Thursday, November 8, 2007

YΠΑΡΧΕΙ ΘΕΜΑΤΑΚΙ ΤΡΕΛΟ?????

Ο Νάσος και η Βίλλυ παντρεύτηκαν πρίν μερικούς μήνες. Τους αγαπώ πολύ, ειδικά τη Βίλλυ που την ξέρω άπειρα χρόνια. Δε μπόρεσα να είμαι στο γάμο, είχα καλύτερα πράγματα να κάνω εκείνη την περίοδο, όπως μία φρικιαστική εγχείρηση και μία τρίμηνη νοσηλεία στο σπιτάκι μου…Μετά ήρθε ο Αυγουστος, έφυγα κι εγώ, χαθήκαμε με τα παιδιά…και όταν έφυγε ο Αύγουστος αρχίσαμε όλοι να δουλεύουμε μετά μανίας οπότε πού χρόνος να πούμε τα νέα μας. Μέχρι που η Βίλλυ μου τηλεφώνησε προχτές και με απείλησε πως αν δε με δεί έστω για έναν καφέ θα βάλει τη γιαγιά της να με καταραστεί…η γιαγιά της είναι μία απίστευτη κωλόγρια που από μικρό παιδί έβαζα το χέρι μου στη φωτιά πως οι κατάρες της πιάνουν και δε θέλω να νιώθω ούτε το βλέμμα της πάνω μου!
Έτσι χτές το βραδάκι εξαντλημένη από τη δουλειά κατέρρευσα σ’ένα συμπαθέστατο μπαράκι του κέντρου παραγγέλνοντας ένα ουίσκυ πάγο και ένα ζεστό γαλλικό, ο αγαπημένος μου συνδυασμός όταν αρχίζουν να σκάνε τα μεγάλα κρύα.
Με την πρώτη ματιά κατάλαβα πως κάτι δεν πήγαινε καλά…Η Βίλλυ, με μαύρους κύκλους κάτω από τα μάτια αφού με φίλησε με ρώτησε αγχωμένη: «Να σου πώ, πόσο πάει το ποτό εδώ???»
«Γιατί, ξέχασες το πορτοφόλι σου???», αστειεύτηκα, «ή θές να γλυτώσεις το κέρασμα??»
«Όχι ρε συ..εγώ…»…τα ματάκια της βουρκώνουν και προσπαθεί κάτι να ψελλίσει αλλά χάνει τα λόγια της, δεν τα καταφέρνει, ξεφυσάει, βγάζει το μπουφάν της, βολεύεται στο σκαμπό και με κοιτάζει αμήχανα…
«Πώς πάει ο έγγαμος βίος?» «Πότε θα βαφτίσουμε παιδάκια??» , τη ρωτάω χαρωπά! (εννοείται πως δε συνηθίζω να ρωτάω τετοιες μαλακίες αλλά η Βίλλυ είναι ΠΟΛΥ φίλη μου και άνθρωπος με φοβερό χιουμορ…ασε που έχω ήδη ψυλλιαστεί πως κάτι δεν πάει καλά και προσπαθώ να την κάνω να κελαηδήσει…)
«Δεν είμαι καλά», μου ανακοινώνει παραγγέλνοντας το ποτό της. Έχουμε μεγάλο πρόβλημα και δεν είμαστε καλά. Είμαι έτοιμη να ρίξω μία μούτζα και να γυρισω στους δικούς μου, αυτό σου λέω μόνο.
«Βιλλάκι τι συμβαίνει???» (έχω πάθει σόκ!)
«Δε βγαίνουμε ρε σύ…οικονομικά εννοώ…δε βγαίνουμε…κόβουμε από ‘δώ, κόβουμε απο’κεί, τίποτα…και τσακωνόμαστε όλη την ώρα και’γω έχω καταντήσει μία σκύλα και μισή και δεν αντέχω άλλο…( αρχίζει να βουρκώνει πάλι…)
«Τι θα πεί δε βγαίνετε ρε Βίλλυ??? Δουλεύετε, δε δουλεύετε? Ο.κ, εσύ όχι τόσο καλά, ο Νάσος όμως σίγουρα βγάζει παραπάνω, είναι δυνατόν??
…(με κοιτάζει απελπισμένη..)…Σου έχω πεί πόσα βγάζω????

Όντως, μου έχει πεί. Η Βίλλυ είναι γραμματέας σε μία μικρή εταιρεία τα τελευταία 2 χρόνια. Παρ’όλο που διαθέτει ένα πτυχίο και 2 ξένες γλώσσες, εφόσον δεν είναι απαραίτητα γι’ αυτό που κάνει ο εργοδότης της δεν της τα πληρώνει. Αμείβεται με λίγο παραπάνω από το βασικό μισθό και δεν το κουνάει απο’κεί γιατί ακόμη θυμάται πόσες κάρτες είχε βαρέσει στον ΟΑΕΔ μέχρι να της κάτσει αυτή η δουλειά…
Ο Νάσος δουλεύει πωλητής για μία επώνυμη φίρμα αντρικών ρούχων και τα χρήματα που κερδίζει, με πληροφορεί η Βίλλυ, είναι κάτι μεταξύ των 700 με 800 ευρώ.

…και τα έξοδα τρέχουν, ενοίκια, δάνειο για αμάξι, λογαριασμοί, κινητά, πράγματα για το σπίτι που ακόμη δεν είναι πλήρως εξοπλισμένο…
«Προχτές τα βάλαμε κάτω και σκεφτόμασταν από πού μπορούμε να κόψουμε, Βατερλό…» συνεχίζει το Βιλλάκι έτοιμη να τα μπήξει πιά. «Έχουμε αρχίσει και αποφεύγουμε τα κοινωνικά γιατί δεν τα βγάζουμε πέρα με τόσα δώρα.Ακόμη και τα πηγαινέλα στο χωριό αποφεύγουμε λόγω της βενζίνης. Μου είπε να κόψουμε την τυρόπιτα στη δουλειά το πρωί, ή τον καφέ γιατί κοστίζουν κι εγώ του είπα πως αν πάει έτσι τότε να κόψει εκείνος το τσιγάρο που μας κοστίζει πιο πολύ και τότε άρχισε να ωρύεται πως είμαι τρελή και πως έχει άλλους εκατό λόγους να το κόψει κάποτε το τσιγάρο και τι κατάντια κουβέντα είναι αυτή που κάνουμε και πως προτιμάει να ψοφήσει της πείνας και να τον βρούν με τη γόπα στο στόμα και άει στο διάολο εδώ μέσα και βρόντηξε την πόρτα κι έφυγε πατσιούρι μουουουου»
( Εδώ όπως καταλάβατε τα έμπηξε…)

Δε μπορούσα να της πω τίποτα, είχε δίκιο…απόλυτο. Ειδικά στο σημείο που μου εξομολογήθηκε πως σκόπευε σε κανα δυο χρόνια να κάνει ένα παιδάκι αλλά τώρα το βλέπει πιο χλωμό και απ’τη σελήνη…Αρνούμαι να ζήσω έτσι, καταλαβαίνεις? Κι αν είναι να ζήσω έτσι δεν παίρνω κι άλλον στο λαιμό μου, πάει και τελείωσε!»

«Τι τα ψάχνεις?» μου είπε ο κολλητός μου στο τηλέφωνο τη νύχτα. «Εγώ παρακαλάω να είναι γεροί οι δικοί μου νύχτα μέρα. Αν τύχει τίποτα τη γάμησα. Κι εσύ το ίδιο. Και οι περισσότεροι της γενιάς μας. Και αυτοί είναι δύο. Για σκέψου τη Βίλλυ να μην είχε το Νάσο και να αναγκαζόταν να ζήσει μόνη της με τα 7 κατοστάρικα?? Είναι δυνατόν? Στη μάνα της θα έμενε μέχρι τα 40 της και θα’λεγε κι ευχαριστώ. Κι εσύ το ίδιο. Και το θέμα με τα φράγκα έχει καταντήσει αηδία. Εχω σιχαθεί τον τελευταίο καιρό ν’ακούω από τους γύρω μου τα ίδια, ότι δε βγαίνουν. Ήθελα να ‘ξερα, μερικοί στην ηλικία μας με μικρά παιδιά τι κάνουν», κατέληξε ο Α.

Είχε κι εκείνος δίκιο. Κι εγώ ακούω παράπονα από παντού. Όχι πως δεν έχω και η ίδια προβλήματα αλλά φέτος δουλεύω σούπερ και θα ήμουν αχάριστη να κλαφτώ. Πέρισυ όμως τα είχα δει όλα. Πρόπερσι πάλι όχι αλλά έκανα δύο δουλειές και παραλίγο να νοσηλευτώ με υπερκόπωση. To θυμάμαι και ανατρι΄χιάζω. Και δε θέλω να σκέφτομαι το μέλλον γιατί επίσης ανατριχιάζω. Και θέλω να ρωτήσω κι εσάς…
Το έθιξε η Κατερίνα, το συνεχίζω κι εγώ.
Υπάρχει θεματάκι τρελό με τα χρήματα λοιπόν???


ΥΓ: http://gav-niaou.blogspot.com/ συγχαρητήρια για την πολύ καλή δουλειά….

88 comments:

snikolas said...

Τι ερώτηση είναι αυτή βρε patsiouri μου; Είναι δυνατόν να τα βγάλουν πέρα τα παιδιά με τον βασικό; Δεν είναι. Το ερώτημα είναι άλλο, πως θα γίνει επιτέλους ο κρατικός μηχανισμός να βάλει μια τάξη σε αυτό το μπάχαλο που λέγεται εκμετάλλευση.

Vafman said...

Ασε Πατσ η κατασταση οσο παει και χειροτερευει. Το θεμα ειναι οτι ολοι μαζι πρεπει να το αλλαξουμε αυτο δεν ειναι δυνατον αν δουλευουμε με 500 ευρω να μας ζητανε να βαραμε υπερωριες και να λεμε και ευχαριστω που δεν τις πληρωνομαστε. Την τελευταια φορα που μου ειπαν κατι παρομοιο βαρεσα παραιτηση με αποτελεσμα να περνω τωρα τα τριπλασια απο οτι πριν , βεβαια εγω ηξερα πως εχουν την αναγκη μου και οχι εγω την δικια τους. Αλλα δυστυχως δεν συμβαινει αυτο με ολους... και εκει ακριβως πατανε ολοι οι εργοδοτες. Λυση για την φιλη σου αληθεια δεν εχω , ουτε μπορω να σκεφτω κατι ουσιαστικο

Я верю в Сталина said...

Απορώ και που το σκέφτηκες! Δεν υπάρχει καλέ θέμα... Π¨ως σου ήρθε στο μυαλό; Όλα είναι μια χαρά!!! Τα λεφτά τρέχουν από τα πατζάκια μας και το δέντρο που βγάζει τα ευρώ, στην αυλή, παράγει κανονικά!..

Lina said...

πόσο κρίμα είναι ρε γαμώτο να υπάρχει αγάπη και να τα πηδάει όλα το χρήμα!
είναι τραγικό να σε φέρνει το κράτος σε τέτοια εξαθλίωση....

Zaphod said...

Περί χρήματος γάμησε τα! Είμαστε βεβαίως και ολίγον τι καλομαθημένοι καταναλωτές αλλά αυτό δεν αναιρεί το γεγονός πως υπάρχουν παιδιά που βγάλανε τα μάτια τους να διαβάζουν χρόνια και χρόνια για να παίρνουν το βασικό (και βγάλε), ο οποίος βασικός στην Ελλάδα είναι περίπου οικονομικό ανέκδοτο!

Πάντως υπάρχουν στην επαρχία οικογένειες που την βγάζουν γενικως με 500-600 ευρώ. Με ποιο τρόπο δεν έχω ιδέα...

MTdoggie said...

ειναι λιγα τα λεφτα και ακριβη η ζωη στην Αθηνα.ισως η λυση ειναι να γυρισουμε στα χωρια μας!

patsiouri said...

-Νικόλας: "Λιγότερες γριές, λιγότερες συντάξεις, λεφτά για μας!!!"
Αστειεύομαι, έτσι?? Απλά μπήκα το πρωί σ'ένα λεωφορείο γεμάτο βρωμόγριες...

-Vafman συμφωνώ απόλυτα, όλοι μαζί πρέπει να το αλλάξουμε...αλλά τί να κάνεις που η ταπεινοφροσύνη μαζί με την ανάγκη είναι δύο από τα κυριότερα χαρακτηριστικά των νέων σήμερα...

-Dimosthenis: Από Ζωνιανά μπλογκάρεις κι εσύ???? Θα στείλεις κανα σπόρο να μας φυτρώσουν κι εδώ???

-Λίνα καλωσήρθες! Υπάρχουν και πολύ χειρότερα...αυτό που ζούν τα γεροντάκια για παράδειγμα. Όσο για την αγάπη, παλιά ήμουν πολύ πιό ρομαντική, ξέρεις, εσύ, εγώ και μιά καλύβα στο πουθενά. Τελικά όμως η φίλη μου έχει δίκιο. Τα οικονομικά προβλήματα μπορούν να προκαλέσουν μία αλυσίδα με άλλου είδους προβλήματα...και είναι κρίμα.

-Zaphod:Νομίζω πως πέρασες τη διαχωριστική γραμμή μετάξύ του "ζωή" και του "επιβίωση"...Ελπίζω να μήν την περάσουμε ποτέ στην πράξη.
Εγώ δέν είμαι καθόλου "καταναλωτικό γουρούνι" και λυπάμαι όσους είναι, ειλικρινά. Αυτό που παίζει με την ακρίβεια όμως στα βασικά αγαθά, στα πάγια και τελοσπάντων σε απαραίτητα πράγματα, είναι το κάτι άλλο...

patsiouri said...

zaphod: Ξέχασα, να τον χαίρεσαι!!!

Mtdoggie: Λές??? Μπά, δέν παίζουν δουλειές εκεί! Όντως στην επαρχία, η διασκέδαση τουλάχιστον όπως και οι μετακινήσεις είναι μεγάλο κέρδος!

-

maria λεμονατη! said...

το θεμα ειναι πολυ σοβαρο, το προβλημα εντυνεται και αμα δεν δωθει λυσει βλεπω να εχουμε εξεγερση αλα γαλλικη επανασταση. το ερωτημα που με τρωει μεσα σε ολ'αυτα ειναι αν οντως 'σφιγγουμε το λουρι' οπως λεμε για να πληρωσουμε τα σπασμενα των προηγουμενων ετων 'παραλαβαμε αδεια ταμεια, μαυρη γη, χαος κτλπ. κτλπ.' ή πλουτιζουν οσο ποτε αλλωτε καποιοι λιγοι σε βαρος των πολλων δηλ. 'γινονται οι πλουσιοι πλουσιοτεροι και οι φτωχοι φτωχοτεροι'???????
προφανως καπου αναμεσα στα δυο βρισκεται η απαντηση.

Anonymous said...

Το πρόβλημα γίνεται όλο και πιο δραματικό για εμάς τους απλούς πολίτες …άντε να κάνεις και οικογένεια που τα έξοδα γίνονται μεγαλύτερα και να τα βγάλεις πέρα με βασικούς μισθούς και λογαριασμούς που κάθε δίμηνο αυξάνονται…τι να πω ?
Αν δεν κάνουν κάτι οι πολιτικοί …και με την ανεργία που μεγαλώνει επίσης…μας βλέπω όλους κάτω από το όριο της φτώχιας ή κλέφτες και απατεώνες να γινόμαστε για να βγάλουμε τα προς το ζην…μη σου πω και άστεγους..βλέπε κατασχέσεις σπιτιών λόγω αύξησης των επιτοκίων.

NY ANNA said...

