Thursday, June 12, 2008

KOMMATIA...



Εργασιομανείς…τους μισώ! Τους δύο τελευταίους μήνες δουλεύω ασταμάτητα. Πρωί, μεσημέρι, απόγευμα, βράδυ, Σάββατο, Κυριακή…ούτε μισή ώρα διάλειμμα για να φάω κάτι σαν άνθρωπος και όχι σάντουιτς Everest στο χέρι.( το οποίο δε θέλω να ξαναδώ ζωγραφιστό όλο το υπόλοιπο καλοκαίρι). Ένας συνεχής πονοκέφαλος εγκατεστημένος στο κεφάλι μου και μια συνεχής κόπωση στα μέλη του σώματός μου.
Νομίζω πως πρωταγωνιστώ σε ένα φριχτό video game του οποίου τα levels ανεβάζει συνεχώς κάποια άγνωστη σαδίστρια που κάποτε της έφαγα το γκόμενο κι αυτή έμπλεξε με την ινδική φιλοσοφία καταφέρνοντας να ρυθμίσει τη ζωή μου με τη σκέψη της και μόνο. Εννοείται πως ο αυτόματος πιλότος – σωτήρας ρυθμίζει μεν την εργασιακή ζωή μου, αδυνατεί δε πλέον να απαντήσει σε απλούστατες ερωτήσεις όπως «(Τι) έφαγα σήμερα??», «Τι δουλειά έχει αυτό το cd στην τσάντα μου που το πρωί δεν υπήρχε?», «Με ποιόν μίλησα πριν μερικά δευτερόλεπτα στο τηλέφωνο και του είπα πως θα τον παρω πίσω?», «Γαμώτο, χτες ήταν τα γενέθλια???»…

Αν συνέχιζα έτσι το πιο πιθανό θα ήταν σε λίγο καιρό να μη θυμόμουν το ΑΦΜ, το σπίτι μου, αν έχω αδέρφια και το πώς βάζουμε ένα κοτόπουλο με πατάτες στο φούρνο. Μπορεί να ξεχνούσα και πως να παίζω πιάνο, πράγμα που ούτε οι αμνήμονες δεν το παθαίνουν. Έχω βαρεθεί να απολογούμαι σ’όλο τον κόσμο για την έλλειψη χρόνου μου, έχω κουραστεί να ακούω ειρωνικά σχόλια του στυλ «Καλέ τι κάνεις, την προίκα σου μαζεύεις??? Έλεος! »
‘Ελεος κι σύ και σου διαφεύγει προφανώς πως τους δύο επόμενους μήνες ΔΕ δουλεύω και θα τρώω την προίκα μου πίνοντας μπυρόνια στην παραλία στην υγειά σου! Θα σου στέλνω και μηνυματάκια στο γραφείο να δούμε πως θα γουσταρίζεις!»
Πρώτο συμπέρασμα λοιπόν: Δεν πρέπει να πρήζουμε τον κόσμο που δουλεύει πολύ! Προφανώς, είτε έχει τους λόγους του, είτε δε μπορεί να κάνει αλλιώς!

Αυτό που δε μπορώ εγώ να καταλάβω, εξαιρώντας απ’αυτή μου την ηλίθια απορία τους φίλους καλλιτέχνες, είναι το πώς γίνεται κάποιος να ΓΟΥΣΤΑΡΕΙ να δουλεύει τόσο πολύ ΟΛΟ ΤΟ ΧΡΟΝΟ! Ξέρω πολύ κόσμο που βαράει δωδεκάωρα, όχι βέβαια οικειοθελώς, αλλά ταυτόχρονα βαράει και οχτακόσιες χριστοπαναγίες την ημέρα επί τούτου και τα νεύρα του δεν είναι καθόλου μα καθόλου καλά. Ξέρω και κόσμο που κάθε μέρα ξυπνάει με δέκατα εξαιτίας της υπερκόπωσης. Ξέρω κόσμο που ο μοναδικός λόγος για τον οποίο παλεύει να μπει στο δημόσιο δεν είναι ούτε η μονιμότητα, ούτε τα (ενδεχομένως) καλύτερα χρήματα, ούτε οι άδειες, αλλά το πολυπόθητο οκτάωρο. Ξέρω κόσμο που έχοντας μια οικονομική άνεση, προσπαθεί να δουλεύει όσο το δυνατόν λιγότερο εφ’όσον τα έξτρα εισοδήματά του του επιτρέπουν να απασχολείται λίγες ώρες με πενιχρή αμοιβή. Και καλά κάνει.

Ξέρω όμως και κόσμο, λίγους βέβαια, που ΠΟΡΩΝΟΝΤΑΙ με τη δουλειά, που ΤΡΕΛΑΙΝΟΝΤΑΙ αν έχουν ένα απόγευμα ελέυθερο, που ΣΙΧΑΙΝΟΝΤΑΙ το Σαββατοκύριακο γιατί νιώθουν έξω απ’τα νερά τους, χωρίς κατ’ανάγκη τα δωδεκάωρα και βάλε εργασίας να αμείβονται με εξ’ίσου ικανοποιητικά χρήματα. Και θέλω να μου εξηγήσεις αγαπητέ αναγνώστη, ΠΩΣ ΣΤΟ ΔΙΑΟΛΟ γίνεται αυτό??? Δεν κουράζονται? Δε θέλουν να πάμε μια βόλτα στα μαγαζιά? Πότε μαγειρεύουν και πότε καθαρίζουν το σπίτι τους? Πότε πηγαίνουν σούπερ-μάρκετ? Πότε πλένουν και πότε σιδερώνουν? Αποκλείεται να είναι όλοι απο’κείνους τους σιχαμένους κωλόφαρδους που με τρεις ώρες ύπνο την ημέρα είναι πάντα φρέσκιοι και ορεξάτοι να ριχτούν στη δουλειά! Γιατί δεν είναι πτώματα? Γιατί δεν αγανακτούν? Γιατί δε νιώθουν την ανάγκη να κάνουν κάτι άλλο?

Εννοείται πως εγώ δεν είμαι τίποτα απ’όλα αυτά. Τα χειμωνιάτικα βρίσκονται ακόμη στη θεσούλα τους και τα καλοκαιρινά σε σακούλες από τις οποίες βουτάω ότι βρώ μπροστά μου. Αν ένας μπάτσος έβλεπε τυχαία το δωμάτιό μου αμέσως θα έψαχνε για αποτυπώματα του δράστη του μακελειού. ΠΛΗΡΩΣΑ γυναίκα για να σιδερώσει τα καλοκαιρινά που λέγαμε κι δε ντρέπομαι καθόλου. ΠΛΗΡΩΣΑ και κομμώτρια να έρθει Κυριακή βράδυ στο σπίτι μετά τη δουλειά και να μπογιατίσει το φουντωτό χάος που θα μ’έστελνε πιθανότατα στο θάνατο όταν θα μ’έπαιρνε ο ύπνος στη μπανιέρα περιμένοντας να πιάσει η βαφή και βουλιάζοντας αργά-αργά στο αφρόλουτρο. Νομίζω πως έχω πάθει υπερκόπωση και πως αν δεν ήξερα πως σε μερικές μέρες τελειώνουν όλα θα τα είχα παρατήσει και θα πήγαινα στο χωριό μου να παντρευτώ τον πιστό συγχωριανό και να πήζω τυρί με μεγάλη ευχαρίστηση ένα πενταωράκι την ημέρα.

«Δεν έχω πάντα τόση δουλειά», μου ομολογεί η Μ. «Απλώς βαριέμαι να πάω σπίτι. Τι να κάνω μόνη μου? Τρώω στο γραφείο, σερφάρω όταν τελειώσει η δουλειά, μιλάω με τους υπόλοιπους, μια χαρά!»
( Α χα! Άρα, δεν είναι όλοι υποχρεωμένοι να μένουν μέχρι τόσο αργά…)
«Ξέρεις τι γίνεται σπίτι με τα μωρά να σκούζουν και τη μάνα μου με την πεθερά μου μόνιμες??? Της πουτάνας! Γραφείο και πάλι γραφείο!»
(Α χα number two!)
«Απολύσανε έναν και προσφέρθηκα ν’αναλάβω εγώ τη δουλειά του! Δε με νοιάζει και να μην πληρώνομαι υπερωρίες, έ, αντί για τις 7 θα φεύγω κατά τις 10 το βράδυ! Θα κάνω και καλή εντύπωση!»
(Από κάτι τέτοιους παπάρες σαν κι εσένα χάλασε η πιάτσα I think…)
«Αν βλέπουν πως είμαι παραγωγικός και δεν έχω προσωπική ζωή αφού κάθομαι μέχρι και τις 12 το βράδυ δε μπορεί, κάποτε μπορεί να μου προτείνουν να γίνω συνέταιρος! Το κακό είναι πως ο μισθός μου δε φτάνει για δάνειο…»
(Και το μυαλό σου δε φτάνει την τρίχρονη ανηψιά μου επίσης…)

Ιδού λοιπόν. Δύο κατηγορίες. Οι μεν κοντεύουν να ψοφήσουν η ν’αρχίσουν τις κόκκες για ν’αντέξουν, οι δε γουστάρουν. Οι μεν ονειρεύονται τη μέρα που θα δουλέψουν οχτάωρο, οι δε τη μέρα που οι τζάμπα κόποι τους θ’ανταμειφθούν. Οι μεν ονειρεύονται σκασιαρχείο μία καθημερινή και φραπεδάκι στον ήλιο, οι δε φρικάρουν και μόνο στην ιδέα πως θ’αφιερώσουν χαμένη ώρα σε κάτι που δεν έχει σχέση με την «καριέρα» τους.

Όσο για μένα? Δηλώνω υπεύθυνα πως αν κάποτε αναγκαστώ , κάτι που φαίνεται πολύ πιθανόν, να δουλεύω δεκαπέντε ώρες την ημέρα για λεφτά της πλάκας, θα μπω στην παρανομία χωρίς καμία τύψη. Θα πουλάω ναρκωτικά, θα γίνω βίζιτα, δεν ξέρω τι άλλο, αλλά τα νεύρα μου κάπου θα ξεσπάσουν. Πιθανόν ν’αρχίσω κι εγώ ν’απαγάγω κυρίους. Σαν αυτόν της φωτογραφίας. Κάτι σαν τους εργοδότες της πρώτης ομάδας φίλων. Το πιο λογικό βέβαια, πράγμα που αποτελεί και τ’όνειρο ζωής μου, είναι να γίνω κάποια σαν τους εργοδότες της δεύτερης ομάδας φίλων. Να εκμεταλλεύομαι κορόιδα που γουστάρουν τη σκλαβιά. Τι ευτυχία! Και αυτοί θα κάνουν το χόμπι τους και εγώ θα τα’κονομάω! Γιατί με τη μεριά τους μάλλον δε θα συνταχτώ ποτέ…

85 comments:

Anonymous said...
This comment has been removed by a blog administrator.
Anonymous said...
This comment has been removed by a blog administrator.
Anonymous said...
This comment has been removed by a blog administrator.
Anonymous said...
This comment has been removed by a blog administrator.
Laplace said...

κ εγω εργασιοπληκτος ειμαι πατσιουρακι..σε καταλαβαινω τι τραβας..δεν παει αλλο....

snikolas said...

