Tuesday, January 22, 2008

ΣΚΟΤΩΝΟΥΝ ΤΟΥΣ ΜΠΑΜΠΑΔΕΣ ΟΤΑΝ ΓΕΡΑΣΟΥΝ?????(1)


-«Όσο πάει και χειροτερεύει, εξηγώ στην παρέα χτές το βράδυ που για μια ακόμη φορά συζητάμε για τους γονείς μας…( μου φαίνεται πως τον τελευταίο καιρό περισσότερο ασχολούμαστε εμείς μ’εκείνους παρά εκείνοι με μας! ).
Δε θυμάται πλέον ούτε τι έφαγε το μεσημέρι. Πως την παλεύει γαμώτο μου ΟΛΗ ΜΕΡΑ πάνω σ’έναν καναπέ??? Και ΟΛΗ ΜΕΡΑ τηλεόραση?? Κι άλλοι πήραν σύνταξη, δεν κάνανε έτσι! Αυτός σε λίγο δε θα θυμάται τι έφαγε το μεσημέρι! Γι αυτό πρέπει οι γυναίκες να παντρεύονται μικρότερους, καταλήγω θριαμβευτικά, γιατί εσείς άπαξ και πάρετε σύνταξη τελειώσατε κι εμείς οι κακομοίρες κινδυνεύουμε από βαθιά κατάθλιψη δίπλα σας!»
-Ο δικός μου δε σηκώνει πιά το τηλέφωνο, πετάγεται ο Δ.
-Γιατί?
-Γιατί είναι σίγουρος πως δεν πρόκειται να είναι γι’ αυτόν, ποιος ο λόγος λοιπόν, χα χα!
-Ο δικός μου λέει ακόμη τη Μαργαρίτα «Νάντια», μονολογεί ο Σ., όπου Μαργαρίτα η νύν και Νάντια η πρώην που τα έχουν χαλάσει από το ’99…
-Παιδιά δεν πάτε κόντρα, συνεχίζει συλλογισμένη η Μ…o δικός μου έχει αρχίσει και μιλάει στην τηλεόραση, στο κουτί, you know…και μου φαίνεται πως δεν έχουμε δεί ακόμη τα χειρότερα!
-Τα έχει δεί ο Σωτήρης, πετάγεται ο Δ, από τότε που πήρε σύνταξη, η μάλλον συνταξάρα, ο πατέρας του δεν τους έχει αφήσει σε χλωρό κλαρί…Έχει πάθει κατάθλιψη και αγχώνεται πως θα ψοφήσουν όλοι από την πείνα! Χωρίς λόγο! Κι όταν του πούνε τίποτα τους αγριοκοιτάζει και ουρλιάζει «Μα καλά, που ζείτε? Σε λίγο θ’αρχίσουν οι Έλληνες να κόβουν το κρέας, σε λίγο ακόμα το τυρί, έ, έρχεται όπου να’ναι και το ψωμί!» Και έχουν ψοφήσει στο κρύο, δεν τους άφησε ν’ανάψουν καλοριφέρ ούτε για πέντε λεπτά στο τρελόκρυο! Ο Σωτήρης ορκίζεται πως στάνταρ βρίσκεται εν αγνοία του στο second life αλλά όχι το ψηφιακό, εκείνο του Αυτιά!

- Φίλε ο Σωτήρης δεν έχει δεί ακόμη τίποτα να ξέρεις, συνεχίζει ο Δ. Ο δικός μου είχε να μιλήσει ή να κάνει κάτι ένα μήνα, η μάνα μου τα’παιξε και για να τον κινητοποιήσει του έμαθε να λύνει sudoku…έχει πάθει εξάρτηση λέμε, έχει αγοράσει από τότε χιλιάδες τόμους και δεν το αποχωρίζεται ούτε 5 λεπτά. Σεισμός έγινε κι εκείνος είπε «Α, κούνησε» και συνέχισε να λύνει!
-Η μάνα μου τον απείλησε πως αν δεν πάει σε ψυχολόγο θα τον χωρίσει…αναστενάζει η Μ. Κι αυτός πήγε, η ψυχολόγος του είπε να βλέπει τους φίλους του και να βρεί νέα ενδιαφέροντα, κι εκείνος τη σκυλόβρισε και της απάντησε πως τους φίλους του τους έχει βαρεθεί γιατί τους βλέπει εδώ και πενήντα χρόνια, άσε που δε θέλει να μαθαίνει νέα από τους γνωστούς του γιατί η για θανατικά η για αρρώστια θα’ναι και πως δεν είναι δεκαπέντε χρονών για να βρει ενδιαφέροντα, μια χαρά είναι με την τηλεορασούλα του αλλά βαριέται τη ζωή του και δε θέλει να του τα πρήζουν!
-Εγώ ρε παιδιά (εγώ είμαι αυτή!), αναρωτιέμαι ώρες ώρες αν το μυαλό του έχει γίνει πιλάφι, μα το Θεό! Ευτυχώς δηλαδή που όταν τον βλέπω και ΟΤΑΝ το πάρει απόφαση και ανοίξει το στόμα του πετάει κάτι τρισμέγιστες ατάκες που σου πιστοποιούν πως υπάρχει ακόμη εκείνος ο άνθρωπος που ήξερες…μα τι παθαίνουν επιτέλους? Αν μου έλεγε κάποιος πριν 15 χρόνια πως ο μπαμπάς μου θα καταντήσει ένα άβουλο πλασματάκι καλωδιωμένο στον καναπέ και αμίλητο θα εβαζα τα γέλια.
Και ΕΧΕΙ ενδιαφέροντα, πάντα είχε…κι άμα θέλει και αρχίσει τις αναλύσεις νομίζεις πως βρυκολάκιασε ο Λυσίας! Αλλά μέχρι εκεί, όταν αναχωρήσει το θεματάκι, μπλούμ στη νιρβάνα και φύγαμε! Τι παθαίνουν, μπορεί να μου εξηγήσει κάποιος?
-Να είστε έτοιμοι, συμπληρώνει ο Σ. κατεβάζοντας το σφηνάκι του, όπου να’ναι θα κόψουν και την οδήγηση..Ο δικός μου μας το δήλωσε προχτές. Γέρασε και φοβάται να μην πάρει κανέναν στο λαιμό του…η μάνα μου είναι να πέσει να πεθάνει από τη στενοχώρια της, ώρα είναι να κόψουν και το χωριό…

-Μήπως το χωριό είναι η λύση??? Αναρωτιέται η Μ…
-Χα! Καλό! Γελάει ο Δ. Και οι δικοί μου επαρχία δεν είναι? Τι μ’αυτό? Σα ρομπότ ζει ο πατέρας μου, το απόγευμά του στο καφενείο είναι χειρότερο από τη μέρα της μαρμόττας, το παραδέχεται κι ο ίδιος, αλλά δεν έχει ο κακομοίρης που αλλού να πάει…

Ούφ…αναστενάζουμε ομαδικώς., παραγγέλνουμε το δεύτερο ποτό κι εγώ συνεχίζω ν’αναρωτιέμαι πως είναι δυνατόν ο μπαμπάς μου να μη θυμάται ΠΟΤΕ πως σιχαίνομαι τη φέτα…
Αλλά δεν είναι μόνο αυτά ο μπαμπάς μου, θα σας πώ πολλά άλλα για εκείνον την επόμενη φορά! Τώρα δε μπορώ, κρυφακούνε τα παιδιά, καληνυχτούδια σε όλους και για πείτε κι εσείς, τί παθαίνουν? Γιατρεύτηκε κανείς? Ποιό είναι το γιατρικό? Μην ακούσω μόνο "εγγονάκια" γιατί θα φάτε blogοξυλο!

93 comments:

island said...

Του δικού μου του είχε κολλήσει η παρεμφερής ιδέα της παντρειάς.Μία μέρα που πήγα σπίτι μου λέει με εξερευνητικό ύφος:"Ξέρεις η Ξ. από δίπλα έχει μία φίλη της 28 χρονών...φοβερή κοπέλα.Είναι ελεύθερη,πανέμορφη και πάντα γελαστή.Τί θα έλεγες να την καλέσουμε μία μέρα μαζί με την Ξ.;Θα ήταν άσχημο;"
Και του απάντησα αφοπλιστικά:"Καθόλου άσχημο.ΑΝ σου αρέσει αυτή η κοπέλα καλά α κάνουε να την καλέσουμε.Μην στεναχωριέσαι για την διαφορά ηλικίας.Η επιστήμη έχει προχωρήσει.Εγώ πάντως είμαι μαζί σου σε όποια επιλογή συντρόφου και να κάνεις..."

Δεν μπορούσε ούτε να μου πει αντίο.

snikolas said...

Εγώ θα το φέρω λίγο διαφορετικά το πράγμα. Μακάρι να ζούσε για να μπορώ τον χαίρομαι. Σε ότι φάση και αν ήταν. Χαρείτε τους παιδιά, γιατί δεν θα είναι για πάντα δίπλα σας. Δυστυχώς.

M said...

