Monday, October 29, 2007

ΠΕΝΤΕ?????????


Οι τελευταίες μέρες μου???? Άγχος, κούραση, πίεση, νεύρα και- ευτυχώς –ένα ταξιδάκι αστραπή που μου θύμισε σε fast forward γιατί δουλεύω σα μαλάκας, γιατί αγχώνομαι, πιέζομαι και νευριάζω…γι’ αυτές τις στιγμές και μόνο!

Και να’μαι…επιτέλους αραχτή στο ωραιο μου pcακι μετά από ένα φριχτό πρωινό στο κέντρο της πόλης, ναι, ξέρω, είναι υπέροχο το κεντράκι το πρωί αλλά όταν δεν κάνεις αγώνα δρόμου για να προλάβεις εκατό δουλειές μέσα σ’ένα τρίωρο και όλο το σύμπαν έχει συνωμοτήσει για να μην τα καταφέρεις! Ακολούθησε ο δεύτερος γύρος, το καθημερινό δηλαδή με την ψυχή στο στόμα τρέξιμο προκειμένου να φέρω εις πέρας την τίμια εργασία μου και…home sweet home! Επιτέλους! Και δεν το κουνάω σήμερα για τίποτα και κανέναν! Και ο Γεωργούλης αυτοπροσώπως να τηλεφωνούσε ικετεύοντας να βγούμε θα του έριχνα πόρτα. Βασικά γιατί ποτέ δε μου άρεσε ο Γεωργούλης. Αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία…

Κι εκεί που συλλογίζομαι τι να σας γράψω, μα ναι! Το Μαράκι! Με έχει καλέσει σε ένα από τα παιχνίδια που σας είχα απειλήσει να μη με ξανακαλέσετε! Αλλά είναι το Μαράκι και το αγαπώ, γι αυτό πρέπει να σας κάνω μία φούλ ενημέρωση για τα πέντε αγαπημένα μου αντικείμενα!

………εμ…ούπς…σνίφ..κλάψ…λύγμ! Καλέ, δε μπορώ να βρώ ΠΕΝΤΕ αντικείμενα! Βασικά δεν έχω καθόλου αγαπημένα αντικείμενα. Μόνο πρόσωπα…Αρχίζω να αισθάνομαι σαν ανώμαλο…δε γίνεται, όλοι έχουν παιξει στο παιχνίδι, είναι δυνατόν??? Πάω να κάνω καμιά βόλτα στα άλλα μπλόγκς μήπως και ξελαμπικάρω..Ευτυχώς τρακάρω με το john boy και ώ τι ανακούφιση, έχει το ίδιο πρόβλημα! Αρχίζω να ξανα-αισθάνομαι φυσιολογικός άνθρωπος…τουλάχιστον αν είμαι ανώμαλη θα είμαστε δύο σ’αυτό τον κόσμο! Πάμε λοιπόν!

1: Το ΤΕΤΡΑΔΙΟ.
Όταν έφυγε η πολυαγαπημένη μου γιαγιά, ανοίξα το συρτάρι της. Μου είχε πεί πολλές φορές πως αν πάθει κάτι ήθελε να το ανοίξω πρωτη. Ημουν το αγαπημένο της βλέπετε. Μέσα βρήκα ένα τεράστιο τετράδιο. Ήταν το ημερολόγιό μου. Για μένα. Αρχισε να το ενημερώνει καθημερινά από τη μέρα που γεννήθηκα. Σταμάτησε όταν έπαθε το εγκεφαλικό, δηλαδή λίγες μέρες πρίν μας αφήσει, στα 23 μου. Μιλάμε δηλαδή για 23 επί 365 = σχεδόν οχτώμιση χιλιάδες καταχωρήσεις…άλλες των δύο γραμμών, άλλες των δύο σελίδων. Όταν άρχισα να το διαβάζω έπαθα νευρικό κλονισμό. Υπήρχαν όλα μέσα, η περιγραφή της φρουτόκρεμάς μου όταν ήμουν μωρό, τα αγαπημένα μου τραγούδια, οι φίλες μου, τα λόγια μου, η απελπισία ΜΟΥ και ΤΗΣ όταν μετακομίσαμε, οι τηλεφωνικοί μας διάλογοι, οι συζητήσεις μας όταν πιά μεγάλωσα…
Εκλαιγα ασταμάτητα για βδομάδες. Και βιωσα μία σαδιστική και απίστευτη πληρότητα. Γιατί είναι μετρημένοι οι άνθρωποι που κάποιος τους έχει αγαπήσει τόσο πολύ.
Και γιατί δεν προκειται να μου ξανατύχει.
Και γι’ αυτό δεν πρόκειται να το ξαναδιαβάσω αυτό το τετράδιο.
Γιατί Δεν Αντέχω.