Ax μωράκι-γλυκάκι...
Υπάρχει!
Κι εσείς τα (πολύ) νέα παιδιά νομίζω πως τη βιώνετε στη χειρότερη μορφή της.
Εμείς οι 30+ ίσως υπήρξαμε λιγάκι πιο τυχεροί - αν και το έζησα κι εγώ το τριπάκι στο... μακαρίτη το γάμο μου, που δεν... πέθανε απ' αυτό όμως!
Anyway...
Γι' αυτό κι έριξα κάτι γαμοσταυρίδια τις προάλλες που κατέβηκα ανύποπτη σε κάτι βιτρίνες για να δω κάτι τιμές τύπου 850Ε για παλτό, 280Ε για μπλούζα, 750Ε για τσάντα!!!! Μα σε ποιους απευθύνονται, αναρωτήθηκα. Ο καλός μου ο φίλος ο Δ. μου έλυσε την απορία: μωρό μου, μου λέει, αν δεν τα παίρνανε, τότε δεν είναι τρελός ο κάθε καταστηματάρχης να τα βάλει στη βιτρίνα του.
Το ίδιο βράδυ, ο Σταύρος ο Θεοδωράκης είχε στους "Πρωταγωνιστές" μια οικογένεια προσφύρων που το βράδυ θα κοιμόταν σε κάτι σκαλιά, μέσα σε μια βρωμοπλατεία.
Αει σιχτίρ!
(Συγνώμη, που καταχράστηκα το χώρο σου...)

Sofia said...

αχ, patsiouri............
με τα λεφτά δεν το σχολιάζω, όλοι έχουμε θέματα....
γι'αυτό κι εγώ δεν κάνω το μεγάλο βήμα του γάμου, αλλά ούτως ή άλλως δεν είχα και ούτε έχω μεγάλη καούρα να παντρευτώ..... μια χαρά είμαι σπιτάκι μου μαζί με τον μπαμπά μου και μάλιστα πληρώνω και κανένα λογαριασμό αν μου περισσεύουν! το θέμα είναι ότι μερικοί υπερεκτιμούν την οικονομική τους κατάσταση και μπλέκονται με δάνεια και ένα σωρό κάρτες.... από την άλλη αν δεν έχεις και την βοήθεια από τον μπαμπα και την μαμά είναι δύσκολο.
εμένα πάντως με χρηματοδοτεί ο καλός μου κάθε τόσο και όποτε θέλω κάτι τον πιάνω στο φιλότιμο ....
I'll be back με νέο post ....
φιλάκια....

Anonymous said...

αχ, patsiouri............
με τα λεφτά δεν το σχολιάζω, όλοι έχουμε θέματα....
γι'αυτό κι εγώ δεν κάνω το μεγάλο βήμα του γάμου, αλλά ούτως ή άλλως δεν είχα και ούτε έχω μεγάλη καούρα να παντρευτώ..... μια χαρά είμαι σπιτάκι μου μαζί με τον μπαμπά μου και μάλιστα πληρώνω και κανένα λογαριασμό αν μου περισσεύουν! το θέμα είναι ότι μερικοί υπερεκτιμούν την οικονομική τους κατάσταση και μπλέκονται με δάνεια και ένα σωρό κάρτες.... από την άλλη αν δεν έχεις και την βοήθεια από τον μπαμπα και την μαμά είναι δύσκολο.
εμένα πάντως με χρηματοδοτεί ο καλός μου κάθε τόσο και όποτε θέλω κάτι τον πιάνω στο φιλότιμο ....
I'll be back με νέο post ....
φιλάκια....

και το προηγούμενο Post δικό μου είναι απλά μπηκα με το άλλο Mail

K-Top said...

Θα ακουστεί κυνικό, αλλά μερικά πράγματα είναι απλά μαθηματικά. Και τα απλά μαθηματικά λένε πως δεν μπορείς να συντηρήσεις σπίτι με ενοίκιο στην Αθήνα με 2 βασικούς μισθούς χωρίς να έχεις βοήθεια.

Όση καλή θέληση και αν υπάρχει, όση αγάπη και αν υπάρχει, αν ο σπόρος δεν φυτευθεί την κατάλληλη εποχή, με τις κατάλληλες συνθήκες και προυποθέσεις, είναι δυνατόν να ευδοκιμήσει?

An-Lu said...

Μάλλον θα πρέπει και οι δύο τους να αρχίσουν να ψάχνουν για κάτι καλύτερο σε απολαβές...α! και φυσικά να κόψουν τσιγάρα και κινητά...είναι μεγάλες φαγάνες ;-)

ΥΓ Η τελευταία λεφτιά κάηκε προ ολίγων μηνών στην Ηλεία...

Katerina ante portas said...

Αγαπητό μου Patsiouri, εγώ μίλησα για τους "χλιδάνεργους". Τα παιδιά που οι γονείς τους τα μεγάλωσαν με του πουλιού το γάλα και τα σπούδασαν όσο καλύτερα μπορούσαν. Κάποτε τα τυπικά προσόντα, είχαν αντίκρυσμα στην αγορά εργασίας. Τώρα όμως..Τώρα τι φταίνε οι γριές που αιτιάσαι για τους γλίσχρους μισθούς που δίνονται; Πονάει να βλέπω τους υπαίτιους, τους πολιτικούς, που οδήγησαν τη χώρα σε αυτό το οικονομικό σημείο, να σφυρίζουν αδιάφορα για τη γενιά σας.
Επόμενο είναι να μην φεύγουν τα παιδιά, που δεν δυσκολεύτηκαν ποτέ στη ζωή τους, από τη βολή τους...Επόμενο είναι να αργούν να δημιουργήσουν -και αν- τη δική τους οικογένεια..Είδες οι φίλοι σου τα ήθελαν όλα και καλά κάνουν, έτσι πρέπει.Ενώ οι προηγούμενες γενιές ξεκίνησαν με λιγώτερες προσδοκίες και περισσότερη εμπιστοσύνη στο μέλλον,έστω και αν δεν είχαν προσόντα, μόρφωση, εξειδικευμένη γνώση, όπως των σημερινών παιδιών. Τώρα; Τι άλλαξε;
Μόνο η απόφαση των πολιτικών(ίσως και κέντρων άλλων), να ελέγχεται ο πολίτης, ώστε να είναι σκληρά εργαζόμενος και άβουλος καταναλωτής.

patsiouri said...

-Μαρία Λεμονάτη: Νομίζω το δεύτερο...επειδή λόγω δουλειάς κάνω καριέρα στα Β.Π, παρατηρώ πολλά πράγματα...πως τα Καγιέν π.χ πολλαπλασιάζονται με αστρονομική ταχύτητα...και για να σας προλάβω, οι ιδιοκτήτες πληρώνουν μετρητά!

-Τρελλοφαντασμένη: Στάνταρ, κι εγώ φρικάρω μ'αυτές τις κατασχέσεις ακινήτων...και νομίζω πως είμαστε ακόμη στην αρχή. Βασικά νομίζω ότι πάμε για κράχ...

-Αννα: Μα φυσικά και τα παίρνουν! Βλέπω και από τους μαθητές μου και τους γονείς τους τί έξοδα κάνουν και τί τεράστια ποσά δαπανούν σε αυτές τις μαλακίες...Γενικότερα βλέπω πως πάει να καταργηθεί η μεσαία τάξη, είμαστε στο όλα ή τίποτα!
Είδα κι εγώ την εκπομπή. Φρίκη. Ευτυχώς έσκασε ο Τζούμας μετά μαζί με το χειλάκι μας!

-Σοφάκι: Χμ...αυτό με τα δάνεια και τις κάρτες είναι ένα πρόβλημα. Προσωπικά μέχρι στιγμής δέν έχω χρησιμοποιήσει κανένα από τα δύο εφ'όσον δέν έχω σταθερή δουλειά. Ο.κ, φέτος βγάζω καλά λεφτά, του χρόνου μπορεί να είμαι στον άσσο..δέν ξέρεις...Μόνο δόσεις έχω βάλει για κάτι έπιπλα αλλά όχι τεράστιο ποσό. Καλό είναι να ξοδεύεις μέχρι εκεί που σε παίρνει και να έχεις πάντα στο μυαλό σου πως κανείς δέν πρόκειται να σου χαρίσει ποτέ τίποτα (εκτός από τον καλό σου, χε χε!), τουναντίον...Σε φιλώ!

-Ατρον έχεις απόλυτο δίκιο. Απλά μαθηματικά. Και μιλάμε για ανθρώπους που εργάζονται. Που ν'αρχίσουμε να συζητάμε και για τους άνεργους...όταν ακούω πόσο είναι ο βασικός μισθός και για τί είδους εργασία, π.χ τους πωλητές που δουλεύουν σπαστό ωράριο σάν το Νάσσο οπότε ούτε δεύτερη δουλειά μπορούν να βρούν...αισθάνομαι πως με κοροιδεύουν και πως όλα είναι λάθος...

patsiouri said...

Αν Λού: Κι εμείς πού ήμασταν???
Λίγο δύσκολο για τα παιδιά να βρούν καλύτερα, φαντάζομαι πως ήδη το έχουν ψάξει, οπότε προς το παρόν...

-Κατερίνα: Καταρχήν αυτό με τις γριές είναι μία πλάκα που κάνω συχνά. Είχα ανεβάσει κάποτε΄πόστ για μία απαίσια γριά που έβριζε έναν αλλοδαπό στο λεωφορείο πολύ άσχημα και από'κεί έμεινε το αστείο.
Προς Θεού,΄οχι μόνο δέ μου φταίει σε τίποτα η τρίτη ηλικία, αλλά αντίθετα σπαράζει η καρδιά μού να βλέπω να τη μεταχειρίζονται πολύ χειρότερα από εμάς. Γιατί εμείς τουλάχιστον έχουμε ελπίδες για το μέλλον, δέν έχουμε κουραστεί ακόμη ούτε έχουμε δουλέψει 35 χρόνια. Ούτε έχουμε υπάρξει ακόμη δυνατοί, ούτε έχουμε μεγαλώσει παιδιά για να εισπράττουμε το χειρότερο και να καταρρακωνόμαστε έτσι σε μία περίοδο της ζωής μας που θα έπρεπε μόνο να απολαμβάνουμε.
Και όπως ένας νέος, ακόμη περισσότερο ένας ηλικιωμένος αξίζει πολύ παραπάνω από τα 600 ευρώ, γιατί τα έχει ήδη δουλέψει...γιατί έχει έξοδα υγείας...γιατί θέλει να ζήσει ήρεμα.

Όσο για τους πολιτικούς, περιττό να σου πώ την άποψή μου. Δέν περιμένουμε τίποτα από αυτούς, λές εκεί να φτάσουμε τελικά? Στη Νέα Γαλλική επανάσταση που λέει η Μαρία???

Μαράκι said...

Οταν κατέβηκα Αθήνα έχασα πολλές δουλειές γιατι κατα την άποψη των εργοδοτών ζητούσα πολλά ενώ αυτοί απλά θέλαν να ζεις για τη δουλειά και να μην ζητάς πολλά.Επέλεξα να δουλέψω στην ιδια εταιρία που ημουν και πάνω στην οποια όλοι γκρινιάζουν για τα λεφτά αλλα την υπερωρία την πληρώνεσαι οπότε για τα 5 ευρώ την ώρα υπερεργασίας κάθεσαι και λες ευχαριστώ.
Οι γονεις μας δημιουργήσαν τη μεσαία τάξη και οι πολιτικοί προσπαθούν απλά στη νέα γενιά να την καταργήσουν.Οι μισθοί παραμένουν χαμηλοί λόγω της απόγνωσής μας μην μείνουμε άνεργοι, εκει πατάνε οι εργοδότες, σου λέει αν θες διαφορετικά θα βρούμε άλλον. Οταν έφυγα απο πάνω στην θέση μου πήραν μια 35άρα παντρεμένη με 2 παιδιά και της δώσαν λιγότερα απο όσα έδιναν σε μένα και γυρίσαν και μου είπαν οτι ήμουν πολύ καλή στη δουλειά μου γι αυτό και αμειβόμουν τόσο καλά εγώ (σχεδόν 700 ευρώ!!) σκέτη κοροιδία...

KitsosMitsos said...

Η βοήθεια από το σπίτι χρειάζεται και θα χρειάζεται πάντα. Από εκεί και πέρα είναι θέμα διαχείρισης. Όντως κόβεις από εδώ και από εκεί. Περιττές πολυτέλειες για αρχή. Και ναι, το τσιγάρο φιγουράρει μέσα σε αυτές. Έπειτα, έχουμε συνηθίσει στις πολυτέλειες: αυτοκίνητο, κινητά, τηλεοράσεις (2 κάθε σπίτι) και άλλες πολλές αγορές.
Όσο για τη λύση: εκτός από οικονομία, αναζήτηση άλλης εργασίας! Τώρα με προϋπηρεσία ίσως θα είναι ευκολότερο. Ίσως...

Demetricon VS Demetribot said...

Γειά χαρά,

Οι μισθοί είναι σύγουρα χαμηλοί.
Παράλληλα οι σύγχρονες κοινωνικές πιέσεις, οι απαιτήσεις της κοινωνικής ζωής και τα "όνειρα" των περισσότερων νέων ανθρώπων είναι γεμάτα με καταναλωτισμό και την ψευδαίσθηση "έχω, άρα υπάρχω".
26 1/2 είμαι...οπότε δεν μιλάω εκ του ασφαλούς. Καλή δουλειά έχω με απολαβές που μου επιτρέπου να καλύψω όλα μου τα έξοδα χωρίς οικογενειακή βοήθεια...αλλά ζώ και εργάζομε στο εξωτερικό. Είτε το πιστεύεται είτε όχι το εξωτερικό είναι μια λύση για πολλούς νέους με πανεπιστημιακή μόρφωση ή όχι. Όπως όλες οι λύσεις έχει τα μειονεκτήματα της.
Η αδερφή μου ζεί και εργάζεται στην Ελλάδα, με 600 ευρώ μισθό. Φυσικά και μένεις με τους γονείς μου. Το άσχημο είναι οτι ενώ δεν πληρώνει κανένα λογαριασμό απο τα 600 ευρώ μισθό είναι ζήτημα αν θα της μείνουν 200 στο τέλος του μήνα. Η γονική παροχή διμιουργεί παραισθήσεις πολλές φορές. Τα ίδια και ένας κολλητός μου.

Φιλικά,

Δημήτρης

ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ said...

Υπάρχει δυστηχώς και μάλιστα έχει πάρει τεράστιες διαστάσεις και στα λεγόμενα"καλά"επαγγέλματα.Σκέφτομαι σοβαρά να βάλω μίνι,τακούνια και να βγώ στην Συγγρού για πιάτσα(και την πλαστική στήθους ξέχασα).Όσοι πιστοί προσέλθετε.

George said...

Μια σκέψη κάνω, μήπως στην επαρχία θα είναι λίγο καλύτερα; Κάποια πράγματα θα μπορούσαν να τα καλλιεργήσουν κιόλας.
Μια σκέψη!

AVRA said...

καλημερα!

αυτο το θεμα ποναει..Δυστυχως δεν ειναι πολλα αυτα που μπορουν να κανουν.Να ψαξουν λιγο περισσοτερο για κατι αλλο ισως ή για ενα συντομο διαστημα μια δευτερη δουλεια....Ελπιζω να μην εχουν πεσει στην παγιδα των πιστωτικων καρτων.Αυτη ειναι η μεγαλυτερη σκλαβια.Δεν σταματας ποτε να χρωστας!

Σε καμια περιπτωση δεν πρεπει ομως να βαλουν μπροστα για παιδι, θα ηταν αυτοκτονια!

demetrat said...