Τι παθαίνουν; Μεγαλώνουν, τα παιδιά τους δεν τους χρειάζονται πια (τους θέλουν, αλλά δεν τους χρειάζονται), πέρνουν σύνταξη, πολλές φορές χωρίς να το θέλουν και νιώθουν πως τους έχουν κολλήσει την ταμπέλα "άχρηστος". Οι φίλοι τους ένας - ένας φεύγουν και καταλήγει επικίνδυνο να ρωτάνε "τι κάνεις;" γιατί η απάντηση περιέχει πίεση, ζάχαρο, χολιστερίνη, καρδιά, στην καλύτερη περίπτωση. Ο κόσμος στον οποίο μεγάλωσαν δεν υπάρχει πια. Βλέπουν τον εαυτό τους σιγά - σιγά να φθείρεται. Κάθε φέτος, κάτι δεν μπορούν να κάνουν που πέρσυ το κατάφερναν.

Η λύση;

Κάτι που να τους κάνει να νιώθουν χρήσιμοι και απαραίτητοι.

Anonymous said...

Ο δικός μου λέει ζήστε και χαρείτε γιατί κοιμάσε 30 και ξυπνάς 60. Ετσι ειναι η ζωή, ένα πέρασμα σαν αεράκι. Και συμφωνώ με τον Νικόλα, οτι πρέπει να γευόμαστε κι αυτές τις χαζές στιγμές που φεύγουν. Πλησιάζει κοντά η οριογραμμή κι όλα αλλάζουν. Δεν έχει νόημα τίποτα παρά το χαμόγελο των παιδιών πια.

Μια απίστευτη γλυκιά αγκαλιά μου βγαίνει για αυτούς τους ανθρώπους και φοβάμαι μήπως κάποια στιγμή μετά από χρόνια προσπαθώ και δεν μπορώ να θυμηθώ λεπτομέρειες από τα χαρακτηριστικά τους.

âlex said...

Εγώ του πήρα ενα Playstation 3 και ηρέμησα.

Princess said...

Ναι μωρε κι ο δικος μου μεταμορφώθηκε σε λεχώνα, ολη μέρα ξαπλα, και μπανιστιρι στη γειτονιά απο το παράθυρο, αλλα να σου πω, ταχει τετρακόσια, και καπου λεω, το αραλικι που δεν εζησε δουλεύοντας απο τα δωδεκά του, ας το ζήσει τώρα.. Τα Χριστουγεννα του πηρα το τραινάκι που ονειρευοταν απο παιδι (αυτο με τα τουνελ και τις αηδιες, εφτυσα αιμα λεμε να το βρω), κι εχει κανει κατάληψη σε ολο το σαλονι με δαυτο -σα τη μπαρμπι κι αυτο, εχει δυνατοτητα επεκτασης.. Αλλα σε αυτες τις ηλικίες χαίρεσαι που μπορεί να μαστορεύει το τραινάκι του.. χαιρεσαι που χαίρεται, οπως χαιροταν εκεινος οταν χαιρομουν μικρή εγώ.. και λες σε κεινο το θεο, να του δωσει αρκετα χρονια ακομα να χαρει -εστω κι αργα- οσα δε χαρηκε...

Zaphod said...

Δυστυχώς...τα εγγονάκια ήταν μια κάποια λύσις....

Οι ρωσίδες/ουκρανέζες κτλ νμζ θα σου αρέσουν λιγότερο :Ρ

love&kisses
zaphod

Άρης said...

δύσκολα μας βάζεις αμ δεν γίνετε έτσι εντάξει παιδιά δεν έχει κανένας γάμος παίζει τουλάχιστον :) ….

άστα το πρόβλημα είναι ότι αναρωτιέμαι τι έκαναν πριν το χαζοκούτι …. χμμμμ

Anonymous said...

Tha simfwnisw me zaphod.
Mia oukraneza tha kane tin douleia tis nomizw.

Ela omws pou den tin exoume efkoli...

O mpampas mou paraxenepse.
Einai oli mera mesa, stin kouzina i stin avli kai kanei stavrolexa.
To mesimeri koimate ap tis 2 mexri otan ton xipniseis. Mporei na xei paei kai 5...aneta.
sikwnete, pinei kafe, pianei stavrolexo kai kata tis 10 varia ton xanapernei o ipnos.

Xese me sou lew...

Ap tin alli pali, o anthrwpos doulepse ap ta 15 mexri kai twra akomi kapia savatokiriaka, mageiras, orthios panw ap tis fwties, me 45°C, gia panw apo 50 xronia, ap tis 6 to prwi ws tis 12 to vradi me ena deialeima 2 wrwn to mesimeri, isa na rthei na siaxei ligo tin mesi tou sto krevati kai na xanafigei...
opote, an twra pou gerase, goustarei na koimate kai na min Kanei tipota, ton katalavenw kai ton afinw isixo!

ti leme twra...

demetrat said...

Γιά ρώτα,πατσιούρι μου,
όλους αυτους , οι μπαμπάδες τους πηγαίνουν στο καφενείο;
Δεν εχω βρει μπαμπά που να πηγαίνει στο καφενείο και να έχει πάθει κατάθλιψη.
Κατάθλιψη έχουν πάθει , παίδες.
Και δεν την έχουν πάθει γιατι αισθάνονται πως δεν είναι χρήσιμοι πιά.
Αλλα γιατί χωρίς να το ομολογούν συνειδητοποιούν πως φτασανε στα 65 και αν αθροισουνε τις ζωντανές ώρες της ζωής τους ,ζήτημα να μαζέψουν καμμιά βδομάδα.
Την έχουν πάθει γιατί τους δέρνει η μοναξιά.
Γιατί οι φίλοι αραιώνουν.
Και γιατί τα παιδιά τους, έχουν ώρα γιά τον κάθε άσχετο εκτός απαυτούς.
Γιά σκεφτείτε λίγο πόσες ώρες τη βδομάδα περνάτε μαζί τους;
Και
συμφωνω απόλυτα με τον SNIKOLAS:
Χαρείτε τις μέρες τους μαζί σας ακόμα κιάν σας τη σπάνε πολλές φορές.Η απώλειά τους αφήνει πολύ μεγάλο κενό.Και ενοχή.
δ.

patsiouri said...

-island: Μια χαρά ζωντανό τον βλέπω το μπαμπά! Εσύ ειδικά δε χρειάζεται να ανησυχείς, χα χα!

-Νικόλας: Όταν έπαθε ο μπαμπάς μου το εγκεφαλικό, ένιωσα τον κόσμο να χάνεται κάτω από τα πόδια μου. Πάντα ήμουν πολύ εντάξει σαν παιδί, ξέρεις, και χρόνο πολύ τους αφιερώνω, και χρήματα δεν τους τρώω, και γιορτές συνήθως κάνουμε μαζί..κτλ...γι αυτό γαμώτο δε θέλω να τον βλέπω λυπημένο τώρα που μεγάλωσε, θέλω να συνεχίσει να την απολαμβάνει τη ζωή του...

-m: Αυτό λέγαμε προχθές με τα παιδιά, να τους βρούμε κάτι να ασχοληθούν, εν αγνοία τους όμως γιατί αν τους το πούμε αποκλείεται!
Προς το παρόν τον έχω βάλει να μου μαζεύει χαρτιά από τον ΑΣΕΠ και είναι ενθουσιασμένος με τη νέα του απασχόληση!

-freedula: Κι αυτοί που δεν έχουν παιδιά τί κάνουν?????? Όσο για το χαμόγελο, από 'μας το παίρνει άφθονο, είμαστε πολύ χαρωπές και οι δύο!

patsiouri said...

-Alex: Μπράβο! Κι εγώ το σκέφτομαι σοβαρά να τον μυήσω στο ίντερνετ αλλά βαριέται να κάτσει να μάθει...

-Princess: Κι εμένα δε θα με πείραζε καθόλου να κάθεται σαν τη λεχώνα (γαμάτο!) όλη μέρα, αν έβλεπα πως γουσταρίζει! Όμως όπως είπαν και τα παιδιά πιο πάνω το βλέπω πως αισθάνεται άχρηστος...εκεί κολλάω...πχ αν του έπαιρνα το τρενάκι που πήρες εσύ το πιο πιθανό είναι μετά από μιο βδομάδα να μην είχε καν ξετυλίξει το περιτύλιγμα...

-zaphod: Αν είναι να φωνάζω τη Σβελτάνα "μητέρα" λές να το ξανασκεφτώ για το εγγονάκι??? Μαμά μου, τι τρομακτικά διλήμματα!

-Εντροπία: Έλα ντέ, τί έκαναν πριν το χαζοκούτι??? Φαντάζομαι πως τότε θα πήγαιναν όλοι τους καφενείο! Και όχι βέβαια, πριν μερικούς μήνες γλύττωσα από του γάμου τα δόντια, τρελή είμαι να ξαναπέσω στα σκληρά???

patsiouri said...

-Μαράκι: Αν γουστάρουν μεγειά τους με χαρά τους, το πρόβλημά μας με τα παιδιά ήταν πως έχουν σταματήσει να χαμογελάνε και να ευχαριστιούνται το παραμικρό...ευτυχώς εμείς δεν έχουμε τις τσιγκουνιές και την κλάψα, αλλά μια δυστυχία διακρίνω ρε παιδί μου, χωρίς να υπάρχει λόγος...

