Friday, October 3, 2008

I'M COMING HOME!

Τι είναι πατρίδα???? Αναρωτήθηκε η Ντάρια στο τελευταίο πόστ της. Άπειρες φορές με έχει απασχολήσει αυτή η ερώτηση ( στο πολύ παρελθόν βέβαια αφού τον τελευταίο καιρό το έχω γυρίσει στο light χωρίς καμία τύψη- η ζωή είναι πολύ πιο ευχάριστη έτσι άλλωστε, μην τα ξαναλέμε). Προσπερνώ τα τετριμμένα, πατρίδα είναι τα χώματα των παππούδων μας, η ιστορία μας , η γλώσσα, τα ήθη και τα έθιμά μας ( συμφωνώ εν μέρει), καθώς και τα απολύτως ακραία, δε φυτρώσαμε μαζί με τα βλίτα του βουνού κι’αυτό δε μπορούμε να το παραβλέψουμε. Με την καμία.
Κάποιες άλλες φορές,ιδίως τις σάπιες ώρες που η αρρωστημένη μου περιέργεια με σπρώχνει να κόψω βόλτες σε κάτι εθνικορατσιστοφασιστογκαγκά forums, τα παίρνω στο κρανίο και σκέφτομαι πως η απλή λογική υποστηρίζει το εξής: «Πατρίδα είναι εκεί που γυρίζουν τα ζώα να πεθάνουν”, δηλαδή ένστικτο καθαρό, και χαρά σε όποιον κατάφερε να νικήσει τα ένστικτά του σ’αυτή τη ζωή».
Δανείζομαι και τα λόγια της Ντάρια:

Να γινόταν ένα θαύμακαι να μπορούσαν οι επόμενες γενιές να κλείσουν μία πατρίδα στο μυαλό τους "Προτιμώ το παιδί μου μεγαλώνοντας να έχει σαν ιδανικά την τιμιότητα, την ανοχή προς τον διαφορετικό διπλανό του, την ανάγκη για γνώση που σε κάνει καλύτερο άνθρωπο, το σεβασμό στο δικαίωμα του άλλου να υπάρχει όπως κι εγώ, να πιστεύει στους θεούς του ή να μην πιστεύει σε κανέναν θεό, και άλλα τέτοια. Αν είχαμε τέτοια ιδανικά δεν πιστεύω πως θα χρειαζόταν να πολεμάμε για βραχονησίδες."
(Υπό την προυπόθεση βεβαίως πως ο διπλανός θα έχει δώσει επακριβώς την ίδια ανατροφή στα παιδιά του, αλλιώς τα παιδιά που κάποιος θα ήθελε να εκπαιδεύσει όπως η Ντάρια τα δικά της, κάποτε θ’αναγκαστούν να αμυνθούν απέναντι σ’εκείνον που θα προσπαθήσει βίαια να εισβάλλει στη φωλιά τους, άγραφος νόμος της φύσης από τη στιγμή της δημιουργίας της φαντάζομαι…)

Όσον αφορά στη χώρα που γεννήθηκα και μεγάλωσα, όπως οι περισσότεροι από’σας φαντάζομαι, είμαι περήφανη για το παρελθόν της. Τους αγώνες της, τους ήρωές της ( πλην ελαχίστων εξαιρέσεων μιας και η ιστορία που διδαχτήκαμε εξακολουθεί να τελεί υπό αμφισβήτηση), τους φιλοσόφους της, τα ιδανικά της κτλ. Εκτός όμως από την Αρχαία Ιστορία υπάρχει και η Σύγχρονη της που δε φαντάζομαι να μας καλύπτει. Η Αρχαία αδερφούλα της κάνει φιλότιμες προσπάθειες διάσωσης της αξιοπρέπειάς μας, να πουλήσουμε λίγη ακόμη μουρίτσα στας Ευρώπας, να συνεχίσουν να μας επισκέπτονται οι λιγοστοί ρημαδοτουρίστες που απέμειναν αφού μέχρι κι’αυτοί μας πήραν χαμπάρι και μέχρι εκεί.
Την πατρίδα σαν ιδεολογία την αντιλαμβάνομαι πλέον μόνο με ότι γεμίζει τις πέντε αισθήσεις μου και αυτό είναι τα χώματα πάνω στα οποία μεγάλωσα και οι άνθρωποί μου. Καθώς και τα χώματα που με δέχτηκαν χωρίς να είμαι δικιά τους, οι άνθρωποι που μπορεί να μη γνωριζόμαστε πάνω από δέκα χρόνια αλλά μου έχουν αποδείξει με τις πράξεις τους πως είναι αδέρφια, στα εύκολα και τα δύσκολα, στις χαρές και τα ζόρια του καθενός μας.

“Ι’m coming home…”…τι γαμάτη έκφραση! Το αισθάνομαι κι’εγώ όταν έχω να δω τους δικούς μου πολύ καιρό. Εξαρτάται όμως και από το ΠΟΥ θα τους δω!
“I’m coming home” είναι μία Παρασκευή , κάποιες φορές κάθε χρόνο, που δεν είναι ίδια με τις άλλες. Γύρω στις 10 με 11 το βράδυ το αυτοκίνητο εγκαταλείπει τη δημοσιά και παίρνει το χωματόδρομο. Και ανεβαίνει, ανεβαίνει, ανεβαίνει…καμιά ώρα περίπου. Και στην τελευταία στροφή θέλεις να ουρλιάξεις, δεν αντέχεις άλλο, είσαι έτοιμος να κατέβεις και να πας τρέχοντας. Απ’αυτή την τελευταία στροφή επιτέλους αντικρίζεις τα λιγοστά φώτα. Και ΤΟ ΦΩΣ. Είναι πάντα εκεί. Όχι το φώς, τα παιδιά. Δε χρειάζεται να έχουμε ειδοποιήσει ότι θα σκάσουμε.Αν το κάνουμε θα μαζευτούν άλλοι είκοσι και θα γίνει σκηνικό. Τις περισσότερες φορές δεν το κάνουμε. Και μένουμε εμείς οι πέντε, ή οι έξι, ή οι εφτά, δεν έχει σημασία. Που είμαστε τελείως διαφορετικοί άνθρωποι, που οι καθημερινότητές μας δεν έχουν καμία σχέση, που βλεπόμαστε αυτές τις 4 ή 5 φορές το χρόνο. Που τις μισές απ’αυτές τσακωνόμαστε για θέματα του στυλ «Τι είναι πατρίδα» και δεν τα βρίσκουμε ποτέ! Που φανταζόμαστε το θάνατό μας κάπως έτσι «Θα σκάσουμε από τα γέλια, θα πεθάνουμε όλοι μπροστά στο τζάκι και θα μας ανακαλύψουν οι επισκέπτες της επόμενης Παρασκευής». Και όταν χωρίζουμε νιώθω από ένστικτο πως αφήνω πίσω μου την πατρίδα και γυρίζω σε κάτι που δεν το αισθάνομαι πατρίδα. Ξέχασα να αναφέρω πως δεν ανήκω σ’εκείνους τους τυχερούς που λέγαμε, δε μπορώ να νικήσω τα ένστικτά μου…

ΥΓ: ΑΔΕΡΦΙΑ, 7 ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ, Ι’M COMING HOME!!!!
ΥΓ3: Την προσοχή σας. Ένα Πατσιούρι πρέπει να έχει φορτώσει πολύ για να κάνει μια τέτοιου είδους δήλωση. Πρέπει να πέσει η Δεξιά. Τώρα. Μη με ρωτάτε πώς και τί, δεν ξέρω. Ούτε ψηφίζω ΠΑΣΟΚ.
ΥΓ 4: Έχω πάθει σόκ. Δε συμπαθώ αυτά τα "διαδώστε το" αλλά διαδώστε το...