Και μη νομίζεις πατσιούρι μου
πως αυτό είναι πρόβλημα μόνο της Αθήνας.
Εμεις μένουμε σε επαρχία και πλούσια θα έλεγα.
Το θέμα είναι πως λίγο το μπουρδέλο που λεγεται κρατος και επιτρέπει στο όνομα της δήθεν ανάπτυξης , λίγο η νοοτροπία των ελληναράδων της γενιάς της μεταπολίτευσης,με την πείνα γιά τα φράγκα και την ηθική του παρτα όλα ,
διαμόρφωσαν ένα σκηνικό που δεν επιτρέπει στους τριαντάρηδες να επιβιώσουν.
Άσχετα άν έχουν φράγκα, παθαίνουν τον αρούπωτο.
Ό,τι πετάει , ό,τι κολυμπάει κι ό,τι περπατάει το ντουφεκάνε.
Δεν αφήνουν δίλεπτο να το πάρει ο καινούριος που βγαίνει για δουλειά.
Και καλά η φίλη σου παίρνει και 700 ευροπουλάκια.
Εδώ, αρχιτεκτόνισσα, πρέπει πρώτα να δουλεύει τσάμπα σε γραφείο κανα 5μηνο, μετα να της δώσουν για κανα 3μηνο 400 και μετά απο κανά χρόνο να πάρει το 800άρι.
Πώς το βλέπεις;
Νάναι καλά η μαμά κι ο μπαμπάς,
να έχουν να νταντεύουν παιδιά μέσα στο σπίτι μέχρι που να μη μπορουν να πάρουν τα πόδια τους.
Αλλο δράμα αυτό .
Να ξέρεις πως έχεις μονο καμμια δεκαριά καλά χρόνια μπροστά σου, και να μη μπορείς να τα ζήσεις γιατι έχεις υποχρέωση στα παιδιά.
Αυτή ειναι η πραγματικότητα.
Και μη σου πω βέβαια ποιοί είναι οι χειρότεροι εργοδότες;
δ.

tzonakos said...

Υπάρχει, πράγματι.
Οι μόνοι που τη βγάζουν ειναι όσοι μπορούν να βασιστούν εν μερει σε μαμά και μπαμπά.
Ειναι ζευγάρια νεα, ερωτευμένα, που καθυστερούν να παντρευτούν επειδη δεν βγαίνουν μόνοι και μένουν ακόμα με μαμα και μπαμπά !
Ειναι άλλοι και απο την πλευρά μου ως άντρας το εχω δει σε πολλές γυναίκες αυτό, που δεν κάνουν οικογένεια αν δεν βρεθεί ο γαμπρός με τα φράγκα, κι ας εχουν αυτες μπόλικα ! Γι αυτο και μενουν γεροντοκόρες και αμάμητες.
Τρελλή ανασφάλεια το χρήμα, μεχρι ψύχωσης.
Νομίζω οτι για να βγει ζευγάρι σημερα και μάλιστα με παιδί ( ενα ε ; ) θέλει στο συρτάρι κάθε μήνα σύνολο πάνω απο 2200 ευρά ( και λιγα λέω ) δηλ. 1100 ο καθένας.

fish eye said...

τελικα το οικονομικο προβλημα μπορει να φτασει το ζευγαρι στη απολυτη εξαθλιωση..ασε γμσ τα..απο 2-3 δουλειες ο καθενας κανει..

αλλα παλι..αυτα τα εξοδα κι αυτο το λουκι που μας εχουν βαλει σημερα..4 κινητα σ ενα σπιτι..+σταθερα σε γραφειο και σπιτι..εε μονο για αυτα να δουλευεις φτανει..
ειμαστε κι εμεις!!

demetrat said...

Συμφωνώ και επαυξάνω @ ΦΕΓΓΑΡΟΑΓΚΑΛΙΕΣ.
Στα λούκια δε σε βάζει κανένας.
Μόνος σου μπαίνεις.
Μονος σου βγαίνεις.
Και μάλιστα
όποτε θέλεις βγαίνεις.
Ειδικά απ αυτό το λούκι της υπερκατανάλωσης.
Αρκεί το μοσχαναθρεμμένο μας να μη το στέλνουμε στο σχολείο με 10 ευρώ την ημέρα΄,και ούτε να το ρουπώνουμε με γκούντις κάθε απόγευμα για να μας αφήνει ήσυχους.
Να τολμήσουμε να του πούμε οτι δεν χρειάζεται κινητό
Ούτε κι ό,τι μπαίνει σε πρίζα.
Να το μάθουμε πως στη ζωή υπάρχουν προτεραιότητες, και ιεράρχησι αναγκών.
Να το μαθουμε επίσης πως με ένα σαντουιτς απ τη μαμά, κι μ΄ ένα μήλο είναι πασάς στα γιάννενα.
Τή μοσχαναθρεμμένη μας να τη μάθουμε πως τα στριφώματα και τα κουμπιά τά ράβουμε κιόλας , δε τα πάμε στο ράφτη.
Όπως επίσης πως το να κάνεις μιά μακαρονάδα παίρνει μόνο 5 λεπτά.
Πως το κολοκυθάκι η ντομάτα , η μελιτζάνα το σταφύλι και το φασολάκι τρώγονται το καλοκαίρι, και πως το μελομακάρονο και ο κουραμπιές, φτιάχνονται πάντα στο σπιτι.
Κοριτσάρες, το κούκινγ δεν είναι πόλι στην Κίνα.
Δέν παθαίνει και τιποτα ο φεμινισμός μας άμα μαγειρέψουμε στο σπίτι.
Το μόνο που καταφέρνετε είναι να πλουτίζουν τα ντελίβερι.
Κιάν δεν αναφέρομαι στους άντρες,είναι γιατί πιστεύω πως η γυναίκα τα κανονονίζει αυτά.
Να μη κοροιδευόμαστε,όλες ξέρουμε πως κάνουν ό,τι τους πούμε , αρκει να μη τους ενοχλούμε ιδιαίτερα.
Είπαμε φταίει το κράτος, φταίει ο εργοδότης, αλλά και ο μικρομεσαίος συμπεριφέρεται λες και είναι απόγονονος του Ωνάση.

Ellie said...

Η ζωή στην Αθήνα είναι 100% πιο ακριβή από την ζωή στην επαρχία. Όχι μόνο επειδή οι τιμές είναι αυξημένες, όχι στα αγαθά πρώτης χρήσεως αλλά στο ποτό, στον καφέ κλπ αλλά επειδή αναγκάζεσαι να ξοδέψεις λεφτά σε χαζομάρες. Όταν είσαι όλη μέρα στο δρόμο, κάτι θα θελήσεις να φας, κάτι να πιεις, κάπου να κάτσεις και τα λεφτά φεύγουν αέρας και εσύ αναρωτιέσαι που και πως.
Προημερών διάβαζα ένα άρθρο για την γενιά των 700 ευρώ. Δεν έχει κανένα ενδιαφέρον, έλεγε το άρθρο, η γενιά αυτή. Κι όμως, οι κοινωνιολόγοι και οικονομολόγοι ασχολούνται μαζί της με μια απορία: Πώς τα καταφέρνουν!!

Προσωπικά φέτος δεν παραπονιέμαι ιδιαίτερα. Από δουλειά πάω αρκετά καλά αλλά ξέρω ότι δεν θα μπορώ να μείνω μόνη μου, οπότε ανήκω στο χαριτωμένο ποσοστό των παιδιών που μένουν με τους γονείς τους μέχρι...!!

annamaria said...

Γλυκό μου patsiouraki,
είμαι 45 ετών και αν ήξερες πόσες αγάπες έχω δει να σβήνουν και αιτία να είναι το χρήμα....
Εύχομαι στο ζευγάρι αυτό να μη συμβεί….
Ίσως φταιει που έχουμε αφήσει το χρήμα να κυβερνά τις ζωες μας
Ίσως αν φροντίσουμε να μη χειραγωγούμαστε από πλασματικές ανάγκες….
Ίσως…ίσως …ίσως….
Ποιος μπορεί να βρει τη χρυσή τομή??
Ποιος μπορεί να κάνει τον έξυπνο σε τόσο λεπτά θέματα??
Τα φιλιά μου!!

Βαγγέλης Μπέκας said...

Αν δεν κάνουμε κάτι άμεσα, φαντάσου πως θα ναι η φάση σε 10-20 χρόνια.

Αυτό όμως δεν πρέπει να μας φοβίζει αλλά να μας εξοργίζει…

Δεν εννοώ, να αρπάξουμε από μια πέτρα ο καθένας και να ορμήσουμε αλλά να βάλουμε στη σφεντόνα μας φράσεις…

Οι δικιές σου χτύπησαν το Γολιάθ κατακούτελα!

Я верю в Сталина said...

Το δέντρο με τα ευρώ είπαμε! Όχι με τη ντάγκλα..!

Я верю в Сталина said...

@demetrat: Αν νομίζεις ότι το κούκινγ και το home taking care ειναι θέμτα που τα κανονίζουν οι γυναίκες, sorry, είσαι βαθειά νυχτωμένος.

Όσο για τα... μοσχοαναθρεμένα, αν έχεις κι εσύ μοσχοαναθρεμένα, ε΄λα πες μου πώς τα κατάφρες. Αν όχι, πάλια βαθειά νυχτωμένος είσαι

demetrat said...

Εύκολο Δημοσθένη. Γιατί έχω και γώ μοσχαναθρεμμένα (άν και ξέρεις , δεν είναι βρισιά).
Παίρνανε το σαντουιτσάκι ή το τοστάκι απο τη μανούλα που τα ετοίμαζε κάθε πρωί.Η αλήθεια είναι πως το φρούτο το φέρνανε πίσω.
Επίσης η μανούλα και ο πατερούλης τους εξηγούσε άπειρες φορές στα άπειρα γιατί, το γιατί.
Το μεσημέρι τρώγανε φαγητό που είχε γίνει απ το προηγούμενο βράδυ.
Και τα πολλά πολλά τους είχε εξηγηθεί οτι δεν υπάρχουν.
Άλλοι τάχουν τα φράγκα , κιάλλοι δεν τάχουν.
Άλλα πρέπει να τάχουμε , κιάλλα , δεν υπάρχει και λόγος να τάχουμε.
Μιά χαρά μεγαλώσανε.
Το άλλο, με συγχωρείς αδέρφι, αλλά εμείς εδώ στην επαρχία οι γυναίκες , φαίνεται πως έχουμε κάνει δική μας δουλειά το μαγείρεμα όπως και οι μαμάδες μας.
Έχω καιρό που λείπω απ την αθήνα και δεν ξέρω τις τελευταίες εξελίξεις.
Για βαθειά νυχτωμένη , δε νομίζω, γιατί έχω δυό παιδιά 23 και 25 .
Η αλήθεια είναι πως μου έφυγε η μαγκιά μέχρι να μεγαλώσουν , αλλά το στρίμωξα στη γωνία το πράμμα .Με πάλεψε , το πάλεψα , με πήρε και με σήκωσε...
αλλά , εμένα η μαμά μου μου έμαθε να αντιστέκομαι και να παλεύω.
Τίποτα δε δίνεται .
Και ποτέ δεν δινόταν.
Ανέκαθεν ήταν νόμος της ζωής.
δ.

patsiouri said...

-Μαράκι...πώ πω ρε γαμώτο, όλο τέτοια ακούω γύρω γύρω...τραγωδία...αλλά εσύ τί ανησυχείς, ο δικός σου έχει κοτζαμάν επιχείρηση!!!

-Κιτσομήτσος: Στα περιττά ως και ηλίθια έξοδα του καθενός, κι εγώ μαζί σου! Γιατί για τα οικονομικά του κλαίγεται και κόσμος που απλώς δέ μπορεί τόσο εύκολα να ξεσκίσει την ΅Ερμού το Σάββατο το πρωί..αυτός μπορεί μιά χαρά να κόψει! Τα παιδιά όμως όπως και ο κάθε Νάσσος και Βίλλυ, ζούν αυτή τη στιγμή μόνο με τα απολύτως απαραίτητα, δέ μπορούν να κόψουν κάτι άλλο...τέρμα...

-Demetricon: Καωσήρθες και προπάντων μείνε εκεί που είσαι! Όσο για την αδερφή σου...μήπως κοιτάει ΄τώρα που μπορεί να χαρεί τη ζωούλα της γιατί μεθαύριο θα τον πιεί άσχημα και ο μισθός της δέ θα έχει αυξηθεί και τόσο???
Πάντως η αλήθεια είναι πως αν ζείς στο πατρικό σου από τα 600 σίγουρα μπορείς να βάλεις κάτι στην άκρη...

-Νίκος: Ναί, ξέρω, έχω μία φίλη δικηγόρο που κάνει πρακτική και σκέφτεται σοβαρά να γίνει σερβιτόρα...

-George: Εχεις απόλυτο δίκιο πως στην επαρχία είναι πολύ καλύτερα...μόνο που τα παιδιά είναι και οι δύο γέννημα θρέμα Αθηναίοι. Επειδή κατάγομαι εγώ από επαρχία και τα ξέρω, η μόνη περίπτωση να στεριώσει κάποιος εκεί θα έπαιζε άν τουλάχιστον ο ένας εκ του ζεύγους διοριστεί στο δημόσιο τομέα εκεί. Διαφορετικά αν πάς να στήσεις κάτι δικό σου στο ξέμπαρκο, χώρια το ένα κάρο δάνεια, χλωμό να πιάσει...

patsiouri said...

-Aυρούλα έχεις δίκιο, ευτυχώς δέ χρωστάνε σε κάρτες και ιστορίες, μόνο ένα δάνειο για αυτοκίνητο έχουν και άν μπορούσαν να το πληρώσουν σε μετρητά θα το είχαν κάνει...το πρόβλημα είναι πως βγαίνουν οριακά.Το κακό με το παιδί είναι πως τα χρόνια περνάνε και η Βίλλυ θέλει πολύ να γίνει μαμά.

-Δήμητρα: Ποιοι είναι οι χειρότεροι????? Γιατί ο καθένας πιστεύει πως είναι ο δικός του! Ναί, σίγουρα και για τους γονείς είναι πρόβλημα αυτό που λές. Όπως επίσης φαντάζομαι πως και ψυχολογικά πρέπει να νιώθουν την απογοήτευση σε φάση "Το μεγάλωσα, του έδωσα τα καλύτερα, το σπούδασα, και όλα αυτά γιατί, για να το έχω στα 30 του στο σπίτι είτε άνεργο είτε με δουλειά-ζητιανιά..."

-Τζονάκος: Και με δικό τους σπίτι, έτσι??? Αν θές και οικογένεια το στεγαστικό είναι μεγάααλοοοο!!
Κι εγώ ξέρω ερωτευμένους που θέλουν να ζήσουν μαζί και δέν τους παίρνει, πολλούς θα έλεγα...

-Φεγγαροαγγαλιές: Όπως έγραψα και παραπάνω όλα αυτά τα περιττά έξοδα τα θεωρώ εντελώς ηλίθια! Το θέμα είναι όπως είπε ο Ατρον καθαρά μαθηματικό. Πως ένας νέος άνθρωπος από πολύ φτωχή ας το πούμε οικογένεια, με το βασικό μισθό, ή και 700, ή και 800, αδυνατεί να ζήσει μόνος του με τα ΠΟΛΥ βασικά έξοδα...εφ'όσον δέ βρίσκεις σπίτι στην Αθήνα κάτω από 350...απλά μαθηματικά...

-Δήμητρα: Θα με έβρισκες απόλυτα σύμφωνη άν μιλούσαμε για εποχές που η γυναίκα δέ δούλευε. Οι περισσότερες γνωστές μου μπαίνουν σπίτι τους καμάτια από την κούραση στις 9 και 10 το βράδυ. Οπότε το delivery τότε αποτελεί μονόδρομο. Δυστυχώς. Το έχω περάσει και σιχαίνομαι το έτοιμο φαγητό αλλά ειλικρινά δέν παλευόταν αλλιώς.
Επίσης, παρ'όλο που διαφωνώ κάθετα με τον άκρατο καταναλωτισμό, επειδή ακριβώς οι εποχές αλλάζουν, δυστυχώς κάποια πράγματα σημερα είναι απαραίτητα...πχ το παιδί σου δέ γίνεται να μήν έχει υπολογιστή. Ισοδυναμεί με το να μή φοράει παπούτσια. Είναι μεγάλη μαλακία, το ξέρω, αλλά δυστυχώς έτσι είναι.

patsiouri said...