2: Το ΔΙΕΥΡΟ.
Κάποτε τσακώθηκα πολύ άσχημα με τον καλύτερό μου φίλο. Πολύ άσχημα. Ηταν από ‘κείνες τις γαμωστιγμές που δε φταίει κανείς από τους δύο. Απλά έτυχε. Η στιγμή της συμφιλίωσης ήταν από τις καλύτερες της ζωής μου. Αγκαλιές, σ’αγαπάω, μ’αγαπάς και κάτι να κάνουμε να σφραγίσουμε τη φιλία μας μην ξαναγίνει μαλακία και τα ρέστα…και πάνω στη μαλακία λοιπόν, αδειάζουμε τις τσέπες μας, βρίσκουμε δύο νομίσματα των δύο ευρώ και λέμε να, θα τα τρυπήσουμε και θα τα φοράμε στο λαιμό μας κι αν ξανατσακωθούμε εκεί θα είναι να μας θυμίσουν πόσο αγαπιόμαστε..
Ομολογώ πως ανατρίχιασα όταν την άλλη μέρα ο Α., πιστός στην υπόσχεσή του εμφανίστηκε στον καφέ σαν πρόβατο, με το δίευρο κρεμασμένο από ένα φρικαλέο κορδόνι να λαμπυρίζει ευτυχισμένο! Ψέλλισα πως δεν πρόλαβα τα μαγαζιά και το ίδιο απόγευμα αμαύρωσα για πάντα τη στυλιστικά άψογη ως τότε εικόνα μου επισκεπτόμενη το πλησιέστερο χρυσοχοείο και ζητώντας από τον εμβρόντητο ιδιοκτήτη να περιποιηθεί και το δικό μου δίευρο…
Μήνες αργότερα και αφού κόντευα να πάθω αναφυλαξία από τα ζιβάγκο, πλησίασα βουρκωμένη τον Α. που την είχε δεί εναλλακτικός με το δίευρο να κουδουνίζει καθημερινά φόρα-παρτίδα και του εξήγησα πλημμυρισμένη από τύψεις πως ναί, τον αγαπώ όσο και την οικογένειά μου, αλλά δε θέλω να πάω φυλακή τόσο νέα και αυτό θα γίνει την επόμενη φορά που θα βγώ για ποτάκι φορώντας κατι πιο ανοιχτό και κάποιος μαλάκας θα ρωτήσει για μια ακόμη φορά αν αυτή είναι η ταρίφα μου…
Και είναι ΔΙΕΥΡΟ, δεν είναι λιρίτσα που και στυλιστικά να το δείς σου χαρίζει μία αίγλη…
Ο Α. έβαλε τα γέλια και με ενημέρωσε πως είχε βάλει στοίχημα με τον εαυτό του σε πόσο καιρό θα σπάσω και έπεσε μέσα! Από τότε το δίευρο είναι καλά φυλαγμένο σε σίγουρο μέρος σε περίπτωση που το καθίκι ξαναχρειαστεί αποδείξεις φιλίας!

3: Το ΣΥΡΤΑΡΙ
Πρόκειται κορίτσια ( και αγόρια, όχι που δε θα’χατε !) για το γνωστό αγαπημένο συρτάρι που περιέχει την ερωτική ζωή του καθενός μας σε περίληψη! Ο λόγος ύπαρξής του είναι κάτι παραπάνω από προφανής. Γιατί δε γίνεται καλή μου και καλέ μου να φτάσεις 90 χρονών, να θές να κοκορευτείς σε όλο το υπόλοιπο ΚΑΠΗ για τις κατακτήσεις που είχες στα νιάτα σου και αυτό να πραγματοποιηθεί χωρίς ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ και ΤΕΚΜΗΡΙΑ! Ημερολόγια, γράμματα, ραβασάκια, φωτογραφίες, εκατομμύρια βασικά φωτογραφίες, τηλέφωνα, δωράκια, ξεραμένα λουλουδάκια, εισιτήρια καραβιών, αποδείξεις ξενοδοχείων, ποτισμένα με κλάμα χαρτομάντηλα, αποτσίγαρα ΕΚΕΙΝΟΥ ( στα 13 το’χα κάνει καλέ, μη βαράτε!), και πάνω απ’όλα το ΧΑΡΤΑΚΙότι κι αν συμβεί, με όποιον και να είσαι, μ’όποια και να είμαι, όπου και να είσαι, όπου και να είμαι, να θυμάσαι, εγώ για σένα, εσύ για μένα…πάντα…ένα χαρτάκι που κλείνει μέσα του όλη την αλήθεια της ζωής…