81 comments:

Dr_MAD said...

Τι όμορφο συναίσθημα!

Κρίμα που δε μπορώ να το νοιώσω καιρό τώρα. Εχω κάνει όμως υποκατάστατο τη Σαλόνικα και το ίδιο που περιγράφεις συμβαίνει στο σπίτι μου τώρα. Μαζευόμαστε, γιατί πιστεύουμε πως "χανόμαστε". Πατρίδα είναι το σημείο αναφοράς μου. Μια φωτογραφία από το παρελθόν που μου θυμίζει πως ένοιωθα παιδί.

Δε θα συμμεριστώ την άποψή σου ότι προϋπόθεση για την ανατροφή των παιδιών μας είναι το να έχει και ο διπλανός τις ίδιες αξίες με εμάς. Μπορούμε να ακολουθούμε το πολύ σωστό πρότυπο που υπέροχα περιέγραψες, έστω και για εσωτερική κατανάλωση. Από τους άλλους ας μην έχουμε πολλές απαιτήσεις, γιατί θα πάρουμε και πολλές απογοητεύσεις και αυτό φέρνει παλινδρόμηση

Το βράδυ θα κάνω πάρτυ σπίτι, έκλεισε. Και ευθύνεσαι εσύ όργιο!

Dr_MAD said...

Πρώτος??? Αυτό είναι τύχη! Πάω να αγοράσω τα κρασιά και να κάνω τα τηλεφωνήματα!

Laplace said...

καλα να περασειςςςςς

Skouliki said...

μπραβο κοριτσαρα ....καλα ολα να πανε ..να περασεις ομορφα

marianaonice said...

"Πατρίδα είναι εκεί που γυρίζουν τα ζώα να πεθάνουν"

Γι' αυτό για μένα Πατρίδα δεν είναι η ρημαδο-Αθήνα, που με γέννησε και μ' ανάθρεψε, αλλά το χωριό των γονιών μου, εκεί που περνώ κάποιες μέρες τα καλοκαίρια μου και παίρνω τις ανάσες μου για να βουτήξω πάλι στους βαθείς χειμώνες μου...
Το ξέρω ότι εκεί θέλω να γυρίσω για να πεθάνω...

Πολύ ανθρώπινη και γλυκειά η ανάρτησή σου αυτή...
Να περάσεις όμορφα και αξέχαστα patsiouraki μου!!
:)

leondokardos said...

patsiouraki μου, πολύ όμορφο το κείμενό σου, στρωτά διατυπωμένο.
Νομίζω οτι ο καθένας μας νιώθει διαφορετικά τι είναι πατρίδα. Δε θάθελα να μακρηγορήσω. Πιστεύω οτι οταν πεις I am coming home,εννοείς οτι γύρισες στο τόπο σου, αυτό που νιώθεις πατρίδα σου.
Καλό Σαβ/ακο.

demetrat said...

σε καταλαβαίνω απολύτως.
δ

ria said...

κάπως έτσι αισθάνομαι και εγώ!
βίβα λίμνη πλαστήρα! εκεί θα πεθάνουμε όλοι, θα αγναντεύουμε και θα απολαμβάνουμε ελατίσιο αέρα!

αντωνης said...

Πολυ ομορφη αναρτηση πατς! Γεματη εικονες, συναισθηματα.
Δυστυχως το χωριο μου ειναι μακρια για να εχω τετοιες Παρασκευες. Και το "χωριο" της γυναικας μου ακομα πιο μακρια.
Παρ' ολα αυτα ηταν τοσο εντονο το ποστ σου, ξεχειλο απο ομορφα συναισθηματα που "μιλησε" και ειπε πολλα.

Ολα αυτα που εχουν χαθει στην τσιμεντουπολη, αν και οταν τυχει και μαζευτουμε σε καποιες γιορτες μερικοι φιλοι που μεγαλωσαμε στο χωριο μας, εντος της Αττικης θυμομαστε με νοσταλγια πολλα πραγματα. Τα οποια τα σημερινα παιδια δεν θα τα ζησουν ποτέ.

Μεχρι το 7 και σημερα, θα τα ξαναπουμε. Οποτε δεν αφηνω ευχες ακομα.

Α, και κατι αλλο. Για μενα εχει άλλη μαγεια το βουνο.
Πολυ ομορφες οι φωτογραφιες πατσιουρι!

Φιλια, καλο ΣΚ.

*Οσο για το υγ3, ΕΥΓΕ!!!

:)

ELvA said...

Εγω δλδ που ειμαι απο τη..
'ρημαδο-Αθήνα', οπως την ονομασε η @marianaonice, τι να πω τοτε; Οτι η περιοχη μας ηταν απο τις πιο ομορφες της Αθηνας και τωρα εχει γεμισει πολυκατοικιες και χιλιαδες αυτοκινητα παρκαρισμενα πανω στα πεζοδρομια; Για εμενα παντως ισχυει το
'Ηοme is where the heart is'!
Προσυπογραφω το ΥΓ3!! Δεν αντεχεται αλλο η κατασταση!

Zaphod said...

Kαι το ΠΑΣΟΚ δεξιά είναι αλλά light :)

Κατά τα άλλα πολυ ζουζουνιστικο και νόστιμο σου βγήκε, και αν και εγώ είμαι στην φάση όπου γη και πατρις, ομολογώ πως εκεί που μεγάλωσα νιώθω μια εξτρα άνεση!

http://despoinasdecoupage.blogspot.com said...

Είναι που αντάμωσα σήμερα την ξαδέρφη μου την πρώτη, που μεγαλώσαμε στο ίδιο σπιτι (μετά αυτή ήρθε στα ξένα και χαθήκαμε) Που θυμηθήκαμε παιχνίδια σκανταλιές,γεγονότα, χαρές και λύπες που μοιραστήκαμε, Που θυμηθήκαμε τον θάνατο της γιαγιάς μας, έχοντας όμως, διαφορετικές μνήμες η κάθε μια μας, άπω κείνη... ( μας άφησαν οι γονείς μας επτά εγγόνια, να μας φροντίσει) έκλαψα σήμερα, για τόσα πολλά... Γέλασα για άλλα τόσα...
Ένοιωσα τόσα...