Ελλη: Είδες πόσο οξύμωρο ακούγεται??? "Από δουλειά πάω αρκετά καλά αλλά ξέρω ότι δεν θα μπορώ να μείνω μόνη μου", είπες.
Εχω καλή δουλειά αλλά...ΔΕ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΜΕΙΝΩ ΜΟΝΟΣ ΜΟΥ! Συμβαίνει συνεχώς και θα μπορούσε να είναι ανέκδοτο...ή θα'πρεπε να αλλάξει ο ορισμός της έκφρασης "καλή δουλέιά"...
Πραγματικά, η Αθήνα έχει καταντήσει αηδία, ακόμη και για ανθρώπους όπως εγώ που δέ συχνάζουμε σε μπουζούκια η γενικά ακριβότερα μαγαζιά...μόνο στο δρόμο να κυκλοφορείς νιώθεις πως πληρώνεις και τον αέρα που αναπνέεις!

Αννα Μαράκι:"Ίσως αν φροντίσουμε να μη χειραγωγούμαστε από πλασματικές ανάγκες…"
Μα αυτό προσπαθώ να πώ στο πόστ, πως πρόβλημα έχουν και άνθρωποι που δέν έχουν πλασματικές ανάγκες...πλέον δέ βγαίνουν για τα βασικά!
Κι εγώ ελπίζω να μείνουν μαζί...ειλικρινά το ελπίζω..

-Vita MI: Θές να γιορτάζουμε μία μερα του χρόνου σάν τη γιορτή του "βασικού"??? Όλοι οι 30 παρα κάτι-και κάτι μπλόγκερς να ανεβάζουμε περιγραφικά ποστάκια με θέμα τον κατήφορο των οικονομικών μας???
Αχ...δυστυχώς μόνη μου δέ μπορώ να τον λιώσω το Γολιαθ καλέ μου...
Όσο για την απορία σου...σε δέκα χρόνια το λεξικό του Μπαμπινιώτη θα έχει στα συνώνυμα το ρήμα "ζώ" με το ρήμα "επιβιώνω"...μόνο που θα είναι πολύ ακριβό για να το αγοράσουμε και να το δούμε...

-Δημοσθένη: Ίσως η ντάγκλα αποτελεί τη λύση στο πρόβλημα! Είσαι όλη μέρα κόκαλο καί δέ σκέφτεσαι τέτοιου είδους θέματα οπότε γλυτώνεις τον κίνδυνο να πάθεις έμφραγμα στα 36 σου!

-Δήμητρα και Δημοσθένη: Ειρήνη υμίν!
Η αλήθεια είναι Δήμητρα πως κι εγώ, μή έχοντας βέβαια δικά μου παιδιά αλλά παρατηρώντας τα σπίτια των μαθητών μου, ανακαλύπτω πως ο Δημοσθένης έχει δίκιο, στην Αθήνα του σήμερα είναι ηρωίδα όποια εργαζόμενη στον ιδιωτικό τομέα αποφασίσει να μεγαλώσει παιδί...ηρωίδα.

demetrat said...

@ patsiouri
Οι χειρότεροι εργοδότες;
Οι αριστεροί κουλτουροδήθεν .
(και μην αρχίσετε να φωνάζετε όλοι μαζί, και γώ αριστερή και μάλιστα του δρόμου είμαι.)
Τώρα για τα άλλα.
Να σου πω πατσιούρι μου, φυσικά και δε μιλάω για το κομπιούτερ .
Και φυσικά θα του το πάρεις το μηχάνημα.
Ή τα παπούτσια,η για πράμματα που χρειάζονται,(γιαυτο είπα κιόλας πως υπάρχουν προτεραιότητες,).Μιλάω για τα κολατσιά τους ,για τα φαστ φουντ.α μιά και το θυμήθηκα, γιατί τα πηγαίνουνε στα φαστφουντάδηκα για γεννέθλια;
μιλάω για το καλύτερο κινητό για κεινα τα ρημαδια τα παιχνίδια που καθονται το απογευμα της παρασκευής να τα παιζουν και τελειώνουν το μεσημέρι της κυριακής.
Εχεις δει πιτσιρίκι μετα από παιχνίδι σε κομπιουτερ;
Ενα ζόμπι είναι με χρώμα κιτρινόμαυρο.
Αυτά βέβαια θέλουν κουβέντα για να πειστει το μικρό πως δεν μας είναι απαράιτητα.Κιας τόχει ο φίλος του ο τάδε.Τελικά αναρωτιέμαι το πρόβλημα είναι του μικρού ή του γονιού που τόχει ο άλλος.
Οσο για το ντελίβερι πιστεύω πως ειναι θέμα αρχής και οτιδήποτε άλλο είναι δικαιολογία.(για το συστηματικό εννοείται)
Το ξέρω ακούγομαι λίγο αυστηρή,αλλά και το να κρύβομαι με διάφορες δικαιολογίες πισω απο το δάχτυλό μου,δε λύνει τα προβλήματα,εξ άλλου διεκδικώ να το λέω γιατί εγώ για τον εάυτό μου τις έκοψα αυτού του τύπου τις δικαιολογίες όταν τοποθέτησα τη ζωή και την υγεία της οικογένειάς μου σε πρώτο πλάνο. Επίσης πιστέυω πως όταν αποφασίζεις να παντρευτείς και να κάνεις οικογένεια ,ζορίζεσαι .
Ζορίζεσαι πολύ .
Λυπάμαι που το λέω, αλλά το βλέπω , παντρεύονται με την ιδέα πως ο γάμος είναι κάτι σαν διακοπές.
Δυστυχώς δεν είναι.
Καί ο άλλος μοιάζει αλλιώς, και τα λεφτά δε φτάνουν, και θέλουμε τη μαμά μας, και καίμε φαγητά και πουκάμισα,αλλλά επιμένουμε.
Να πεις στη φίλη σου , άν αγαπιούνται, να το παλαίψει, γιατί μόνο αυτοί που τάχουνε δε ζορίζονται.
Οικονομικά όλη η υπόλοιπη ελλάδα ζορίζεται.
Τήν αγαπάει;,τόν αγαπάει;
Θα το ισιώσουνε.
Μπορεί όμως όλο αυτό να είναι η αφορμή.
Όσο για τη γυναίκα της αθήνας που λες, την εργαζόμενη,ε ,ας μαγειρέψει το βράδυ.
Καί δεν εννοώ βέβαια λαγό στιφάδο.Δόξα τω θεώ η κουζίνα μας έχει δεκαδες ωραια εύκολα φαγητά.
Επίσης πιστεύω πως όλες οι γυναίκες που μεγαλώνουν παιδιά είτε στην αθήνα είτε στην επαρχία ,ηρωίδες είναι.
Και η γιαγιά σου ή η δικιά μου , ακόμα μεγαλύτερες απο μας.
Γιατί τότε δεν υπήρχαν αυτές οι ευκολίες που έχουμε εμεις.
Εντάξει με το δημοσθένη βρέ, μετά είδα πως ζει στη σουηδία,ε λογικά άντέδρασε.
υ.γ
Καλά είναι να πίνεις τον καφέ σου πάντως παρέα με το πατσιούρι.:))
δήμητρα.

Я верю в Сталина said...

@demetrat: Συγγνώμη κιόλας, για το επιθετικό μου ύφος, αλλά δεν έχει να κάνει με τη σουηδία. Από τα 17 ζω μόνος μου κι έπρπε ΚΑΙ να φάω ΚΑΙ ν αφορέσω κανένα καθαρό ρουχαλάκι... Ίσως να είναι όμορφα να έχεις τη δούλα και κυρά να στα έχει κανονισμένα, αλλά είμαι της άποψης, ότι... το πουκάμισο το θέλω σιδερωμένο όπως θέλω εγώ. Το συνειρμό τον καταλαβαίνεις υποθέτω... Το πατσιούρι έκανε την υπόθεση ότι η γυναίκα έχει ένα σωρό ευθύνες με τη δουλειά, το μεγάλωμα των παιδιών κτλ κτλ. Διαφωνώ. Τα παιδιά είναι και των δύο και όσο ήμουν παντρεμένος, μου έβγαινε η πίστη ανάποδα να τρέχω να συγυρίζω και να φροντίζω τα παιδιά και το σπίτι. Εγώ βέβαια βίωσα και άλλες σκηνές ροκ στην όλη εικόνα και γι' αυτό δεν είμαι πλέον παντρεμένος, αλλά αυτό είναι άλλο κεφάλαιο. Το χειρότερο που κάνουμε, δεν είναι το ντηλίβερι, αλλά η άποψη της ευκολίας προς χάρην της λάθος καλοπέρασης. Δηλαδή, θα προτιμήσουμε να παραγγέιλουμε σουβλάκαι στις 10 τη νύχτα (!) αντί να φάμε κάτι πιο ελαφρύ και πιο υγιεινό, για να μην σηκωθούμε από τον καναπέ και χάσουμε... τον Ευαγγελάτο.
Αν συμφωνώ σίγουρα σε κάτι, είναι ότι έχουμε λάθος προτεραιότητες και αντίληψη περί του σημαντικού και του απαραίτητου. Αν θες να σου πω και μια ένστασή μου, είναι ότι από όσο το περιγράφεις, τα παιδιά σου είνα πια μεγάλα και με αυτό θέλω να σου πω ότι τα ερεθίσματα, που και αυτά και οι γονείς ελάμβαναν, στις δύσκολες ηλικίες ήταν πολύ πιο διαφορετικά από σήμερα. Ακούω γονείς που έχουν παιδιά στην προεφηβεία, σήμερα, να λένε ότι τα παιδιά τους τους πιέζουν να πάρουν κινητό... Αν διαφωνώ σε κάτι (και διαφωνώ σε πολλά με τα κινητά), κυρίως και πρωτίστως, είναι γιατί υπάρχουν πολλές μελέτες που δείχνουν ότι το κινητό σου κάνει το κεφάλι σούπα και συνιστάται η αποφυγή χρήσης από παιδιά.
Μεγάλη κουβέντα όλο αυτό, με τα παιδιά και πως τα μεγαλώνεις... Για να επανέλθω στο αρχικό ερώτημα, πάντως, αν δεν τά' χεις (τα φράγκα) δεν πρέπει να ονειρεύεσαι και πολλά . Κοινώς τα πόδια σου, μέχρι εκεί που φτάνει το πάπλωμά σου τα απλώνεις, συμφωνώ, αν διαφωνώ σε κάτι είναι ότι στην ΕΛλάδα ειδικά, με μισθούς 700 ευρώ, απλά δεν έχεις πάπλωμα καν και αυτό δεν γίνεται κιόλας...

patsiouri said...

Δήμητρα: Προσυπογράφω για το προφίλ του χειρότερου εργοδότη!! Όντως, αυτά τα λαμόγια του ελέους είναι...
Τώρα...από πού ν'αρχίσω...
Για το ντελίβερι συμφωνώ, αλλά αν δείς τί κούραση τράβαγα τότε...ενα θα σου πώ, ήμουν τόσο κομμάτια, δούλευα 06:30 το πρωί με 10:30 το βράδυ βλέπεις,που όχι να μπώ στην κουζίνα, νομίζω πως είχα φτάσει σε φάση να΄μην έχω κάνει σέξ για ένα μήνα, ούσα δεσμευμένη...και αυτό γιατί όλη την Κυριακή ήμουν τέζα στο κρεβάτι με δέκατα από την κούραση...
Όσο για τα παιδάκια..ναί, έχουν μπεί σε μία ξέφρενη κούρσα ανταγωνισμού και οι γονείς...τα περισσότερα παιδάκια σήμερα τα έχουν ΟΛΑ. Ξέρω γονείς και παππούδογιαγιάδες που δέν έχουν αγοράσει έν ρούχο τα τελευταία χρόνια. Εχουν κόψει την ταβέρνα εδώ και αιώνες...Κάνουν οικονομία και στο φαγητό ακόμη.
Κι όμως, το μικρό έχει ότι γουστάρει..βασικά ότι έχουν όλοι οι άλλοι...
Όσο για τη φίλη μου...νομίζω πως άν είχαν συγκατοικήσει κανα χρόνο πρίν το γάμο μάλλον ο γάμος δέ θα είχε πραγματοποιηθεί...
Μιά χαρά το καφεδάκι, όντως!

-Δημοσθένη: Εντάξει λοιπόν, είσαι ο ιδανικός άντρας!!!
Χωρίς να θέλω να γίνομαι άδικη και με τους υπόλοιπους μπαμπάδες που ξερω γιατί μ[ορεί μέν κάποιοι να μήν κάνουν δουλειές στο σπίτι και να τις αφήνουν στην καλή τους, αλλά, (εδώ στην Ελλάδα τουλάχιστον) δουλεύουν ΣΑ ΣΚΥΛΙΑ για να μή λείψει τίποτα στην οικογένεια...θέλω να πώ δέν είναι ο Ελληνάρα; που έχει τη γυναίκα κουρδισμένη κι αυτός ξύνεται, ευτυχώς το μοντέλο εξαφανίζεται...
Αλλά αυτό με το πουκάμισό σου με συγκλόνισε, ίσως επειδή απεχθάνομαι το σίδερο!

Στο θέμα των χρημάτων, όπως κατάλαβες και από το πόστ, με βρίσκεις απόλυτα σύμφωνη.
Είμαι πολύ πρακτικός άνθρωπος...
Επίσης...δέν είναι κακό να ζορίζεσαι σ'αυτή τη ζωή, αλλά καμιά φορά, καλή ώρα τα παιδιά, τα ζόρια σε πνίγουν...γιατί μετατρέπονται σε φρικιαστικά αδιέξοδα...
Κι εκεί έχω να σας κάνω μια ερώτηση:
Γι αυτό ήρθαμε σ'αυτή τη ζωή λοιπόν???
Για να ζοριζόμαστε και να πεθάνουμε από το άγχος???
Η για κάτι άλλο??

m_stelios said...

Έχω την εντύπωση ότι γενικά ο σημερινός μέσος Έλληνας πολίτης ξοδεύει περισσότερα από όσα βγάζει. Δεν γίνετε να κάποιος που έχει ήδη ένα δάνειο σπιτιού και αυτοκινήτου (πχ) να πηγαίνει να παίρνει καταναλωτικά για διακοπές και ψώνια. Μην πας ακριβές διακοπές πως να το κάνουμε.Και όμως παρόλα αυτά υπάρχει κόσμος που συνεχίζει να το κάνει, δε μπορώ να τους καταλάβω πραγματικά.
Έχω δει χαμηλόμισθες οικογένειες να την παλεύουν και να κάνουν οικονομία χωρίς να παραπονιούνται. Το μόνο που θέλουν είναι να είναι γεροί να δουλεύουν να πληρώνουν τις υποχρεώσεις τους.
Έχω δει και ζευγάρια που μαράζωσαν και τελικά χώρισαν λόγο οικονομικών αιτιών.

Ανακεφαλαιώνοντας και σκεπτόμενος αυτά που έγραψες μήπως τελικά είναι όλα θέμα διαχείρισης και οπτικής γωνίας; Μήπως υπάρχει κόσμος που θεωρεί συμφορά το γεγονός ότι δεν μπορεί να είναι κάθε μέρα έξω για καφέ; Μήπως είμαστε κακομαθημένοι και τα θέλουμε όλα;
Δεν είναι τυχαίο που όλοι χρωστάνε σε τράπεζες σήμερα.

demetrat said...