-Δήμητρα: Κι εγώ συμφωνώ πως έχουν πάθει κατάθλιψη. Δεν αισθάνονται πιά χρήσιμοι. Και ναί, υπάρχουν μπαμπάδες που πηγαίνουν στο καφενείο αλλά βαριούνται, γιατί κι εκεί κάθε μέρα τα ίδια και τα ίδια...ο νονός μου που πήγαινε καθημερινά και ζεί σε επαρχία το'κοψε γιατί σκυλοβαρέθηκε...όσο για το χρόνο που τους αφιερώνουμε...εγώ φέτος μένω πάλι μαζί τους οπότε με έχει όλη μέρα, αλλά τι να τον κάνω που τη βγάζουμε στη μούγγα!

demetrat said...

Εγώ τον έβγαλα μπαρότσαρκα και τον έβαλα στις κουβέντες μας,όταν μαζεύομαστε η παρέα.
Έγινε καινούριος.
Δυστυχώς το κατάλαβα πολύ αργά.
Τώρα σέρνω τη μάννα στις καφετέριες.
Τρελαίνεται για καπουτσίνο:))
δ

tzotza said...

καλημερα φιλεναδα μου γλυκια..
οι δικοι μου γονεις εχουνε βρει την λυση..ο πατερας μου πηγαινει στο χωριο (αραχωβα)και μενει μονος του μερικες μερες, μακρια απο ολη την βαβουρα και προβληματα που σηγουρα υπαρχουνε εδω (5 παιδια ημαστε εξαλλου)και γκρεμισε και ξαναχτιζει το σπιτι εκει..τα παντα..οταν ερχεται αθηνα, καθεται και εκεινος στη τβ και ουτε μιλαει,ουτε λαλαει..ουτε εγω μπορω να τον βλεπω αλλα εμεις παντα ειχαμε πολυ διαφοερτικες αποψεις σε ολα και ετσι οι κουβεντουλες μας ειναι πολυ μικρες..ακομη και τωρα..
νομιζω για τους περισσοτερους ειναι κακο πραγμα η συνταξη..πολυ κακο..υπαρχουνε διαφορετικοι συλλογη για διαφορα επαγγελματα οταν φευγουνε απο την παραγωγηκοτητα για υποστηριξη..το ξερω προσωπικα γιατι οταν ο ενας θειος μου σταματησε και εκεινος την δουλεια, αρχισε και η γεροντικη αννοια..(τυχαιο δεν ξερω αν ειναι)...
τα εγγονια ειναι μια λυση ομως για πολλους..(δεν λεω να το κανεις!!μη βαρας!!!!)
παρε κανενα σκυλακι..και αυτο το εχει κανει μια φιλη μου με τον μπαμπα της και δεν μπορεις να φανταστεις τι καλο του εχει κανει!!!

σε φιλω γλυκα!!!
:)

ps θα συμφωνισω και εγω πως πρεπει να παντρευομαστε πιο νεους ανδρες..η atleast date them!!!(ξερεις εσυ τι εννοω!!!!) :)))))

Dastardly Kinkajou said...

Εμένα ο μπαμπάς μου μια ζωή ήταν καλοπερασάκιας και η μαμά μου τον είχε στη χούφτα. Όταν πέθανε η μαμά πολύ ξαφνικά ο άνθρωπος κόντεψε να τρελαθεί, η πίεση χτύπαγε κόκκινο κάθε μέρα χωρίς προφανή λόγο. Νομίζω ότι η μεγαλύτερη θυσία που έχω κάνει για το μπαμπά μου είναι να καταλάβω πως τώρα εγώ είμαι η ενήλικη κι εκείνος το παιδί που με χρειάζεται κι έτσι μπήκα μπροστά και τον υπερασπίστηκα σε όλους τους καβγάδες με το σόι γιατί πολύ σύντομα βρήκε μια άλλη κυρία, κι έχτισα γύρω τους ένα περίβλημα, να μην τους φτάνουν αυτά που λέγονται. Τώρα που είναι συνταξιούχος την περνάνε ζάχαρη, όλο ταξίδια και διακοπές μου είναι. Τελικά νομίζω το ότι του γύρισε η ζωή τούμπα ξαφνικά του έκανε καλό και τον γλίτωσε από αυτή ακριβώς τη λούμπα που περιγράφεις. Τώρα έχει λίγους και εκλεκτούς φίλους, λίγες αλλά αγαπημένες ασχολίες και πλέον μια μεγαλύτερη οικογένεια (ευτυχώς όλα τα παιδιά πλέον είμαστε μεγάλα και δεν έχουν τέτοιες σκοτούρες). Πάντως παιδιά με το μαλακό τους γονείς γιατί όταν χάνονται χάνεται η ρίζα μας με αυτό τον κόσμο.

Anonymous said...

Δεν ξέρω τι τους πιάνει αλλά αυτό με την οικονομική ανασφάλεια / τσιγκουνιά το έχω δει σε πολλούς…προς τα εκεί οδεύει κι ο δικός μου…όλο για την σύνταξη που δεν φτάνει λέει …κι ας παίρνει κι αυτός καλή σύνταξη και η μητέρα μου…
Το μοναδικό τους βίτσιο είναι η τηλεόραση , τα σήριαλ και το «έχεις πακέτο» για δάκρυ και συγκίνηση…

koulpa said...

Εγώ μάλον τυχερός υπήρξα.. Αν και 70ρίζουν όλο βόλες εξόδους εκδρομές χορούς και γλέντια είναι.. αφού λέω η ζωή αρχίζει στα 60.. και στο σπίτι.. κουνελάκια κοτούλες κυπευτικά λουλουδάκια επισκευές.. δε προλαβαίνουν να βαρεθούν.. μακαρι να είχα το κέφι τους και την ενεργιτικότητά τους.. καλά να είναι.. :):)

Ellie said...

Ευτυχώς ο δικός μου ακόμα βαστάει!!Δεν έχει πάρει σύνταξη αλλά θέλω να ελπίζω ότι δεν θα αντικρύσω και τότε την απολιθωμένη εικόνα μπροστά στο χαζοκούτι...Δεν θα το αντέξω!!!

rain said...

Θα συμφωνήσω με τον "m". Εκεί που οι άνθρωποι έτρεχαν με χίλια να μεγαλώσουν τα παιδιά, να ευημερεύσει η οικογένεια, να φτάσουν χίλιους στόχους, ξύπνησαν ένα πρωί και τα παιδιά έχουν φύγει, είναι μόνοι, δεν έχουν τόσες υποχρεώσεις αλλά πια δεν έχουν το κουράγιο να κάνουν αυτά που θά'θελαν. Κουράστηκαν, άσπρισαν. Δεν έχουν τον τρόπο να ζήσουν ξαφνικά αλλιώς απ'ότι έχουν μάθει τόσα χρόνια. Κι αφού τα εγγονάκια δεν παίζουν να τους αγαπάτε όσο μπορείτε και να τους το δείχνετε με χίλιους τρόπους και να τους το λέτε μ'άλλους τόσους. Όπως είπε ο φίλος snikolas "δεν θα είναι για πάντα εκεί" και αυτό το ανακαλύπτεις πάντα βίαια και όταν είναι ήδη αργά. Γιαυτό τρέξτε να τους δώσετε ένα ζεστό φιλί και μην το αναβάλλετε...Φιλιά πολλά

? said...

η λύση μπορεί να έρθει από Ουκρανία μεριά...

unlearn... said...

Κατάθλιψη.
Απαπαπαααα...
Κρίμα είναι όμως.
Ντάξει απο μια άποψη είναι λογικό μετά απο τόσα χρόνια να έχεις κουραστεί κατά κάποιο τρόπο απο τη ζωή και να θες απλά να αράξεις, αλλά αυτή η καλωδίωση με το χαζοκούτι είναι τραγική!

Μπορεί να σηκώσει πολύ ανάλυση αυτό το θέμα, αλλά αυτή τη στιγμή ούτε προλαβαίνω, ούτε μπορώ να συγκεντρωθώ να γράψω.

Είναι και η Ελλαδάρα πάντως που παίζει το ρόλο της.Εδώ καμία σχέση.Οι γονείς μιας φίλης, πέρσι μόνο πήγαν Κούβα και Κίνα!
Ε εκεί τους σκοτώνεις ή δεν τους σκοτώνεις?!

Τέρμα.Τα γηρατειά είναι η ζωή!Μετά τη σύνταξη είναι η ζωή!Το πιστεύω αλήθεια.....Τέρμα οι υποχρεώσεις, τέρμα τα παιδιά, τέρμα όλα.....μόνο ενας άνθρωπος που αγαπάς δίπλα σου και άπειρος ελεύθερος χρόνος για να τον γεμίσεις όπως γουστάρεις!Ζήτω τα γηρατειά!Ολε!

Ο σκύλος της Βάλια Κάλντα said...

Ο δικός μου χτες πάτησε τα 79. Η γριά μ' τα 76. Τους συγκρίνω με τους γονείς τους και οι γέροι μου είναι σε πολύ καλύτερη κατάσταση απ' ό,τι οι (αγρότες) δικοί τους σε αντίστοιχη ηλικία. Αν πώ να βγώ βόλτα με τον γέρο μ', θα μου έχει ρίξει στ' αυτιά από το πρώτο χιλιόμετρο. Αν υπάρξει δεύτερο για μένα...
ΟΚ, γκρινιάζουν, ψιλοχαζεύουν την TV αλλά διαβάζουν, διαβάζουν πολύ. Εφημερίδα, ιστορία, μυθιστορήματα.
Αυτό νομίζω πως τους έχει σώσει. Κι όχι τα εγγόνια που δεν τους κάναμε.

oKyrios said...