Η ιστορία μου... Η ζωή μου... Οι αναμνήσεις μου... Η δική μου πατρίδα.

Aggelos Spyrou said...

Αυτά γραφεις και θα ξαναφύγει ο mad για Θεσσαλονίκη! :)

Μπουρμπουλήθρα said...

Είναι ωραιο που για πατριδα νιωθεις ανθρτωπους. Ανθρωποι που θα ειναι διπλα σου και ανθρωποι που ειναι συνδεδεμενοι με μερη και καταστασεις. Ωραιος ο πιτσιρικος! Καλο σαββατοκυριακο!

Thanos said...

Κι εμένα η "ριμαδο-Αθήνα" είναι το σπίτι μου και μ'αρέσει πρέπει να ομολογήσω. Ειδικά τώρα που είμαι στα ξένα η φράση "I'm coming home" έχει αλλη διάσταση για μένα.

Matrix said...

Καλημέρα και εγώ 7 και σήμερα για την πατρίδα , για ενα 3ημερο βέβαια.

(Αλλά εγώ πάω συχνότερα απ ότι καταλαβαίνω)

Μα που βρίσκεται το μέρος σου?

Καλό ΣΚ.

SGT said...

οπου γης πατρις

Anonymous said...

Patsiouraki!
Exeis dikio,alla tha mou epitrepseis na pw kai kati allo me tin efkairia edw. Oloi osoi den tous aresei i Athina tous thermo-parakaloume na mas kanoun ti hari na tin egkataleipsoun! Mono etsi tha apolafsoume epitelous EMEIS pou pragmatika agapame tin Athina,ti poli mas kai oxi mono kathe Avgousto, pou epitelous i poli adeiazei kai vlepoume poso pragmatika omorfi einai! I Dexia exei fysika megali efthyni kai yia tin katastasi stin Athina, opote tha itan efxis ergo na mas adeiasoun ti gwnia oso pio grigora yinetai!
Foivos K.

Vafman said...

Αυτη την αισθηση της τελευταιας στροφης πριν το φιναλε την εχω βιωσει απειρες φορες και μπορω να σε καταλαβω... αχ εμεις οι ξενιτεμενοι...

faraona said...

Πατσιουρακι σορρι λιγο...


(Μαριαννα on ice θα σε μπουφλισω.Μονο να τα λες αυτα και να δεις μεχρι που θα σε κυνηγαω...αμα δεν φτασεις Αγιασο δεν θα σ αφησω ρούπι.)


Πατσιουρακι μου
καλο μου ...μη με σκας κι εσυ...
ΠΑΝΕ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΚΑΙ ΜΕΙΝΕ ΕΚΕΙ.
Για να παρεις ανασα για ολη σου την ζωη.
Οργιζομαι δεν μπορω...
Βρε φυγέτε απ τον βόθρο της Αθηνας ,φυγέτεεεεεε!!!!

patsiouri said...

-Mad:
Πάντα χαίρομαι να προσφέρω αφορμές για όργια!!! Πως περάσατε?????
Αθήνα είσαι ρε συ???
Όσο για την ανατροφή των παιδιών, ότι έγραψα το έγραψα με τη λογική πως ναι μεν εσύ πρέπει να δώσεις στο παιδί τη σωστή ανατροφή που εσύ νομίζεις, αλλά παράλληλα να είναι προετοιμασμένο πως ο κόσμος, ο υπόλοιπος κόσμος, δε θα έχει τύχει της ίδιας. Οπότε το παιδί μου/σου/του/της κτλ...πρέπει να έχει αποκτήσει και αντισώματα...

-Laplace:
Θα τα ξαναπούμε μέχρι να φύγω...εσύ παράγεις γραπτό λόγο με ταχύτητα αντιλόπης!

-Σκουλήκι:
Αυτό είναι σίγουρο. Δε φεύγω ακόμα!
Δυστυχώς!

-Μαριάννα:
Με την Αθήνα έχω μία παράξενη σχέση. Τη λατρέυω, περνάω καλά (ακόμη...), αλλά δεν την αισθάνομαι "Δικιά μου". Αισθάνομαι σα φιλοξενούμενη σε ένα μέρος που το αγαπώ με τα καλά και τα κακά του. Definitely όμως η καρδιά μου είναι αλλού...κι'όμως δε θα πήγαινα στην πατρίδα μόνιμα. Ίσως γιατί φοβάμαι πως αν το κάνω θα καταρρεύσουν όλα αυτά που τόσα χρόνια έχω εξιδανικεύσει.

-Λεοντόκαρδος:
Ακριβώς έτσι. Για τον καθένα μας σίγουρα είναι διαφορετικό. Και υγιές. Καλό μεσημέρι!

Unknown said...

Θα μπορούσες να πεις πως είναι η οικιότητα...

Και είναι ωραίο συναίσθημα.
Το να την έχεις, το να γυρνάς σε αυτή...

patsiouri said...

-Δήμητρα:
Εγώ να δεις πως σε καταλαβαίνω μετά την ανάρτηση που διάβασα χτες...Διαβάζω και το "Βασικό Μέτοχο" αυτές τις μέρες που περιέχει κάποια στοιχεία της σύγχρονης ιστορίας, σε πολύ light διάθεση βέβαια, αλλά είναι τρομερά ενδιαφέρουσα η προσέγγιση της νεότερης ιστορίας που εμείς ποτέ δεν προλάβαμε να διδαχτούμε στο σχολείο...(μη σου πω και στο Πανεπιστήμιο...)

-Ρία:
Χα χα!! Δεν είμαι από τη λίμνη Πλαστήρα, αλλά όταν ανεβάζω ανάρτηση για τα μέρη που αγαπώ πάντα βάζω φωτογραφίες από άλλα μέρη και όχι από το δικό μου!!!
Τη Λίμνη Πλαστήρα τη λατρεύω και έχω περάσει φανταστικά (και) εκεί!
Το ότι θα ήταν η απίθανη ευτυχία όταν αφήσουμε το μάταιο τούτο κόσμο να μας αποτεφρώσουν και να μας σκορπίσουν την καθεμία στο αγαπημένο της ελατοδάσος δεν το συζητώ!
Σε καθιστώ υπέυθυνη!

-Αντώνης:
Ναι ρε γαμώτο, είναι κρίμα που είστε τόσο μακριά. Εσείς πρέπει να έχετε πολλές μέρες άδεια για να πάτε στον τόπο σας. Σκέψου βέβαια και πόσο δύσκολο είναι για τόσο κόσμο που έχει φύγει εξωτερικό. Μερικές φορές τους λυπάμαι.
Επίσης λυπήθηκα ένα φίλο μου το καλοκαίρι που ζει Αθήνα, οι δικοί του Σαντορίνη που τη λατρεύει,η μαμά του ήταν άρρωστη αλλά μπόρεσε να πάει μόνο δύο φορές να τους δει, μία τέλος Ιουνίου και μία Αύγουστο, εξαιτίας του κόστους των εισιτηρίων...φιάσκο!