Γιά Δημοσθένη.
Δέν θέλω να παραστήσω τον ειδικό στο μεγάλωμα των παιδιών.Σου είπα με πηρε και μέ σήκωσε ,το ένα πείραμα πάνω στο άλλο και απο το στυλ είμαιμιααχρηστη στο ειμαιηκαλυτερητουχωριού.
Επίσης μη νομίζεις, οτι σήμερα οι πειρασμοί είναι μεγαλύτεροι.
Στην ίδια αναλογία ήταν και πριν 15 ή 10 χρόνια.Διαφορετικοί είναι.
Πιέζουν λέει, μέχρι να σου σπάσουν το ηλιακό σύστημα.Πάντα πίεζαν.
Να δεις χριστούγεννα και πρωτοχρονιές πούχουμε περάσει λες και θα μπαίναν οι γερμανοί στην ελλάδα από ώρα σε ώρα.
Που σκέφτεσαι ,πως άν είχε την ίδια επιμονή και στο σχολείο θάχε πάρει μάστερ απο την τρίτη γυμνασίου.
Πάντα οι καινούριες εμπειρίες ήταν ένας φοβερός πειρασμός.
Όσο για τη ζωή,είναι πάντα θελκτική.
Γιά όλους
Σε κάθε εποχή.,
Απλώς επιλέγεις, να κλείνεσαι μέσα οταν έχεις υποχρεώσεις, ή όχι.
δ.
υ.γ
πράγματι , αυτό με το σίδερο και με το πουκάμισο με ταρακούνισε και μένα.Δεν πιστεύω πως το διάβασα.:)

m_stelios said...
This comment has been removed by the author.
demetrat said...

προς patsiouri
Ναι παιδάκι μου σου λέω οι χειρότεροι.
Ειδικά άμα έχουν και λεφτά.
Καλά εσύ εξαιρείσαι γιατί ήσουνα κουρασμένη.
Μή κουράζεσαι όμως πιά τόσο πολύ, γιατί απο ότι κατάλαβα δεν το χρειάζεσαι πιά αυτό το πακέτο.
Έχεις βάλει άλλα στοιχήματα στη ζωή σου.
φιλιά πολλά
δ

demetrat said...

@Stelios
Συμφωνώ μαζί σου,βγαινουν στην τηλεόραση και σκούζουν γιατί τους παίρνει η τράπεζα το σπίτι, και ακούς έχουν 10 - 15 κάρτες , φουλ όλες.
Γιατί ρε πουλάκι μου αφου δεν έχεις πρέπει να πας διακοπές σε νησί και καλά;
Μήπως γιατί θα πρέπει να το λες στους γνωστους ;
Σκηνούλα έχεις ;
ε , δόξα το θεώ στην ελλάδα ζούμε ,
χρησιμοποίησέ την,
Τί παει να πει δάνειο για να πας διακοπες.
δ.

Я верю в Сталина said...

@πατσιούρι: Για κάτι ΑΛΛΟ σίγουρα!!!!!!!!

Το μεγαλο μας τσιρκο said...

Γεια χαρά...(και 2 τρομάρες δηλαδή μ'αυτά που διάβασα)....φυσικά και υπάρχει πρόβλημα το οποίο δεν έχει "σκάσει" στην ελληνική κοινωνία ακόμη γιατί οι περισσότεροι μένουν μέχρι μεγάλη ηλικία με τους γονείς τους ή οι γονείς βοηθούν οικονομικά.
όταν εκλήψει αυτή η συνήθεια θα γίνουμε Αργεντινή μιας και δεν υπάρχει επιχειρηματική ανάπτυξη, οι πολιτικοί δεν νοιάζονται, η ακρίβεια και ο πληθωρισμός είναι γύρω στο 25% το χρόνο και αυτό συμφέρει την κυβέρνηση γιατί το χρήμα ξοδεύεται πιο γρήγορα και έτσι εισπράτουν πιο γρήγορα και το Φ.Π.Α.!

Βρε patsiouri μου πάντως να είναι στις πωλήσεις κάποιος και να παίρνει 700 με 800€ ....κάτι δεν πάει καλά...(το λέω γιατί μετακινήθηκα πρόσφατα στις πωλήσεις επειδή είναι από τους ελάχιστους τομείς στην Ελλάδα που έχει χρήματα.....)

tiranoulis said...

an oloi perimename na piasoume ti kali gia gamo kai oikogeneia tote den tha eixame katholou paidia ta teleftaia 100 xronia.kai sti teliki oi goneis mas pws ksekinisan? afto prepei na skeftomaste alla pleon eimaste kakomathimenoi!!!!

PD said...

Pats dear...όσοι ζουν τόσο εύκολα όσο υποθέτουμε/φανταζόμαστε, δεν γράφουν posts και σχόλια.
Προφανώς αν είχα συνταγή για λεφτά δεν θα σας την έδινα. Αλλά είμαι καλός στις συμβουλές για διάφορα σχετικά με τα λεφτά... Κι έχω να πω τα εξής...
Κανείς δεν θα σου δώσει περισσότερα λεφτά, καλύτερη δουλειά, καλύτερες συνθήκες, περισσότερες ευκαιρίες, αν δεν τις κυνηγήσεις, δεν τις ζητήσεις, δεν τις απαιτήσεις. Γι' αυτό, πριν ψάξει κανείς καλύτερη δουλειά και άλλα μαγαζιά, ας διεκδικήσει καλύτερα πράγματα εκεί που είναι. Βρίσκοντας τους ανθρώπους γύρω σου, ξεκινάς. Και δεν τους ζητάς ελεημοσύνη, λεφτά και ευκαιρίες τους ζητάς. Πράγματα που δουλεύεις δηλαδή.
Αν πάλι είσαι σε δουλειά που δεν υπάρχουν ευκαιρίες/εξέλιξη/προοπτικές/ευχαρίστηση, απλά ψάξε για δύο πράγματα: Μια άλλη δουλειά που να μπορείς να την κάνεις και να σου δίνει (κάποια από) αυτά τα πράγματα ή μια δική σου δουλειά. Γιατί είναι καλύτερο να τρέχεις για σένα, παρά για όλους τους άλλους. Ξέρω από μένα, από τους δικούς μου, τους φίλους και τους γνωστούς ότι η σκέψη μας - κι αυτό είναι απόλυτα λογικό - εγκλωβίζεται με τα προβλήματα και τα καθημερινά αδιέξοδα, και δεν σκεφτόμαστε άλλες λύσεις.
Η έμφυτη αισιοδοξία μου, δεν είναι πάντα ο καλύτερος σύμβουλος, αλλά μια θετική σκέψη και ένα καλά δομημένο επιχειρηματικό πλάνο είναι μια υπέροχη αρχή.
Το θάρρος βρίσκεται δύσκολα όταν είσαι στριμωγμένος, αλλά δυστυχώς αν περιμένουμε να φτάσουμε στον πάτο για να δούμε τα πράγματα αλλιώς, το χάσαμε το τρένο. Για μένα λύση στο οικονομικό πρόβλημα δεν είναι ούτε να κόψεις το τσιγάρο, τις τυρόπιτες ή τους φίλους σου, ούτε βέβαια να πας να ζήσεις στην περιφέρεια - εκτός αν σ' αρέσει και μπορείς - γιατί αυτό σημαίνει ότι τα παρατάς και ρίχνεις τον πήχυ της ίδιας σου της ζωής (όχι πως όσοι ζουν εκεί είναι κατώτεροι, απλά αν είσαι μαθημένος στην πόλη, μια μικρότερη κοινωνία θα σε πνίξει πολύ γρήγορα) ούτε καν το να κλέψεις μια τράπεζα ή το περίπτερο που βγάζει εκατομμύρια στη γωνία.
Λύση είναι να βρεις ένα κερδοφόρο "πάρεργο", κάτι που θα το κάνεις εύκολα και γρήγορα (κι όσο το δυνατόν άκοπα) και θα σου μεγαλώσει το εισόδημα, λύση είναι να στίψεις το κεφάλι σου για να βρεις μια τόσο απλή ιδέα (ή απλά να την αντιγράψεις) που να μην χρειάζεται 20 δάνεια για να γίνει εταιρειούλα (π.χ. κάποιος σκέφτηκε ότι τα έτοιμα παγάκια βολεύουν τις καφετέριες. Σήμερα υπάρχουν 3 μεγάλες εταιρείες που απλά μεταφέρουν παγάκια σε ψυγεία).
Καταλαβαίνω όσους δεν θέλουν να μπλέξουν με εφορίες, ασφάλειες, ευθύνες και μεγάλες έννοιες αλλά θέλουν απλά να μην ζορίζονται.
Αλλά δεν καταλαβαίνω εκείνους που δεν θέλουν ποτέ να αλλάξουν τον τρόπο της σκέψης τους, και περιμένουν να αλλάξει ο κόσμος γύρω τους. Ένας επιχειρηματίας μου έλεγε τις προάλλες ότι το κόστος ενός υπαλλήλου στην Ελλάδα είναι το διπλάσιο από το μέσο όρο στην Ευρώπη και πολύ μεγαλύτερο από ότι στην Κύπρο. Που θα πει ότι αν μια επιχείρηση δίνει 2 χιλιάρικα για έναν άνθρωπο, αυτός στην Ευρώπη παίρνει περίπου 1.500, στην Κύπρο 1350 και στην Ελλάδα βία ένα Χιλιάρικο. Αν σου ζητήσουν λοιπόν να γίνεις ότι μισείς για να βγάζεις 2 και 3 χιλιάρικα το μήνα, μπορείς απλά να αλλάξεις ζωή.
Η διαφορά μας με τους δυτικούς, πιστεύω πως δεν είναι τόσο τα κράτη μας, όσο οι κοινωνικές μας συνειδήσεις. "Έξαποδώ" υπάρχει η καλή πίστη, εδώ υπάρχει - δικαιολογημένα μεν, αλλά μας πάει πίσω δε - κακοπιστία. Αντί να περιμένουμε να αλλάξουν όλα γύρω μας λοιπόν, μπορούμε απλά να αλλάξουμε ιδέες και αντιμετώπιση.
Υ.Γ. Σήμερα ο μήνας λέει 12, πληρώνομαι μια φορά το μήνα, παίρνω λεφτά που δεν μου επιτρέπουν παράπονο, και έχω λιγότερα από 50 ευρώ για να βγάλω τον υπόλοιπο Νοέμβρη. Δεν θα τζογάρω (τζιζ παιδάκια μου), δεν θα πάρω δανεικά, θα ψάξω όμως τρόπο να βγάλω κάτι έξτρα για να περάσω χωρίς να ματώσω. Γιατί αν περάσεις πέρα από την θάλασσα της απελπισίας, υπάρχει μια στεριά που λέγεται "ψυχραιμία".

patsiouri said...

M Stelios: Έκανα και πιό πάνω το διαχωρισμό...άνθρωποι που χρεωνονται παντού και ναί, λογικό είναι να μή βγαίνουν αφού τα θέλω τους ξεπερνάνε κατά πολύ το "έχειν" τους...και άνθρωποι που παλεύουν να τα βγάλουν πέρα χωρίς να χρωστάνε πουθενά μέν, αλλά με μεγάλο οικονομικά πρόβλημα δέ. Και τα παιδιά που ανέφερα, κουτσά στραβά, δουλεύουν και οι δύο, φαντάσου να έμενε ο ένας από τους δύο, έστω και για έξι μήνες σου λέω εγώ, άνεργος...τότε στηυν κυριολεξία θα κόβανε από το φαγητό...και εκεί η οποτική γωνία είναι μία σε τέτοιες περιπτώσεις...δυστυχώς...

-Αχ Δήμητρούλα...φέτος δέν κουράζομαι όντως...αφενός μου το απαγορεύει ο γιατρός μου, αφ'ετέρου γιατί ακριβώς επειδή δέ θα κουράζομαι τόσο, γύρισα στο πατρικό μου...κοινώς για να μείνω εντελώς μόνη μου, χωρίς συγκάτοικο, πρέπει να ξαναγυρίσω σ'εκείνη τη φρίκη της διπλοβάρδιας..έλα όμως που θέλω πολύ να μείνω μόνη μου! Εντελώς μόνη μου! Αρα κάποια στιγμή δυστυχώς θα το ξαναχρειαστώ το πακέτο...

Επίσης, κοιτάζοντας και τη δική σου απάντηση προς το Στέλιο, ξαναεπισημαίνω πως δέ μιλάω για ζωντόβολα που χρεώνονται δεξιά και αριστερά για θέματα χαζά, όπως πχ διακοπές..που χμ...είναι ανθρώπινο δικαιωμα, έτσι???
Μιλάω για..."νυκοκυραίους" να το θέσω κι έτσι...που δέ βγαίνουν για τα βασικά.
Πχ οι δύο φίλοι που λέγαμε πιστεύω πως αυτή τη στιγμή ούτε κάμπινγκ μπορούν να πάνε...δέν περισσεύουν ούτε για τα εισιτήρια του πλοίου!

-Δημοσθένη: Ού, αυτό είναι σίγουρο...ελπίζω να....είναι ΜΕΓΑΛΟ....

-Τσίρκο: Καλώς τον παράγοντα! Ρε σύ δέν είναι στέλεχος ή κάτι τέτοιο ο Νάσος, πωλητής είναι, σε μαγαζί με ρούχα...άν και πιστεύω κι εγώ πως με τελεμάρκετινγκ θα έβγαζε πεερισσότερα...ειδικά αυτό το σπαστό ωράριο είναι αλητεία να αμείβεται έτσι...

patsiouri said...

Τυρρανούλη: Μήν είσαι τόσο απόλυτη καλή μου...ξέρω ζευγάρι που είπαν έτσι, σάν κι εσένα, ξεκίνησαν..και το αποτέλεσμα...ήμουν μαζί με την κοπέλα όταν έκανε το δεύτερο τέστ εγκυμοσύνης, για το δεύτερο παιδί εννοώ...και όταν το είδε θετικό κατέρρευσε...μιλάμε μπορεί να έκλαιγε και πέντε ώρες...είχα πάθει σόκ! Αυτό γιατί...υπήρχε θέμα...αυτή δούλευε part time, ο καλός της με χάλια λεφτά και παππούδες εν Αθήναις γιόκ!

-Pdάκι μου: Όχι πως έχεις άδικο...αλλά όλα αυτά που λές ισχύουν για κάτι υπέροχα και πανέξυπνα τυπάκια σάν κι εσένα! Αλήθεια! Κοίτα να δείς όμως...δέ μπορούν να γίνουν όλοι καριερίστες...ή για να στο πώ κι αλλιώς, υπάρχουν άνθρωποι που δέν τους κόβει, δέν ξέρουν τα κόλπα, δέ στροφάρουν τόσο όσο εσύ ρε παιδί μου! Και δέ θέλουν μεγαλεία ούτε τα 10 χιλιάρικα το μήνα. Θέλουν απλώς νααπασχολούνται σε μία αξιοπρεπή δουλίτσα, όποια έχει διαλέξει ο καθένας, να δουλεύουν ένα ανθρώπινο ωράριο και να αμείβονται ΑΞΙΟΠΡΕΠΩΣ...
Σε βλέπω που χασκογελάς...ναί, ξέρω, σου μυρίζει μικροαστίλα και μιζέρια...αλλά έτσι είναι.
Μπορεί κάποιος να μήν έχει πρόβλημα να είναι γραμματέας όλη του τη ζωή, να πουλάει παπούτσια σε ξένο μαγαζί, να μήν εξελιχθεί ποτέ βρε αδερφέ, δέν έχει κάψα! Παραμένει όμως ένας Έλληνας εργαζόμενος που εργάζεται οχτάωρο, ή και δεκάωρο ή και παραπάνω. Και δικαιούται το αυτονόητο..να ΖΕΙ από τη δουλειά του...n'est pas καλέ μου???

AVRA said...

παντως πατσιουρακι μου οσο δυσκολη και να ειναι η σημερινη ζωη, αν γινονται μικρα και συνετα βηματα και αν βεβαια υπαρχει μπολικος ερωτας και υπομονη και απο τις δυο μεριες, δεν υπαρχει λογος ανησυχιας.Ολες ή οι περισσοτερες δυσκολιες ξεπερνιουνται!

Το μεγαλο μας τσιρκο said...

...πω-πω...πολλά με έχουν αποκαλέσει...αλλά παράγοντα ποτέ!!!