Για να καταλάβουν μεθαύριο τα εγγονάκια που (δε) θα αποκτήσω πως η γιαγιά τους ήταν πολύ ωραίος τύπος…
Επίσης πως χρειάζεται επειγόντως μία μικρή μπλογκοάδεια...
Μπορώ?????

Καληνύχτα!

61 comments:

Katerina ante portas said...

Εεε ψυχή μου, σε βεβαιώνω και άλλοι μίλησαν για τα..εγγονάκια και τα παιδάκια που ΔΕΝ θα αποχτήσουν και πριν αλέκτωρ.. ;)

Καλή εβδομάδα!

anima rana said...

Γεια σου βρε πατσιούρι με τα ωραία σου!!! Μου'λειψες!

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ said...

Το τετράδιο της Γιαγιάς ΜΕΓΑΛΗ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ!
ΚΑΙ ΝΑ ΜΟΥ ΤΟ ΘΥΜΗΘΕΙΣ, θα έρθει καιρός που θα αισθανθεις την αναγκη να το ξεφυλλισεις και παλι... θα το επιδιώξεις να ΞΑΝΑσυγκινηθείς..

Καλό σου βράδυ!

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

tzotza said...

Πω πω, ποσο τυχερη εισαι φιλεναδα μου για το τετραδιο της γιαγιας σου..και εγω θα συμφωνισω με την γλαρενια (που παμε απο το ενα blog στο αλλο αποψε παρεουλα απ'οτι φαινεται!!! :)), πως θα ερθει μια μερα που θα το διαβασεις ολο..και ξανα και ξανα..

Στο συρταρι το δικο μου πανε συνεχεια τα κοριτσια μου και το ψαχουλευουνε..πεφτει πολυ δουλεμα μετα να εισαι σηγουρη!!!

Να ξερεις πως και εγω δεν θα ελεγα πως εχω πολλα αγαπημενα μου πραγματα..δεν θελω να δενομαι τοσο με αντικειμενα οσο με ανθρωπους και ας ποναει πιο πολυ τις πιο πολλες φορες..αξιζει!!

καληνυχτα!!!
μου ελειψες!!!
φιλια

leila said...

Και κει που συγκινηθηκα με το τετραδιο.. επεσα κατω απο τα γέλια με το 2ευρω (μα καλα ..2ευρω!!??) .. και μελαγχολησα (οχι δα! τουναντιον, ενα βαρος εφυγε απο πάνω μου..) με το συρταρι (γιατι εγω το ξεφορτωθηκα .. νωρις!!)
Καλημέρα!!

Stefanos said...

ωραίο παιχνίδι!! καλέστε με καλέστε με!! :P

ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ said...

Tι άτομο είσαι εσύ...Που είναι κρυμμένα αυτά τα άτομα;χαχαχα

Stefanos said...

χαχαχα..και συ σπονδυλο;; χαχαχαχα
τι λες τώρα..
ωραία γενιά είμαστε.
Έχουμε σαπίσει απο τα 30.. απόσυρση και πέταμα θέλουμε όλοι!!

Stefanos said...

τα γραψα και εγώ!!:)

An-Lu said...

Απ ότι βλέπω, ούτε με την αριθμητική τα πας καλά γλυκό μου πατσιουρίδιον!
(αν και το τετράδιο της γιαγιάς κάνει για 100, αλλά λέμε τώρα!)

demetrat said...