-Elva:
"'Ηοme is where the heart is'!"
Ετσι μπράβο!
Όσο για την Αθήνα, μη νομίζεις, κι'εγώ εδώ μεγάλωσα κατά το ήμισυ και θλίβομαι που έχει καταντήσει έτσι. Αν και...λίγο χρόνο αν έχεις υπάρχουν ακόμη μέρη (και ώρες) που σε αποζημιώνουν με το παραπάνω για το θέαμα που αντικρίζεις το μεγαλύτερο μερος της ημέρας. Σκέψου μόνο τη διαφορά Σοφοκλέους πρωί- Σοφοκλέους νύχτα! Είναι να συγγράψεις πραγματεία!

patsiouri said...

-zaphod:
Διάβαζα το πρωί (και αν με ρωτήσεις γιατί ξύπνησα από τις 8 Σαββατιάτικα θα σου πω "ναι, είμαι άρρωστη!), πως η παρούσα πολιτική κατάσταση μοιάζει με ένα ομαδικό παιχνίδι που παίζουν δεκάχρονα αγοράκια. Όταν ένα αγοράκι χαλάει το παιχνίδι με το "Έτσι Θέλω, γιατί έτσι γουστάρω", αμέσως αυτό το μαλακισμένο πρέπει να φύγει γιατί το παιχνίδι δεν πρόκειται να στρώσει. Όταν η παρέα ξεφορτωθεί αυτό το αγκάθι, αμέσως μετά πρέπει να διώξει διακριτικά το βλαμμένο αγοράκι που δεν ξέρει που πάν'τα τέσσερα και γαμάει εξίσου το παιχνίδι. Μετά, το αγοράκι που παίζει ίσως καλύτερα, αλλά δεν τηρεί τους κανόνες και κάνει πουστιές...
Και πάει λέγοντας...
Η ταπεινή μου άποψη φυσικά είναι πως ότι και να γίνει, τα επόμενα χρόνια ένας θα κυβερνήσει μόνο, αρχίζει από Μπ. και τελειώνει σε ...όζο, οπότε ίσως είναι και περιττή η συζήτηση.

-Ξυπόλητη:
Είδες πως ένας άνθρωπος μπορεί να καθρεφτίσει όλα αυτά που νιώθεις πατρίδα μέσα στα δυό του μάτια? Μόνο ένας...
Κρίμα για αυτό που συμβαίνει, θα χρειαστείς πολύ κουράγιο και το ξέρεις.

-Άγγελος:
Πάω στο μπλόγκ του να δω τι τραγούδι έχει ανεβάσει, εύχομαι μόνο να μη δω Λίτσα Γιαγκούση, "Τα χιλιόμετρα που έκανα αγάπη μου για σένα!"

-Μπουρμπουλήθρα:
Καλό Σαββατοκύριακο και σε σένα κούκλα! Και ναι, είναι πολύ όμορφο το συναίσθημα αυτό. Αρκεί να ξέρεις να το εκτιμήσεις βέβαια!

patsiouri said...

-Θάνος:
Αμ ποιός σου'πε πως εγώ δεν την αγαπώ τη ρημαδοΑθήνα??? Έγραψα κι'από πάνω πως κατά το ήμισυ κι'εγώ εδώ μεγάλωσα. Απλώς επειδή έχω και τόπο καταγωγής τον οποίο τον ζώ,ίσως γι'αυτό τον αισθάνομαι πιο κοντά μου, βάλε μόνο τα παιδικά καλοκαίρια και η σούμα είναι ανυπολόγιστη!
Θα σου ευχόμουν να γυρίσεις σύντομα στη ρημαδοαθήνα αλλά δε θέλω να έρθει το κρίμα στο λαιμό μου...

-Μάτριξ:
Είμαι από τους τυχερούς, έχω και χωριό και πόλη καταγωγής! Τα καλοκαίρια πηγαίνω πολύ-πολύ συχνά στην πόλη, μόλις σκουρήνει ο καιρός αρχίζουμε το χωριό...(μια ζωή ανάποδη!). Οι φωτογραφίες είναι άσχετες,τα μέρη βέβαια μοιάζουν με το δικό μου που βρίσκεται Ορεινή Αρκαδία...
Να περάσεις καλά!
Μπράβο που πας τόσο συχνά.

-Ser:
Ε, ναι, δε διαφωνώ, αλλά θα'χεις και'συ την αδυναμία σου, δε μπορεί!

-Φοίβος Κ.
Δε νομίζω πως υπάρχει άνθρωπος που ζει χρόνια στην Αθήνα και δεν την αγαπάει! Η δεν του λείπει αν φύγει...
Εχω ξαναγράψει στο παρελθόν, σου κάνω λίνκ όταν τελειώσω το σχόλιο, πως εγώ προσωπικά την καραγουστάρω. Και για τα κακά της δε φταίει εκείνη...Αν αρχίσω να απαριθμώ και τα καλά της σίγουρα θα βγουν περισσότερα μιας και η ζωή στην επαρχία έχει κι'εκείνη τα ζόρια της.Χοντρά ζόρια.
Τώρα, για κάποιον που δε γουστάρει την Αθήνα και ζει εδώ.
Οι λόγοι μπορεί να είναι καταρχήν επαγγελματικοί (κάποιες φορές αναστρέψιμοι, κάποιες όχι) ή οικογενειακοί. Οπότε δε μπορεί΄ίσως να φύγει. Εγώ προσωπικά ξέρω κόσμο που θέλει να φύγει αλλά το αντικείμενο εργασίας του είναι τέτοιο που μόνο στην Αθήνα μπορεί να εργαστεί. Μαλακία.
Επίσης, η Αθήνα για να πεις πως περνάς υποφερτά, θέλει χρόνο. Και χρήμα. Εγώ περνώ καλά γιατί πάντα διέθετα λίγο ώς πάρα πολύ ελέυθερο χρόνο, καθώς και αξιοπρεπές εισόδημα. Αυτόν όμως που τρέχει από το πρωί ως το βράδυ ίσα για να συντηρήσει ένα σπίτι ή μια οικογένεια εδώ, τον καταλαβαίνω απόλυτα που δε μπορεί να χαρεί τίποτα σ'αυτή την πόλη.
Ξέρω κόσμο που ζει δέκα χρόνια στην Αθήνα και έχει βγει έξω 5 φορές, σινεμά δεν έχει πάει καμία και όποτε περισσέψει έστω μιάμιση μέρα, τρέχει στο χωριό του. Και ναι, αυτός ο κόσμος καλό θα ήταν να αρχίσει να οργανώνει (αν είναι εφικτό) τη μόνιμη απόδρασή του...
Καλό για όλους μας, όντως...

Δες εδώ
http://topatsiouri.blogspot.com/2008/06/down-town.html

http://topatsiouri.blogspot.com/2008/04/singles.html

Μαμά μου, έγραψα πόστ!
Να'σαι καλά!

marianaonice said...