Ελπίζω να μην παρεξηγήθηκα με το σχόλιό μου, απλά ήθελα να πω ότι χρειάζεται πολύ "ψάξιμο" η εργασία στην Ελλάδα και να δοκιμάζεις διάφορα πράγματα μέχρι να βρεις μια αξιοπρεπή εργασία.
Αυτό που απαντάς στον p.d. είναι πολύ ανθρώπινο και λογικό αλλά δύσκολο να το βρεις.
Σε μια άλλη χώρα της βόρειας ευρώπης...ναι, αλλά εδώ πολύ δύσκολα...ΔΥΣΤΥΧΩΣ.
Το www.skywalker.gr είναι το καλύτερο site για δουλειές σε όλους τους τομείς....πολλές εταιρίες ψάχνουν αξιόπιστους ανθρώπους στις πωλήσεις, και δίνουν κινητό,αυτοκίνητο και bonus...λίγο κυνήγι θέλει....πίστεψέ με!!!

Anonymous said...

ΠΑΤΣΙΟΥΡΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ, Ο ΑΔΕΡΦΟΣ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΜΙΣΘΩΤΟΣ ΚΑΙ ΜΟΛΙΣ ΧΩΡΙΣΕ ΜΕ ΔΥΟ ΠΑΙΔΙΆ ΟΠΟΤΕ ΠΡΕΠΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΖΗΣΕΙ ΟΛΟΜΟΝΑΧΟΣ ΚΑΙ ΝΑ ΠΛΗΡΩΝΕΙ ΔΙΑΤΡΟΦΗ. ΜΑΛΛΟΝ ΘΑ ΞΑΝΑΓΥΡΙΣΕΙ ΣΤΗ ΜΑΝΟΥΛΑ, ΕΙΝΑΙ 47...

ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΩΝ ΦΙΛΩΝ ΣΟΥ, ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ ΝΑ ΣΑΣ ΠΝΙΓΕΙ ΤΟ ΔΙΚΙΟ, ΕΓΩ ΕΧΩ ΜΑΓΑΖΙ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΜΠΑΜΠΑ ΚΑΙ ΔΕ ΔΙΚΑΙΟΥΜΑΙ ΝΑ ΜΙΛΑΩ, ΤΟ ΞΕΡΩ, ΚΑΝΤΕ ΚΑΤΙ ΟΜΩΣ.

m_stelios said...

Κάποιος μου είπε κάποτε ότι όπου υπάρχει φτώχεια υπάρχει και γκρίνια. Εγώ από ότι διάβασα
έχω την εντύπωση ότι τα παιδιά που ανέφερες είναι νέα. Δεν θα τους κρίνω αλλά πες μου κάτι. Την υγεία τους την έχουν; Ίσως να ξέρεις καλύτερα από μένα ότι σαν την υγεία δεν έχει μια και εγώ δεν είχα ποτέ περιπέτειες με υγεία. Αφού λοιπόν είναι νέοι , γεροί και αγαπιούνται δε βλέπω γιατί να το βάλουν κάτω.

Θα μπορούσα να εναποθέσω πολλά μήπως αλλά και πάλι δεν τα βλέπουν τα πράγματα όλοι όπως εγώ so.... πίσω στο θέμα μας. Δουλεύω και εγώ και η αρραβωνιαστικιά μου δεν έχουμε οικονομική βοήθεια από κανέναν και μας μένουν και στην άκρη κάθε μήνα.
Ναι η ζωή στην Αθήνα είναι ακριβή. Ναι δεν περισσεύουν στους περισσότερους.Ναι πέρνουμε τους βασικούς μισθούς περίπου.Ναι έχουμε ενοίκιο.
Όχι δεν υπάρχει θεματάκι τρελό με τα λεφτά, στο δικό μου κεφάλι τουλάχιστον.

PD said...

Pats αγάπη, ποτέ δεν περίμενα όλοι να έχουν τα δικά μου (μάλλον ψωνισμένα ή υπερβολικά) όνειρα και στόχους. Ούτε φυσικά όλοι μπορούν και θέλουν να γίνουν πλούσιοι. Καταλαβαίνω ότι η αξιοπρέπεια από μια απλή δουλειά είναι ένα δικαίωμα που κοντεύουμε να ξεχάσουμε πια, αλλά απ' την άλλη, το μυαλό - επιμένω εγώ - μας το έχουμε για να το ακονίζουμε τελικά.

Anonymous said...

όλα μου τα χαρίζει ο καλός μου....
από τους άλλους δεν περιμένω τίποτα. αλλά όλα αυτά που διαβάζω στα σχόλια σου...! ο καθένας νομίζω ζει την δική του πραγματικότητα ή μάλλον στον δικό του κόσμο??? όσοι τα έχουν λένε ότι τα λεφτά δεν σε κάνουν ευτυχισμένο. όσοι δεν τα έχουν λένε αν είχα λεφτά θα ήμουν πιο χαρούμενος.... άντε βγάλε άκρη. οι γονείς πόσο πια να βοηθήσουν???
φιλάκια....

patsiouri said...

Αύρα: Δέν έχεις και άδικο, είναι αυτό που λέει και ο τυρρανούλης, όλοι από κάπου αρχίζουν...και μακάρι να τους βγεί σε καλό! Κι εγώ δέ νομίζω πως τα παιδιά θα χωρίσουν, προς Θεού, το σίγουρο είναι πως θ'αργήσουν ν'αποκτήσουν δικά τους παιδιά...

Τσίρκο: Μμμμμ...με κόβεις για τύπο που παρεξηγεί??? Χα!
Ναί ρε, το ξέρω το skywalker, κάποτε που έψαχνα δουλειά το είχα σκίσει! Αλλά παρ'όλο που αυτή τη στιγμή δέν αντιμετωπίζω προσωπικό οικονομικό πρόβλημα, αυτό που έγραψα στον pd όντως με βγάζει απ'τα ρούχα μου...

-Βασιλάκη: Όλα τα κουράγια στον αδερφούλη σου..αλλά και στην κακομοίρα που θα παλεύει μόνη με δύο παιδιά. Έχει καμιά γιαγιά να τη βοηθήσει???

-Στέλιο: Χτύπησες εκεί που πονάει, στην υγεία...
Λοιπόν, όταν ήμουν στο νοσοκομείο, το μόνο που σκεφτόμουν ήταν "Να ξαναπερπατήσω όπως πρίν και δέν ξαναπαραπονιέμαι για τίποτα..."
Ξαναπερπάτησα. Μετά από μερικούς μήνες ξαναδούλεψα. Κοίτα όμως πόσο συνδεδεμένα είναι τα δύο προβλήματα, οικονομικό και υγείας μεταξύ τους.
Δέ δούλεψα για 5 μήνες λόγω του προβλήματος. Είμαι ελεύθερη επαγγελματίας άρα δέν είχα εσοδα ΤΙΠΟΤΑ για 5 μήνες. Χώρια τα τεράστια έξοδα της αρχής αλλά και τα τωρινά για φάρμακα, από τα οποία παίρνω 3 παπάρια από το ταμείο μου...
Εχω μπροστά μου αυτή τη στιγμή απόδειξη φαρμακείου 385 ευρώ.
Τώρα μπορώ να τα πληρώσω. Πρίν 3 μήνες σόρι...τα είχε πληρώσει η μανούλα...γιατί εγώ είχα να εργαστώ από τη μέρα του χειρουργείου...

-pd: Και ποιός είναι εκείνος που αποφασίζει άν θα πρέπει να το ακονίζουμε σε θέματα που έχουν σχέση με την εργασία μας??? Σόρι καλέ μου, τα έχω διαχωρίσει σχεδόν εντελώς! Η εργασια μου θέλω να μου παρέχει τα προς το ζήν. όπως πρέπει..το πού θα ακονίζω το μυαλουδάκι μου έ όχι, δέν τους το χαρίζω κι αυτό!

-Spaigeck: Καλέ πού το χτύπησες αυτό το κελεπούρι, πές και σε μάς που συχνάζουμε στο μπάρ το ναυάγιο!!!!

anima rana said...

ένα θα σου πω. Για να μπορέσω να πω ότι βγάζω έναν καλό, αξιοπρεπή μισθό, κόντεψα να καταρρεύσω από τις υπερωρίες.

Ουδέν σχόλιον. Μας πληρώνουν αποφάγια και τρώνε τα φιλέτα.

Pan said...

Μπήκα μεσ'την καλή χαρά να σε διαβάσω και φεύγω με κάτι μούτρα μέχρι το πάτωμα.

Δυστυχώς υπάρχει και παραϋπάρχει.

anima rana said...

Patsiouri, check mail με την ένδειξη "ΕΠΕΙΓΟΝ ΕΠΕΙΓΟΝ". Over.

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ said...

O George είπε μια σωστή κουβέντα, που την υπερασπίζεται και ο Γλάρος μου: "μήπως στην επαρχία θα είναι λίγο καλύτερα;
Δε γνωρίζω κατά πόσο η νεολαία μπορεί να υιοθετήσει αυτό το σκεπτικό, πάντως και τα Γλαρόπουλα προς το παρόν στρυφνιάζουνε στην ιδέα.
Οι γονείς πόσο μπορούν να βοηθάνε την κατάσταση;
΄Οταν συνταξιοδοτηθούν...άστα να πάνε...

Φιλί και Μεγάααλη Γάρενια αγκαλιά για όλους

ΣΠΙΘΑΣ said...

Ταμείο Κοινωνικής Συνοχής.

Ας υποστηρίξω την άποψη, πολλών συμπολιτών μας.
" Ότι πίσω απο τον υψηλό δείκτη (40%) της παραοικονομίας μας, "κρύβονται" πολλοί καταγεγραμμένοι ( 2 εκατομ.) ως φτωχοί Έλληνες".
Λαμβάνοντας υπόψην την εικόνα μας :
Στην Παιδεία, στην Υγεία, στον Πολιτισμό, στην γραφειοκρατία μας και τον υψηλό βαθμό διαφθοράς σ' όλα τα κοινωνικά στρώματα, τότε,
δικαιούμαι να χαρακτηρίσω την κοινωνία αυτήν :
Ανοργάνωτη, ανίκανη, υποκριτική, κουτοπόνηρη, εξυπνακίστικη, μίζερη και κακόμοιρη.
Τους δε κυβερνώντες της:
Συμφεροντολόγους, εκμεταλλευτές, ανήθικους (αφού την ανέχονται),
ψεύτες, καιροσκόπους και καταχραστές εξουσίας.
Ένα "Ταμείο Κοινωνικής Συνοχής ".... θα το επιβεβαίωνε!

Στο "δικαίωμα στην εργασία", προσφέρετε ανεργία και ανέχεια.
Στη βελτίωση των εργασιακών δικαιωμάτων και σχέσεων,
λέτε "ναί" στη διαλυσής τους.
Ταμ. Κοινωνικής Συνοχής: H κατάλληλη ονομασία,
για να ολοκληρώσετε την διάλυσή της και στο μυαλό μας! Απέχετε απο την έννοια της "κοινωνικής συνοχής" και φέρεστε, καταχρηστικά και απαξιωτικά. Σε ανθρώπινα δικαιώματα και αξίες.!
Η λύση με την μέθοδο "αναδιανομή της κατανομής του πλούτου".. απορρίφθηκε δυστυχώς... Διότι όποτε εφαρμόστηκε, έγινε μεν αλλά ..
" ο πλούσιος έγινε πλουσιότερος και ο φτωχός φτωχότερος !".

Ισως οι βάρβαροι νάταν μια.. κάποια λύση..

Anonymous said...

πατσιουρι,ρουφηξα το κειμενο και ολα τα σχόλια. ζω μονη μου στην αθηνα εδω και καποια χρονια. εχω αρχισει να δουλευω σχεδόν απο τοτε που ηρθα. ειχα περασει δυσκολα οικονομικα στην οικογενεια μου και δεν ηθελα να τους πιβαρυνω. αλαλ και μονη μου που ειμαι, με δυο δουλειες, με αθλιο ωραριο για οποιαδηποτε ΖΩΗ πέραν του Σαββατοκύριακου (και αυτό μόνο μερικες φορες), και πάλι δεν τα βγαζω περα. έχω κόψει τις εξόδους, τα ψώνια και τα πολλα πολλα, έχω περιορίσει το τσιγάρο, και όλα αυτα ενώ βγα΄ζω παραπάνω απο το βασικό. ΄Και είναι δύσκολα, και μα΄λιστα απορώ με όσους έχουν παιδια. δεν θαμπορούσα να θρέψω ένα στόμα ακόμη. ηθελα να πιστευω οτι οταν ειναι δυο τα ατομα, οπως οι φιλοι σου, ισως να γινεται κατι, όμως τελικα δεν το βλέπω ουτε και αυτο, οικονομικα τουλάχιστον. Σε αυτες τις συνθήκες σκεφτεσαι να γυρισεις πίσω στους δικούς σου και να γλιτώσεις τα έξοδα. γιατι δεν γινεται αλλιως. δυστυχως. και μεταξυ μας, αληθεια δεν ξερω κατα ποσο μπορει να αλλαξει αυτο, οτι και να κανουμε. θα παραμεινουμε μια γενια χρεωμενη, με το συνεχες αγχος της απορριψης.

industrialdaisies said...

Πατσιουράκι άστα... Και μετά σου λένε το γραφικό "η αγάπη όλα τα παλεύει". Ναι, και μετά ο Σούπερμαν πήδηξε τον Μπάτμαν...

Τι να πω; Καταλαβαίνω την κατάσταση, εν μέρει τη ζω κιόλας. Αλλά θέλει πολλή αγάπη και κατανόηση και καλή θέληση για να τα βγάλουν πέρα. Ελπίζω να τα καταφέρουν. Οι καιροί είναι σκληροί και μόνο με τα ωραία μπορείς να την αντιπαλέψεις...

Καλημέρα πατσιουράκι!

Aggelos Spyrou said...

Επειδή ξέρουμε όλοι ότι η ζωή είναι σκληρή, μπλα, μπλα, μπλα,

επειδή ξέρουμε ότι η αγάπη σε μια σχέση μπορεί να νικήσει μπλα μπλα μπλα,

επειδή για νέα παιδιά τα πράγματα είναι τραγικά μπλα, μπλα, μπλα,

επειδή είναι μεγάλο ποσοστό αυτό των ανθρώπων που έχουν παρόμοια προβλήματα μπλα, μπλα, μπλα,

μήπως τελικά το ερώτημά σου δεν είναι το σωστό στο τέλος;

Υπάρχει θέμα με τα χρήματα. Ξέρω ανθρώπους που "έχουν τρελλό οικονομικό πρόβλημα" με τριπλάσια εισοδήματα από την καλή σου φίλη, ξέρω κι άλλους με τρία παιδιά που τα βγάζουν πέρα με ένα μισθό και κάνω το σταυρό μου και λέω, πως τα καταφέρνουν;

Πολλά θα μπορούσε να συμβουλέψει κάποιος τη φίλη σου, όμως μας λείπουν παράμετροι από το post. Το σίγουρο είναι, ότι όλοι στα πρώτα βήματα περάσαμε δύσκολα, μας στήριξαν οι δικοί μας όσο μπορούσαν, επειδή όμως έτσι είναι η ζωή, σκληρή, προσπαθήσαμε να της χαμογελάμε, να πίνουμε ένα ποτό αλλά να τρώμε κι ένα ξυλάκι παγωτό στη θάλασσα, προσπαθώντας, αγωνιζόμενοι για μια άλλη δουλειά, μη χάνοντας την αισιοδοξία μας. Ίσα ίσα, είναι δύναμη το να μοιράζεσαι ένα τέτοιο πρόβλημα με τον άνθρωπό σου, αρκεί να έχεις την ωριμότητα να σκέφτεσαι και να μην καταλήγεις σε γκρίνιες άνευ ουσίας.

Ίσως να παραείμαι ρομαντικός, ίσως όμως να παραείμαι και ρεαλιστής. :)

Anonymous said...

το κελεπούρι με βρήκε πρώτη στο chat πριν πολλά πολλά χρόνια σε έναν γαλαξία πέρα μακριά!!!! (όπως στο star wars!!!) και τελικά το μπαρ που συχνάζεις λέγετε ναυάγιο... να το έχω κατά νου να μην πατήσω από εκεί!!!!

Takiz said...

Δεν αμφιβάλω ότι η γενιά των 700 euro τα βγάζει δύσκολα .