Είχα διαβάσει κάπου πως η εργασιομανία χτυπάει κυρίως σε άτομα που έχουν κατάθλιψη. Είναι ένας τρόπος να ξεφεύγουν.

Anonymous said...

...κοιταξτε αγαπητη απο πανω μου 3 σχολια και κατι....

ιδου η λυσις!

πιασε το λοττο, βρασε τα υπολοιπα.

8ωρο? χα

χα

χα
και

κανχα

Ηλιας....Just me! said...

Πως και δουλεύεις τόσες πολλές ώρες Πατσιουράκι; Ολοήμερο σχολείο ή οι ετοιμασίες των καλοκαιρινών αποχαιρετιστήριων εορτών? όπως καινα χει, εσύ για δύο μήνες θα κάθεσαι να το γλεντάς, άσε του υπόλοιπους εργασιομανείς στην δική τους τρέλα, στο δικό τους κόσμο... Δεν ξέρεις ποτέ τι κρύβει ένας άνθρωπος μέσα του και του την έχει σαλέψει έτσι....

patsiouri said...

-Laplace:
Βράστα...και να πεις πως κερδίζαμε και τίποτα...

-Νικόλας:
Είμαι σίγουρη. Επίσης όντως κάποιοι δεν περνούν καλά στο σπίτι τους, είτε ζουν μόνοι είτε έχουν και οικογένεια...Οι υπόλοιποι τί φταίνε όμως???

-Εξώφθαλμη:
Όταν γίνει επανάσταση ρίξε ένα σύρμα μπας και είμαι πτώμα και δεν το πάρω χαμπάρι!

-Ηλίας:
Μόλις σου απάντησα και στο κάτω ποστ!
Δουλεύω το πρωί φροντιστήριο φούλ (αντικαθιστώ μια κοπέλα που έφυγε να γεννήσει...), το απόγευμα ιδιαίτερα επίσης φουλ...κι επειδή είναι εξετάσεις, Πανελλήνιες αλλά και σχολικές, οι ώρες είναι άπειρες και στα δύο οπότε αναγκαστικά φουλάρω και τα Σ.Κ. Ευτυχώς 18 του μήνα τελειώνουν τα ΤΕΕ και τα υπόλοιπα Γυμνάσια!

Το κακό είναι πως τους μήνες που κάθομαι δεν πληρώνομαι φυσικά, οπότε αναγκαστικά μέσα στη χρονιά πρέπει να δουλέψω κάποιους μήνες έτσι για να βγει το καλοκαίρι (και μακάρι να υπάρχει πάντα δουλειά...)
Άσε που πέρισυ με τα χερουργεία έμεινα πέντε μήνες off και η μπάνκα τινάχτηκε στον αέρα!!!

Dr_MAD said...

Εγώ που ΕΙΜΑΙ εργασιομανής θα σου πω πως: δε μαγειρεύω (βάζω τη νύφη μου την όρκα να το κάνει), δεν πλένω / δε σκουπίζω (έχω μεγάλο σπίτι, μια ζω στο ένα δωμάτιο μια στο άλλο μέχρι να βρομίσουν όλα οπότε και παίρνω κοπέλα), δεν έχω πολλούς φίλους 2 κουμπάρους και μια φίλη που μένουν σε απόσταση βολής, δεν βγαίνω συχνά έξω (εκτός από το καθημερινό gym και τα μπουζούκια την Πέμπτη) και ζω ΑΚΡΙΒΩΣ το ίδιο με τα καλοκαιρινά (πακεταρισμενα στο πατωμα και παίρνω ό,τι βρω πάνω πάνω) plus το ότι τα χαλιά τα έχω κουλουριάσει και τα έχω σηκώσει στις γωνίες χωρίς να φιλοτιμηθω ακόμα να τα σηκώσω. Εργένης άνθρωπος είμαι κιόλας, φαντάζεσαι. Στο ψυγείο έχει μόνο τουρσί (που μου το φέραν πεσκέσι στη δουλεια) και (ΙΣΩΣ) μπύρες από προχτές.

Νομίζω τα ετερώνυμα έλκονται. Τι λες? :-P

Anonymous said...

και οσο σκεφτομαι οτι δυο μηνες τωρα θα καθεσαι, δεν μπορεις να φανταστεις ποσο ζηλευω! κι εγω εχω αυγουστο οφφ, υποχρεωτικα, το τονιζω,αλλα δουλευω κανενα 13ωρο ημερησιως και ενιοτε και σαββατα και κυριακες.
δεν πειραζει πατσιουρι, ολα ειναι στο προγραμμα οπως λεω παντα. και η θα τα περασουμε τωρα που ειμαστε μικροι και αντεχουμε ή θα κλαταρουμε (κλινω προς το δευτερο βεβαιως βεβαιως)!!καληνυχτα!

geokalp said...

σκεφτόμαστε πολύ κοντά εσύ το έγραψες κι όλας!
θα προσπαθήσω κι εγώ!

p.s. όλα συμβαίνουν γύρω μας - εμείς τι θα αποφασίσουμε!

Tanila said...

Σκατά !
Τι έχασα πάλι; 4 σχόλια διαγραμμένα!
Τέλοσπάντων, δε σχολιάζω το κείμενο, εγώ το διορισμό μου και το οκταωράκι το κέρδισα!

demetrat said...

Πρόσθεσε και τύπο "εργασιομανους" που δε γουστάρει ΟΎΤΕ την ανάσα της σύζυγου, και βγάζει γκόμενα σε τσατ απο το γραφείο και περνάει ζάχαρη "κάνοντας υπερωρίες".
Όσο γιά την δεύτερη κατηγορία που ανάφερες,σε πληροφορώ πως είναι πολύυυυυυυυυ μεγάλη.
δ

leila said...

ελα πες μου εσυ τωρα, πατς! μα ειναι πραγματα αυτα;
κι ειπα καλοκαιριατικα να μην σχολιαζω πολυ, αλλα συμφωνω μαζι σου! πες κι αλλα! πεστα χρυσοστομη!
εμενα μου αρεσει το 8ωρο! μενει χρονος και για σπιτι και για χομπυ και για ελευθερο χρονο και για υπνο! αλλιως τι ζωη ειναι αυτη , να ζεις μονο στο γραφειο;; εε;;

τωρα οσο για τους γορκ-αχολικς.. μαλλον καποιο προβλημα εχουν να γουσταρουν να εργαζονται 12ωρα και τα παρομοια.. υπαρχουν φυσικα κι οσοι αναγκαζονται απο τη δουλεια να χτυπουν υπερωριες.. απληρωτες και για την ψυχη των..προγονων τους παντα..

κουραγιο 5 μερες μειναν για να κλεισουν σχολεια-εξετασεις και μετα θα ξεκουραστεις! κουραγιο και σε μας που δουλευουμε και περιμενουμε την αδεια.. αλλα προτιμω να μην περιμενω το οταν θα παρω αδεια αλλα επιδιωκω να εχω και χρονο μεσοβδομαδα!
φιλακια!!

Zaphod said...

Επειδή, όπως έχω καταλάβει, κάνουμε πάνω κάτω την ίδια δουλειά σε καταλαβαίνω απόλυτα!

Και γω είχα λυσσάξει στην δουλειά μέχρι πριν καμια δεκαριά μέρες...έκτοτε το έχω ρίξει στο ξύσιμο και στο beering και τα λέμε από Σεπτέμβρη!!

Ο κλασικός εργασιομανής είναι λογικά κάποιος που εκτός δουλειάς είναι ΚΕΝΟΣ, οπότε κάνει την δουλειά ζωή και την ζωή αγγαρεία...

Πάντα υπάρχουν όμως και οι βλαμμένοι (όπως αυτοι που χαρακτηριστικά αναφέρεις) οι οποίοι φαίνεται να έχουν μεγαλώσει σε θερμοκοιτίδα και να βγήκαν έξω μόλις προχτές :)

purple said...

δεν συγκρατησα τιποτα αλλο απο το ποστ παρα μονο οτι σε περιμενουν 2 μηνες ξεκουρασης!!!
ζηλευωωωωωω!!!!

K-Top said...

Αξίωμα:

"Το θέμα δεν είναι πόσα χρήματα σου αποφέρει μία δουλειά, αλλά να σου αποφέρει τόσα ώστε να γεμίζεις τον ελεύθερο χρόνο σου με τον τρόπο που θες"

KitsosMitsos said...

Το θέμα είναι ότι αυτούς που έχω γνωρίσει στην αντίστοιχη εργασιο-κατάσταση, δεν έχουν το χρόνο να ξοδέψουν αυτά που βγάζουν. Οπότε βγάζουν τα απωθημένα τους σε περιστάσεις τύπου πάω μπουζούκια και τα σπάω και πλερώνω κανένα 3χιλιαρο γιατί απλούστατα δεν ξέρω να ζω...
Καλύτερα ποιότητα ζωής. Να αγοράζουμε δηλαδή με τη δουλειά μας λίγο ελεύθερο χρόνο παραπάνω...

founio said...

Αναζητούμε την καλύτερη ζωή αλλά στην πορεία της αναζήτησης χάνουμε τον στόχο μας ή καλύτερα αποκλείνουμε από αυτόν για να τον πετύχουμε κάποια στιγμή. Και τότε είναι σαν να βυθιζόμαστε σε ένα απύθμενο πηγάδι.
Μπέρδεμα ε;

Ωραίος ο 21ος αιώνας.

ampelofilosofos said...

Θα συμφωνήσω με τον Atron πιο πάνω. Οι μόνοι που είναι ευχαριστημένοι από την δουλειά είναι αυτοί που έχουν κάνει το χόμπυ τους δουλειά τους. Και είναι αρκετά τυχεροί για να μπορούν να κρατάνε την δουλειά τους στο επίπεδο του χόμπυ...

ο αποτέτοιος said...

Γεια σου αγαπητό πατσιούρι. Λοιπόν για μένα δεν υπάρχουν άνθρωποι που γουστάρουν να δουλεύουν όλη την ημέρα. Και εξηγούμαι. Οι μόνοι που θέλουν να δουλεύουν συνέχεια και δεν τους νοιάζει είναι οι παρακάτω κατηγορίες:
α) Αφεντικά μεγάλων πολυκαταστημάτων, πολυεθνικών εταιριών κτλ, που άλλη έγνοια δεν έχουν από την καριέρα τους και κυρίως τα όλο και περισσότερα φράγκα.(ο αφεντικός μου όταν δούλευα αποθηκάριος στο νο1 πολυκατάστημα παιχνιδιών-δεν θέλω ούτε να πω το όνομα-ήταν ακριβώς αυτό το πράγμα.)Αυτοί δεν έχουν φίλους, κάνανε οικογένεια γιατί έπρεπε ή λόγω συμφερόντων και επίσης θέλουν να βρίσκονται συνέχεια στη δουλειά για να εξασκούν την εξουσία του αφεντικού στους υπαλλήλους.
β) Είναι αυτοί που ανέφερες και εσύ, που για να κάνουν καριέρα δεν έχουν κανένα πρόβλημα να θυσιάσουν χρόνια από τη ζωή τους κατασκηνώνοντας στη δουλειά και γλύφοντας τους ανώτερους με αυτόν τον τρόπο.
γ) (η αγαπημένη μου κατηγορία) οι παραιτημένοι από τη ζωή. Αυτοί που δεν έχουν όνειρα, δεν ερωτεύονται, δεν έχουν κάποιο ουσιαστικό όραμα και σκοπό, αυτοί που τα συναισθήματά τους τους εγκαταλείπουν συνεχώς, πο σου λένε "θα πάω σπίτι και τι θα κάνω;καλύτερα στη δουλειά να βγάλω και κανένα φράγκο παραπάνω", που η μόνη τους διασκέδαση είναι να ψήσουν την κυριακή το μεσημέρι σουβλάκια στην ηλεκτρική ψησταριά στο μπαλκόνι, που παρακολουθούν και εκστασιάζονται με τις ειδήσεις του star και του alter, που έχουν ερωτευτεί τον ευαγγελάτο και θεωρούν τον μάκη υψηλής ποιότητας δημοσιογράφο, αυτοί που.....