Εγώ γνώρισα έναν σκατόγερο πού ανακάλυψε στα γεράματα το ίντερνετ και έφαγε κόλλημα με την τεχνολογία, γερογκατζετάκιας και δε συμμαζεύεται...Μάλιστα πρόσφατα μπήκε κατά λάθος στη μπλογκόσφαιρα και μη ξέροντας τι να κάνει έφτιαξε και μπλόγκ ο αθεόφοβος, εγκαταλείποντας παιδιά σκυλιά στο έλεος τού Θεού.Ζώντας σε μια άλλη εποχή και για να είναι εντάξει στη κενονία το ονόμασε...ο κύριος, μιλάμε για πολύ γέλιο ο πάππος...

Pan said...

Καλησπέρα πατσιουρί.

Σκεφτόμουν να σου γράψω αλλά...άσ'το καλύτερα.

Φιλιά.

Marina said...

Να σου πώ τι παθαίνουν! Χρόνια ολόκληρα δουλεύουν και είναι μέσα σε όλα, νοιώθουν χρήσιμοι, κάτι κάνουν. Και μετά ενώ ακόμη βαστάνε τα κότσια τους σε ενεργητικότητα κλπ, βγαίνουν στην απραξία με τη σύνταξη. Ξαφνικά έχουν όλες αυτές τις ώρες ελεύθερες. Οπότε ο πρώτος στόχος είναι η ΤιΒι που για χρόνια ελάχιστα έβλεπαν-ψόφιοι στη κούραση. ετσι βλέπουν όλα αυτά τα τραγικά περί ακρίβειας και τους πιάνει τρέλλα να εξοικονομούν και το σόφτεξ (με πόσα φύλλα σκουπίσθηκες σήμερα) ή απλά αρχίζουν και τα χάνουν απο το μην έχοντας να κάνουν τίποτα.
Κρίμα.

Marina said...

Αν τους αρέσει το ίντερνετ και πιάνουν εύκολα την τεχνολογία, γιατί όχι και ένα blog?
Πρίν δύο χρόνια, βοήθησα τη πεθερά μου και άνοιξε ένα. Παρακολουθώντας τη πορεία της ζωής και της υγείας της, έχει πάρει πόντους ευζωίας.

ΩΣΗΕ said...

πάντως ο δικός πατέρας είναι τσίφτης. Τώρα είναι στα εμιράτα, παντρεμένος με μια ουκρανή που εγώ της ρίχνω 7-8 χρονάκια, κατυασκεύασε κι ένα μωρό μικρότερο από τά εγγόνια του και την περνάει φίνα. παίρνει και βιάγκρα και είναι μια χαρούλα. Κάποτε τον κατηγορούσα, τώρα τον χαίρομαι. καλύτερα ήταν να τον είχα σ' ενα καναπέ να κάνει ζάππινγκ και νά' χω και την έγνοια του;

Φιλιά

Vafman said...

Νομιζω πως την λυση την ειπε η φιλη σου η Μ. Το χωριο γενικοτερα μαλλον η αποδραση απο την Πρεζα της πολης ειναι η διαφυγη. Το βλεπω δηλαδη στον δικο μου που απο τοτε που πηρε συνταξη παρατησε το σπιτι της πολης και εγκατασταθηκε μονιμα στο εξοχικο. Εγινε στα 57 του χειμερινος κολυμβητης (βουταει ακομα και οταν χιονιζει ομως τετοια τρελα), παιζει καθε μερα 1 ωρα ρακετες στην παραλια με ενα συνταξιουχο γιατρο και μετα καταληγει να σκαλιζει τον μπαχτσε του. Αν δεν ειναι αυτο ευτυχια τοτε ποιο ειναι;

ΣΠΙΘΑΣ said...

Μαρτυριάρα...!!

Dr_MAD said...

Μακάρι να τον είχα κι εγώ και ας ήταν έτσι και χειρότερα.

Υπάροχυν 2 λύσεις
1) Γάμος -κατά προτίμηση "καλός"
2) ΑΣΕΠ -με επιτυχία

Παγωμένες Σαλονικιώτικες καλημέρες ;-)

m_stelios said...

Έλα ρε Patsiouri μη τρελαίνεσαι εδώ εσύ είσαι 27 χρονών κοπελίτσα και τρως πακέτο κάθε μέρα στους δρόμους της Αθήνας και λες ΟΥΦ ΚΟΥΡΑΣΤΙΚΑ ΓΑΜΩΤΟ. Τι να πει και αυτός ο άνθρωπος που πλέον δεν έχει τις μισές αντοχές από αυτές που είχε!
Καλημέρα!

Άρης said...

Μα καλό μου για τον μπαμπά σου ; ε εεεε μια μικρή θυσιαουλα είναι χαχαχα

patsiouri said...

-Δήμητρα: Κάλλιο αργά παρά ποτέ! Κι εγώ τη βγάζω τη μαμά μου έξω όποτε μπορώ, αν και δεν έχει ανάγκη, έχει πολλές φίλες και μου φαίνεται πως βγαίνει συχνότερα από μένα!

-Τζότζα: Σκυλάκι υπάρχει εδώ και αιώνες και ναί, το αγαπάει πολύ. Όσο για το χωριο, δεν ξεκουνιέται να πάει χωρίς τη μαμά μου...(Μ'αρέσει που ζηέύεις το χωριό μου ενώ είσαι από...την ΑΡΑΧΩΒΑ!)
Για συλλόγους δεν ξέρω, ξέρω όμως πως υπάρχει στάνταρ χαπάκι για την κατάθλιψη μετά τη σύνταξη!

-dastardly kinkajou: Καλως ήρθες! Καλέ τί nickname είναι αυτό?
Αποτελείς υπόδειγμα παιδιού καλό μου, μακάρι όλα τα κακομαθημένα του κόσμου να συμπεριφέρονταν έτσι στο ονιό τους όταν ξαφνικά μένει μόνος...να'σαι καλά...

-Τρελλοφαντασμένη: Όντως αυτό με την ξαφνική τσιγκουνιά παίζει πάρα πολύ..λένε πως όσο μεγαλώνεις, τόσο αναπτύσσεται μέσα σου το αίσθημα επιβίωσης, λες να φταίει αυτό???

patsiouri said...

-Κούλπα: Να'ναι καλά, τυχεροί άνθρωποι με τυχερό παιδί! Κι εσύ να τους βλέπεις όσο πιο συχνά μπορείς!

-Ellie: Φαντάζεσαι ν'αρχίσουμε να ευγνωμονούμε τη ΝΔ που θα τους στείλει στη σύνταξη πιο αργά????
Ναί, σου εύχομαι να μην το αντικρύσεις το θέαμα!

-Νίκο: Είπαμε, αν είναι να πώ τη Σβελτάνα "μητέρα", καλύτερα να ξανασκεφτώ το εγγονάκι!

-Rain: Εκτός από τα εγγονάκια που είναι προσωπικό μας θέμα και όσο και να χτυπιούνται ΔΕΝ θα τα δούν, κατα τ'άλλα είμαστε τα ιδανικά παιδιά. Και ώρες περνάμε μαζί τους, εγώ περισσότερο γιατί η αδερφή μου δουλεύει από το πρωί μέχρι το άλλο πρωί, και βολτίτσες τους βγάζουμε και δωράκια στη γιορτή τους και όλα! Και ναί, το ξέρω πως πλέον ο χρόνος μετραει αντίστροφα και οι στιγμές είναι πολύτιμες...

patsiouri said...

-Unlearn: Κι εγώ είμαι της αποψης πως μια χαρά μπορεί να είναι η ζωή μετά τη σύνταξη! Βέβαια, με προυπόθεση την καλή σύνταξη. Οι γονείς της φίλης σου που πήγαν Κούβα και Κίνα μια χαρά κάνουν αλλά εδώ στην Ελλάδα το να πάει ένας μέσος συνταξιούχος την ίδια χρονιά Κούβα και Κίνα νομίζω πως ισοδυναμεί με καθαρή οικονομική αυτοκτονία! Ο δικός μου παίρνει συμπαθητική σύνταξη πάντως, δεν είναι αυτό το πρόβλημα, νομίζω πως από τότε που τελείωσε με τη δουλειά, όπου είχε και πολύ σημαντική και υπεύθυνη θέση, μάλλον νιώθει παντελώς άχρηστος...

-Ο σκύλος της Βάλια Κάλντα: Κι εγώ είμαι 100/100 υπέρ της άποψης πως το διάβασμα σώζει ζωές, ειλικρινά! Να τους χαίρεσαι έτσι γερούς..Και οι δικοί μου γεροί είναι, ευτυχώς, ένα ανεπαίσθητο εγκεφαλικό μόνο πέρασε ο μπαμπάς μου πέρισυ που κόντεψε να χάσει εμένα...Κατα τ'άλλα μή σου πώ πως ούτε πρεσβυωπία δεν έχει!

-Ο Κύριος: Η επόμενη λύση μετά το διάβασμα είναι λοιπόν το ίντερνετ!
Καλέ είπαμε, ωραία τα μπλογκάκια αλλά και τα παιδάκια σου σε χρειάζονται! Και τα σκυλιά επίσης! Πόσο είναι???

