YΠΑΡΧΕΙ ΘΕΜΑΤΑΚΙ ΤΡΕΛΟ?????

Ο Νάσος και η Βίλλυ παντρεύτηκαν πρίν μερικούς μήνες. Τους αγαπώ πολύ, ειδικά τη Βίλλυ που την ξέρω άπειρα χρόνια. Δε μπόρεσα να είμαι στο γάμο, είχα καλύτερα πράγματα να κάνω εκείνη την περίοδο, όπως μία φρικιαστική εγχείρηση και μία τρίμηνη νοσηλεία στο σπιτάκι μου…Μετά ήρθε ο Αυγουστος, έφυγα κι εγώ, χαθήκαμε με τα παιδιά…και όταν έφυγε ο Αύγουστος αρχίσαμε όλοι να δουλεύουμε μετά μανίας οπότε πού χρόνος να πούμε τα νέα μας. Μέχρι που η Βίλλυ μου τηλεφώνησε προχτές και με απείλησε πως αν δε με δεί έστω για έναν καφέ θα βάλει τη γιαγιά της να με καταραστεί…η γιαγιά της είναι μία απίστευτη κωλόγρια που από μικρό παιδί έβαζα το χέρι μου στη φωτιά πως οι κατάρες της πιάνουν και δε θέλω να νιώθω ούτε το βλέμμα της πάνω μου!
Έτσι χτές το βραδάκι εξαντλημένη από τη δουλειά κατέρρευσα σ’ένα συμπαθέστατο μπαράκι του κέντρου παραγγέλνοντας ένα ουίσκυ πάγο και ένα ζεστό γαλλικό, ο αγαπημένος μου συνδυασμός όταν αρχίζουν να σκάνε τα μεγάλα κρύα.
Με την πρώτη ματιά κατάλαβα πως κάτι δεν πήγαινε καλά…Η Βίλλυ, με μαύρους κύκλους κάτω από τα μάτια αφού με φίλησε με ρώτησε αγχωμένη: «Να σου πώ, πόσο πάει το ποτό εδώ???»
«Γιατί, ξέχασες το πορτοφόλι σου???», αστειεύτηκα, «ή θές να γλυτώσεις το κέρασμα??»
«Όχι ρε συ..εγώ…»…τα ματάκια της βουρκώνουν και προσπαθεί κάτι να ψελλίσει αλλά χάνει τα λόγια της, δεν τα καταφέρνει, ξεφυσάει, βγάζει το μπουφάν της, βολεύεται στο σκαμπό και με κοιτάζει αμήχανα…
«Πώς πάει ο έγγαμος βίος?» «Πότε θα βαφτίσουμε παιδάκια??» , τη ρωτάω χαρωπά! (εννοείται πως δε συνηθίζω να ρωτάω τετοιες μαλακίες αλλά η Βίλλυ είναι ΠΟΛΥ φίλη μου και άνθρωπος με φοβερό χιουμορ…ασε που έχω ήδη ψυλλιαστεί πως κάτι δεν πάει καλά και προσπαθώ να την κάνω να κελαηδήσει…)
«Δεν είμαι καλά», μου ανακοινώνει παραγγέλνοντας το ποτό της. Έχουμε μεγάλο πρόβλημα και δεν είμαστε καλά. Είμαι έτοιμη να ρίξω μία μούτζα και να γυρισω στους δικούς μου, αυτό σου λέω μόνο.
«Βιλλάκι τι συμβαίνει???» (έχω πάθει σόκ!)
«Δε βγαίνουμε ρε σύ…οικονομικά εννοώ…δε βγαίνουμε…κόβουμε από ‘δώ, κόβουμε απο’κεί, τίποτα…και τσακωνόμαστε όλη την ώρα και’γω έχω καταντήσει μία σκύλα και μισή και δεν αντέχω άλλο…( αρχίζει να βουρκώνει πάλι…)
«Τι θα πεί δε βγαίνετε ρε Βίλλυ??? Δουλεύετε, δε δουλεύετε? Ο.κ, εσύ όχι τόσο καλά, ο Νάσος όμως σίγουρα βγάζει παραπάνω, είναι δυνατόν??
…(με κοιτάζει απελπισμένη..)…Σου έχω πεί πόσα βγάζω????