Και στις τρεις περιπτώσεις λοιπόν δεν πρόκειται για ανθρώπους. Εγώ δεν τους θεωρώ σαν τέτοιους. Είναι κάτι άλλο, δεν υπάρχουν, δεν υφίστανται, και δεν θέλω να έχω καμία σχέση μαζί τους. Τους περιφρονώ, τους φτύνω και θα σου έλεγα να κάνεις και εσύ το ίδιο. Αυτά και συγνώμη αν μακρυγόρησα.

Artanis said...

ΚΙ έλεγα, τί έχει, τί έχει αυτός ο τύπος και είναι πρόεδρος των βιομηχάνων της Β.Ελλάδας...
Μου έλυσες την απορία, καλή μου...
Όσο για τη δουλειά, και την εργασιοθεραπεία, μάλλον πρέπει να σκεφτείς την απο-εργασιοθεραπεία... Σε βλέπω πολύ οργισμένη και ανησυχώ...
Ψυχραιμία, καλή μου ψυχραιμία...Θα κάνεις κακό στον εαυτό σου...
Κοίταξε να ξεκουραστείς αυτό το τριήμερο. όσο μπορείς...Νοιώθω οτι το χρειάζεσαι...Φιλάκια...

An-Lu said...

Άντε!!!! Μια βδομάδα (κολοβή μάλιστα!) και πάπαλα!!!!!!
;-)

Skouliki said...

help εδω ατομο με συμπτωματα εργασιομανειας ....

Anonymous said...

Καλησπέρα Πατσιουράκι...τρελλή απόγνωση βλέπω σ αυτό το πόστ..μα πολύυυυυυ απόγνωση όμως....και δεν έχεις και άδικο είναι πολύυυυ φρίκη όντως να δουλέυεις τόοοοσες ώρες και για το τίποτε...άστα και έτσι όπως το πάνε...στο τέλος θα μας κάνουν να δουλέυουμε (εγώ πρωσοπικά δε δουλέυω λόγω σοβαρού προβλήματος-αναπηρίας-ή δε δουλέυω ακόμη)....αλλά από ότι ακούω από άλλους φίλους και γνωστούς είναι πολύυυυυ φρίκη η κατάσταση)...15 ώρες και 20 ώρες όπως στο μεσαίωνα....θα τρίζουν τα κοκκαλάκια αυτών που έχυσαν κάποτε το αίμα τους στη κόκκινη πλατεία της Ρωσίας γιανά γίνει το 8ωρο!θα βλέπουν από κει πάνω το χάλι μας και θα γελάνε....άστα να πάνε...δε πάμε καλάααααααααααα,μα καθόλου καλάαααααααα λέμεεεεεε!Αθανασία.

faraona said...

Patsiouaki απο ο κειμεο σου συμπεραινω οτι μαλλον αρχισες να εχεις τα πρωτα σημαδια υπερκοπωσης.
Προσεχε !!

Σε φιλω

patsiouri said...

-Mad:
Το παζλ συμπληρώνεται υπέροχα! Μόνο που για το σπίτι θα πάρουμε μόνιμη γυναίκα, μία Κυρία Καθηγητού δεν επιτρέπεται να κάνει δουλειές!

-Lifewispers:
Είναι τέλεια να κάθεσαι δυο μήνες όταν έχεις άπειρα χρήματα γιατί ώς γνωστόν όσο κάθεσαι τρως τα τριπλάσια από τον υπόλοιπο καιρό!
Anyway, ευτυχώς φέτος η καβάτζα μου είναι ικανοποιητικότατη, και του χρόνου!

-Geokulp:
Μάλλον κάποια στιγμή θα φτάσουμε στο απροχώρητο, οπότε δε θα χριαστεί να αποφασίσουμε, απλώς θ'αρχίσουμε να δαγκώνουμε!

-Τανίλα:
Τα σχόλια ήταν από διαφήμιση Λόττο, λες να ψαρεύουν απελπισμένους εργαζόμενους και ιντερνετικά πια?????

patsiouri said...

-Δήμητρα:
Μα δεν είναι θλιβερό? Άσε που μ'αυτή την "αυτοθυσία" τους τρώνε θέσεις εργασίας και ένσημα από ανθρώπους που καίγονται γι' αυτά!

-Λειλα:
"εμενα μου αρεσει το 8ωρο! μενει χρονος και για σπιτι και για χομπυ και για ελευθερο χρονο και για υπνο! αλλιως τι ζωη ειναι αυτη , να ζεις μονο στο γραφειο;; εε;;"

Τα είπες όλα! Το θέμα δεν είναι να ζείς μόνο για να περιμένεις τις 10 μέρες διακοπές! Προτιμώ να δουλεύω το οχταωράκι μου, να χαίρομαι το σπίτι και τις βόλτες μου και τους φίλους μου και ας μη μου περισσέυουν για δέκα μέρες διακοπές! Θα πάω στο χωριό μου καλύτερα!

-Zaphod:
Κι εσύ γιατί τελείωσες 15 μέρες νωρίτερα, έ????????? Μια χαρά είναι αυτή η δουλειά μιας και το πήξιμο πέφτει μόνο Απρίλιο-Μάιο-Ιούνιο, αλλά δε μπορώ να μην αναρωτηθώ πως σκατά το παλεύουν άλλοι όλο το χρόνο...

-Purple:
Δεν είναι πάντα επιθυμητοί δύο η τρεις απλήρωτοι μήνες, αλλά ειδικά φέτος είναι!!! Θα έρθει και η ώρα σου καλό μου!

patsiouri said...

-Ατρον:
Φοβερό το αξίωμα αλλά...μμμ...για να αξιοποιώ τον ελέυθερο χρόνο μου όπως θέλω θα έπρεπε να βγάζω...μμμ...όσα ο κύριος της φωτογραφίας!!! Αν και δε θα είχα τόσο ελέυθερο χρόνο!

-Κιτσοσμιτσος:
Πω πω, αίσχος! Πάλι καλά όμως που βγάζουν το τριχίλιαρο τουλάχιστον. Γιατί υπάρχουν κι άλλοι που γαμιούνται όλη μέρα μόνο για τα απαραίτητα (ιδίως αν έχουν κάνει οικογένεια) και πάλι δεν έχουν να ξοδέψουν σε μαλακιούλες!

-Founio:¨
"αποκλείνουμε από αυτόν για να τον πετύχουμε κάποια στιγμή. "
Είναι όπως όταν λεμε "Θέλω να μείνουμε για λίγο χωριστά" και τελικά δεν τον ξαναβλέπεις ποτέ!

-Αμπελοφιλόσοφος:
Γι'αυτό εξαίτερα τους καλλιτέχνες...και μετά το σχόλιο του Mad λέω να προσθέσω στη λίστα εξαιρέσεων και τους γιατρούς!

Hades said...

Έχω περάσει κι εγώ από τέτοιες φάσεις, που μάλλον σε κανέναν μας δεν είανι άγνωστες. Είνια αρκετά μπλεγμένο το ζήτημα. Πάντως κάποια στιγμή -σχετικά πρόσφατα κιόλας- τη βρήκα την άκρη τι να κάνω και πως. Η ουσία είναι ότι πρέπει να κατανοήσουμε 2 πράγματα: πρώτον ότι η πολλή δουλειά κυριολεκτικά τρώει τον αφέντη και δεύτερον ότι ο χρόνος περνάει και ουδέποτε βλέπει πίσω.

patsiouri said...

-Αποτέτοιος;
Oh...dear...
Έχεις δίκιο, έχουν πεθάνει και δεν το ξέρουν.Και δεν είναι κανονικοί άνθρωποι..
Από την άλλη, για να μη γινόμαστε και φασιστάκια, εγώ προσωπικά δεν πιστεύω στην εργασιοθεραπεία ούτε κατά διάνοια, δε διαφωνώ όμως πως ίσως σε κάποιον η δουλειά να έκανε καλό για λίγο καιρό, για να ξεχαστεί από κάποιο πρόβλημα. ΓΙΑ ΛΙΓΟ ΚΑΙΡΟ όμως!

-Αρτάνις:
"Όσο για τη δουλειά, και την εργασιοθεραπεία, μάλλον πρέπει να σκεφτείς την απο-εργασιοθεραπεία... Σε βλέπω πολύ οργισμένη και ανησυχώ..."

Καλέ που την είδες την εργασιοθεραπεία???? Χρήματα χρειαζόμουν!! Δηλώνω ενώπιόν σας πως αν είχα ένα σεβαστό και εγγυημένο εισόδημα για όλη μου τη ζωή, δεν υπήρχε περίπτωση να δούλευα! Ούτε μια ώρα! Θα είχα γυρίσει όλα τα θέατρα, σινεμά, γκαλερί κτλ, θα έκανα φιλανθρωπίες, θα βοηθούσα αδέσποτα σκυλακάκια, θα έκανα εθελοντισμό, ταξίδια, θα ε΄βγαινα για καφέ 5 φορές τη μέρα, μπορεί και να άνοιγα δυο τρία μπαράκια και να περνούσα που και που να τσεκάρω...πάντως σίγουρα ΔΕ θα δούλευα! Άκου εκεί εργασιοθεραπεία!

Όχι βρε, καθόλου οργισμένη δεν είμαι, κουρασμένη μόνο και απορώ πως άλλοι τη βρίσκουν να το κάνουν όλο το χρόνο κι'εγώ στο τρίμηνο πάνω τα'χω φτύσει! Δυστυχώς δουλεύω και αύριο και μεθαύριο και του Αγ.Πνεύματος, Πέμπτη όμως game over!

-An Lou:
Ειδικά φέτος το περιμένω πως και πως!! Ήρθα και ξαναείδα τα σκυλάκια!

-Σκουλήκι:
Οι εργασιομανείς δε βγαίνουν για μπύρες και δε φεύγουν τριήμερο μικρή μου!!! Μη μου αγχώνεσαι!!!