Δυστυχώς είμαι και γώ απ τα νούμερα που δένονται με τα αντικείμενα πολύ , και παρόλες ανατροπές που μου έχουν συμβεί,και τις υποσχέσεις που έχω δώσει στον εαυτό μου να περιοριστεί στη χρηστικότητά τους και μόνο , κάτι σκατούλες κατάφερα.
Οπότε το πήρα απόφασι πως είμαι ένα φριχτό μελό , καί πως έτσι θα παραμείνω και θα πορεύομαι.
Από τότε η αλήθεια είναι ησύχασα. Kαι περνάω καλύτερα.
Αυτό όμως που μόλις τώρα συνειδητοποίησα ,
είναι ότι δεν θα αντέξω να χάσω, το ρολόι του πατέρα μου ,με το παλιό ψάθινο λουράκι, που το φοράω πάντα όταν ταξιδεύω για να βλέπω την ώρα.
Κι ας λέει πάντα δώδεκα και είκοσι πέντε.

snikolas said...

Πω πω αυτό το τετράδιο πρέπει να ήταν συγκλονιστική αποκάλυψη. Αλήθεια σου λέω ανατρίχιασα και μόνο στην σκέψη.

lazinio said...

με την καταστροφή 4 ευρώ ανεβαίνει ο πληθωρισμός?

koulpa said...

Αχ δάκρυσα με το τετράδιο (πολύ όμως).. Μπορεί να ξανασυμβεί αν αποχτήσεις εγκόνι..(αλλά δεν;):):)
..Και με το 2ευρο.. (κλαυσίγελος..)
Πολύ πολύ καλό..:):)
Την καλησπέρα μου:):)

Anonymous said...

pes mas kai emas ti frutokrema etroges mikri na xerume na tin protimisume os boi8ima gia tin anaptyxi egefalikon neuronon. kati prepei na kaneis me to agxos sti duleia, mi tsatizese toso bre paidi mu, bres tropo, antimetopise ta pragmata pio xalara.

Paranoia said...

Πάντα έχεις τον τρόπο να ξεχωρίζεις

και μας αρέσεις πολύ!

MTdoggie said...

ζηλευωωωωω θελω και εγω τετοιο τετραδιο,αλλα η δικια μου γιαγια μετα απο καθε επικοινωνια μαλλον καταριεται την ωρα και την στιγμη που με εχει εγγονη!!!

Anonymous said...

na se xesw!!!
den xerw pws dialo ta kataferneis kathe fora alla me kaneis na s agapaw perisotero apo xthes!

patsiouri said...

-Κατερινάκι μου στον Αλογοσκούφη πές τα, όχι σε μένα, χα χα!

-βατραχάκι μου εσύ να δείς πόσο μας έλειψες! Καλή ξεκούραση...

-Γλαρένια μου κάποια στιγμή που δέ θα υπάρχει κανένα μα κανένα πρόβλημα στη ζωή μου, ίσως το ξανακάνω...προς το παρόν είμαι πολύ ευσυγκίνητη...

-Τζότζα μου ναί, κι εγώ, πολύ σπάνια δένομαι με αντικείμενα. Όλα στο μυαλουδάκι μας είναι κι εκείνο πρέπει να φροντίζουμε να μή το χάσουμε πουθενά..

-Λέιλα...γιατί το κακόμοιρο??? Πόσο νωρίς δηλαδή???

patsiouri said...

-Eστάριαν: Κοίτα μήν έρθεις με άδεια χέρια μόνο! Όσο για την κατάσταση των σπονδύλων μας, δέ θες να τα στήσουμε, πίστεψέ με!
Εσείς οι υπόλοιποι μπορείτε να οργανώσετε μπλογκοστοιχήματα για το ποιός από τους δυό μας είναι ο πιό σάπιος!

-Νίκο: Βασικά τα άτομα δέν είναι κρυμμένα, είμαι μόνο ΕΓΩ, χε χε!

-Αν Λού: Το τετράδιο κάνει για μιά ζωή να ξέρεις! Αισθάνομαι ε κ λ ε κ τ ή που κάποιος το έκανε για μένα αυτό..

-Δήμητρα: Εγώ πάλι δέ δένομαι καθόλου μαζί τους...σε καταλαβαίνω απόλυτα όμως για το ρολόι...να το προσέχεις!

-Νικόλα δέ μπορείς να φανταστείς τί έπαθα όταν το διάβασα. Χτυπούσα το κεφάλι μου στον τοίχο με την κυριολεκτική έννοια του όρου...

patsiouri said...

-Λαζ...μα ποιός μίλησε για καταστροφή?? Όταν ξανατσακωθώ με το μπουμπούνα θα το χαλάσω στο περίπτερο και θα δώσω ένα σε σένα κι ένα στην ποδιά γιατί θέλω να τα'χω καλά με τα κατεστραμμένα εγκεφαλικά σας κύτταρα...