-Παν: Να γράψεις ότι θέλεις, δε θα το διαβάσω μόνο εγώ, καλό σε όλους θα κάνει...

patsiouri said...

-Μαρίνα: Με βρίσκεις απόλυτα σύμφωνη. Αν προσθέσεις το γεγονός πως εδώ στην Αθήνα βαριούνται και τις διαδρομές κι έτσι ψιλοχάνονται και με τους παλιούς συνάδελφους...καμιά φορά προσπαθώ να μπώ στη θέση τους και ανακαλύπτω πως κι εγώ θα φρίκαρα χωρίς δουλειά (μακριά από μας!)
Ισως επειδή έχω αντοχές ενώ εκείνοι όχι τόσες, δεν ξέρω...όσο για την τσιγκουνιά, καμιά φορά οι συνταξιούχοι μου σπάνε τα νεύρα με τη γκρίνια τους. Πχ ένα ζευγάρι φίλοι των δικών μου παίρνουν σύνταξη από 1500 περίπου, τα παιδιά τους είναι 35 και άνω, ζούν σε δικό τους σπίτι και όλο κλαίγονται πως δε φτάνουν. Οι περισσότεροι γνωστοί μου που είναι και νέοι άνθρωποι και όσο να'ναι και λίγο παραπάνω θα βγούν, λίγο παραπάνω θα ντυθούν,και πιθανόν να μένουν στο ενοίκιο ή να κάνουν κανένα παιδάκι, κλαίγονται κι εκείνοι βέβαια αλλά αυτές τις συντάξεις δεν τις έχουν δεί σε μισθό ούτε στον ύπνο τους!
Καλέ κάνε ένα λίνκ με το μπλόγκ της πεθεράς σου να το δούμε!

-Ωσηέ: Εμπρός στο δρόμο που χάραξε ο father σου...και γιατί όχι??? Ναυτικός ήταν???

-vafman: Ο δικός μου δεν είναι καθόλου αθλητικός τύπος αλλά εμένα το σκηνικό που περιέγραψες μια χαρά μου κάνει! Ούτως η άλλως είναι πολύ μικρός ακόμη, δε χρειάζεται να ανησυχείς...

-Σπίθας: Χα χα! Ας προσπαθήσουν να με αποκαλύψουν να δούμε!

-Mad: Μακάρι να τον είχες κι εσύ...
Όσο για το φρικιαστικό σου δίλημμα, με βαριά καρδιά θα πάρω την κουρτίνα 2...
(Να σου πω, αν είσαι όντως γυναικολόγος θέλω κάτι να σε ρωτήσω, έχεις mail??)

-Στέλιος: Ακριβώς: Αν είχα τον ελεύθερο χρόνο που έχει θα ήμουν μέσα στην τρελή ευτυχία και σιγά μη βαριόμουνα κιόλας!

-Εντροπία: Και η Ιφιγένεια για το μπαμπά της θυσιάστηκε και της κόψανε το λαιμό...

AVRA said...

..και εμεις ετσι θα γινουμε...ισως μονο σε καπως πιο βελτιωμενη εκδοση.Τι νομιζες ετσι ειναι η ζωη και κυκλους κανει... (σσσσ και εκεινοι τα ιδια ελεγαν για τους γερους τους! ;-))))) )

Tanila said...

Πρώτη φορά μπαίνω εδώ και βλέπω το μαγαζί είναι τίγκα στους ομοιοπαθείς!
Εμένα ο πατέρας μου κάθεται και περιμένει το εγκεφαλικό.
Ιδίως από τότε που ανακάλυψε ότι πεθαίνει επειδή δε μπορούσε να βρεί ένα μαγαζί με λάμπες!
Πατσιούρι, διάβασέ το αυτό, θα το απολαύσεις, πιστεύω.
http://lexotanila.blogspot.com/2007/09/blog-post_17.html

Anonymous said...

Βασικά ο θεός μας την έχει κάνει, αυτό είναι το σίγουρο, γιατί άσχημο πράγμα από την μία να είσαι 20 χρονών και στα ντουζένια σου, δυνατός και απίθανος και μετά από κάποια χρόνια που είναι λίγα όπως και να το κάνουμε, να είσαι 70 και να περπατάς με το ζόρι. Σε γεμίζει αυτό θλίψη, μια φωτογραφία από τα παλιά να δεις, μια σκέψη να κάνεις.
Τυχαία εγώ πάντως τους δικούς μου τους κρατώ σε φόρμα, χωρίς να το θέλω, μόνο με τρόπο ζωής μου. Νοιώθω και λειτουργώ ακόμα σαν παιδί. Απεχθάνομαι το γάμο, γυρνάω με γκόμενες, δεν έχω δεκάρα τσακιστή αποταμιευμένη και πάντα το χρήμα δεν με φτάνει και γενικά τους έχω στην τσίτα όσον αφορά το μέλλον μου που εδώ που τα λέμε είναι σχεδόν εξασφαλισμένο αν δεν με χτυπήσει η ατυχία γιατί γενικά ρισκάρω και λίγο.
Κάθε φορά που τους βλέπω, έχω και μια καινούρια ιδέα επαγγελματική, ακόμα και γι' αυτούς, καθώς και ιδέες για το πως να φάνε τα λεφτά τους, μιας και είμαι αυθεντία σε αυτό, καθώς και στην αναζήτηση της ηδονής. Έτσι τους βγάζω από τα ρούχα τους, με αποκαλούν μουρλό και αναρωτιούνται αν είμαι παιδί τους. Παραμυθιάζονται όμως πως μάλλον είναι 45άρηδες και πρέπει να δουλέψουν ακόμα και να φροντίσουν το μέλλον μου, με τα μυαλά που έχω. Επειδή έχω και αδερφό, δεν έχουν βρει ούτε σε αυτόν μια σταθερή βάση, αφού αν και πιο προγραμματισμένος από μένα σε όλα του, έχει και αυτός την τάση, κάθε τόσο να ξενιτεύετε και να την ψάχνει σε άλλες χώρες, μιας και λόγω επαγγέλματος μπορεί και το κάνει με ευκολία.
Στην πραγματικότητα, όπως έχουμε τον ακάθιστο εμείς σαν παιδιά, τον έχει και η μάνα μου και τραβάει και τον πατέρα μου - μαζί με την όλη κατάσταση που περιέγραψα παραπάνω - που πάντα είχε μια τάση να γίνει καφενόβιος με άσχημες συνέπειες για αυτόν και για την μάνα μου προφανώς. Και η αλήθεια είναι ότι χαίρομαι που τον βλέπω να δουλεύει ακόμα και μετά την σύνταξη, γιατί τον διατηρεί σε πολύ καλή κατάσταση ψυχολογικά, παρόλο που στην αρχή του έλεγα να αράξει γιατί είχε δουλέψει πολύ στην zωή του. Ίσως αυτό να είναι το μυστικό τελικά.

K-Top said...

πωπωωωωω... το κείμενο σου φεύγει στον εκτυπωτή και στους γονείς μου με την πρώτη ευκαιρία!

Βλεπς.. μόλις μου βγήκανε στη σύνταξη και πάνω που ανησυχούσα πώς θα γίνει να μην έχουμε καμία από τις καταστάσεις που περιγράφεις, δείχνουν να το έχουν σκεφτεί από μόνοι τους.

Έπεσε ..νομοθεσία στην ΤιΒι, 3 ώρες τη μέρα για να μην αποκτήσουν ..εθισμό (ρε λέτε η ΤιΒι να είναι τα ναρκωτικά του συνταξιούχου?).

Έκοψαν ήδη ετήσιο μπάτζετ για ταξίδια (τον αμάζευτο, κοπρόσκυλα θα γίνουν).

Η μάνα μου άρχισε να παρακολουθεί μαθήματα για κατασκευή κοσμημάτων και ο φάδερ την βοηθάει στην κατασκευή (αφού είναι γνωστό ότι οι μαμάδες έχουν συνήθως 2 αριστερά χέρια σε ότι αφορά τα μαστορέματα..)

Τι να πω.. καλά τους βλέπω προς το παρόν.. ελπίζω να μην τους ρουφήξει η εντροπία...

Androgeos said...

Παρόλο που με το δικό μου έχουμε μόνο 20 χρόνια διαφορά και απέχει ακόμη πολύυυυ από τη σύνταξη, τον είχε βαρέσει κατακούτελα η κρίση των 50. Αφού ανεξαρτητοποιηθήκαμε νωρίς κι εγώ και η αδερφή μου και η μάνα μου πέρασε ένα φοβερό και απότομο "σύνδρομο της άδειας φωλιάς", άρχισε κι αυτός να τα φορτώνει όλα στον κόκκορα και να πηγαίνει τα Σ/Κ για ψάρεμα και τις καθημερινές καφενείο για πρέφα.

Όμως τη λύση τη βρήκα εύκολα : Πάντρεψα την αδερφή μου με τον κολλητό, του κάνανε το πρώτο εγγονάκι και τώρα ασχολείται συνέχεια με την εγγόνα. Τώρα του "ψήνουνε" και το δεύτερο και κάνει όνειρα ότι θα κρατήσει τη μεγάλη στο σπίτι!