Όντως, μου έχει πεί. Η Βίλλυ είναι γραμματέας σε μία μικρή εταιρεία τα τελευταία 2 χρόνια. Παρ’όλο που διαθέτει ένα πτυχίο και 2 ξένες γλώσσες, εφόσον δεν είναι απαραίτητα γι’ αυτό που κάνει ο εργοδότης της δεν της τα πληρώνει. Αμείβεται με λίγο παραπάνω από το βασικό μισθό και δεν το κουνάει απο’κεί γιατί ακόμη θυμάται πόσες κάρτες είχε βαρέσει στον ΟΑΕΔ μέχρι να της κάτσει αυτή η δουλειά…
Ο Νάσος δουλεύει πωλητής για μία επώνυμη φίρμα αντρικών ρούχων και τα χρήματα που κερδίζει, με πληροφορεί η Βίλλυ, είναι κάτι μεταξύ των 700 με 800 ευρώ.

…και τα έξοδα τρέχουν, ενοίκια, δάνειο για αμάξι, λογαριασμοί, κινητά, πράγματα για το σπίτι που ακόμη δεν είναι πλήρως εξοπλισμένο…
«Προχτές τα βάλαμε κάτω και σκεφτόμασταν από πού μπορούμε να κόψουμε, Βατερλό…» συνεχίζει το Βιλλάκι έτοιμη να τα μπήξει πιά. «Έχουμε αρχίσει και αποφεύγουμε τα κοινωνικά γιατί δεν τα βγάζουμε πέρα με τόσα δώρα.Ακόμη και τα πηγαινέλα στο χωριό αποφεύγουμε λόγω της βενζίνης. Μου είπε να κόψουμε την τυρόπιτα στη δουλειά το πρωί, ή τον καφέ γιατί κοστίζουν κι εγώ του είπα πως αν πάει έτσι τότε να κόψει εκείνος το τσιγάρο που μας κοστίζει πιο πολύ και τότε άρχισε να ωρύεται πως είμαι τρελή και πως έχει άλλους εκατό λόγους να το κόψει κάποτε το τσιγάρο και τι κατάντια κουβέντα είναι αυτή που κάνουμε και πως προτιμάει να ψοφήσει της πείνας και να τον βρούν με τη γόπα στο στόμα και άει στο διάολο εδώ μέσα και βρόντηξε την πόρτα κι έφυγε πατσιούρι μουουουου»
( Εδώ όπως καταλάβατε τα έμπηξε…)

Δε μπορούσα να της πω τίποτα, είχε δίκιο…απόλυτο. Ειδικά στο σημείο που μου εξομολογήθηκε πως σκόπευε σε κανα δυο χρόνια να κάνει ένα παιδάκι αλλά τώρα το βλέπει πιο χλωμό και απ’τη σελήνη…Αρνούμαι να ζήσω έτσι, καταλαβαίνεις? Κι αν είναι να ζήσω έτσι δεν παίρνω κι άλλον στο λαιμό μου, πάει και τελείωσε!»

«Τι τα ψάχνεις?» μου είπε ο κολλητός μου στο τηλέφωνο τη νύχτα. «Εγώ παρακαλάω να είναι γεροί οι δικοί μου νύχτα μέρα. Αν τύχει τίποτα τη γάμησα. Κι εσύ το ίδιο. Και οι περισσότεροι της γενιάς μας. Και αυτοί είναι δύο. Για σκέψου τη Βίλλυ να μην είχε το Νάσο και να αναγκαζόταν να ζήσει μόνη της με τα 7 κατοστάρικα?? Είναι δυνατόν? Στη μάνα της θα έμενε μέχρι τα 40 της και θα’λεγε κι ευχαριστώ. Κι εσύ το ίδιο. Και το θέμα με τα φράγκα έχει καταντήσει αηδία. Εχω σιχαθεί τον τελευταίο καιρό ν’ακούω από τους γύρω μου τα ίδια, ότι δε βγαίνουν. Ήθελα να ‘ξερα, μερικοί στην ηλικία μας με μικρά παιδιά τι κάνουν», κατέληξε ο Α.

Είχε κι εκείνος δίκιο. Κι εγώ ακούω παράπονα από παντού. Όχι πως δεν έχω και η ίδια προβλήματα αλλά φέτος δουλεύω σούπερ και θα ήμουν αχάριστη να κλαφτώ. Πέρισυ όμως τα είχα δει όλα. Πρόπερσι πάλι όχι αλλά έκανα δύο δουλειές και παραλίγο να νοσηλευτώ με υπερκόπωση. To θυμάμαι και ανατρι΄χιάζω. Και δε θέλω να σκέφτομαι το μέλλον γιατί επίσης ανατριχιάζω. Και θέλω να ρωτήσω κι εσάς…
Το έθιξε η Κατερίνα, το συνεχίζω κι εγώ.
Υπάρχει θεματάκι τρελό με τα χρήματα λοιπόν???


ΥΓ: http://gav-niaou.blogspot.com/ συγχαρητήρια για την πολύ καλή δουλειά….