-Κούλπα: Το εγγόνι θα παραμείνει ες αεί στη σφαίρα του απραγματοποιητου, το ίδιο κι αυτός που θα το γεννούσε..
Και να'χα πάντως δέ νομίζω να είχα τόσες αντοχές να του γράφω κάθε μέρα αυτά τα μακρυνάρια, η γιαγιά μου ΄εφυγε 102 και όρθια if you know what i mean...

-Μπλογκαδέρφι: Μα δέν τσαντίζομαι με τη δουλειά, ίσα ίσα !
Η φρουτόκρεμα ήταν γιαγιοευρεσιτεχνία, μήλο, αχλάδι, μπισκότα πολλά βουτύρου,χυμοί κτλ και όλα μαζί στο μπλέντερ και το μείγμα κατευθείαν στο ψυγείο! Σούπερ!

-Φιορούλα είδες κάτω??? Ευχαριστώ!

-Doggie όχι ρε σύ, γιατί??? Τώρα που έχει και εγγονή πτυχιούχο?????

patsiouri said...

Ξεχωριστή απάντηση για Μαράκι:
Μα γι αυτό το κάνω βρέ, για να μή μπορείς να ζήσεις χωρίς εμένα!
Να'σαι καλά χλιδάνεργη φίλη μου!

koulpa said...

Aχ η γιαγιούλα.. εμένα έφυγε 96 (παιδί που έλεγε κι ο κωσταντάρας) και ήταν σε καλήτερη κατάσταση απο εμένα (ουτε πίεση,τριγλυκερίδια,ζάχαρα...)
Δε ξέρεις imposible is nothing:):)
Καληνύχτα:):)

Aggelos Spyrou said...

Είσαι πολύ ωραίος τύπος! :)))

leila said...

οταν αρχισε να με καταπιέζει το περιεχόμενο, το ξεφορτώθηκα , πατς..
τι θα κάνεις, θα παρεις μπλογκοαδεια? αν ειναι να μας το πεις να το ξερουμε..

patsiouri said...

-koulpa: Και που'σαι ακόμα...


-Αγγελε: ΕΣΥ είσαι πολύ ωραίος τύπος, εγώ είμαι πολύ ωραία τύπισσα!


-Λειλα: Και καλά έκανες! Απλά τις επόμενες ημέρες το πολύ να προλαβαίνω να μπαίνω πέντε λεπτάκια εδώ μέσα να απαντάω στα σχόλια, κατα τ'άλλα έχω τόση άλλου ειδους δουλειά στο pc που σίγουρα πρέπει να κόψω τις βόλτες στα blog-πειρασμούς σας, δέ βγαίνει αλλιώς!

ο δείμος του πολίτη said...

Αυτό πάντως για το τετράδιο με συγκλόνισε, με τρέλανε. Φοβερή ιδέα και πολύ κουράγιο είχε η γιαγιά σου. Αυτό το τετράδιο πρέπει να το έχεις σε σημείο επιδεικτικό και να το προσέχεις σαν τα μάτια σου. Τέτοια τιμή ούτε από γονέα, κούκλα μου, ούτε από γονέα.

m_stelios said...

Δε ξέρω αν αυτά που τραβάμε σε αυτή τη πόλη και τα χρόνια που χάνουμε από τη ζωή μας μόνο που αναπνέουμε τον αέρα της δικαιώνονται με ένα ταξιδάκι αστραπή.Πολύ όμορφη κληρονομιά το τετράδιο.5 stars στο δίευρο story.Όσο για το συρτάρι χάρηκα όταν ανακάλυψα ότι και η γυναίκα μου διατηρεί ένα τέτιο.Εγώ προσωπικά δεν είχα ποτέ κάτι ανάλογο.Ίσως να κάνω ένα για τα παιδιά μου one day who knows.Ευχαριστώ για το άρθρο.It was fun.

Άρης said...

Κάθε φορά που διαβάζω στο Μπλοκ σου σε χαίρομε και σε ζηλεύω έχεις όμορφα πράγματα να μοιραστής …

maria λεμονατη! said...

εχεις ενστικτο εσυ! (βλ. γεωργουλης)
κατι ακουσα οτι στα γυρισματα για να βγαλει σκηνη βγαζει το λαδι τον αλλονονε...μαλλον αυτο θα φταιει και δεν σου αρεσει. το βρισκω ακρως αντισεξουαλικο...