Έχεις απόλυτο δίκιο patsiouri μου. Έτσι που τη ζωή μας χαλάσαμε εδώ σ΄όλη τη γη τη χαλάσαμε...
Και εγώ στο χωριό ζω ιδανικές καταστάσεις, σαν παραθερίστρια, ανάμεσα σε αγαπημένους φίλους και συγγενείς πράγμα που είναι εντελώς διαφορετικό να βιώνεις την καθημερινότητά του... Γιατί και εκεί υπάρχουν τα αρνητικά και οι ...κακοί άνθρωποι! Μόνο που σε περίοδο διακοπών γνωρίζεις συνήθως τις θετικές πλευρές!!
Και όταν λέω ότι εκεί θέλω να γυρίσω για να πεθάνω, το εννοώ...
Για να πεθάνω λέω, δηλαδή ν' "αράξω", (κάτι σαν μόνιμες ...διακοπές, Χαχαχα) και όχι για να ζήσω όλη μου τη ζωή!

faraona μου
Μη με μαλώνεις... Δεν μπορείς πάντα ν' αλλάξεις τη ...μοίρα σου ;)

patsiouri said...

-Vafman:
Που είσαι ρε φίλε εσύ???
Τα σχόλιά σου δεν ανοίγουν ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΜΙΑ! Δεν ξέρω αν συμβάίνει μόνο σε μένα, αναγκάστηκα να σου κάνω δημόσια έκκληση στον Πρέζα αν είδες!

-Faraona:
Όπα καλέ, μη βαράς, λάθο;! Είπα εγώ ότι δεν περνάω καλά εδώ που είμαι???
Ξέρω, κλαίγομαι άσχημα καμιά φορά αλλά αυτό συμβαίνει όταν δουλεύω δωδεκάωρα και τρέχω πανικόβλητη ( και χμ...η Αθήνα μας όντως δεν είναι η ιδανική πόλη για τρέξιμο!)
Κατά τ'άλλα, για μόνιμο τόπο διαμονής, προς το παρόν δεν την αλλάζω! Τα έχουμε ξανασυζητήσει νομίζω, δε γίνεται να μένει τόσος κόσμος στην Αθήνα χωρίς λόγο. Όλοι εχουν τους λόγους τους, είτε είναι αναγκαστικοί είτε όχι...
Για παράδειγμα, όσο και να λατρεύω το μερος που περιέγραψα, να θέλω να γεράσω εκεί και όλα αυτά τα όμορφα που ισχύουν 100/100...για άσε με την άλλη Κυριακή το βράδυ εκεί, να φύγουν τα παιδιά και να κάτσω μέχρι την επόμενη Παρασκευη΄με δύο τσομπάνους και έναν τρελό καφετζή οι οποίοι είναι και οι μόνιμοι κάτοικοι! Καλή και η περισυλλογή αλλά μου φαίνεται πως το πολύ Πέμπτη απόγευμα από κάπου θα έχω φουντάρει σίγουρα!
Φυσικά και όπως πάντα, μιλάω εκ του ασφαλούς.
Αν δεν είχα σπίτι στην Αθήνα ή είχα τρία παιδιά, θα είχα φύγει τρέχοντας και ουρλιάζοντας από τον τρόμο...
(Μεταξύ μας, τη Μαριάννα τη βλέπω να μετοικεί πολύ σύντομα, χε χε!)

-Καμηλιέρης:
Ω ναι...η οικειότητα...το έθεσες πολύ σωστά. Με πρόσωπα, φωνές, ήχους, μυρωδιές...και φαντάσου, δεν είμαι καν ρομαντική!

faraona said...

δΕΝσε μαλωνω Πατσιουρακι μου...ισα ισα που εκφραζω τα πιο καλα μου αισθηματα με το να σου λεω ...αυτο που σου λεω.


και κοιτα τι γραφεις εδω:
"Ίσως γιατί φοβάμαι πως αν το κάνω θα καταρρεύσουν όλα αυτά που τόσα χρόνια έχω εξιδανικεύσει."



Μη φοβασαι γιατι κι αν ακομη καταρευσουν θα τα εχεις αντικαταταστησει με ζωτικο χωρο για το μυαλο και την ψυχη σου.

Independent said...

Όσο περνούν τα χρόνια, τόσοπερισσότερο μου λείπουν τα πράγματα που έκανα μικρός. Το πετρικό σπίτι, οι παιδικοί φίλοι (με τους οποίους μιλάω τηλεφωνικα σχεδόν καθημερινά) και πράγματα απλά γενικά.
Παλιά δεν μου λείπανε καθόλου.
Δεν ξέρω, μάλλον μεγαλώνω, τρώω την σκατούρα του καθενός, απομυθοποιώ πολλά και αναζητώ τα λίγα και τα απλά..
Μόλις είδα την φωτογραφία με το μικρό γραφικό χωριουδάκι, ηρέμησα και χαλάρωσα...Άν είναι το χωριό σου...πάρε με και μένα την έπόμενη φορά που θα πας....

antifash said...

Εγώ ξέρω το "όπου γη και πατρίς"...Εκτός όμως από αυτό, πολλές φορές αισθάνομαι, σαν εξωγήινη ανάμεσα σε εξωγήινους, από άλλο σύμπαν και διάσταση...
Μόνο από τα γεωγραφικά όρια της πόλης μου εξαρτώμαι, παρά από αυτήν την ίδια και τους ανθρώπους της...

Καλό Σ/Κ πατσιούρι μου...Φιλιά...

Artanis said...

Δεν είμαι ο Antifash, αλλά η Αρτάνις...Κατά λάθος μπήκα με τον λογαριασμό σου άνδρα μου...Συγγνώμη...

marianaonice said...

Tι θέλεις να πεις patsiouraki μου
στη faraonα; Με βλέπεις σύντομα να μετοικώ στις αιώνες μονές του ...χωριού μου;; Χαχαχαχαχαχαχα!!!
Γιατι εξηγήθηκα! για να πεθάνω θα γυρίσω εκεί! :)))

patsiouri said...

-Μαριαννάκι εννοούσα αυτά που βλέπεις στη δουλειά κάθε μέρα και φρικάρεις! Στη θέση σου θα είχα αρχίσει να ουρλιάζω σαν το λύκο που ελπίζω να μην κυκλοφορεί στο χωριό μου!
Μου φαίνεται πως τα χωριά ΄μας είναι σαν τις μανάδες μας...τις λατρεύουμε, πεθαίνουμε για εκείνες, αλλά όταν ζούμε στο ίδιο σπίτι μαζί τους πως τα καταφέρνουμε και γινόμαστε μαλλιοκούβαρα!

Unknown said...

Xαχαχαχαχα,κατά βάθος, όλοι μας διαθέτουμε έναν ρομαντισμό συνυφασμένο στη νυπόστασή μας ;)

βιολιστης στη στεγη said...

"Θα πεθάνουμε γελώντας μπροστά στο τζάκι"!...
Δεν ξέρω αν αυτό είναι πατρίδα...
Σίγουρα όμως, είναι ευτυχία!