Όσοι έχετε αδερφούς και αδερφές σαν κι εμένα, βιαστείτε να τους βάλετε στο λούκι για να τους ξεφορτωθείτε!

maria λεμονατη! said...

patsiouri, ναι!
να δεις που το ασφαλιστικο ειναι η σωτηρια μας!
ο πατερας μου εφυγε απο την πολυεθνικη στην οποια δουλευε για 25 χρονια στα 45 του και απο τοτε την παλευει με ενα ξενοδοχειο στη σαμο. τα εξοδα ειναι περισσοτερα απο τα εσοδα αλλα δεν το βαζει κατω για να απασχολειται.
ετσι το χειμωνα κοιμαται 12 ωρες τη μερα και τις υπολοιπες βλεπει τηλεοραση πηγαινει λαικη και σουπερ μαρκετ και μακρινους περιπατους ενω το καλοκαιρι τρεχει πανικοβλητος πανω-κατω απασχολουμενος στο ξενοδοχειο και κοιμαται κανα 2ωρο
εξτρεμισμοι!

m_stelios said...

-Στέλιος: Ακριβώς: Αν είχα τον ελεύθερο χρόνο που έχει θα ήμουν μέσα στην τρελή ευτυχία και σιγά μη βαριόμουνα κιόλας!


Μα.... ο ελεύθερος χρόνος αξίζει όταν είσαι νέος με κέφι για τη ζωή.Άλλωστε τι είναι αυτό που μας κάνει να συνεχίζουμε σε αυτή τη ζωή;Πολλά, αλλά σίγουρα ένα από αυτά είναι οι στόχοι μας.Μπορεί να τους εκπλήρωσε και να μην θέλει να βάλει άλλους.Το παιδί του το μεγάλωσε και μια χαρά άνθρωπος έγινε από ότι διαβάζουμε.Άστον ήσυχο ντε και πήγαινε του και κάνα ποτήρι νερό!

Βαγγέλης Μπέκας said...

Ο δικός μου πατέρας σήμερα έχει γενέθλια.
Με παίρνει συχνά τηλέφωνο αλλά για τα μοναδικά θέματα που μπορούμε να συνεννοηθούμε είναι: το φαγητό, η πολιτική και το ποδόσφαιρο.
Για τίποτα άλλο.

Να εκατοστίσει, με υγεία!!

ΥΓ. Ο πατέρας μου είναι αρντάν.

An-Lu said...

Να ΤΟΥΣ βρεις κανούργια ενδιαφέροντα...στη χειρότερη, χώσε τους εθελοντές κάπου ;-)

Anonymous said...

α, μη μου λες τετοια κι ο πατερας μου θελει τουλαχιστον 12 χρονια ακομη για συνταξη! αλλα δεν τον φοβαμαι, γιατι δεν καθεται και ποτε σε μια μερια, ολο βολτες με τα σκυλια του ειναι!

Marina said...

Τη ρώτησα και δεν έχει αντίρρηση
Ιδού λοιπόν
http://thialena.wordpress.com

Skouliki said...

οταν λες πιλαφι εννοεις basmati να ξερω ειμαι του υγειινου

gnik said...

Καλησπέρα
Προς όλους τους ευτυχείς κατόχους γονέων:

Αν είναι καλοί άνθρωποι & δεν έχετε σκοτωθεί μαζί τους Προσέχετε τους.
Μπορεί να δείτε & πολύ χειρότερα αργότερα.
Ένα είναι το σίγουρο
Όταν θα πεθάνουν θα κλάψετε πολύ.. φανερά & κρυφά
Και θα τους αναπολείτε για όλη την υπόλοιπη ζωή σας
Σας το λέω ως παθών.
Επειδή όμως τους φέρθηκα σπαθί τους θυμάμαι με το κεφάλι ψηλά και χαμογελάω όταν έρχονται τα πρόσωπα τους στο μυαλό μου.
Συγνώμη εάν σας μελαγχόλησα.

vlacha said...

Καλά σαν να μου περιέγραψες τον πατέρα μου! Δεν νομίζω ότι θα αλλάξει η κατάσταση, απλώς χειροτερεύει και δεν μπορείς να κάνεις κάτι γι'αυτό (πίστεψέ με το έχω προσπαθήσει)! Το αποδέχεσαι, το συνηθίζεις και σταματάς να αγχώνεσαι και να στεναχωριέσαι!
:)

roadartist said...

Να ειναι ΚΑΛΑ και να τον χαιρεσαι :)
Αποδεχομαστε οσους αγαπαμε με τα ελαττωματα τους..και εμεις εχουμε αρκετα..

Laplace said...

μόνο "εγγονάκια" :P :P
πλακιτσα..
νομιζω οτι οπως ειπες,το χωριο ειναι ΜΙΑ ΔΟΚΙΜΑΣΜΕΝΗ λυση

patsiouri said...

-Αύρα: Και τα μπλόγκς τότε θα είναι κάτι σαν το γραμμόφωνο σήμερα.....

-Τανίλα: Καλώστην! Το διάβασα! Χμ...η γιαγιά μου που ήταν πολύ τσιγκούνα είχε πάθει εγκεφαλικό επειδή μέτρησε τα ρέστα του σούπερ μάρκετ και της έλειπε ένα χιλιάρικο! Ευτυχώς δεν πρόλαβε τα ευρώ!

-Όσκαρ: Απίθανο σχόλιο! Ψιλομοιάζουμε ξέρεις...κι εγώ έχω ασταθή επαγγελματική ζωή, σχέση είχα μία τεράστια αλλά ούτε το όνομά τους δεν τους είχα πεί, το φώς για τα εγγόνια το βλέπουν να αργοσβήνει και αγχώνονται τρομακτικά για το μέλλον μου και για το άν θα πάρω κάποτε σύνταξη! Οπότε έχουν κάτι να ασχοληθούν...

-Άτρον: Μια χαρά τους βρίσκω!! Φθσικά, αν έμεναν στο σπίτι το μπάτζετ γι'αυτά τα υπέροχα ταξιδάκια φαντάζομαι θα μεταφερόταν στον κανακάρη τους, οπότε την άτησες!!!

-Ανδρόγεως: Μία έχω ρε γαμώτο και είναι χειρότερη από μένα στο θέμα αυτό! Εγώ τα συμπαθώ τα παιδάκια, απλώς δε θέλω δικά μου, εκείνη τα κοιτάζει και θολώνει το μάτι της! Μπορώ να υιοθετήσω τη δικιά σου?????

patsiouri said...

-Mαρία Λεμονάτη: Μια χαρά! Κοίτα να μην τον ξέρω να του έστελνα και πελατεία τους (συνταξιούχους) γονείς του μαμόθρεφτου κολλητού μου που όσο καιρό υπηρετούσε το βλαστάρι τους στη Σάμο έμεναν σε ξενοδοχείο εκεί!

-Στέλιος: Χα χα! Εκτός από τους στόχους υπάρχουν και οι όμορφες στιγμές! Αυτές πρέπει να επιδιώκεις και να απολαμβάνεις! Εμένα δε με πειράζει που αράζει, με πειράζει που αράζει μές τη μαύρη μελαγχολία! Νερό ευτυχώς ακόμη σηκώνεται και παίρνει μόνος του!

-Vita mi Barouak: Να τον χαίρεσαι!
Και να τα λέτε, έστω για την πολιτική και το ποδόσφαιρο!

-Αν Λού: Η μαμά μου δεν έχει ανάγκη, όσο για το έτερον ήμισυ αν του πώ για εθελοντισμό θα με κοπανήσει, φροντίζω όμως να τον τρέχω σε δουλειές δικές μου που βαριέμαι να τις κάνω εγώ, συμφέρει και τους δύο!

-Lifewispers: Κι έλεγα από πού να πήρες και είσαι έτσι υπερκινητική και ακούραστη!

patsiouri said...

-Μαρίνα: Το ξέρω ρε σύ αυτό το μπλόγκ, το διαβάζω αλλά δεν έχω σχολιάσει ποτέ! Ώστε ανήκεις κι εσύ σ'αυτή την πολυτάραχη οικογένεια??? Η ζωή σου δεν πρέπει να είναι καθόλου μα καθόλου πληκτική, τέλειο!

-Σκουλήκι: Ναί, μπασμάτι από'κείνο του νοσοκομείου!

-gnik: Με δυο λόγια μας μετέφερες όλη την αλήθεια της ζωής. Και μή ζητάς συγγνώμη εδώ μέσα. Καλωσήρθες...

-Βλάχα: Θα σου έλεγα να τους γνωρίσουμε αλλά φαντάζομαι θα βαριούνται ακόμη και να σηκώσουν το ακουστικό ο ένας να πάρει τον άλλον!

-Roadartist: Εμείς έχουμε περισσότερα, στάνταρ!

-Laplace: Το χωριό μου έχει 5 μόνιμους κατοίκους και καμιά 15αριά τα Σαββατοκύριακα, επιμένεις?????

industrialdaisies said...

Δηλαδή, ο μπαμπάς μου είναι μια χαρά νέοπας με τη συμπεριφορά που έχει μπροστά σε αυτά που διαβάζω. Ευτυχώς, γιατί με ανησυχεί πολύ το πόσο αφηρημένος είναι.