Βαγγέλης Μπέκας said...

Εγώ πάντως τέτοιο συρτάρι δεν έχω.
Δίπλα στο χαρτί με το κωδικό της κάρτας τραπέζης ίσως είναι ένα ερωτικό γράμμα, και μαζί με τη φωτογραφία του Παππού μπορεί να ναι μια φωτογραφία από ένα ακρογιάλι της Μύλου...

Ζωή και έρωτας, mix grill…

koulpa said...

Kαλήσπέρα και καλό μήνα:):)

Anonymous said...

Εγω ενα ξερω πως πρεπει να εισαι η πιο ομορφη μπλογκερ που κυκλοφορει στην πιατσα πατσιουρη!

George said...

ένα απο τα καλύτερα πόστ που έχω διαβάσει. Όπως και μοναδικά πράγματα που αγαπάς και κρατάς.
Δεν νομίζω οτι πρέπει να γράψω κάτι άλλο.

NY ANNA said...

Καμια φορά, σπάνια δηλαδή,
σκάφτομαι κάτι πράματα μακάβρια. Για παράδειγμα, πως άμα πεθάνω ξαφνικά, τι διάολο θα βρουν στα συρτάρια μου όσοι συνόδεψαν τη ζωή μου. Το σκέφτηκα, το ξανασκέφτηκα, αναρωτήθηκα μήπως πρέπει να είμαι προσεκτική και κατέληξα πως ΟΧΙ, δεν πρέπει να είμαι... Γιατί τα συρτάρια μας είμαστε εμείς οι ίδιοι, η ιστορία μας, τα αποτυπώματά μας σε αυτήν τη Γη, κι όσοι μας αγαπήσανε, δεν μπορεί παρά ν' αγαπήσουν κι αυτά.
Τόσο απλά.
Βέβαια, υπάρχουν μερικά πολύ κρυφά κουτάκια που...
Εντάξει, άλλη κουβέντα, άλλη ώρα.
Ευχαριστώ μωρό, για την αφορμή.
Φιλάκι

Σπιτόγατος said...

Την έχεις την άδεια! Αλλά κοίτα να μην το παρακάνεις... ;))

Vafman said...

Να σε πω καλέ κοπελιά το ταξιδάκι σου ήταν εδώ τριγύρω, ή ξανοίχτηκες αρκετά; Γιατί αν ξανοίχτηκες και ανακάλυψες κανά καινούργιο μέρος να μας το πεις και μας που μαστέ ταξιδιάρες ψυχές και μας αρέσει να ανακαλύπτουμε καινούργια μέρη. Μεταξύ όμως μην μας ακουστούν όλοι….  Αααα thanks again για τα πολύ καλά σου λόγια στο σχόλιο σου … ξέρεις εσύ!

Androgeos said...

Το τετράδιο είναι ένας ανεκτίμητος θησαυρός. Είναι το μόνο από τα τρία που αξίζει να κρατήσεις για πάντα.

Ειδικά όμως το συρτάρι με τα λάφυρα είναι ένα καθαρά σεξιστικό σύμβολο. Γιατί στο κάτω-κάτω να θεωρείται "τρυφερό" όταν αυτό το κάνει μια γυναίκα; Πώς θα φαινόμουν ως άντρας (πρώτα απ'όλους στον εαυτό μου) αν είχα ένα άλμπουμ με φωτογραφίες από πρώην γκόμενες και ένα συρτάρι με γυναικεία βρακάκια ή τις χρησιμοποιημένες σερβιέτες της "τάδε" ή της "δείνα";

Το πραγματικό "συρτάρι" το έχει ο καθένας μέσα του. Γιατί μόνο εκεί μπορεί κανείς να αποθηκεύσει παλιά αισθήματα.

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ said...

Να μην ....ξεχαστείς με την άδεια...

ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ! κι' ας έχει ήδη τρεις (3)...
;-)

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

patsiouri said...

-Δείμε: Το ξέρω, είναι το μοναδικό αντικείμενο που θα προσπαθούσα να σώσω αν αναγκαζόμουν να εγκαταλείψω το σπίτι μου. Όπως επίσης και το ωραιότερο βιβλίο του κόσμου.

-Στέλιο: Λαμβάνοντας υπ'όψιν το πολύ νεαρό της ηλικίας σου προτείνω να ξεκινήσεις αμέσως τώρα ένα συρτάρι που θα περιέχει την ιστορία του συζυγικού σου βίου!