Anonymous said...

...

Anonymous said...

Μπορώ να σε καταλάβω, αλλά δεν μπορώ να σε νοιώσω. Δεν έχω απομακρυνθεί από αυτό που λέμε πατρίδα.... Πάντα εκεί.
Φιλί κοραλένιο για καλό ΣΚ!!!!

koulpa said...

xaxa patsiouri go home!!:):)
ευχή είναι καλέ..:):)
εγώ δεν έχω "χωριό".. εκτός από το παγκράτι του 70 ίσως.. προσπαθώ να φτιάξω ένα αλλά δεν είναι εύκολο..:):)
κωστογιωργοαλεξοαλεκάκια go home.. κι αυτό ευχή είναι.. για εμάς..:):)
καλά να περάσεις:):)

aa-duck said...

Ε, όποιος μπορεί να νικήσει τα ένστικτά του έχει μια σχετικά χαμηλή θερμοκρασία στον ποπό του :P
Δεν είναι των παθώνε, πώς να το κάνουμε;

Εμένα όμως δεν με δένει καμιά τέτοια πατρίδα σαν κι αυτή που περιγράφεις, πατσιουράκι μου, και στενοχωριέμαι...

Να τους προσέχεις και να τους αγαπάς και να τους διατηρείς, έστω με τέσσερις φορές το χρόνο :)

lazinio said...

kanto "mam i am coming home"

patsiouri said...

-Faraona:
Δε διαφωνώ...αλλά...ίσως είναι που μου αρέσει και το διπλό ταμπλό. Αν ζούσα εκεί πάει, θα χανόταν ίσως αυτό το συναίσθημα που μόλις περιέγραψα.Η θα είχα την ανάγκη να φύγω και...που θα με περίμεναν έτσι???
Και ποιόν θα είχατε εσείς ν σας περιγράφει τις κωλόγριες στα λεωφορεία?????????
Μη σου πω θα μου ΄λείπανε κιόλας!

-Independent:'
Η απομυθοποίηση της ζωής που περιμέναμε, μην ανησυχείς, δε συμβαίνει μόνο σε σένα. Δεν είναι τυχαίο που ακόμη και οι "Διάσημοι", "αναγνωρίσιμοι" ήδεν ξέρω πως αλλιως λέγονται,δεν περνούν τον ελεύθερο χρόνο τους με άτομα του "χώρου" αλλά με τους παλιούς και εκτός χώρου φίλους τους. Μιλάμε για ατομα κάποιου επιπέδου βέβαια...Κάποιοι απ'αυτούς συχνάζουν και στο μικρό αυτό χωριουδάκι που σου άρεσε, γνωρίζοντας φυσικά πως η λέξη "παπαράτσι" εκεί είναι εξίσου άγνωστη με τη λέξη "παγκοσμιοποίηση"!

-Αρτάνις:
Σε κατάλαβα βρε! Όμορφο είναι και το όπου γής και πατρίς, αρκεί να σέρνεις κι'αυτούς που αγαπάς μαζί σου, χε χε! Δίνω κι'εγώ μεγάλη σημασία στα γεωγραφικά όρια της γής μου, τα βλέπω σα στοιχείο (από τα ελάχιστα) αυτοπροσδιορισμού...

-Μαριαννάκι:
Σου απάντησα πιο πάνω, κάτω από το σχόλιό σου..μόνο πεθαμένες!

patsiouri said...

-Darthiir:
Μερικοί κατά πολύυυυ βάθος! Χρειάζεσαι μάσκα και φιάλη!
Ισχύει πάντως...

-Βιολιστής στη στέγη:
Δεν το διαπραγματεύομαι καν!
Είναι από τις στιγμές που εύχομαι να σταματήσει ο χρόνος..

-Ανώνυμε:
...

-Zanzibar:
Ούτως η άλλως η ζωή σου είναι ανατριχιαστικά ενδιαφέρουσα! Για ποιό λόγο να απομακρυνθείς? Για νέες, πιο δυνατές εμπειρίες??? Χαχ!
(Πάω να δω μήπως ανέβασες κανέναν εφιάλτη πάλι!)

patsiouri said...

-Κούλπα:
Το Παγκράτι του '70 πρέπει να ήταν και γαμώ τα χωριά χρυσέ μου! Ζηλεύω! Τι κρίμα...

-AAduck:
"Ε, όποιος μπορεί να νικήσει τα ένστικτά του έχει μια σχετικά χαμηλή θερμοκρασία στον ποπό του :"

Α χα χα χα!!! Και μιλάμε για την απόλυτη αλήθεια!
Δε χρειάζεται να έχεις τόπο καταγωγής καλή μου. Είδες το πόστ? Πας κάπου, ξαναπάς, ξαναπάς, κολλάς, κάποπια στιγμή μπορεί ν'αγοράσεις κι'ένα παράπηγμα εκεί να μην αγχώνεσαι αν θα βρεις δωμάτιο...κι'έτσι αρχίζουν όλα! Ξέρω πολλούς τέτοιους στον τόπο καταγωγής μου...Και εννοείται πως χαιρετάνε πιο πολύ κόσμο και από τους ντόπιους πλέον...

-Laz:
Θα το κάνω, "Open your heart, I'm coming home...." να τιμήσω και το συγχωρεμένο το Ρίκ...

tzonakos said...

Koιτα, Πατς, με γέμισες εικόνες με το θέμα αυτο κι αναγκάστηκα να αναπολήσω τα παιδικά χρόνια.
Τότε που μας μάθαιναν οτι Πατρίδα ειναι τα γάργαρα νερά, κλπ κλπ.
Ξέχασαν να μας πούν οτι Πατρίδα ειναι και κατι που ανήκει σε όλους που μιλάνε ίδια γλώσσα και πληρώνουν φόρους στα ίδια ταμεία.
Ακόμα ειναι αυτο που κάποιοι που τους ψηφίζουμε το τραβάνε απο δω, το τραβάνε απο κει και δώς του τράβηγμα και μάλιστα μάχονται ποιος ειναι πιο πολύ πατριώτης !
Κι απο πάνω κατι εθνικοφασιστοτέτοια που σε εχουν εχθρό τους αμα δε συμφωνείς μαζι τους για το τι ειναι Πατρίδα.

Εκει που ανασαίνω ειναι πατρίδα, εκει που νιώθω καλά, εκει που ζω, παίρνω, δίνω, χαμογελάω κι εκει εχω δικαίωμα.

Για να καταλάβεις τι εννοώ, πήγα στην Αμμουλιανή ενα νησάκι στη Χαλκιδική.
Εκει, κάμποσοι εχουν περιφράξει με σύρματα και με θάμνους το ακίνητό τους και δεν μπορώ να πάω στην παραλία, παρα μόνο αν παραβιάσω την περίφραξη, αρα να "παρανομήσω".
Εκει που με το ετσι θέλω κάποιων συμπατριωτών μου αφαιρείται το δικαίωμα, δεν ειναι πατρίδα.

Ellie said...