Από την άλλη δεν αντέχω να βλέπω να γινόμαστε όλο και περισσότερο καταναλωτικά γουρούνια, έχοντας από το πρωί μέχρι το βραδύ να παίζει η τηλεόραση και εμείς να ψαρώνουμε με ότι χαζό δείχνει.

Θα μπορούσα να χαρακτηρίσω την γενιά μας, ως την γενιά του υλιστή.

Δεν έχω να προσθέσω κάτι άλλο διότι θλίβομαι με τα στραβά ματιά που κάνουμε πολλές φόρες, για της επιλογές μας.

Καλό σου απόγευμα.

λόγια του αέρα said...
This comment has been removed by the author.
λόγια του αέρα said...

Κάποια στιγμή, κι ενώ τα οικονομικά μου ήταν σε απίστευτα χάλια, πήρα μια απόφαση για την οποία δεν μετάνοιωσα ούτε στιγμή. "Άνοιξα σπίτι" το λένε, και να σου πω την αλήθεια πώς τα κατάφερα - γιατί τα κατάφερα, αξιοπρεπώς, ερωτευμένη αλλα ευτυχισμένη στ'ορκίζομαι, κι ας είχαμε μια σκέτη λάμπα αντί για φωτιστικό για πολυυυύ καιρό, και τώρα τα δικά μου χειροποίητα, μη λέω και ψέμματα-, ούτε κι εγώ δεν ξέρω. Όμως έγινε. Σίγουρα επανατοποθετώντας τις επιλογές και τις προτεραιότητές μου, σε αυτες δεν ήταν τα υλικά και μοδάτα αγαθά,λέμε τώρα, αλλα άξιζε τον κόπο.

Το ξέρω ότι είναι πολύ δύσκολο να ζήσεις με λίγα (και τώρα δεν ζω με πολλά) αλλα γίνεται. Δεν είναι να συμβιβάζεσαι με αυτό, αξίζουμε να ζούμε όπως οι άλλοι ευρωπαίοι, με καλύτερους μισθούς, σε καλύτερες δουλειές, όμως το να διεκδικείς μπορεί να ξεκινάει από το ότι "τα καταφέρνω και δεν τσακίζει, κανένας και τίποτα".

patsiouri said...

-Βατραχάκι: Και λίγα λές...άλλοι ψάχνουν απελπισμένοι για δουλειά...

-Πάν: Εγώ να δείς κατάθλιψη που έπαθα μετά τον καφέ εκείνο...εξ'ού και το πόστ..

-Γλαρένια μου: Χρόνια πολλά και από'δώ!
Τα παιδιά δέν κατάγονται από επαρχία, ο Νάσος βέρο Αθηναιάκι και η Βίλλυ από ένα ορεινό χωριό με 20 γέροντες το χειμώνα. Σίγουρα δέν είναι εξοικειωμένοι. Είπα και στο Τζόρτζ πως επαρχία μπορείς να στηθείς μόνο άν πάς (ή ο ένας εκ του ζευγαρίου πάει) με διορισμό, μετάθεση, ή κάτι τέτοιο. Ναί, θα ήταν καλή αρχή.
Αν όμως δέν είσαι ντόπιος και θές να στήσεις κάτι δικό σου δέν είναι και τόσο εύκολο.
Στην επαρχία είναι χειρότερη η ανεργία βλέπεις και λογικό είναι οι κάτοικοι να υποστηρίζουν τα δικά τους τα παιδιά...

-Σπίθας: Με βρίσκεις απόλυτα σύμφωνη.
Τη μεσαία τάξη θα την ψάχνουμε με τα κυάλια σε λίγο...
Παλιά οι δικοί μου με δύο μισθούς έφτιαξαν σπίτι, μας΄έστελναν γαλλικά, πιάνα και όλες αυτές τις ιστορίες, μας σπούδασαν...Τώρα με δύο μισθούς χλωμό εώς νεκρό να το παλέψεις αν πχ σπουδάζεις παιδί στην επαρχία.

Lifewispers: Τα σέβη μου μικρή.
Βρές συγκάτοικο.
Επειγόντως.
Ακούω πως έγιναν πάλι της μόδας τα κοινόβια, από ανάγκη και όχι αό άποψη αυτή τη φορά!

patsiouri said...

-Μαργαριτούλα: Δέ λές καλά που έχουμε μυαλό και τα πιάνουμε τα ωραία??? Άλλοι ευχαριστιούνται μόνο αυτά που χρυσοπληρώνουν!

-Αγγελος: Μήπως συνοψίζεις το "η φτώχεια θέλει καλοπέραση"????
Συμφωνώ και επαυξάνω!
Νομίζω πως η αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση.
Καί άνθρωποι με πραγματικές ανάγκες υπάρχουν που δέν τα βγάζουν πέρα αλλά και άνθρωποι που δημιουργούν δικές τους πλασματικές ανάγκες και δέ βγαίνουν...
Αυτοί οι δεύτεροι καλά να πάθουν!

-Spaigeck: Τί να κάνω που κατα τα φαινόμενα είμαι αλλεργική στους πλούσιους?????
Στο "μπάρ το Ναυάγιο" πάντως συχνάζει πολύ χαριτωμένος κόσμος!

Takiz: Καλώστον!
Κοίταξε, το να ζείς μόνος σου βγάζοντας 700 ευρώ κατά πρώτον αποκλείεται και κατα δεύτερον αυτόματα εκμηδενίζει την πιθανότητα να είσαι καταναλωτικό γουρούνι! Μα πώς?
Απλή πρόσθεση είναι, δέ βγαίνει!
Αλλά στο ότι ανάμεσά μας κυκλοφορούν εκατομμύρια καταναλωτικά γουρούνια...ω ναί!
Υπάρχουν όμως και άνθρωποι που θέλουν να κάνουν κάποια ας το πώ "ποιοτικά" έξοδα, ένα σινεμά, ένα θέατρο, μία εκδρομή, μία βόλτα στο πάρκο (το Αττικό ντέ!) με τα παιδιά...
Δέ νομίζω πως αυτές οι απαιτήσεις είναι παράλογες!

Εκτός άν έχουμε ξεχάσει το "ζώ" κα καθόμαστε και συζητάμε για το "επιβιώνω!"

Να'σαι καλά!

Λόγια του αέρα: Σε βρίσκω αξιέπαινη και πάντα να'σαι καλά με την οικογένειά σου!
Εννοείται πως δέ μιλάω για άτομα που ζητούν πολλά..Τα παιδιά αυτά είναι απλοί άνθρωποι που απλώς...αδειάζουν το καλάθι του σούπερ μάρκετ όταν φτάσουν στο ταμείο..Δέν τους βγαίνουν πρακτικά τα χρήματά τους και τους πιστέυω γιατί τους ξέρω...και το σπίτι τους τα απολύτως βασικά έχει μέσα.
Αυτοί που κυνηγούν με μανία το μοδάτο και γενικώς το υλικό και μόνο αυτό..καλά να πάθουν επαναλαμβάνω!
Αυτοί που τους χαλάει όμως πχ το καζανάκι και τους λούζει κρύος ιδρώτας...δέν είναι το ίδιο...

demetrat said...

Πατσιούρι
σε απόλαυσα στο δείμο
μάλλον ξέρεις τι υποψιάζομαι πως συβαίνει,
Οπως λένε και οι ψυχολόγοι,
φάινεται πως αφου οι άντρες σταμάτησαν να κυνηγάνε γυναίκες γιατί φοβούνται, κυνηγάνε τα πουλάκια που τάχουνε και σίγουρα.
:))
δ

Takiz said...

Σαφώς και συμφωνώ με όλα παραπάνω που ανέφερες.
Απλά με στενοχωρεί το γεγονός ότι δεν έχουμε μάθει να μετράμε τις δύναμεις μας με αποτέλεσμα να γίνονται άσκοπες και λάθος κινήσεις.
Παντός, εγώ τις έχω κάνει και τις έχω πληρώσει.


Καλό σου Βράδυ.

Βαγγέλης Μπέκας said...

Δεν έχω μία αλλά την Παρασκευή παώ Σαλονίκη για το φεστιβάλ. Βροχή οι απλήρωτοι λογαριασμοί. Πέρυσι τέτοια εποχή ακριβώς τα ίδια.

Ας είναι...

Kostas Skiadas said...

ΠΕΡΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ
Ευχής έργον θά ήταν νά μπορούσαν νά διαβάσουν όλοι τίς απόψεις πού καταχωρούνται εδώ σέ αυτήν τήν σελίδα καί κυρίως αυτοί οί οποίοι έχουν ταχθεί νά υπηρετούν καί νά αποφασίζουν. Όχι βεβαίως ότι αγνοούν τό πρόβλημα αλλά επειδή έτσι θά τούς εδίδετο ή ευκαιρία νά γνωρίσουν από πρώτο χέρι καί μάλιστα μέσα από συγκεκριμένα παραδείγματα τίς αγωνίες καί τίς ανάγκες τής κοινωνίας καί όχι φυσικά μέσα από στατιστικές. Θά τούς εξέπληττε επίσης τό γεγονός ότι δέν γίνονται αναφορές σέ συγκεκριμένα κόμματα, αλλά θά μπορούσε νά πή κανείς ότι καταλογίζονται ευθύνες στό σύνολον τού πολιτικού κόσμου γιά τήν κατάσταση πού επικρατεί κυρίως στό ζήτημα τής οικονομίας. Αυτή ή τελευταία μάλιστα παρατήρησις θά τούς ανησυχούσε ιδιαιτέρως. Υπάρχει μεγάλη δυσαρέσκεια ή οποία μέ τήν πάροδο τού χρόνου επιδεινούται. Διέξοδος δέν φαίνεται νά υπάρχη. Σημαντικές αποφάσεις είναι αδύνατον νά παρθούν χωρίς καί τήν έγκριση άμεσα ενδιαφερομένων, όπως κομματικών οργανισμών καί συνδικαλιστικών ομάδων. Ό χρόνος σπαταλάται αφειδώς στήν προσπάθεια νά πείσουν οί μέν τούς δέ όπως συμμορφωθούν πρός τάς υποδείξεις, δηλαδή τούς όρους μέ τούς οποίους θά διεξαχθεί ό όποιος διάλογος, αποτέλεσμα τού οποίου θά είναι, υποτίθεται, ή λύσις.
Θά έλεγα ακόμα ότι διαβάζοντας εδώ τά κείμενα αυτά, θά συνειδητοποιούσαν ότι οί πολίτες ή "πολίτες" εάν προτιμάτε, απομακρύνονται όλο καί περισσότερο από κοντά τους μέ αποτέλεσμα κάποια στιγμή ίσως νά είναι δύσκολο έως αδύνατο νά ελεγχθούν.

Αναμοχλευτης said...

Πόσα πολλά έχω να πω...
Αλλά δεν κάνει. Θα τα στενοχωρήσω κι άλλο τα αδικημένα απ' την άδικη κοινωνία παιδιά.

Υπήρξε πάντως μια εποχή που για τα νέα ζευγάρια το αυτοκίνητο υπήρχε μόνο στα απώτερα όνειρά τους, για μετά από 5 ή 10 χρόνια και... βλέπουμε. Το τηλέφωνο του ΟΤΕ (για σταθερό μιλάμε) υπήρχε για ώρα ανάγκης, για να τηλεφωνήσουν π.χ. στον παιδίατρο, κι όσο για το νοίκι σ' αυτό τσοντάριζαν και τα πεθερικά πολλές φορές, αλλά μόνο όταν πια γεννιόταν τ' αγγόνι.

Τι να κόψουμε, τι να κόψουμε... Την τυρόπιττα τη σκεφτήκαμε, την εφημερίδα μπορεί... Προς θεού όμως το αυτοκίνητο και τα δύο κινητά είναι εκτός κάθε υπολογισμού. Μη πάθουμε και μαρασμό...

Αναμφισβήτητα, φταίει η κυβέρνηση, δε λέω...

Γι αυτό άκρως επαναστατικά κι εγώ αναρωτιέμαι μαζί σας: Τι κάνει το κράτος;

Ακόμα καλύτερα: Που είναι το κράτος, όταν δεν μπορούμε να πληρώσουμε τη βενζίνη να πάμε στο χωριό μας το Σαββατοκύριακο να ξεφύγουμε απ' τη μιζέρια; (Μπα τι λες, που πηγαίνοντας στο χωριό θα ξεφύγης απ' τη μιζέρια που εξ απαλών ονύχων κουβαλάς μέσα σου).

Γιατί αφού το παλιοκράτος επιτρέπει να πουλιούνται ελεύθερα τα κινητά δεν μας πληρώνει και τα τέλη;

Τώρα αν μπλέξαμε την επανάσταση με τη μεμψιμοιρία γι αυτό δε φταίμε ποτέ εμείς. Οι κακοί σχεδιασμοί του ανάλγητου κράτους φταίνε. Ποτέ δε φταίμε εμείς οι Καραμήτροι, που θέλουμε ξεκίνημα στη ζωή με χλίδα χολυγουντιανού σταρ.

Άλλωστε όλοι, εργοδότες, πελάτες, φίλοι και γνωστοί μάς τα χρωστάνε, αφού τους κάναμε τη χάρη και ήρθαμε στη ζωή. Έτσι δεν είναι;

«Τα θέλουμε όλα και τα θέλουμε τώρα!», φωνάζανε στα χρόνια μου τα Γαλλόπουλα στη Σορβώνη. Μετά μπήκανε κι αυτά στον κύκλο παραγωγής και μάθανε ότι προϋπόθεση απαραίτητη για να τρώνε ψάρι είναι να βρέχουν κώλο. Τους είχαν όμως πει ότι για να απολαύσουν το αυτοκίνητο, πρέπει να είναι σε θέση να το αγοράσουν, να το συντηρήσουν και να μπορούν να αγοράζουν τη βενζίνη.

Ναι! Τα θέλουμε όλα!
Αλλά το μόνο που χρειάζεται σε πρώτη φάση είναι το βρεμμένο σανίδι στα κακομαθημένα μας κωλομέρια!

Και το εκτελεστικό απόσπασμα για τους εγκληματίες γονείς, που δεν δίδαξαν από τη ζωή στα παιδιά τους τίποτα άλλο από το ότι το έτοιμο είναι αυτονόητο, όπως επίσης και το εύκολο κέρδος.


_____________
Είμαι πολύ σκληρός, έτσι; Ίσως γιατί η πρώτη μου δουλειά, με δύο ξένες γλώσσες και φοιτώντας ήδη στο Πανεπιστήμιο, ήταν εργάτης αποθήκης (= χαμάλης) σε χαρτοβιομηχανία, μαζί με άλλους πέντε συμφοιτητές μου. Η δεύτερη ήταν εργάτης σε λιθογραφείο. Κι όταν αργότερα η τότε καλή μου μού έκανε κουβέντα για γάμο το 'ριχνα στη τρελή κι απαντούσα «τι αξία έχει ο γάμος στην αγάπη μας μπροστά», γνωρίζοντας ότι δύο βασικοί κι όχι σίγουροι μισθοί κάνουν μια μιζέρια.

al barouak said...

δεν πρεπει να μας περνει απο κατω. αυτοι που μας εχουν φτασει σε αυτο το σημειο αυτο θελουν, να μας τρωει η μιζερια και να νιωθουμε οτι δεν υπαρχει λυση. αμα ομως υπαρξει ενας γενικος ξεσηκωμος θα δουμε τοτε "ποιος εχει την δυναμη αυτος που χτυπαει ή αυτος που ποναει"

patsiouri said...

Demetrat:Δυστυχώς δέν είμαι χορτοφάγος. Η διαφωνία μου έγκειται όχι στο άν πεθαίνει το ζώο, αφού ούτως η άλλως τα εκτροφεία γι αυτό το σκοπό υπάρχουν, για να πεθάνουν ζώα και να φάμε εμείς, αλλά στο το ΠΩΣ πεθαίνει το ζώο όπως και στην άρρωστη ικανοποίηση που αντλεί κάποιος χαρίζοντας ώρες αγωνίας και μαρτυρικό θάνατο στα ζώα αυτά...