-Αθανασία:
Είναι αδιακρισία να ρωτήσω την ηλικία σου??? Αν αντιμετωπίζεις τόσο σοβαρό πρόβλημα-αναπηρία, ας μη δουλέψεις ποτέ. Πιστεύω πως θα εχεις ψάξει τα δικαιώματά σου, την αναπηρική σύνταξη που δικαιούσαι μετά από κάποια ηλικία και τις παροχές που πρέπει να λαμβάνεις. Γενικώς, φρόντισέ τα όσο το δυνατόν γρηγορότερα. Αν υπάρχει εισόδημα στην οικογένεια κάντε μια επένδυση η κάτι τέτοιο για να εξασφαλίσεις ένα μελλοντικό έσοδο, η ένα εξτρά συνταξιοδοτικό.
Όντως, τα πράγματα δεν πάνε καλά...κι εγώ διευκρίνισα πως ευτυχώς δεν το ζω όλο το χρόνο, άλλοι όμως...

-Faraonna:
Βασικά, εκτός από σημάδια υπερκόπωσης, είναι και σημάδια τσαντίλας που άλλοι εχουν τόσο τεράστιες αντοχές ενώ εγώ σ'ένα τρίμηνο τα φτύνω! Τελικά το point είναι πως ζηλεύω!! Θέλω κι εγώ να είμαι φρέσκια-φρέσκια μ'ένα τριωράκι ύπνο!

Zaphod said...

Είναι θέμα χειρισμών. Επειδή όμως είμαι πολυτεχνίτης φέτος έφαγα 6μηνο πήξιμο και τώρα λιααααααζομαι μετά μανίας!
:)

patsiouri said...

-Ηαdes:
Όταν κάποιος (π.χ εσύ η εγώ) μπορεί να κάνει αλλιώς, τότε δεν υπάρχει καν θέμα! Οι υπόλοιποι ας πρόσεχαν! Το θέμα είναι πως γύρω μας κυκλοφορούν άνθρωποι που δε μπορούν να κάνουν αλλιώς...

patsiouri said...

-Zaphod:
Μαζευτήκαμε το παρεάκι βλέπω! Χα! (Απαίσιε διπλοθεσίτη...)

Ασκαρδαμυκτί said...

Συχνά, η πολύωρη εργασία μας κάνει να ξεχνάμαι τα άλλα προβλήματα και τις προσωπικές μας εκκρεμότητες! Απλά πράγματα...

ο αποτέτοιος said...

Για την εργασιοθεραπεία που λες έχεις δίκιο, έχω περάσει και εγώ αυτό το στάδιο (το έκανα μετά από έναν έντονο χωρισμό), αλλά ναι πρώτον το έκανα για λίγο καιρό και δεύτερον νομίζω ότι έχω καταλήξει στο ότι είναι λάθος τρόπος αντιμετώπισης των προβλημάτων μας. Νομίζω ότι μπορούμε να ξεχαστούμε και να ξεπεράσουμε τις όποιες δυσκολίες βγάζοντας έξω τη δημιουργικότητά μας, με όποιο τρόπο μπορεί αυτή να εκφραστεί στον καθένα.(και εννοώ με κάποιον τρόπο που να μην έχει σχέση με τη δουλειά του καθενός, εκτός ίσως από ορισμένες εξαιρέσεις). Απλά αυτό είναι πιο δύσκολο.

marayia said...

@topatsiouri ο Kitsosmhtsos εξέφρασε μια πολυ σωστή άποψη πιο πάνω..
Διαβάζοντας σε μου θυμισες εμενα πριν κατι χρονια.. Σαν να ακουγα τον εαυτό μου στα γραμματα σου..
Σκεψου την ποιότητα ζωής που ζεις..
κι αν έχεις περι8ώριο κανε την προς τα έξω...
ΑΝ δεν έχεις βάλε νερό στο κρασί σου.. και κοίτα να ξεκλέβεις τουλάχιστον μια ώρα την ημέρα για Σένα..
8α χαρώ να μιλήσουμε πρβ αν το επιθυμείς.. (ασε ου μειλ σε μεμονομενο σχολιο και ξέρω.. θα το χειριστώ διακριτικά χεχεχε )
Φιλιά και καλή δύναμη
σε νιώθω

Anonymous said...

"Φάση" είναι και θα περάσει.
Άλλο είναι πάντως να καραγουστάρεις αυτό που κάνεις και να μη μετράς ωράρια και άλλο να θες ρέγουλα για ένα διάστημα και να μην μπορείς να ξεφύγεις. Εκεί σε πιάνει απελπισία. Και μάλλον patsioraki μου στη φάση της απελπισίας είσαι, γι΄ αυτό σου αφιερώνω το τραγουδάκι "και μεις θα ζήσουμε κι ας είμαστε φτωχοί".

koulpa said...

αχ.. κι εγώ κάτι αναλογο σκεπτόμουν τις τελευταίες μέρες.. από 2/6 ήθελα να ανεβάσω κάποιες σκέψεις επετιακές για τα ωράρια και την εμπλοκή μου στο μπλοκοχώρο.. αλλά δε πρόκαμα ακόμα.. τώρα το παλέυω..:):)
καλημερούδια:):)

ELvA said...

Πρωτη φορα περναω απο το μπλογκ σου,αλλα διαβαζοντας
μερικα απο τα ποστς σου αισθανθηκα οτι εχουμε ταυτιση αποψεων, ειδικα οσον αφορα τα εργασιακα! Τελευταια παρατηρω οτι πολλοι το παιζουν PC (Politically correct)εργαζομενοι, δλδ...προθυμα θυματα προς εκμεταλλευση απο τα αφεντικα τους! Μακρια απο εμας! :)

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ said...

Απαγωγές κυρίων;....καλά που το είπες, να κρύψω το Γλάρο μου....
;-))))
Βρε ψυχή μου, μιλάς για εξαντλητικά ωράρια εργασίας, έλεος.... και από προσωπική ζωή τίποτε δηλαδή;
Χρόνο για σένα επείγει να εξοικονομήσεις.
Αυτή θα είναι κι η ανταμοιβή σου, γιατί τελικά δε μετράει αν αμείβεσαι καλά, αλλά η ισορροπία σου και η ποιότητα ζωής.

Καλό τριήμερο!

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

Aggelos Spyrou said...

Αν πάντως το ρίξεις στις βίζιτες και θέλεις "μέσον", ρίξε ένα τηλέφωνο!!! Το κάνω καιρό τώρα! :ΡΡ :))

Roadartist said...

απαπα......και εγώ τους μισώ! Εχεις απολυτο δικιο, η εργασιομανια κατι κρυβει απο πισω.. Στη ζωή τη μεγαλύτερη αξία εχει ο 'προσωπικός' χρόνος που πρεπει ασφαλως να διαχωριζεται απο τον επαγγελματικο..Αν αυτά γίνουν ενα..καηκες.!! Φιλιά καλό 3μερο!! Να το καψεις :))

diva said...

Τι να δώσεις ίση ισχύ στις προτεραιότητες ..θέλει κότσια patsiouri μου..
Κι όσοι γραπώνονται απ'τη δουλειά μόνο και..περδικλώνονται..είναι ασταθείς και ύποπτοι λιποταξίας για τα περαιτέρω

Artanis said...

Δηλαδή τί θα γίνει την Πέμπτη; Φεύγεις από τη δουλειά, ή παίρνεις τον καλοκαιρινή σου άδεια;

Anonymous said...

όποιος το είδε το 8ωρο να μου το δείξει και εμένα
Μόνο οι δημόσιοι υπάλληλοι δουλεύουν (ακόμα) με ωράριο

και μην ακούω φιλοσοφίες περί "προσωπικής ζωής" που τους περισσότερους κοντεύει να τους καταπιεί ο καναπές μπροστά στην TV

Κώστας said...

""""Ξέρω όμως και κόσμο, λίγους βέβαια, που ΠΟΡΩΝΟΝΤΑΙ με τη δουλειά, που ΤΡΕΛΑΙΝΟΝΤΑΙ αν έχουν ένα απόγευμα ελέυθερο, που ΣΙΧΑΙΝΟΝΤΑΙ το Σαββατοκύριακο γιατί νιώθουν έξω απ’τα νερά τους, χωρίς κατ’ανάγκη τα δωδεκάωρα και βάλε εργασίας να αμείβονται με εξ’ίσου ικανοποιητικά χρήματα. Και θέλω να μου εξηγήσεις αγαπητέ αναγνώστη, ΠΩΣ ΣΤΟ ΔΙΑΟΛΟ γίνεται αυτό???"""""
-----------------------------------

-Πολλές φορές (δεν είναι απόλυτο) ο εργασιομανής είναι ένας άνθρωπος καταπιεσμένος στην προσωπική του ζωή. Μέσα απο την δουλειά του αποκτά προσωπικότητα. Εκεί παίρνει μια αξία, αποκτά μια ταυτότητα.
-Ξέρω και άτομα που δουλεύουν 12 ώρες την μέρα, γιατί απλά δεν θέλουν να πάνε σπίτι τους. Ο λόγος? Γιατί εκεί είναι η γυναίκα τους και θα τους πρήξει το συκώτι :)

Στις δύο παραπάνω περιπτώσεις αναφέρομαι σε εργασιομανείς οι οποίοι είναι υπάλληλοι που δουλεύουν παραπάνω ώρες χωρίς να πληρώνονται. Καταλαβαινω απόλυτα τον ελ. επαγγελματία που δουλεύει 14 ώρες καθημερινά. Ακόμη και αυτόν που θα πληρωθεί τις υπερωρίες του. Λεφτά παίρνουν, ας δουλέψουν...

Καλημέρα!!!!

ATHENA said...

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΥΧΑΙΟ ΟΤΙ ΟΙ ΑΓΓΛΟΦΩΝΟΙ ΕΦΤΙΑΞΑΝ ΤΟΝ ΟΡΟ WORKAHOLICS, ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΥ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΕΘΙΣΜΕΝΟΙ ΣΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ, ΟΣΟ ΔΟΥΛΕΥΟΥΝ ΤΟΣΟ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΔΟΥΛΕΨΟΥΝ.
ΟΙ ΛΟΓΟΙ ΠΟΥ ΟΔΗΓΟΥΝ ΚΑΠΟΙΟΝ Σ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΚΑΤΑΝΤΙΑ ΑΝΑΛΥΘΗΚΑΝ ΕΠΑΡΚΩΣ.

ΜΟΛΙΣ ΑΡΧΙΣΕΙ ΤΟ ΔΙΜΗΝΟ ΤΗΣ ΡΟΥΧΛΑΣ ΠΑΙΞΕ ΚΙ ΕΣΥ ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΜΕ ΤΙΣ ΚΑΣΣΕΤΕΣ (ΕΠΙΣΗΜΗ ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΛΕΜΕ)

ΦΙΛΙΑ ΚΑΙ ΥΠΟΜΟΝΗ, ΛΙΓΕΣ ΜΕΡΕΣ ΕΜΕΙΝΑΝ,ΟΥΤΕ Η ΚΑΝ Η ΟΥΡΑ, Η ΦΟΥΝΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΥΡΑ ΤΟΥ ΓΑΙΔΑΡΟΥ!

Μιμης Ζερβος said...

Σκάσε και δούλευε

(ο εργοδότης σου)

? said...

πόσο ταιριάζουμε..

Я верю в Сталина said...

Να σου πω την αλήθεια, είναι φορές που δεν μπορώ να κάνω αλλιώς...

Είναι φάσεις όμως, (δυστυχώς μία τέτοια ζω τώρα) που η δουλειά, αντικαθιστά το "ο χρόνος τα γιατρεέυει όλα"...

ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ said...

Μερικές παρατηρήσεις:
1.Υπάρχουν άνθρωποι που όντως δουλεύουν για χ,y,z σκοπούς αλλά υπάρχουν και αυτοί που όταν τους ρωτάνε οι φίλοι τους γιατί δουλεύουν τόσο τους απαντάνε έτσι για να τους αποφύγουν.Και νομίζω οτι το δεύτερο φαινόμενο είναι συνηθέστερο.
2.Είμαι κατά όλων αυτών που δουλεύουν όλη μέρα σε σημείο που να τους γίνεται αρρώστεια η εργασία τους,να ψοφάνε για δόξα και να τα γράφουν όλα(παιδιά,σύζυγο,φίλους)στον κόκκορα.
3.Στην Ελλάδα δυστηχώς το φαίνομενο"Θέλω να μπώ στο δημόσιο"είναι το συνηθέστερο που ακούς απο τα χείλη ενός ανθρώπου.Όλοι ψάχνουμε την ασφάλεια,το αραλίκι και όχι την εξέλιξη μέσα απο σκληρή και σωστή δουλειά.Αγαπάμε το εύκολο και την καλοπέραση.Τραγικό για έναν λαό.

... said...

Κανείς δεν δουλευει για πλάκα 15 ώρες τη μέρα.
Κάτι σου καλυπτει όλο αυτό. Κάποια ανάγκη. Ανάγκη για περισσότερα χρήματα ας πούμε.
Ή την ανάγκη να σαι μακρια από την γυναίκα σου που τα πάτε χαλια.
Ή την ανάγκη να είσαι μακρία από την μοναξιά σου και τα άσχημα συναισθήματα.

Θέλω να πω, ότι η υπερβολικη εργασία, εάν δεν είναι εξαναγκαστική, λειτουργεί ώς υποκατάστατο πραγμάτων που μας λείπουν ή μας δυσκολεύουν.

Δείξε μόυ έναν, που προτιμάει να δουλεύει και όχι να κάνει πολύ καλό σεξ, ή να μην είναι με μια ωραία ερωτική ή φιλική παρέα στην παραλία α τρώει ψαράκια....Όποιος το ισχυριστεί ότι προτιμάει τη δουλειά λέει ψέματα

Anonymous said...

aderfi psixi mou... pes kamia idea tou ti bizna na kanoume mpas kai vgaloume kana kalo evrw gia na mporoume meta na to xinoume ki emeis ston ilio?
Eimai to apolito antitheto tou ergasiomani. Doulevw giati prepei na plirwsw ta daneia kai ta sxoleia.
An den ipirxan afta tha ftiaxna marmelades ap tin damaskinia mou kai tha tis poulousa edw mprosta se mini-stand san tin giagia Duck.

doulepsa xroooooonia se diafimistiki etaireia opou ekei to wrario pou ipografeis einai gia ta matia kai mono. 9-6 elege, paparia vevea. Tolma esi na figeis stis 6...

R2-D2 said...

Θα σου πω τι έχω πάθει εγώ, που δουλεύω ασταμάτητα, ακόμα και στον ύπνο μου - ενώ κάθε άλλο παρά εργασιομανής είμαι: μου αρέσει πολύ αυτό που κάνω και έχω χάσει τη διαχωριστική γραμμή μεταξύ του τι αποτελεί δουλειά και τι προσωπική ευχαρίστηση. Βέβαια νομίζω πως αποτελώ μια μειοψηφία, οι περισσότεροι εργασιομανείς δεν θα έλεγα ότι απασχολούνται σε πράγματα που τους αφορούν και τόσο... Οπότε μιλάμε πια για ψυχοδράματα και για κενό προσωπικότητας;

Marina said...

Pats να στα πώ ένα-ένα. Ξέρω κάποια άτομα που ζούν για να εργάζονται. Οχι επειδή έχουν οικονομική στενότητα, αντίθετα είναι πολύ άνετοι. Εργάζονται απο το πρωϊ ώς το άλλο πρωϊ, ζούν για τη δουλειά τους, τα σβκ είναι οι χειρότερες μέρες, χαλάνε τις αργίες των υπαλλήλων δημιουργώντας προβλήματα, τους σέρνουν στο γραφείο για να νοιώθουν εκείνοι άνετα. Η είναι άτομα που αισθάνονται αποτυχημένα με τις επιλογές τους στη προσωπική τους ζωή, οπότε η επαγγελματική καταξίωση έχει υπερτερίσει ή βαριούνται να πάνε σπίτι γιατι εκεί δεν τους περιμένει τίποτα της προκοπής.
Η εργασία καταλαμβάνει όλη τους την ύπαρξη. Οταν σταματάνε να δουλεύουν..συνήθως μαραζώνουν ή πεθαίνουν. Αυτό έπαθε ο φίλος μας ο Ιρλανδός πέρυσι που πέθανε στα 43 του όταν σταμάτησε το υπερφορτωμένο του πρόγραμμα που τον ανάγκαζε να ταξιδεύει αεροπορικώς συνεχώς. Σε 2 χρόνια είχε πεθάνει. Δυσάρεστο αλλά αληθές.

ria said...

έλα παραπονιάρα, τέλειωσαν οι εξετάσεις και θα ξεκουραστείς, αλίμονο σε μας που δεν έχουμε να ελπίζουμε σε κάτι!!!

mmexer said...

Α κι εγώ έχω μια εργασιομανία. Κοιμάμαι πολλές ώρες χαχαχαχα

την καλησπέρα μου:)

patsiouri said...

-Ασκαρδαμυκτί:
Δεν αντιλέγω, όμως όταν διαιωνίζεται η κατάσταση κάτι άλλο τρέχει! Ο προβληματισμός μου είναι πως αντέχουν σωματικά εκείνοι που είναι ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΟΙ και δε γουστάρουν, να βαράνε δεκαπεντάωρα...

-Αποτέτοιος:
Έτσι ακριβώς...για λίγο καιρό ίσως βοηθήσει, μετά όμως???

-Χειμωνιάτικη λιακάδα:
Όχι, δεν εχω το περιθώριο και το background να την κάνω προς τα έξω, ούτε θέλω κιόλας να σου πω την αλήθεια. Να δουλεύω οχτάωρο, η αν πάσει περιπτώσει όχι πάνω από 45 ώρες την εβδομάδα όπως κι'αν μοιράζονται, δε με πειράζει+ με τα χρήματα που βγάζω να ζω ικανοποιητικά!

-zanzibar:'
Ω, μα γι'αυτό εξαίρεσα τους καλλιτέχνες, εν συνεχεία τους γιατρούς και πόσους άλλους φαντάζομαι...υπάρχουν όμως και κάτι δύσμοιρες μαμάδες με παιδάκια που κάθονται στην εταιρεία μέχρι τα μεσάνυχτα και όχι οικειοθελώς...

patsiouri said...

-Koύλπα:
Να τις ανεβάσεις χρυσέ μου, να τις ανεβάσεις, και ρίξε κι'ένα συρμα αν είναι πριν την Πέμπτη να τις δω...

-Εlva:
Μακριά και από'μας και από αυτά τα ρουφ που χαλάνε την πιάτσα!

-Γλαρένια:
Όχι βρε, δε μιλάω για μένα, εγώ τρεις μήνες τα κράτησα αυτά τα εξαντλητικά ωράρια και ευτυχώς μεθαύριο το μαρτύριο τελειώνει! Θα ξαναχρειαστεί όμως και όχι για περισσότερα χρήματα αλλά για τα απαραίτητα. Και πάλι όμως κανα τετράμηνο θα κρατήσει. Ξέρω όμως πολύ κόσμο που δουλεύει όλο το χρόνο τέτοια ωράρια και αρκετοί απ'αυτούς για χρήματα της πλάκας...(πχ νέοι δικηγόροι...)
Αν κάποια στιγμή τύχει να δουλέψω κι'εγώ έτσι πάνω από εξάμηνο, νομίζω πως θα νοσηλευτώ, ήδη στους τρεις μήνες τα'χω φτύσει (η αλήθεια βέβαια είναι πως εκείνοι έχουν και Σαββατοκύριακο, εμένα το σ.κ ήταν το χειρότερο!)

-Αγγελος:
...και μετά από χρόνια θα μου τραγουδούν όλοι οι πελάτες μου με πάθος..."Του νταβατζή σου...του νταβατζή σου η μαχαιριά!!!"

-Roadartist:
Το'καψα το τριήμερο...στη δουλειά!!! 3 και σήμερα!

cinderella said...

Βασικά τέτοιες απόψεις τεκμηριωμένες σαν τη δικιά σου διαβάζω όργιο - πατσιουρί μου και σκέφτομαι ότι όταν μεγαλώσω θέλω να μπω στο Δημόσιο. Δηλαδή σε 2-3 χρόνια!! Κουράγια, αυτός ο μήνας κι εμένα με έχει τσακίσει, με έχει γεράσει. Έφυγα 3ήμερο και λόγω τρεχαμάτων είχα τις τύψεις φορτίο στη βαλίτσα μου...
Φιλάκια!
Κουράγιο!!

patsiouri said...

-Diva:
Ένα έχω να πω, αν είχα λυμένο το βιοποριστικό μου, δε θα σηκωνόμουν πρωί από το κρεβάτι ούτε για τα 1.000.000 $! (τόσα δεν είχε πει η Ναόμι???)

-Αρτάνις:
Την Πέμπτη κλείνουν σχολεία, φροντιστήρια, everything! Κλείνει και το Πατσιούρι λοιπόν! Το Σεπτέμβρη πάλι!

-Ανώνυμε:
Διευκρίνισα πως δεν το ζω και η αλήθεια είναι πως αμείβομαι πολύ καλά για τα δεκαπεντάωρα που βαράω αυτούς τους μήνες.
Θα προτιμούσα βέβαια να έχω δουλειά το καλοκαίρι και να μην το τραβάω αυτό, παρά τρεις μήνες να γαμιέμαι και άλλους τρεις να ξύνομαι(άσε που οικονομικά πάλι ασύμφορο είναι!)

Όμως απ'ότι ακούω ο κανόνας είναι πως οι περισσότεροι δουλεύουν πλέον σκληρά και αμείβονται χάλια. Πολύ χάλια.Και προετοιμάζομαι για τη στιγμή που θα το ζήσω κι'εγώ γιατί δε μπορώ να δουλεύω μέσα στην ανασφάλεια μια ζωή, όσο καλά και να μου πάνε τα πράγματα αυτή τη στιγμή.

-Κώστας:
Εγώ προβληματίστηκα με τις αντοχές κάποιου που ενδεχομένως είναι υποχρεωμένος από τον εργοδότη του να δουλεύει τόσο πολύ, σε αρκετές περιπτώσεις χωρίς να πληρώνεται υπερωρία.

Γι'αυτούς που πληρώνονται υπερωρία ναι, καλά κάνουν (ξέρω βέβαια περιπτώσεις που γαμωσταυρίζουν όταν βλέπουν τις πληρωμένες υπερωρίες γιατί υποχρεώθηκαν να τις δουλέψουν αυτές τις ώρες ενώ θα προτιμούσαν να πάρουν τον κανονικό τους μισθό και να κάτσουν σπιτάκι τους να δουν τα παιδάκια τους!)