-Εντροπία: Ε όχι και να ζηλεύεις ΕΣΥ εμένα!

-Μαρία λεμονάτη: Εγω πάλι ανέκαθεν έβρισκα πολύ σέξι τις ψωνάρες...(όταν βέβαια διέθεταν και ένα σημαντικό λόγο που θα τους παρακινούσε στο να την ψωνίσουν!)
Ο συγκεκριμένος απλώς δέ μου αρέσει εμφανισιακά. Εσύ πού τα ξέρεις όλα αυτά???

-Vita Mi: Τρομερό prozectaki αυτό το συνοθύλευμα...για σκέψου το!

patsiouri said...

-Koulpa ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ!!!

-Αγνωστε: Το συρτάρι μου ήταν τόσο διεγερτικό που προκαλεί τέτοιου είδους φαντασιώσεις λοιπόν???

-George: Αν και σου κρατάω ακόμη μούτρα που πήρες άλλη μαζί σου στο Παρίσι, σ'ευχαριστώ πολύ-πολύ!

-Νy Anna: Πολύ κάποτε, τα είχα με κάποιον πολύ μεγαλύτερό μου, όπως καταλαβαίνεις δέν ήταν και τόσο φανερό το σκηνικούλι. Όταν λοιπόν χωρίσαμε, ο μεγαλύτερος φόβος μου ήταν πως θα πάθει κάποτε εγκεφαλικό και θα ξεράσει σε όλους τους κοινούς μας γνωστούς τις λεπτομέρειες της περιπέτειάς μας!

-Σπιτόγατος: Μμμμμ...ποιός μιλάει! ΅Ερχομαι από'κει να δώ μήπως φιλοτιμήθηκες να γράψεις τίποτα επιτέλους!

patsiouri said...

Vafman: Ορίστε μας, θέλει και ο vafman ταξιδάκια που έχει να παλουκωθεί στην έδρα του κάτι αιώνες! Σε αντίθεση με τα δικά σου αγαπητέ, η δική μου βολτίτσα ήταν πολύ κοντινή!

-Androgeos: Δέν είναι συρτάρι λαφύρων, είναι συρτάρι αναμνήσεων...έχει διαφορά αυτό!
Πως ξεφυλλίζεις τα άλμπουμ με τις παλιές οικογενειακές φωτογραφίες..σου κάνει καρδιά να τις πετάξεις??

-Γλαρένια: Καλό μήνα καλή μου!!! Ατιμη κοινωνία και απάνθρωπες παλιοδουλειές!

Androgeos said...

Διαφωνώ για το συρτάρι.

Θέλησα να κάνω μια αντιπαραβολή το αποτσίγαρο με τη σερβιέτα, αλλά μάλλον δεν πέτυχε σαν παράδειγμα.
Ήθελα να σου δείξω ότι αν χρειάζεσαι το αποτσίγαρο για να θυμάσαι κάποιον, δεν ήταν κάτι που άξιζε.

Επίσης ότι στο ΚΑΠΗ δε θα χρειάζεσαι το συρτάρι, αρκεί να έχεις τις εμπειρίες για να καθοδηγήσεις σωστά τα εγγονάκια σου. Γιατί αν τους δώσεις τις λάθος συμβουλές, όλα τα συρτάρια του κόσμου δε σε ... σώζουν!

Anonymous said...

Οχι βεβαια, που ξερεις, μπορει να σε εχει παρει καπου το ματι μου.

fish eye said...

:))) τρελλαθηκα..φοβερες οι στιγμες σου!!

~~kindergarden teacher ~~ said...

...ελπιζω την κουπιτσα που θα σου χαρισω _στο μπλογκ- να μην γινει το μισητο σου αντικειμενο ..χαχαχααχα
..εχεις χιουμορ εκει στηριζομαι χαχαχα
ελα να πιουμε καφεαδακι
...και μη μου την σπασεις ..στοκεφαλι χαχαχαχα
ελαααααααααααααααααααα!!

KitsosMitsos said...

Εκπληκτική η γιαγιά. Είσαι πολύ τυχερή που αγαπάς και αγαπιέσαι. Έτσι έχεις πάντα ένα μεγάλο κομμάτι της: την αγάπη της για σένα.

If...ιγένεια said...

Καλό το παιχνιδάκι, εγώ, γιατί δεν έχω συρτάρι? ;p

Anonymous said...