Εμένα πάλι η μάνα μου γιατί δεν θα μάθει ποτέ ότι μισώ τις μπανάνες και τα αχλάδια και μετά από κάθε Κυριακάτικο γεύμα μα ρωτάει "μπανανίτσα να κόψω"; ΈΛΕΟΣ!!!!!

Ηλιας....Just me! said...

Ναι, όντως! Ο Δικός μου έκανε στροφή προς την θρησκεία! Και τον Λιακόπουλο! Κατα τα άλλα όλα μια χαρά! Α και η μητέρα μου κολλημα με τον έρωτα αλλά τι να κάνουμΕ! Τους αγαπάμε γι αυτό που είναι!

diva said...

Γλυκά φαντάζουν όλα τους σκέφτεσαι..είτε είναι κοντά είτε όχι..
Η τελευταία σου πρόταση όμως..μακράν η καλυτερότερη!
χαχαχα
Καλώς σε βρήκα

KitsosMitsos said...

Ο καθένας με τα θέματά του και την τρέλα του.
Απλώς μαθαίνεις να μη δίνεις σημασία από ένα σημείο και μετά.
Όσο για γιατρειά...χλωμό!

Κατουρημένη ποδιά said...

για γονείς δε μπορώ να πω. Είμαι ορφανό. Μπορώ να πω για τα άλογα όμως. Αυτά με μεγάλωσαν..

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ said...

Τί λες καλέεεε....
Ο δικός μου στα 82 του φαίνεται 70ρης, πάει κι΄έρχεται με το Ι.Χ του επαρχία, λες και είναι η διαδρομή ΑΘήνα-Πειραιάς....
Αλήθεια... γιατί δεν τους παίρνουν τα διπλώματα από μια ηλικία και ύστερα;...
Επιτρέπει ένα Κράτος, να βρίσκει τα γεροντάκια το εγκεφαλικό ή το έμφραγμα εν τω μέσω της οδού και να σκοτώνεται κι' άλλος κόσμος;
Για όνομα...

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

marilia said...

Ουλπ! Θέμα που βρήκες κι εσύ, καλό μου! Μη, καίει! Δεν είναι εύκολο να ανατρέφεις γονείς, στις μέρες μας!!!

ΩΣΗΕ said...

μην το πεις δεύτερη φορά...

μόλις που κρατιέμαι!

Feidias said...

Εγγονάκια εγγονάκια είναι η λύσηη!!!χαχαχαχαχαχα καλά μη βαρούτε φίλτατο patsiourion εσείς!
Όπως είπε κι ο γιατρός,"ας τον είχα κι εγώ κι ας ήταν και χειρότερος!"
Πάντως ,έτσι για του κάνω ένα μνημόσηνο,ήταν μέχρι και έξι μήνες πριν το τέλος,πάρα πολύ δραστήριος σε όλα!!Δεν υπάρχει γιατρικό,μόνο να τους αγαπάς και να κάνεις υπομονή όπως κάνανε κι εκείνοι με σένα,όπως θα θέλαμε να κάνουν και με μας όταν έρθει το πλήρωμα του χρόνου!
Την ζεστή καλημέρα μου και τι μέρα!!!Αν δω απάντηση στο σχόλιο προτού να πέσει ο ήλιος,θα ξενερώσω...φιλιά!

Skouliki said...

ωραια στειλε λιγο μαζι με τον ορο ..κλυσμα εχω απο παλια

cindaki said...

Οι δικοί μου γονείς είναι χωρισμένοι και με τον πατέρα μου δεν βλεπόμαστε...

Η μητέρα μου, παρόλο που ακόμα δουλεύει, έχει αρχίσει να παρουσιάζει διάφορα συμπτώματα σαν του πατέρα σου!
Να δω πως θα την παλέψουμε!...

Φιλιά!

Anonymous said...

ΜΠΑΜ!!!

ΕΜΕΝΑ ΠΑΝΤΩΣ ΕΝΑΣ ΗΛΙΚΙΩΜΕΝΟΣ ΚΥΡΙΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΚΟΝΤΙΝΟ ΜΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΜΕ ΒΛΕΠΕΙ ΣΑ ΓΙΟ ΤΟΥ, ΕΠΕΙΔΗ ΠΡΟΦΑΝΩΣ ΤΑ ΔΙΚΑ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΝ ΣΚΟΤΩΣΑΝ ΟΤΑΝ ΓΕΡΑΣΕ. ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ ΣΑ ΚΛΕΦΤΗΣ ΜΠΑΜΠΑΔΩΝ ΠΟΥ ΚΑΘΟΜΑΙ ΚΑΙ ΑΚΟΥΩ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΟΥ. ΕΧΕΙ ΑΝΑΓΚΗ ΓΙΑ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ. ΜΕΤΑ ΤΑ ΣΑΡΑΝΤΑ/ΠΕΝΗΝΤΑ ΞΑΦΝΙΚΑ ΟΛΟΣ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΑΡΧΙΖΕΙ ΝΑ ΣΕ ΑΓΝΟΕΙ.

Anonymous said...

ΕΠΙΣΗΣ ΓΙΑ ΚΑΠΟΙΟ ΠΕΡΙΕΡΓΟ ΛΟΓΟ ΚΑΙ ΓΕΝΙΚΟΛΟΓΩΝΤΑΣ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΕΥΚΟΛΟ ΝΑ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΕΙΣ ΜΕ ΜΠΑΜΠΑΔΕΣ ΑΛΛΩΝ ΠΑΡΑ ΜΕ ΤΟ ΔΙΚΟ ΣΟΥ??? ΧΜ. ΧΜ.

Laplace said...

patsiouraki δεν επιμενω :P μονο 5?τοτε με τπτ :P

cindaki said...

keimgr, κλέφτης μπαμπάδων!!! Καλό!

Anonymous said...

lol@ sofi-k

Takiz said...

Μάλλον θα πρότεινα περισσότερα χαμόγελα στους ανθρώπους που αγαπάμε και ας προσπαθήσουμε και εμείς να τους αφιερώσουμε περισσότερο χρόνο.

maria λεμονατη! said...

απιστευτοι γονεις!

Anonymous said...

Ακόμη και μετα θάνατον τη Ν.Δ βοηθάει πάλι...ταμάμ τους έκατσε. Λέτε να παίζει καμια κούκλα στο φέρετρο κι αυτός να είναι σπίτι του?

(σχόλιο της οικοδέσποινας στο blog PrezaTV)

Anonymous said...

σε καταλαβαίνω πατσιούρι, κι εδώ τα ίδια, αλλά κρατάω το σχόλιο του Νικόλα. έχει δίκιο κι ας μην είμαι στη θέση του...

όσο για το από πάνω μου σχόλιο, δεν κατάλαβα γιατί μας το αντιγράφει εδώ η ευαίσθητη: προσωπικά συμφωνώ απολύτως με αυτό το σχόλιο. ευτυχώς που το αντέγραψε λοιπόν, αλλιπώς δεν θα το είχα δει.

patsiouri said...

-industrialdaisies: Αστο, νομίζω πως οι μαμάδες έχουν υποστεί ένα συγκεκριμένο είδος φυσικής λοβοτομής...από τότε που έγιναν μαμάδες!Σε ρωτάνε αν πεινάς ακόμη κι αν έχεις καθαρίσει μισό ταψί παστίτσιο μπροστά τους!

-Ηλίας: Αυτό με το Λιακόπουλο να το προσέξεις! Όσο για τη μαμά, αν έχει κόλλημα με τον έρωτα γενικώς, πάει καλά, άν με το σήριαλ, κι αυτό να το προσέξεις!

Diva: Καλώς σε βρήκα κι εγώ! Κατα τ'άλλα, είναι σα να μεγαλώνεις παιδάκια πλέον!Και ποιός ξέρει εμείς στα χρόνια τους...

kitsosmitsos: Ελα ντέ, και γιατί να υπάρξει γιατρειά??? Αν περνάνε καλά εμάς μας περισσεύει, έτσι???

patsiouri said...

-Kατουρημένη ποδιά: Έλα ρε Μόγλη, να πώ πως είμαι η μαμά σου μπας και πάρω τίποτις από τα πνευματικά δικαιώματα???

Γλαρένια: Ναί, από τη μία έχεις δίκιο, θα έπρεπε το κράτος να επεμβαίνει...από την άλλη τον χαίρομαι απίστευτα το μπαμπά σου!!!

Μαριλίτσα: Κι εσύ ζείς μακριά....το every day δε θες να θυμηθείς πως είναι...

Ωσηέ: Έλα καλέ, ρίχτο!!!!

patsiouri said...

-Feidias: Όπως είδες η απάντηση άργησε! Μπράβο για το μπαμπά σου που δεν έζησε τη σήψη για πολύ καιρό...και μακαρι σε όλους μας...
Όσο για τα εγγονάκια...μμμ... δε γεννηθήκαμε όλοι γονείς, τα γονίδιά τους φταίνε, χα!

-Σκουλήκι: Από πόσο παλιά??? Πρέπει να ανανεωνόμαστε καλή μου!!! Θα έχει λήξει τώρα πιά! Και ορός καί ληγμένος???

-Sofie K. Για τη μαμά η λύση είναι μία...Μαγγίνας εγγύηση! Και τώρα τρέχα να ραφτείς χαζονονά!