Οι ελεύθεροι επαγγελματίες καλά κάνουν, άσε που ούτως η άλλως δεν παίζει ελέυθερο επάγγελμα χωρίς δωδεκάωρα. Κι'εγώ από'κείνες είμαι!
Και μόνη μου επέλεξα να δουλεύω τόσο τώρα, εφ'όσον το καλοκαίρι ούτως η άλλως θα μείνω άνεργη το κάθε επάγγελμα με τα καλά και τα κακά του!

"Ξέρω και άτομα που δουλεύουν 12 ώρες την μέρα, γιατί απλά δεν θέλουν να πάνε σπίτι τους. Ο λόγος? Γιατί εκεί είναι η γυναίκα τους και θα τους πρήξει το συκώτι :)"

Jesus! Υπάρχουν και τα διαζύγια!
Άσε που καλομαθαίνουν τους εργοδότες και την πληρώνουν και οι υπόλοιποι που θέλουν όντως να τη δουν τη γυναίκα τους!

patsiouri said...

-Αθηνά:
Το κακό είναι πως τα καλοκαίρια τα περνάω μέσα στο άγχος γιατί δεν ξέρω τι θα παίξει με τη δουλειά από Σεπτέμβρηξ! Μόλις αρχίσει η ρούχλα βέβαια και για δυο-τρεις βδομάδες τουλάχιστον, τα ξεχνάω όλα!

-Μίμης Ζερβός: Καλησπέρες!

Εργοδότη μου, όλοι δυο μέτρα χώμα θα παρουμε, μούτς!

-Νίκος Κ:
Και που να μαζευόμασταν όλοι!!!!!!
Να ιδρύσουμε σύλλογο στη φατσομαλακία!

-Δημοσθένης:
Μα εννοείται! Ακόμη κι'εγώ που είμαι τεμπέλα έχω ξεπεράσει μια πολύ δύσκολη φάση μέσω της δουλειάς. Όμως δε μπορεί να τραβήξει για πάντα, μπορεί?

-Νίκος:
Προσωπικά δεν έχω κανένα πρόβλημα με τη σκληρή εργασία. Υπό προυποθέσεις όμως.
1: Να το έχω επιλέξει (καλή ώρα)
2: Να αμείβομαι αναλόγως (καλή ώρα)
3: Να έχω ρυθμίσει αναλόγως την προσωπική μου ζωή (κακή ώρα!)

Μία πωλήτρια όμως που είναι όρθια 9-9, παίρνει 600 ευρώ και στο σπίτι την περιμένουν οι δουλειές, τα φαγητά, τα σίδερα και τα παιδιά της αν δεν έχουν κοιμηθεί, σίγουρα ζει την κακή της ώρα.
Και μπορεί βρε αδερφέ κάποιος να μη διαθέτει τις ΣΩΜΑΤΙΚΕΣ αντοχές να δουλέψει τόσες ώρες. Και είναι δικαίωμά του βέβαια. Ο κάποιος αυτός θα πρέπει να αμείβεται αξιοπρεπώς για το οχτάωρο που εργάζεται και όλοι οι υπόλοιποι ας δουλέψουν όσες ώρες θέλουν με παραπάνω χρήματα.
Επειδή όμως αυτό δεν παίζει εκεί έξω, ο "κάποιος" λυσάει για το Δημόσιο.
Κατά τη γνώμη μου καλά κάνει.
Πιστέυω πως αν ο ιδιωτικός τομάς δεν ήταν η ζούγκλα που είναι σήμερα και πρόσφερε λίγο καλύτερους μισθούς, δε θα γινόταν ο πανικός που γίνεται με το δημόσιο, στάνταρ!

patsiouri said...

-Κερμιτ:
Μα γι'αυτό ανέφερα πρώτα τις αναγκαστικές υπερωρίες. Τις θεωρώ αν μη τι άλλο σκανδαλώδεις, ιδίως όταν μένουν απλήρωτες. Αν δούλευα μισθωτή στον ιδιωτικό τομέα δε θα είχα πρόβλημα αν έχει πεσει πολλή δουλειά να μείνω στο γραφείο μου και μέχρι τις 3το πρωί μερικές μέρες, υπό την προυπόθεση πως κάποιες μέρες που δε θα παίζει τόση δουλειά θα μου πούν "Φύγε στις 2 να ξεκουραστείς" ή "Μην έρθεις καθόλου αύριο αφού ξενύχτησες τόσες μέρες"
Δυστυχώς όμως αυτό δεν παίζει.

Εχω λοιπόν την απορία, μιας κι'εγώ ζυγίζω 45 κιλά και κάποιες στιγμές τα φτύνω, τί γίνεται όταν κάποιος απλά δεν αντέχει να δουλέυει τόσες ώρες κάθε μέρα όλο το χρόνο?

Τώρα αν δεν είναι αναγκαστική η πολύωρη εργασία, πρόβλημά του αυτού που την ασκεί, θα ήθελα όμως να ξέρω ποιά ανάγκη (εκτός από οικονομική) τον σπρώχνει,όπως επίσης και το ΠΩΣ ΤΗΝ ΠΑΛΕΥΕΙ και δεν εχει τεζάρει!

-Μαρία:
Αδελφή ψυχή μου...μακριά από διαφημιστικές, εκτός αν είναι δικιά σου!!! Αν ξαναμπλέξεις ή επόμενη φορά που θα δεις το βλαστάρι σου θα είναι όταν πάει φαντάρος (εννοείται φαντάζομαι πως δε θα πάει!)

-R2D2:
Μα εσένα η δουλειά σου είναι το χόμπι σου! Χαίρω πολύ! Αν όμως πχ τα φτιάξεις με το Κορίτσι μέσα στην επόμενη βδομάδα θα εξακολουθήσει η δουλειά να σε προβληματίζει ακόμη και τις νύχτες ή μπά? Χε χε!

-Μαρίνα:
"χαλάνε τις αργίες των υπαλλήλων δημιουργώντας προβλήματα, τους σέρνουν στο γραφείο "

Τι μου θύμισες! Αυτό το κάνει ένας μαλάκας ξάδερφός μου που βαριέται στο σπίτι του! Εχει χρηματιστηριακή και κουβαλάει πέντε κακόμοιρους υπαλλήλους που έχει ακόμη και τις Κυριακές! Τους πληρώνει την υπερωρία, αλλά οι άνθρωποι απλώς ΔΕ ΓΟΥΣΤΑΡΟΥΝ! Του ενός μάλιστα γέννησε πρόσφατα η γυναίκα του και δεν έχει καταφέρει να δει αυτήν και το μωρό πανω από δύο ώρες επειδή ο ΠΑΠΑΡΑΣ ο ξάδερφός μου εφεύρει (και το έχει παραδεχτεί κατ'ιδίαν) εκκρεμμότητες για να τους μαζέψει στην εταιρεία ακόμη και Κυριακή βράδυ! Αν ο άνθρωπος δεν είχε προλάβει να κάνει παιδί όπου σκουραίνουν τα πράγματα, σίγουραθα είχε παραιτηθεί!

Κρίμα για το φίλο σου, πολύ κρίμα...43 χρόνια και να μη μπορεί τίποτα άλλο να σε γεμίσει...

\

patsiouri said...

-Ρία:
Έχετε τους τρεις καλοκαιρινούς μισθούς, δώρα Χριστουγέννων, Πάσχα και καλοκαιριού όπως επίσης ασφάλιση!!! Εγώ δε διαθέτω τα τρία πρώτα και το τέταρτο το χρυσοπληρώνω!!
Κάθε δουλειά με τα καλά και τα κακά της...πάντως μην βλέπετε τόσο ιδανικά τη δουλειά του εκπαιδευτικού, αν δεν είναι διορισμένος παίζει μεγάλο πακέτο!
Κι'εγώ κάποια στιγμή θ'αλλάξω σίγουρα πορεία...

-Mmexer:
Φαντάζεσαι τη μέρα που θα εχουμε γεράσει (αν) και θα ξυπνάμε από μόνοι μας στις 5 το πρωί??? Μπρρρ!!!

-Cinderella:
Να μπεις στο δημόσιο μικρή μου γιατί είσαι πανέξυπνη και είμαι σίγουρη πως θα φροντίσεις να περνάς την υπόλοιπη ημέρα σου δημιουργικότατα!!!

Σοφία said...

Να σου πω, εγώ έχω περάσει από διάφορες φάσεις, π.χ. ιδιωτική εταιρία και να δουλεύω τρελά ωράρια απλά και μόνο επειδή γούσταρα τη δουλειά, δημόσιο και να τα ξύνω, ιδιωτική και να δουλεύω τρελά ωράρια εξ ανάγκης (τρελό αφεντικό, πολλή δουλειά), δημόσιο με κανονικό οκτάωρο, ιδιωτικό με κανονικό οκτάωρο. Το χειρότερό μου ήταν το δημόσιο και να τα ξύνω. Μιλάμε ότι ένιωθα τέτοια πίεση όταν πήγαινα στη δουλειά κάθε μέρα και έπρεπε να παριστάνω ότι είχα 8 ώρες δουλειά ενώ είχα 2, που με την πρώτη ευκαιρία την έκανα με ελαφρά. Δεν είναι για μένα το πολύ καθησιό, όσοι αντέχουν χάρισμά τους. Δεύτερο χειρότερο ήταν το ιδιωτικό με τα τρελά ωράρια λόγω τρελού αφεντικού. Αυτό ήταν κουραστικό αλλά και ψυχοφθόρο - έφτασα σε σημείο να αρρωστήσω (αλλά πήρα και μια ωραία αυξησούλα σε κάποια φάση).

Οι άλλες επιλογές ήταν όλες ΟΚ, δηλαδή όταν δούλευα τα τρελά ωράρια επειδή μου άρεσε η δουλειά δεν είχα πρόβλημα, όπως δεν είχα πρόβλημα και με το απλό οκτάωρο. Νομίζω ότι εξαρτάται από τον άνθρωπο. Βασικά αν σου αρέσει αυτό που κάνεις (είτε πρόκειται για τρέξιμο, είτε για ξύσιμο) οι αντοχές σου είναι ανάλογα μεγάλες. Αν δεν σου αρέσει, όσο καλό και να το θεωρούν οι άλλοι γύρω σου, εσύ θα το έχεις θηλειά στο λαιμό σου. Αν κοιτάς να βολευτείς σε μια θεσούλα, να κάνεις μια πεντάρα δουλειά και να περνάς καλά, χωρίς να σε πολυνοιάζει να πάρεις προαγωγή ή περισσότερα λεφτά ή να αποκτήσεις περισσότερες γνώσεις πάνω στο αντικείμενό σου ή να δικτυωθείς ή να προοδεύσεις, αν θες να έχεις κοινωνική ζωή, να μεγαλώσεις οικογένεια, να περνάς χαλαρά κι ωραία, η καλύτερη λύση είναι το απλό οκτάωρο. Το θέμα είναι πως ό,τι και να διαλέξεις, πάντα κάτι θυσιάζεις.

... said...