Πατρίδα και σπίτι είναι εκεί που βρίσκεται η καρδιά σου

ioli247 said...

Kapote pistepsa pws patrida se epoxes pagkosmiopoihseis, ein o topos pou sou prosferei to megisto viotiko epipedo..

Pleon, katelh3a: patrida einai mia xoufta an8rwpoi. Ekei..! pou xtypa h kardia mou..

Egw pote 8a ftasw patrida!! e? e? e?

ampelofilosofos said...

"Κάθε φυλαράκι χόρτου έχει το σημείο του πάνω στο έδαφος, απ’ όπου αντλεί την ζωή, την δύναμή του. Έτσι και ο άνθρωπος με τις ρίζες του σ΄ έναν τόπο, αντλεί την πίστη του, μαζί με την ζωή του. " Joseph Conrad (συγγραφέας-Νοβελίστας). Δεν είναι ανάγκη να είναι ο τόπος που γεννηθήκαμε ή που μεγαλώσαμε βιολογικά, αλλά μάλλον ο τόπος στον οποίο ανακαλύψαμε την πραγματική υφή του είναι μας...

Kwlogria said...

Τώρα εγώ δεν κατάλαβα που πας αλλά καλά να περάσεις ρε ψυχή!!!

rain said...

Πατρίδα είναι εκεί που όταν πατάς το ποδαράκι σου πεταρίζει η καρδούλα σου Ετσι λέω εγώ!
Και προσθέτω πως αν λείπουν, οικείες ζεστές αγκαλιές που συνθέτουν το home δεν πα να πεταρίζει το πιο πιθανό είναι να γυρίσω ξανά να τις βρω όπου κι αν είναι...
Φιλούρες

manetarius said...

Θα ξαναγυρίσεις ή θα μείνεις στα πάτρια εδάφη; Πολλά φιλιά και όλα να σου πάνε περίφημα :)))
Υ.Γ. Θα μου στέλνεις λάδι; Νομίζω έχει καλό εκεί ;)

cinderella said...

Ομορφιά μου home is where your heart is!! Όπως λέμε εμείς εδώ. Εμένα είναι εκεί που είναι οι δικοί μου άνθρωποι. :)

Unknown said...

ακομα πιο σωστος

K-Top said...

"Πώς θα μπορούσε κανείς να μισεί μια χώρα, ή και να την αγαπά; Γνωρίζω πόλεις, αγροκτήματα, λόφους, ποτάμια και βράχους· ξέρω πώς ο φθινοπωριάτικος ήλιος το δειλινό φωτίζει την πλευρά κάποιου αγρού στους λόφους· αλλά τι νόημα έχει να ορίζει κανείς σύνορα σε όλα αυτά, να τους δίνει όνομα και να σταματά να τ’ αγαπά όταν το όνομα πάψει να ισχύει; Τι θα πει αγάπη για τη χώρα σου; Σημαίνει μίσος για ό,τι δεν είναι χώρα σου; Αν ναι, τότε δεν είναι καλό. Είναι απλώς αγάπη του εαυτού σου; Αυτό είναι καλό, αλλά δεν πρέπει να το θεωρεί κανείς προτέρημα ή να το κάνει επάγγελμα... Στο μέτρο που αγαπώ τη ζωή, αγαπώ τους λόφους της χώρας μου, αλλά αυτό το είδος της αγάπης δεν έχει σύνορα πέρα από τα οποία αρχίζει το μίσος."

Ούρσουλα Λε Γκεν - Το Αριστερό Χέρι του Σκότους

Anonymous said...

Πατς, πέρα από το γεγονός ότι τα μισά απο όσα μαθαίνουμε στο σχολείο για να γίνουμε περήφανοι για το παρελθόν μας είναι μισές αλήθειες ή και ολόκληρα ψέματα, το θέμα είναι πως υπάρχει κάποιος λόγος που μας εκπαιδεύουν όχι όπως ζητά η Ντάρια, αλλά όπως συμβαίνει.
Κάποιους συμφέρει να πολεμάει ο κοσμάκης για βραχονησίδες. Κάποιοι κερδίζουν (πολλά πολλά εκατομμύρια) ενώ ο κοσμάκης πεθαίνει για τις βραχονησίδες.
Και κάποιοι έχουν κάνει καλή μπίζνα από την πατριδοκαπηλεία.

Προσωπικά, το λέω συχνά: τι μου είναι το Καστελόριζο; Γιατί μου ανήκει το Καστελόριζο; Δεν έχω καν πατήσει το πόδι μου εκεί. Γιατί να το θεωρώ πιο σημαντικό από πχ το Στρασβούργο όπου πέρασα ένα χρόνο κι εχω τις καλύτερες αναμνήσεις;

Tα είχα γράψει πιο αναλυτικά εδώ: http://krotkaya.wordpress.com/2006/07/01/home/ (αν και δεν μου αρέσει να αυτολινκάρομαι).

Α, και το ΥΓ2 είναι απίστευτο!

Anonymous said...

το 4 εννοούσα, σόρυ!

NY ANNA said...

Κάθε φορά που έρχομαι, λέω: "αυτήν τη φορά, δεν θα γράψω πάλι τα κέρατά μου. Θα συμμορφωθώ." Αλλά τι να κάνω που μου χαλάς τα σχέδια μ' όσα γράφεις. Αντί για τοποθέτησης προσωπικής, picture this: είμαι τρένο, ηλεκτρικό. Δηλαδή όχι εγώ, απλώς είμαι μέσα στο τρένο (χαχ). Με την ανιψιά μου. Πάμε από βόρεια, Μοναστηράκι. Κάπου ανεβαίνει μια καλοντυμένη κυρία. Στην επόμενη στάση με έκπληξη ακούμε πως έχει μετατραπεί, χωρίς να τη διορίσει κανένας, σε... διαχειρίστρια πού θα κάτσει ποιος. Δεν αντιδρά κανείς. Εγώ και η μικρή βάζουμε στην αρχή στα γέλια, γιατί λέμε, εντάξει, η γυναίκα έχει κατεβάσει παροχή, μη δίνεις σημασία, χαλάρωσε κι απόλαυσέ το. Ως τη στιγμή που σε κάποια άλλη στάση "τολμά" να κάτσει σε άδεια θέση αλλοδαπή με το παιδάκι της. Τότε, η καλοντυμένη κυρία "διατάσει" την ξένη να σηκωθεί και να δώσει τη θέση της σε κάποιον άλλον. Η αλλοδαπή αντιδρά μεγαλοφώνως όχι πάντως αγενώς, παρόλα αυτά γίνεται το μάλε-βράσε. Η καλοντυμένη λοιπόν γυρνά και της λέει: "ΔΕν σε φέρανε από του διαόλου τη μάνα, για να έρθεις μέσα στην πατρίδα μου να με βρίσεις!!!!!!". Και τότε σηκώθηκα. Δεν θα επεκταθώ στο πόσο της πουτάνας έγινε, αν και δεν έβρισα με τη συμβατική έννοια του όρου. Εκείνο που με συγκλόνισε όμως είναι πόσοι πήραν το μέρος της καλοντυμένης στο τρένο!!! Πόσοι θεώρησαν πως ΦΥΣΙΚΑ!!!! έπρεπε να σηκωθεί η αλλοδαπή για να καθίσει κάποιος ένδοξος ντόπιος, λες και ήμασταν στη Νότια Αφρική την εποχή του απαρτχάιντ, όπου και άδεια θέση να υπήρχε, δεν θα έπρεπε να κάτσει επουδενί μαύρος. Δεν ξέρω τι να πω ρε μούτρο. Εγώ αυτή την πατρίδα, εκείνης της μέρας στο τρένο, ΔΕΝ τη θέλω. Με πληγώνει. Κυρίως αυτή η πατρίδα που τις δεκαετίας του '50 και του '60 έστειλε καραβιές ολόκληρες μετανάστες που βίωσαν στο πετσί τους τι σημαίνει να είσαι "ξένος". Και ξέρω κάτι παραπάνω, γιατί και τα 4 αδέρφια της μάνας μου είναι τέτοιοι. ΤΙ να πω... γαμώ το καραχ μέσα. Οι Έλληνες, μέσα στο fake νεοπλουτισμό μας, πάσχουμε από ισχυρή απώλεια μνήμης και άγνοια του τι συμβαίνει γύρω μας ή πιο μακριά μας. Εκεί που ο γύπας περιμένει να πεθάνει το παιδάκι για να το φάει. Τα... μπουζουκάδικα να είναι καλά!
Τα σέβη μου ρε μούτρο.
(Κατά τα λοιπά, η ανιψιά μου, που προετοιμάζεται για Πανελλαδικές, έλεγε πως τους έβαλαν έκθεση πώς η τεχνολογία μπορεί να μας κάνει ευτυχείς. Στην Αφρική να το πεις. ΡΕ πλάκα μας κάνουν;)