-Takiz: Ελπίζω να σταμάτησες να τις πληρώνεις...

-Κ.sk. Καλωσήρθες! Το nickname σου μας έυχεται καλό σαββατοκύριακο???

Διάβασα σήμερα στα νέα ένα αφιέρωμα για τους Έλληνες πτυχιούχους που μεταναστεύουν. Μία κοπέλα έλεγε πως ζεί στη Γερμανία με το σύζυγό της και πως αποφάσισε να μείνει γύρω στα 5-6 χρόνια σπίτι για να μεγαλώσει τα παιδιά της. Παίρνει 600 ευρώ επίδομα ώς μητέρα και 400 από το ταμείο ανεργίας!
Στα μέρη μας πάλι, άν ακούσουν πως είσαι νιόπαντρη ή αρραβωνιασμένη, δέ βρίσκεις δουλειά που να χτυπιέσαι κάτω. Εγώ όταν έαχνα δήλωνα και φανατική εργένισσα αποκρύπτοντας το γεγονός πως είχα δεσμό.

Όσο για τους πολίτες, είμαι λίγο απαισιόδοξη. Γνωρίζω πολλά ζωντόβολα που κυκλοφορούν γύρω μας και ένε κι ευχαριστώ για τα ψίχουλα. Επίσης, οι περισσότεροι Ελληνες, πλην εμού δυστυχώς, έχουν κι άλλα εισοδήματα εκτός από την εργασία τους...

-Vita mi: Κάνε δουλειά σου, εκεί πάνω κυκλοφορούν άπειρες πλούσιες νύφες!! Να στοχεύσεις σε κεφαλοχώρι, έ???

patsiouri said...

Λυκάων: Υπάρχει μεγάλη δόση αλήθειας μέσα σ'αυτά που λές, το διάβασα δύο και τρείς φορές και θα σου απαντήσω προσεκτικά.

Το αυτοκίνητο και το κινητό όντως ήταν πολυτέλεια παλιά...μιλάμε για το σήμερα όμως...και άν μιλούσαμε για την επαρχία, εγώ μαζί σου, στην Αθήνα του 2007 όμως πλέον δέ γίνεται χωρίς αυτοκίνητο και κινητό. Εγώ δέν οδηγώ. Εχω ανεβάσει μάλιστα και σχετικό πόστ. Όμως η δουλειά μου παίζει πολύ κοντά στο σπίτι μου και δέ σου κρύβω ότι παρα ταύτα χώνω ώρες εργασίας εφ'όσον δέν οδηγώ και μετακινούμαι από σπίτι σε σπίτι. Υπολογίζω πως για χαζο-μετακινήσεις του δεκαλέπτου με το αυτοκίνητο, χανω πάνω από μισή ώρα.
Μακάρι να υπήρχε μετρό παντού, αλλά δέν υπάρχει. Η φίλη μου αυτή χρησιμοποιεί και την Αττική οδό, οπότε έχει και 100+ το μήνα για τα διόδια...Για τη δουλειά της δέν υπάρχει συγκοινωνία.

Την τυρόπιττα πάλι θα τη θεωρούσα περιττή άν δούλευα το οχταωράκι μου και μετά γύριζα σπίτι μου να φάω ή άν η καλή μου δούλευε στο δημόσιο ή και καθόλου και είχα κολατσιό μαγειρευτούλι για τη δουλειά. Εδώ μιλάμε για ανθρώπους που μπαίνουν σπίτι μετά τις 9 το βράδυ...άρα η τυρόπιττα είναι πίό βασική και από τη ΔΕΗ...
Για τον καφέ συμφωνώ πως μπορούν να παίρνουν μαζί τους.

Για τα κινητά΄αδιαφορώ, κι εγώ θα το'κοβα, ούτε το χρησιμοποιώ πολύ, μή σου πώ πως ο μόνος λόγος που το έχω είναι η δουλειά γιατί ξέρεις...τη σήμερον ημέρα όλοι οι υπόλοιποι έχουν την απαίτηση να έχεις κινητό και χάνεις και δουλειές όταν εκνευρίζονται που΄δέ μπορούν να σε εντοπίσουν...(παθούσα!)

"ξεκίνημα στη ζωή με χλίδα χολυγουντιανού σταρ."
Υπάρχουν παιδιά που ειλικρινά παλεύουν να τα βγάλουν πέρα χωρίς να ανήκουν σ'αυτά τα -ναί, είναι εκατομμύρια- ψώνια που κυκλοφορούν έξω με δανεικά και πουλάνε μούρη...
Η σ'εκείνους που ΄εκαναν γάμο-υπερπαργωγή χωρίς να τους περισσεύουν.
Ομολογώ πως μία φορά στη ζωή μου πήρα καταναλωτικό δάνειο. Μόλις είχα βρεί δουλειά στην οποία έπρεπε να ντύνεσαι απίστευτα κυριλλέ, με κανονισμό εταιρείας και τα ρέστα. Δέν είχα ούτε ένα ταγιέρ και κανεις δέ με ρώτησε άν στα 22 μου μπορούσα να ανανεώσω με τέτοιο τρόπο τη γκαρνταρόμπα μου...

Όσο για τα ταξιδάκια...΄δέ μεγάλωσα σε εύπορη οικογένεια, έχω κάνει όμως σχόλιο πιό πάνω για το τί μπορούσαν να κάνουν οι γονείς ου τότε με δύο μισθούς και τί πιάνουν δύο μισθοί σήμερα...και μή μου πείς ότι δέν υπάρχει ακρίβεια...
Στο χωριό όμως πηγαίναμε μία φορά το μήνα και το εισιτήριο του ΚΤΕΛ κόστιζε όσο τώρα ένα πακέτο τσιγάρα...

Ναί είσαι σκληρός. Όχι όμως λάθος.
Αν και διευκρίνισα μερικά πράγματα πιό πάνω.
Όπως το ότι αναφέρομαι στο λήμμα "ζωή" και όχι στο "επιβίωση" άν και όταν είσαι ορφανός με τα 580 στο χέρι μιλάμε για επιβίωση, εκεί φαντάζομαι συμφωνείς...

Επίσης στο ότι μιλάω για άτομα που προσπαθούν να ανταποκριθούν σε απαιτητικές δουλειές στη σύγχρονη πόλη...

Και που μάλλον δέ θα πάρουν ποτέ σύνταξη.

Όσο για τα περιττά, όπως τα εννοεί ο καθένας μας, ναί, κόβονται, συμφωνώ.

Καλό μεσημέρι!

(Άκουσα έναν κύριο, τώρα οικονομολόγος ήταν, Επιτροπή σοφών ήταν..δέ θυμάμαι ειλικρινά, να λέει πως άν δέν είχαν φαγωθεί τόσα χρήματα δεξιά και αριστερά, ο μισθός και η σύνταξη του Ελληνα σήμερα θα ήταν διπλάσιοι...τον είχε βγάλει και ο Λαζόπουλος.)
Ε, κάτι φταίνε και τα κόματα, δέν είναι έτσι???

-Vita mi: Σ'αυτό με βρίσκεις αρκετά απαισιόδοξη..σε παραπέμπω στο πόστ μου με τίτλο "Συμβασιούχοι"...18 Μαρτίου 2007...
(κοίτα τί μου έκανες τώρα, έψαχνα να το βρώ και ξαναδιάβασα κάτι περσινά μου πόστ που τα είχα ξεχάσει τελείως!)
Υπογραφή: Μία αυτοικανοποιημένη κατωτερότητα!

Άρης said...

Όταν τα έχεις δεν σε ενδιαφέρει η αξία τους, το πρόβλημα είναι όταν δεν τα έχεις ….

purple said...

δυστυχως τα περισσοτερα προβληματα απο εκει ξεκινανε.

AVRA said...

πατσιουρακι δεν μου αρεσουν οι ακραιες αντιδρασεις γιατι η απαντηση βρισκεται καπου στη μεση.

τα πραγματα πραγματικα ειναι δυσκολα αλλα πραγματικα ειμαστε και λιγο κακομαθημενοι.

Αν μιλαμε για δυο βασικους μισθους των 600 ευρω, φυσικα ενα ζευγαρι δεν μπορει να ανοιξει σπιτι.Ουτε προκειται για κακομαθημενα νιατα.
Γιατι ομως παιρνουν τοσο λιγα ? Γιατι μολις ξεκινησαν να δουλευουν αρα ειναι πολυ νεαρη η ηλικια τους ή γιατι δεν εχουν καποια ειδικοτητα, σωστα ? Αν μολις ξεκινησαν πρεπει να κανουν υπομονη αν δεν εχουν καποια ειδικοτητα στα χερια τους ή μια ξενη γλωσσα, πρεπει να κατσουν για λιγο ακομη στα θρανια (εστω και στα γεραματα και να το παλαιψουν)

Αν μιλαμε ομως για ενα ζευγαρι με δυο μισθους των 900 δηλαδη 1800 στο συνολο βγαινει η ζωη. Οχι ευκολα αλιμονο αλλα μετρημενα με υπομονη και προσπαθεια.

Δουλευω απο τα δεκαοκτω μου και προσπαθουσα να αποκτησω εφοδια μεχρι τα 25 μου.

Αν μεχρι τα τριαντα τους καποιοι μονο σπουδαζουν και δεν εχουν δουλεψει ποτε ....

Αν καποιοι δουλευουν απο μικρη εστω ηλικια αλλα δεν εχουν προσπαθησει να μαθουν μια ξενη γλωσσα ή αποκτησουν μια ειδικοτητα και απλως μεμψιμοιρουν......

καποιοι ειναι αξιοι της τυχης τους...

patsiouri said...

-Εντροπία: Μεγάλη κουβέντα!

-Δημοσθενη: Καλορίζικο!
Αντε να δώ πότε θα βρώ χρόνο να κάτσω να φτιάξω τα λίνκς, θέλω να προσθέσω τόσα και δέν προλαβαίνω!

-Purple: Κατα πρωτον ξεκινάνε από την υγεία. Αν δέν παίζει πρόβλημα εκεί, πραγματικά το οικονομικό είναι το αμέσως επόμενο...

-Αυρούλα: Δέν έχεις καθόλου άδικο, όμως όπως έχει καταντήσει η Ελλάδα συγκεκριμένα σήμερα, καμιά φορά ισχύει και το αντίθετο. Όπως στη Βίλλυ δέν πληρώνουν το πτυχίο της, στην αδερφή μου πχ δέν πληρώνουν το μεταπτυχιάκό και τη δεύτερη ξένη γλώσσα εφ'όσον δέν τα χρησιμοποιεί στην εταιρεία. Και ξέρω πάρα πολλούς που απορρίπτονται από δουλειες στην περίοδο αναζήτησης ώς overqualified...δηλ. διαθέτουν περισσότερα από αυτά που απαιτούνται...και προφανώς για να καταλήγουν να ζητούν εργασία εκεί, δέ μπορούν να βρούν αναλόγως των προσόντων τους...
Το ότι μερικά πράγματα καλό είναι να τα μάθεις γιατί ποτέ δέν ξέρεις πότε θα σου φανούν χρήσιμα είναι αυτονόητο. Κι εγώ προσπαθώ να το κάνω εδώ και χρόνια, καί με τις γλώσσες και με τους υπολογιστές. Μέχρι στιγμής δέ μου έχει χρειαστεί κανένα από τα δύο αλλά προσπαθώ να τα εξασκώ και να προχωρώ γιατί ποτέ δέν ξέρεις...

Anonymous said...

Ηθελα να πω στους μεγαλυτερους εδω μεσα πως είναι πολυ σκληροι. Μερικοι απο μας,δηλαδη την ηλικια 20-30 δεν ειμαστε τοσο μαμοθρεφτοι οσο νομιζετε. Απλα αδυνατουμε να τα βγαλουμε περα με τους μισθους μας στο ενοικιο. Ισως σας φαινεται παραλογο αλλα ετσι ειναι. Η Πατσιουρη ειπε κατι πολυ σωστο οτι οι γονεις μας στην ηλικια μας ηταν πολυ πιο ενταξει οικονομικα και θα προσθεσω πως βαζανε και στην ακρη χρηματα. Και εγω θελω να βαζω στην ακρη αλλα αδυνατω.Αδυνατω, δεν τα ξοδευω αλλου. Φευγουν ολα στο ρευμα, το ενοικιο, το τηλεφωνο, τα κοινοχρηστα και ιδιως στο σουπερ μαρκετ που ειναι το χειροτερο εξοδο ιδιως αν υπαρχουν παιδια.
Δεν ξερω γιατι δεν το καταλαβαινετε. Οσοι εχετε εισοδηματα πανω απο 700 ευρω καντε μου μια χαρη να προσπαθησετε ενα μήνα ναζησετε με τα 700 και μεσα σε αυτα να υπολογισετε και ενα ενοικιο γυρω στα 350 ευρω.
Μετα ελατε να μου πειτε.
Ειμαι 26 και εχω 2 πτυχια και 3 ξενες γλωσσες.
Πατσιουρη το μπλογκ σου ειναι φανταστικο. Απεκτησες μια αλλη φανατικη αναγνωστρια.

Anonymous said...

Gia tous filous sou mia lysh exw kalh mou...na arxisoun na skeftontai thn lysh ths agglias h thn lysh ths eswterikhs metanasteushs....xvria den exoyn???pistepse me se mia eparxiakh polh tha einai polli kalitera..katoikv sthn eparxia kai kserw...

G700 said...

Στην επαρχεία το κόστος ζωής είναι πιο χαμηλό , δεν υπάρχουν κουραστικές μετακινήσεις και ο διαθέσιμος χρόνος είναι περισσότερος. Γενικά μπορεί κανείς να βολευτεί πιο άνετα σε σχέση με την Αθήνα ή τη Θεσσαλονίκη.

Η μετανάστευση όμως δεν είναι λύση. Πόσοι να φύγουν και ποιοι;

Στα πρώτα χρόνια του εργασιακού βίου όλοι περνάμε κάποιες δυσκολίες και τις αποδεχόμαστε ως φυσική διαδικασία της εργασιακής ενηλικίωσης.

Το πρόβλημα όμως είναι ότι στην Ελλάδα η κατάσταση ξεφεύγει τις περισσότερες φορές. Οι χαμηλές αμειβές συνδυάζονται με υπερεργασία και πολυαπασχόληση και το φαινόμενο αυτό συνεχίζει να υφίσταται αργά μέχρι την ηλικία των 30+ Αυτό συμβαίνει για δύο βασικούς λόγους : πρώτον, διότι δεν υπάρχει έλεγχος από το κράτος , και δεύτερον γιατί το μεγαλύτερο ποσοστό των εργαζόμενων (63%) απασχολείται σε μικροεπιχειρήσεις των 3, 4 και 5 ατόμων που προσπαθούν να τα βολέψουν μέσα από την εκμετάλευση και τη φτηνή εργασία.

Μαγικές λύσεις δεν υπάρχουν. Να διεκδικούμε όλοι τουλάχιστον τα νόμιμα κι ας ερχόμαστε σε κόντρα με τον όποιο εργοδότη. Σε σέβονται έτσι περισσότερο.

Χαιρετούμε και καλή συνέχεια στη συζήτηση που ξεκινήσατε

patsiouri said...

Πω πω, τώρατα είδα τα σχόλια σας, είμαι απαράδεκτη!

-Μιράντα μου εγώ μαζί σου, το είδες άλλωστε...και έχεις απόλυτο δίκιο, όποιος δέν έχει ζήσει ποτέ του με μοναδικό έσοδο έναν τέτοιο μισθό μιλάει εκ του ασφαλούς..
Να'σαι καλά και καλή δύναμη!

-Ανώνυμε: Κοίτα την απάντηση του g700, δέν είναι μεγάλη αδικία??? Και άντε φεύγουν ένας, δύο, τρίς...και σώζονται..το πρόβλημα όμως είναι γενικό!

-g700: Συγχαρητήρια για όλα. Σας παρακολουθώ. Είστε αξιέπαινοι, καλή συνέχεια.