Καταρχάς, το ποιά ανάγκη σε κάνει να δουλεύεις τόσες ώρες, δεν απαντιέται σε μια πρόταση. Είναι καθαρά ατομικό θέμα. Σίγουρα δεν δουλεύεις τόσο πολύ για πλάκα.

Κανέις δεν είμαι φτιαγμένος για να εργάζεται 15 ώρες τη μέρα. Τι γίνεται όταν το κάνει; Μια μέρα ο οργανισμός κλαταρει με μια ασθένεια και αναγκαζόμαστε μα χαλαρώσουμε και να βάλουμε άλλες προταιρεότητες.

Ψυχοθεραπεία ατομιλκή ή ομαδική είναι συνιστώμενη λύση για την διαχείρηση της κατάστασης

Και τέλος, τα 45 κιλά σου είναι πάρα πολύ λίγα...
Απλά να σου πω ότι΄λίγο ακόμη πιο κάτω να πας, θα αρχίσεις να αγγίζειε τα όρια του οργανισμού σου

ZouZouna said...

Βρείτε έναν που δεν είναι δημόσιος υπάλληλος και δουλεύει 8ωρο.
Απο το 81 που δουλεύω, τα ωράρια ήταν απαγορευτικά. 10 και 15 ώρες. Και? τι κατάλαβα?
"σε ανάρτησα" στο νέο μου εξοχικό, για να αλλάξουμε ατμόσφαιρα.
φιλιά

Άρης said...

Κάποτε είχα ακούσει από έναν καθηγητή ότι υπάρχουν, τουλάχιστον εδώ στην Γερμανία, κάποιοι διευθυντές που λέγονται διευθυντές πρωινού. Τι είναι αυτό τώρα ; Κάποιοι επώνυμοι συνήθως πολιτικοί, κάποιοι που πρόσφεραν στην εταιρία κλπ. έχουν λοιπόν αυτό το πόστο του διευθυντή πρωινού. Τι κάνουν αυτοί; πάνε κάνουν πρωινό και φεύγουν. Από τότε έγινε Όνειρο επαγγελματικού προσανατολισμού αυτό …. δυστυχώς δεν τα κατάφερα … γμτ. όμως η θέση μου στους εργασιομανής και να με συχωρέσεις πατσιουρακι μου είναι όπως των κατακριτέων που ‘βριζεις’.

Καλές οι διακοπές 2 μήνες αλλά να τρέχεις σαν τον χαμάλη και να μην έχεις ώρα για τίποτα ούτε για πιάνο (παρεμπίπτοντος σε ζηλεύω αφάνταστα που ξέρεις να παίζεις) όλο το χρόνο ;; Δεν γαμ. και οι διακοπές, Οι γερμανοί και οι άγγλοι για αυτό ακριβός τον λόγο ζουν και βλέπεις πως είναι … (κακία) ξεφαντώνουν τα καλοκαίρια στης παραλίες (μας) ζουν ένα χρόνο για την άδεια τους και όταν γυρνάνε πίσω νάσου μια κατάθλιψη τρικούβερτη. Τώρα ίσως να καταλαβαίνουμε αυτό το άγχος για γλέντι και ότι άλλο.

Πατσιουρακι μου δεν ξέρω αν είναι ο σωστότερος τρόπος ζωής η επιλογή σου αλλά ως συνήθως όπως αρέσει στον καθένα… Φιλούμπες

mamma said...

Καλησπέρα εργαζόμενο κορίτσι. Κάνε υπομονή... έρχονται μπύρες κρύες, χαλαρές σε 15ωράρα.
Έχω δουλέψει σαν σκυλί, έχω δουλέψει και χαλλλαρά. Από τα δύο προτιμώ το άραγμα αλλά ποιόν να πείσω πως μου κάνει καλό:)))))
Φιλιά κοριτσάκι:*

ΥΓ. και μην τολμήσεις να μου στείλεις sms από την παραλία όταν θα πίνεις κι εγώ θα πήζω... θα σε δείρω

Anonymous said...

Πραγματικά, πάντοτε ένοιωθα ότι ήμουν πολύ κακός υπάλληλος. Δεν μου έλεγε τίποτα το υπαλληλίκι, ο μισθός και η ασφάλεια, ακόμα και αν μου έδιναν μπόνους, παραπάνω λεφτά, ή ήμουν καλοπληρωμένος. Και η αλήθεια είναι ότι έβρισκα πάντα καλές δουλειές σαν μισθωτός και ειδικά για τα προσόντα μου.
Επίσης έχω μια τρομερή έφεση στην τεμπελιά και στην αργία και θεωρώ ότι όταν κάθομαι, έχω φοβερή ευκολία στο να ανακαλύπτω πράγματα να κάνω και χόμπυ πολύ δημιουργικά.
Παρόλο που γενικά είμαι πολύ της καλοπέρασης, γενικά μου αρέσει να δουλεύω κιόλας πολύ, αλλά σε δικές μου δουλειές. Έχω μια τελείως διαφορετική αίσθηση από αυτή όταν είμαι υπάλληλος κάπου.
Γι' αυτό και σαν ελευθερος επαγγελματίας ή επιχειρηματίας, έχω μια τρομερή διάθεση για εργασία, χωρίς σταματημό. Συνήθως θέτω στόχους, οικονομικούς κυρίως, αλλά και επαγγελματικούς - συνήθως είναι αλληλένδετοι.
Τα τελευταία χρόνια δουλεύω ή εργάζομαι συνεχώς. Δεν υπάρχει θέμα ωραρίου φυσικά. Αλλά αυτός είναι και ο λόγος που έχω ένα από τα καλύτερα μαγαζιά στο είδος του και σε σύντομο χρονικό διάστημα.
Ότι κάνω, πραγματικά δεν με κουράζει. Συνήθως κουράζει τους άλλους που με βλέπουν. :)
Αλλά πραγματικά, είναι κάτι που μου αρέσει να το κάνω υπερβολικά και το κάνω.
Το θέμα λοιπόν πιστεύω ότι είναι, να κάνεις κάτι που σε εκφράζει, ώστε να μην σου προκαλεί όλο το σύστημα της δουλειάς κούραση. Να το ανάγεις την δουλειά σου σε επίπεδο διασκέδασης, όσο γίνεται. Τότε δε νομίζω να κουράζει και τόσο πολύ.
Για να κάνω αυτή τη δουλειά που κάνω τώρα, παραιτήθηκα από το δημόσιο που όσο και αν δεν το πιστεύει κανείς, με κούραζε αφόρητα. Βασικά μου ήταν κάτι το εντελώς γελοίο να θαφτώ στο απόλυτο τίποτα. Το τι άκουγα με την κίνησή μου αυτή είναι απίστευτο από οικογένεια, συγγενείς και φίλους και από τον καθένα, ακόμα και στο χώρο εργασίας μου. Αυτό το βρέξει χιονίσει θα πέφτει ο μισθός, η ασφάλεια και η σύνταξη, ήταν το πρωινό μου για πολύ καιρό από τους γύρω μου. Κοιτιόμουν στον καθρέφτη και αναρωτιόμουν, αυτός ο άνθρωπος που βλέπω απέναντί μου τα έχει ανάγκη όλα αυτά; Τελικά έπιασα την οικογένεια και τους έθεσα το ερώτημα, "Όταν ήμουν μικρός το όνειρό σας ήταν να γίνω δημόσιος υπάλληλος και να παίρνω τόσα ευρώ κάθε μήνα βρέξει χιονίσει;". Τελικά όχι, δεν ήταν αυτό το όνειρό τους για μένα και σταμάτησαν να μου τα κάνουν κουδούνια.

Roadartist said...

Στη δουλεια ολο το 3μερο???
:((((

Anonymous said...

πατσιουράκι οι εργασιομανείς που αναφέρεις συνήθως είναι καταθλιπτικοί, όπως λέει κι ο Σνικόλας.

ή άνθρωποι που δνε έχουν ζωή ή που έχουν κάνει τη ζωή τους σκατά.

υπάρχουν κι οι νορμάλ που πήζουν στη δουλειά λόγω οικονομικής ανάγκης, αλλά καθόλου δνε τους αρέσει.

καλά ξεμπερδέματα!

NY ANNA said...

Eeeee ρε τελικά... Οι περισσότεροι το ίδιο πάνω κάτω εργάκι βλέπουμε. Και κοίτα να δεις. Από πιτσιρίκα ακόμα, ενώ γούσταρα (κι ακόμα γουστάρω δηλαδή...) τρελά τη δουλειά μου, παρόλα αυτά, ήθελα να πηγαίνω, να την κάνω όσο καλύτερα γίνεται και μετά, όσο πιο νωρίς, να παίρνω το... διερχόμενο πουλάκι και να εξαφανίζομαι, χωρίς να αφήνω κανένα ίχνος (Σκέψου πως ακόμα και τώρα και σε κάθε δουλειά μου δηλαδή, αγνοούν πως έχω και σταθερό τηλέφωνο!) Πάντα την έκανα λοιπόν. Για να βλέπω τους φίλους μου, να πηγαίνω σινεμά, να διαβάζω, να τρώω και να πίνω μέχρι τελικής πτώσεως, να χαζεύω, να κάνω μπάνια και να λιάζομαι, να το ξύνω μέχρι να ματώσει άμα λάχει, δεν έχει σημασία, αλλά στη δουλειά δεν έμενα για κανένα λόγο και σίγουρα όχι επειδή "έτσι". Αλλά έχω συναντήσει πολλούς τέτοιους στην πορεία. Ήτανε μια "μπιιιιπ" για παράδειγμα, που μας κρατούσε όοοοοοοολους πίσω, επειδή δεν ήθελε να γυρίζει σπίτι όταν μάλωνε με τον γκόμενό της! Ε ρε γιαούρτι με πήλινο - και για να την πονέσει και για να κολλήσει για τα καλά η πέτσα πάνω στο μούτρο της! Γιατί εκείνη και κάθε εκείνη εν ολίγοις, μπορεί να έκανε ό,τι έθελε, εμείς τι της φταίγαμε να πληρώνουμε τα... γαμ....άτικα???
Όσο γι' αυτούς που σου κολλάνε που δουλεύεις αυτή την εποχή σαν είλωτας, πέστους ό,τι είχα πει εγώ κάποτε σ' έναν επίδοξο γκόμενο, στρατιωτικό, που δούλευε 7-2 και από τη 1 ήτανε σπίτι, και καλά έκανε, αλλά εμένα γιατί μου την έλεγε;: "Εντάξει ρε μάγκα. Πάω τώρα μέσα να παραιτηθώ και στο εξής θα σου 'ρθω σπίτι ν' αράξω. Από σήμερα θα μου πληρώνεις εσύ τις ξάπλες!" Να δεις, θα στο ξαναπούνε? Χαχ! Φιλιά στα μούτρα και καλό κουράγιο. Στο λένε 2 συναπτές... υπερκοπώσεις!

Artanis said...

Τελικά δεν μάθαμε αν έγινε κάτι με τον ΜΥλωνά..

patsiouri said...

-Σοφία:

1: Έχω περάσει κι'εγώ από ξυσο-δημόσιο. Ήταν φρίκη! Μέχρι που φύγανε όλοι με άδεια και μου φορτώσανε τη δουλειά πέντε ατόμων, ξεβαρέθηκα επιτέλους!

