βρήκα περίπου 25 mails, μπορεί και παραπάνω.
Όλες (και όλοι) ήθελαν να συναντηθούν με το άτομο που έβαλε την αγγελία.
Οι απαντήσεις έπαιζαν ανάμεσα στο «Συχνάζω κι’εγώ κατα’κει, δεν ξέρω αν είμαι αυτός που είδες αλλά θα ήθελα να σε γνωρίσω», μέχρι και το «Δεν έχω μηχανή οπότε δεν είμαι αυτός που είδες, όμως το κινητό μου είναι το 69…,πάρε με, αλήθεια, είσαι άντρας η γυναίκα???»

Περιττό να σχολιάσουμε πως όλοι αυτοί οι κατεστραμμένοι, προφανώς δεν είχαν απαντήσει μόνο σε μία αγγελία αλλά σε άπειρες.
Λαμβάνοντας υπόψη πως η δική μας αγγελία ήταν από συνηθισμένη έως και αδιάφορη, φανταστείτε τι γίνεται σε πιο έξυπνες/συναρπαστικές/γαμάτες…

Και σας ρωτώ:
1: Πόση, μα πόση αγαμία παίζει τελικά σ’αυτή την πόλη?????

2: Είναι όντως όλοι αυτοί ΤΟΣΟ αγάμητοι και απογοητευμένοι ή ανάμεσά τους κυκλοφορεί κόσμος που έχει νορμάλ ερωτική ζωή αλλα παραταύτα ψάχνεται σαν το τελευταίο λιγούρι????
( αν μάθαινα κάτι τέτοιο για το δικό μου έτερον ήμισυ θα’πεφτα από τον έκτο…)
3:Όταν οι περισσότεροι από’μας προσπαθούμε να χωρέσουμε σ’ένα εικοσιτετράωρο άπειρες ώρες δουλειάς, σχέση (ή γάμο και παιδιά), φίλους, πλύσιμο/μαγείρεμα/σίδερο/καθάρισμα/λογαριασμούςγιατρούς/σκατά/ότι να’ναι…πως γίνεται να υπάρχει κόσμος που έχει τόσο άπειρο ελεύθερο χρόνο ώστε να ψάχνει ΚΙ’ΑΛΛΟΥΣ μέσα στις αγγελίες???
Που δουλεύουν???
Δουλεύουν???
Η εγώ ξαφνικά αισθάνομαι τόοοοσο μαλάκας??????

υγ: Ευχαριστώ πολύ-πολύ όσους μου έστειλαν ευχές!

Να τα εκατοστήσω σαν τη γιαγιάκα!!!