-Keim: Το δεύτερο σχόλιο ειδικά είναι μεγάλη αλήθεια...πρέπει να προστεθεί στον πίνακα με τα αξιώματα...ξέρεις...ο ήλιος βγαίνει το πρωί, το φεγγάρι το βράδυ...ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΕΥΚΟΛΟ ΝΑ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΕΙΣ ΜΕ ΜΠΑΜΠΑΔΕΣ ΑΛΛΩΝ ΠΑΡΑ ΜΕ ΤΟ ΔΙΚΟ ΣΟΥ!!!!!

patsiouri said...

-Laplace: Ω ναί, μόνο πέντε και αυτοί κυνηγοί...όχι και ν'αρχίσουν να μου περπατάνε στα 4!!

-Sofie k.: Μόνο που το μπλογκαδέρφι πάλι έκλεισε τα δικά του σχόλια!!

-Takiz: Χαμόγελα και μια καλή κουβέντα, τζάμπα είναι...και το αντίτιμο τεράστιο!

-Μαρία Λεμονάτη: Αν λες για τους γονείς του Π. είναι τραγικοί! Έχει πατήσει τα τριάντα, ζεί μόνος από τα 18 αλλά και λάμπα να χαλάσει στο σπίτι, θα έρθουν από 6 ώρες δρόμο να του την αλλάξουν!

patsiouri said...

-Ευαίσθητη: Αν είχα πρόβλημα με το να δεί κάποιος το σχόλιό μου, θα το έστελνα ανώνυμα, συνεπώς δεν έχω. Ένα ιδιαίτερο ελάττωμα που με χαρακτηρίζει, ειναι πως κάνω χαβαλέ με τα πάντα, ακόμη και όταν πρόκειται για τη δική μου υγεία ή σωματική ακεραιότητα.
Δεν καταλαβαίνω που είναι το πρόβλημά σου.
Τη μέρα που πέθανε ο Παπανδρέου, αν θυμάσαι, μέσα σε τρείς ώρες είχαν κυκλοφορήσει εκατομμύρια ανέκδοτα στην πιάτσα σχετικά με το θάνατό του. Το ίδιο θα γίνει και τώρα, το ίδιο θα γίνεται πάντα.
Δεν ήταν κάποιος πολύ αγαπημένος μου ο αποθανών, δεν τον ήξερα προσωπικά και φυσικά δε νομίζω να έσκαγε αν πάθαινα κάτι αντίστοιχο. Αυτά.

Krotkaya: Δε μπορώ να φανταστώ τί θα έδινα για να μή βρεθώ ποτέ στη θέση του Νικόλα...δε θέλω ούτε να το σκέφτομαι...

Όσο για το σχόλιο της ευαίσθητης, μάλλον έχεις πολύ διάβασμα, γι αυτό δεν θα το είχες πάρει χαμπάρι...

Skouliki said...

κρυωνωωωωωωωωωωωωωωωω

NY ANNA said...

Μου χα χα χααααααααακ! Τρελό patsiouri. Ε ρε τι χάνω άμα λείπω στα εξωτερικά. Μου 'φτιαξες τη μέρα, αν και δεν έχω τίποτα ευχάριστο να σου πω, μια και δεν υπάρχει γιατρειά, I'm afraid. Οι δικοί μου πάντως μένουν στην επαρχία κι έτσι το "παθαίνω" μόνο όταν πάω στην πατρίδα - δηλαδή συχνά! Όταν λοιπόν δεν είναι η μαμά στο σπίτι και γίνεται ανυπόφορος, το ρίχνω στην τρελή πλάκα κι όλο του συζητάω για τη Ν.Δ. και τον Ολυμπιακό... Έτσι ηρεμεί και μ' αφήνει και μένα ήσυχη. Όσο για εγγονάκια; Έχει κάνει η αδερφή μου κι έτσι μου τα πρήζουν λιγότερο! Χιονισμένα φιλάκια μούτρο!

mmexer said...

Σαν να ‘χαν ποτέ τελειωμό τα πάθια κι οι καημοί του κόσμου που λέει κι ο Παπαδιαμάντης.Σε τέτοια ηλικία δεν ζητάνε πολλά. Λίγη ησυχία και παρέα. Τίποτα περισσότερο. Άντε και να επιβάλλονται:)Εντάξει μωρέ λες και τους ακούμε ποτέ.

Αν το καλοκαίρι τα πράγματα δεν μου πάνε τόσο καλά όσο ελπίζω και αναγκαστώ να ζήσω μαζί τους θα σου ξαναπώ... Προς το παρών μακριά κι αγαπημένοι :)

purple said...

αφηστε τους μωρε γκρινιαζουν, παραλογουν δεν λεω,αλλα καταβαθος ειναι ψυχουλες!!!

εγγονια ε? μπρρρρρρρρ

Anonymous said...

epesa tuxaia panw sto blog sou...polu kali prospa8eia...
oso gi auto to postaki sou 8elw na pw oti pws kai autoi etsi kai emeis kapote ta idia 8a kanoume.
o pateras mou molis fgike stin sintaksi epa8e efragma.(apo tin polu stenaxwria oti egine kai autos ena axristo plasma stin koinwnia)Apo tin stigmi pou epanil8e ton exw parei sto grafeio mou kai trexei se oles tis ekswterikes douleies trapezes efories klp kai as8anetai san 30 xronon.ksanaeniwse egine allos an8ropos...kai panw apo ola einai para para polu xrisimos.kai tou to dixnw ka8e fora, asxetws me tis diafores pou mporei na exoume...

neropistolero said...

Γεια σου πατσιούρι.Καλή χρονιά κιόλας!Τα'παμε?Δεν τα'παμε.
Τώρα μπήκα στην περίοδο αυτή που και οι δύο γονείς συνταξιοδοτήθηκαν.Υπάρχει μια πτώση, είμαστε στην αρχή ακόμα, θα δούμε τι θα γίνει.
Εγγονάκια!!!
:P

Anonymous said...

ΑΓΑΠΗ-ΣΤΟΡΓΗ-ΦΡΟΝΤΙΔΑ ΚΑΙ ΑΣ ΤΟΥΣ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΟΤΙ ΓΟΥΣΤΑΡΟΥΝ!
ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΠΑΤΣΙΟΥΡΑΚΙ ΜΑΣ!

Feidias said...

Καλημέρα πατσιούρι ατίθασο!
¨Οντως δεν είναι όλοι φτιαγμένοι για οικογένεις και σίγουρα και για εγγονάκια,αλλά πολλοί δε το χωνεύουν και το παλεύουν το παλεύουν,τα κάνουν...κώλος!!!και μετά την πληρώνουν τα παιδιά βέβαια!!Για αυτό...ΕΥΓΕ ΜΩΡΕ!!!
Δε περίμενα τίποτα λιγότερο από σένα παρά να απαντήσεις μετά από όλη τη λιακάδα έξω φυσικά!ΚΑΛΗΜΕΡΑ!

demetrat said...

Όπως και μεις οι μαμάδες,επικοινωνούμε υπέροχα με τα παιδιά των άλλων , παρά με τα δικά μας.

δ

patsiouri said...

-Σκουλήκι: Πέρασε τώρα , έ???

-Ny Anna: Τί ευτυχία που έχει κάνει η αδερφή σου! Εγώ δε βλέπω φώς ούτε από'κει! Πιο πιθανόν είναι να κάνει ο Κωστέτσος παρά αυτή!

-MMexer΅Κι εγώ ξαναγύρισα και ζώ μαζί τους, δεν είναι τόσο χάλια όσο παλιά, εννοείται πως αν έχεις ήδη φύγει έχουν αλλάξει τα δεδομένα...Βέβαια, χμ...ζώ σε διαφορετικό όροφο!

-Purple: Είσαι πολύ καλή και όντως είναι ψυχούλες! Όσο για το δεύτερο, θ'αναφωνήσω κι εγώ, μπρρρ!!!

patsiouri said...

-Αρχιτέκτονα: Μακάρι να είχα κι εγώ δική μου δουλειά να έκανα το ίδιο! Το έχει κάνει ο ξαδερφός μου στο θείο μου και ισχύει ακριβώς αυτό που λές, ξανάνιωσε! Μπράβο σου!

-Νεροπιστολέρο: Καλώς μας ξανάρθες, Καλή Χρονιά και καλή λευτεριά βρέ!

-Βασίλης: Για μια ακόμη φορά κοκκινίζω και σ'ευχαριστώ πολύ!

-Feidias: Καλημέρες! Έχεις απόλυτο δίκιο, δεν είμαστε όλοι φτιαγμένοι για γονείς...κι αν υπήρχε πρόνοια σ'αυτή τη χώρα τα μισά παιδάκια θα είχαν απομακρυνθεί από το σπίτι τους με συνοπτικές διαδικασίες!

-Δήμητρα: Κλέφτης παιδιών κι εσύ όπως ο Κειμ είναι κλέφτης μπαμπάδων????

tzonakos said...

Εγγονάκια ! :)

Φοβερό το σχόλιο του island xaxaxa
Κάποιων άλλων βέβαια ειναι πολυ ...βαθυστόχαστα, ας μην πω τίποτα εδω.

Λοιπόν αγάπα τους γονείς, αυτο τους ειναι ότι καλύτερο !

υγ. εγγονάκια.