2: Είναι πολύ όμορφο να κάνεις τη δουλειά που καραγουστάρεις έστω και αν τα ωράρια ειναι τρελά. Δυστυχώς ανήκω σ'εκείνους που με πέντε μήνες δωδεκάωρο και πολύ σου βάζω, τα φτύνουν. Δεν το αντέχω οργανικά ρε παιδί μου! Γι'αυτό ζηλεύω εσάς που το αντέχετε!

3: Συμπληρώνω το από πάνω λέγοντας πως όπως σωστά είπες κι'εσύ, για να εργάζεσαι τόσες ώρες καλό θα ήταν να μην υπάρχει οικογένεια πίσω σου. Αλλιώς μαζί με την οικογένεια υπάρχει και πρόβλημα. Ιδίως όταν η πολύωρη εργασία είναι κακοπληρωμένη και αναγκαστική.

-Κέρμιτ:
Μη φοβάσαι, τα 47 κιλά περίπου είναι το κανονικό κου, τα μαγουλάκια μου είναι ροδοκόκκινα! Μεταβολισμός φαντάζομαι...
Όσο για τα υπόλοιπα, σίγουρα ο καθένας έχει τους λόγους του. Το δικό μου το επέλεξα εγώ πολύ απλά αφού αναγκαστικά κάθομαι δύο μήνες το καλοκαίρι χωρίς να τους πληρωνομαι, από κάπου πρέπει να βγούν τα έξοδα αυτά.
Αυτό που με προβληματίζει και σήκωσα το ποστ είναι το θέμα των σωματικών αντοχών κυρίως ( διότι όταν η πολύωρη εργασία είναι αναγκαστική τότε τι γίνεται όταν κρατάρεις?) και το δεύτερο είναι το πότε ζουν τη ζωή τους οι υπερεργαζόμενοι, είτε το θέλουν και το κάνουν είτε όχι.

Α, ξέχασα να πω πως με προβληματίζει πως ακούω γύρω μου ότι αυτά τα γνωστά πλέον δεκαπεντάωρα αρκετές φορές είναι και σκανδαλωδώς κακοπληρωμένα...
Είναι ένα θέμα κι'αυτό.

-Γλυκοκερασοζουζούνα
Δεν το έψαξες ποτέ να κάνεις κάτι άλλο???
Ήρθα στο μπλόγκ, ευχαριστώ!

-Εντροπία:
Όχι βρε, δεν κατάλαβες, δεν το κάνω όλο το χρόνο! Τρεις μήνες και τα'χω φτύσει! Οι δίμηνες διακοπές δυστυχώς είναι αναγκαστικές λόγω φύσης της συγκεκριμενης δουλειάς και με χαλάνε πολύ να ξέρεις!
Οπότε δουλεύοντας κάποιους μήνες έτσι, βγάζω τους δύο αυτούς -τονίζω αναγκαστικούς- μήνες απλήρωτης αργίας!
Αλλιώς σιγά, δεν υπήρχε περίπτωση!

patsiouri said...

-Mamma:
Ποτέ δεν είναι αργά να μπεις στο δημόσιο, για κοίτα το!!! Άσε που θα μεγαλώσει και το μπεμπέ και θα έχεις του κώλου τα πηγαιν'έλα σε εξωσχολικές δραστηριότητες!

΄-Όσκαρ:
Ξέρω κι'άλλο κόσμο που εχει παραιτηθεί από το Δημόσιο, ιδίως σημερινούς σαρανταπεντάρηδες. Φυσικά και δε με φρικάρει αυτό το γεγονός. Δεν είμαι ιδιαίτερα risky σα χαρακτήρας αλλά αν είχα ένα καλό κεφάλαιο πίσω μου και όρεξη να αφιερωθώ σε κάτι δικό μου θα το έκανα ευχαρίστως, αλλά μάλλον δε θα έμπλεκα με υπερδάνεια και άλλες ιστορίες που δεν τα κατακρίνω μεν, τα φοβάμαι δε. Οι μισοί φίλοι μου θέλουν να μπουν στο δημόσιο επειδή δουλεύουν υπό άθλιες συνθήκες και μισσθούς σε ιδιωτικό, οι άλλοι μισοί το ακούνε και τους έρχεται να ξεράσουν ακριβώς γιατί αυτό που κάνουν είναι και καλύτερο και πιο επικερδές!
Κι αυτό που κάνω εγώ αυτούς τους μήνες είναι και όμορφο και επικερδές+ το αποφάσισα μόνη μου, αλλά αν μου το επέβαλλε κάποιος για 600 ευράκια και βρισκόμουν και σε ανάγη, φυσικά δε θα είχα την ίδια άποψη!

Εν κατακλείδι, όπως είπα και στον Κέρμιτ πάνω, τα θέματα που με απασχολούν είναι κυρίως εκείνο των σωματικών αντοχών που δε διαθέτουμε όλοι, εκείνο των κακοπληρωμένων δεκαπεντάωρων, καθώς επίσης πως ο.κ, δικαίωμά μας είναι να δουλεύουμε όσες ώρες θέλουμε αλλά αυτό δε σημαίνει πως ο άνθρωπος που θέλει αν δουλεύει απλά το οχτάωρό του και να γυρίζει σπίτι του, στα παιδιά του, τις γκόμενες, δεν ξέρω που άλλού, είναι τεμπέλης. Γιατί τελευταία επικρατεί η άποψη αυτή και τη βρίσκω απολύτως άδικη.

-Roadartist:
Ναι μωρέ αλλά σιγά, το τελευταίο είναι αυτό, μόνο η κολόζεστη μου'σπασε τα νεύρα! Ούτως η άλλως από Παρασκευή είμαι ελεύθερη!

-Κροτ:
Έρχονται!! 24 (ώρες) και σήμερα!
Συνολικά έχω δουλέψει πάνω από 50 μέρες σερί χωρίς ρεπό! Πρώτη φορά!

-Άννα:
Χε χε, καλή ιδέα το κατσίκωμα!
Ναί, είναι πολύ απλό να σου αρεσει η δουλειά σου και να την κάνεις σωστά αλλά κάποια ώρα να θες να πας και σπιτάκι σου! Άσε που πιστεύω πως αρκετοί οκτάωροι εργαζόμενοι είναι πολύ πιο πααργωγικοί μέσα στο οκτάωρό τους από αρκετούς δεκαπεντάωρους!
Με ενοχλεί όμως όπως είπα και πιο πα΄νω πως εκείνον που θέλει να δουλέψει φούλ το οκτάωρό του και να τελειώσει εκεί, εχουμε καταντήσει να τον θεωρούμε..τεμπέλη!

-Αρτάνις:
Αν θυμάμαι καλά αύριο ηταν να δώσουν τα λύτρα, για να δούμε!!!
Ελπίζω
α: Να μην τον έχουν φάει λάχανο και
β: Τα τριάντα μύρια να τα είχε πρόχειρα η γυηναικούλα του (που ψυλλιάζομαι πως ναι) και αν μην τα πληρώσουμε (πάλι) εμείς!

KitsosMitsos said...

Δευτερευόντως...

Skouliki said...

εδω μαυρισμενη εργασιομανης αποζητα ταιρι με τριχα ..πατσιουρι παρακαλω να επιληφθεις ..φιλια

Side21 said...

Καλή ξεκούραση ...

dyosmaraki said...

Πολύ αντιπροσωπευτικά τα δείγματα των ανθρώπων που περιγράφεις. Επειδή πέρασα μια περίοδο της ζωής μου ακριβώς όπως την περιγράφεις θέλω να προσθέσω πως είναι κατανοητό στο ξεκίνημα της καριέρας του κάποιος να επιθυμεί να αναρριχηθεί και να μην παραμείνει ένας απλός υπαλληλάκος. Αργότερα όμως πέφτεις στην παγίδα του "καρότου". Οι εργοδότες γνωρίζουν πως βάζοντάς σου ένα καρότο μπροστά (ένα δέλεαρ-bonus παραγωγικότητας,free ταξίδια κλπ) πέφτεις στην παγίδα. Δεν είναι καθόλου δύσκολο να γίνεις εργασιομανής. Καμιά φορά δεν γνωρίζεις πως έχεις ήδη γίνει.
Το αντίβαρο σε αυτήν την περίοδο της ζωής είναι να ασχολείται κανείς με ένα γυμναστήριο, με ένα χόμπυ σε σταθερή βάση προκειμένου να μην πορωθεί και δεν έχει άλλα ενδιαφέροντα.
Αν με ρωτήσεις σήμερα? Δεν θα το ξανάκανα. Επεισα τον εαυτό μου πως την εργασία μου θα την πουλάω για όσες ώρες πιστεύω πως μου είναι αρκετές για έναν ικανοποιητικού επιπέδου βιοπορισμό.
Σήμερα πλέον προσπαθώ να ζήσω όσα δεν πρόφτασα να ζήσω εκείνη την περίοδο της εργασιομανίας....
Την καλημέρα μου

Kwlogria said...

Δίκιο, δίκιο, δίκιο, σε όσα λες, έχεις δίκιο! Κι όσο γι' αυτούς που δουλεύουν και δε θέλουν να φύγουν από τη δουλειά τους, είναι γιατί δεν έχουν καταλάβει ότι η ζωή είναι ωραία, ότι μπορούμε να βρούμε πολλά πράγματα να κάνουμε, θεωρούν ότι το να κάθεσαι είναι αμαρτία και πολλά άλλα. Ξέρεις πόσες φορές έχω ακούσει ανθρώπους να λένε "δε μπορώ να κάθομαι;" Γιατί ρε μεγάλε, πονάει ο κώλος σου; Ξέρεις, το κάθομαι είναι σχετικό. Και το "δουλεύω πολύ" είναι σχετικό. Και στις δύο περιπτώσεις, αρκεί να μη χάσεις τον εαυτό σου. Αχ καλό μου, εύχομαι να έρθουν γρήγορα οι διακοπές σου και να περάσεις πάααααααααρα πολύ καλά ξύνοντας το ξέρεις ποιο και κάνοντας ό,τι θες!!!! Φιλάρες!!

βιολιστης στη στεγη said...

Πατσιουράκι, γειάσου!
Και οι δύο κατηγορίες εργασιομανών, άν προσέξεις τις φάτσες τους, αποπνέουν τη ξινίλα, σ'όλο της το μεγαλείο. Οι πρώτοι, γιατί δε γουστάρουν αυτό που κάνουν, οι δεύτεροι γιατί δε γουστάρουν αυτό που είναι.
Εγώ προσωπικά, έχω δουλέψει ΠΟΛΥ στη ζωή μου, αλλά είχα τη τύχη να γουστάρω τη δουλειά μου, και να μπορώ ν'ακούω και τη φωή μέσα μου που γκάριζε: -Ζήσε ρε μαλάκααα!
Κι'απόλαυσα και τα δυό.
Και, κυρίως: Δε βγάζω ξυνίλα...

Olga said...

Πες τα χρυσόστομη...Έχω πολλά παραδείγματα συναδέλφων οι οποίοι ενώ δεν είχαν κάτι ουσιαστικό να κάνουν έμεναν στο γραφείο ως αργά για να δείχνουν πως δουλεύουν...Και φυσικά απλά σερφαραν στο internet και έπαιζαν παιχνίδια...!