οτι και να μου πεις εχεις δικιο.

εχω μειενι αναυδη.

διαβασα το κειμενο τρεις φορες.

ομολογω μια απο τις κορυφαιες απαντησεις στο παιχνιδι αυτο.

δεν περιμενα να δω αυτο και εχω εκπλαγει.


εισαι απιθανη!

patsiouri said...

Aνδρόγεως: Μα δέν το κράτησα το αποτσίγαρο για να θυμάμαι εκείνον που δέ θυμάμαι ούτε τη φάτσα του! Το κράτησα για να θυμάμαι πως ερωτευόμουν στα 13!
Όσο για τα εν δυνάμει εγγόνια μου...λές όντως να με πετάξουν στο ΚΑΠΗ??? Τα αποκληρώνω από τώρα ενώπιόν σας!

Αγνωστε: Αν είναι έτσι τότε μάλλον δέν είσαι και τόσο άγνωστος γιατί ελάχιστοι γνωρίζουν το συνδυασμό φάτσας-μπλογκακίου...ευχαριστώ πάντως!

=-Φεγγαροαγκαλιές: Όντως, κάπες είναι φοβερές, καλωσήρθες!

-Σεβάκι μου: Εχω επιχειρήσει 300 φορές αλλά τα παλιοcomments σου με πετάνε πάλι! Θα ξαναπροσπαθήσω! Σ'ευχαριστώ καλή μου για το δωράκι, κουκλί είναι! Μου πάει νομίζω!

-Kitsosmitsos: Είναι η μεγαλύτερη ευλογία του κόσμου να σ'αγαπάει κάποιος τόσο...νομίζω πως έχεις εκπληρώσει τον προορισμό σου πάνω σ'αυτή τη γή...

patsiouri said...

-If igeneia: Καλωσήρθες!
Μήπως γιατί δέ σκέφτηκες ποτέ να πετάς τα πάντα μέσα σε ένα συρτάρι??? Ποτε δέν είναι αργά βέβαια!

-Lifewispers: Σ'ευχαριστώ πολύ-πολύ-πολύ!!!
Πως πάει η δεύτερη φοιτητική σου ζωή??? Για τη συγκατοίκηση με το αδερφάκι λέω!

trying escape the truth said...

Μπορεί να μην ήταν πέντε αλλά νομίζω ότι αξίζουν όσο χιλιάδες!Καλημέρα patsiouraki!

Roadartist said...

hi!..

Anonymous said...

αγαπητο πατσιουρακι καλημερα!
ο αδερφος μου εφυγε για κρητη κι εγω εμεινα σολο παλι. until next time ομως!
:)

ΣΠΙΘΑΣ said...

Ενα "μικρό ταξιδάκι" ..τόκανε αυτό;
Μπράβοοο!!

Zaphod said...

Συρτάρι έχω και εγώ :-)

love&kisses

ΣΠΙΘΑΣ said...

Ναι zapxod..έχεις, αλλά κοίτα τι έκανε η patsiouri!
Τι έχεις στο συρτάρι σου, πές μας!

patsiouri said...

-Trying: Γειά σου κούκλα! Ναί, για μένα τουλάχιστον αξίζουν πολλά...

-Roadartist: Είσαι οντως roadartist να σε αποθεώσουμε όλοι μαζί???

-Lifewispers: Εχει και το σόλο την ομορφιά του, δέ μπορείς να πείς...

-Σπίθας: Μικρό στο μάτι...( Το ταξιδάκι έ???)Ευχαριστώ!

-Zaphod: Ξέρω τί κρύβει το συρτάρι σου, ένα τεράστιο πόστερ της Καιλή!!!

ΣΠΙΘΑΣ said...

@patsiouri
Το πόστερ πρέπει να τόχει μάλλον αγκαλιά του, ο zapxod. Στο συρτάρι θάχει τα γράμματα που στέλνει στην Καιλή...!!

purple said...

δεν το ξερω το παιγνιδι μιας και απεχω αυτες τις μερες αλλα... το εκανες ΣΥΝΑΡΠΑΣΤΙΚΟ!!!
ΚΑΛΗΜΕΡΕΣ :-)

patsiouri said...

Σπίθα:Και μη χειρότερα...φτωχέ Zaphod...

-Purple: Να'σαι καλά, κι εγώ ψιλοαπέχω, καληνύχτες! (Όποτε θές παίζεις πάντως..)