Anonymous said...

Κοίτα να περάσεις καλά...

Anonymous said...

@ny anna
Μαζι σου για τα σχολια σχετικα με το ρατσιτικο συμβαν στο τραινο! Ολο και πιο λιγοι θελουν να ειναι μερος μιας τετοιας αναλγητης πατριδας!
Ας ξυπνησουμε επιτελους!

Αλεξανδρα Παπα

Anonymous said...

τρεχα να σωθεις, οσο οι υπολοιποι την παλευουμε οριακα μεσα στη τρελα μας. σκατα καλα κι αγαπημενα. ασε...

Unknown said...

Καλως σε βρηκα σε προσκαλω στο blog μου..

Artanis said...

Ξέρω πως δεν παίζεις παιχνίδια, αλλά παρ'όλα αυτά, σε καλώ να παίξεις...Πέρασε να ρίξεις μια ματιά αν θες...
Φιλάκια...

patsiouri said...

-Τζονάκος:
"Εκει που ανασαίνω ειναι πατρίδα, εκει που νιώθω καλά, εκει που ζω, παίρνω, δίνω, χαμογελάω κι εκει εχω δικαίωμα."

Δε χρειαζόταν να γράψεις κάτι παραπάνω. Όσο για τα υπόλοιπα, νομίζω πως το σχόλιο της Ny Anna μας καλύπτει και τους δύο πλήρως, δυστυχώς...

-Ellie:
Ακριβώς καλή μου, έρχομαι από'κει γι'αυτό που λέγαμε!

-Lady O.
Μια χούφτα άνθρωποι, έτσι.
Όσο για το βιοτικό επίπεδο...χμ...υπάρχει πάντα η πιθανότητα να είσαι δυστυχισμένος, οπότε άκυρο. Το ίδιο ισχύει και για την παγκοσμιοποίηση. Πολλά (ίσως) τα καλά της αλλά η έλλειψη της ιδιαιτερότητας γενικώς δεν είναι και τόσο υγιές φαινόμενο..

-Αμπελοφιλοσοφος:
"Δεν είναι ανάγκη να είναι ο τόπος που γεννηθήκαμε ή που μεγαλώσαμε βιολογικά, αλλά μάλλον ο τόπος στον οποίο ανακαλύψαμε την πραγματική υφή του είναι μας..."

Signed, respect!

patsiouri said...

-Kωλόγρια:
Δεν το πάω εγώ, μόνο του με πάει καρότσι! Φιλιά ρε!

-Rain:
Άστο, δεν είμαστε για debate Μέρος - άνθρωποι!
Ευτυχώς ξέρουμε ποιός θα βγει κερδισμένος!

-Manetarius:
Πάντα ξαναγυρίζω και πάντα ξαναφεύγω!Λάδι να φέρω, εσύ να μαγειρεύεις ξέρεις?????

-Cinderella:
Ωχ, σχολιάζει αγγλιστί, αφομοιώθηκε!! Θα σου στείλω you tube Μεσογείων ώρα αιχμής να νοσταλγήσεις ρε την πατρίδα!

-Agit8d:
Το είχα δει, γαμάτο! Κι'έχει βάλει κι'άλλα ωραία διαλογάκια μ'αυτούς τους δύο! Νομίζω στο τελευταίο πέρισυ είχε βάλει τα ομοιώματα ν'αναρωτιούνται αν θα τους φέρουν παρεάκι το Χριστόδουλο...

patsiouri said...

-Άτρον:
Ήθελα να'ξερα πως έχεις πάντα την ορθότερη απάντηση έτοιμη...
Νομίζω είσαι ο σημερινός νικητής, μαζί με την "Αμπελοφιλόσοφο", την Άννα και...θα ρίξω άλλη μια ματιά γιατί έχω κι'ένα κεφάλι κουδούνι!

-Κροτ:
Υποκλίνομαι στην ορθή λογική σας κυρία μου. Η αλήθεια είναι βέβαια πως το Καστελόριζο και τα υπόλοιπα τέτοιου είδους παραδείγματα τα αισθάνομαι αρκετά πατρίδα μου. Όχι γιατί κυματίζει η σημαία μου εκεί, αλλά γιατί ειλικρινά σκίζω τα ρούχα μου απέναντι στη δύναμη ψυχής των ανθρώπων που κατοικούν εκεί, έχοντας να αντιμετωπίσουν ένα κράτος που τους έχει ξεγράψει 100 φορές παραπάνω απ'όσο έχει ξεγράψει εμάς. Γιατί αγωνίζονται???
Γιατί ίσως το κάθε Καστελόριζο είναι ο εαυτός τους, αυτό που προσπαθώ να πω κι'εγώ. Είναι το μέρος τους. Κι'αυτό δεν έχει σχέση με σημαίες και σύνορα.Και θέλω να μείνουν εκεί, όπως θα ήθελα κι'εγώ να μείνω εκεί αν δεν είχα φύγει ποτέ. Και έχουν κάθε δικαίωμα.
Από'κει και πέρα, θα συμφωνήσω απόλυτα πως όλα τα υπόλοιπα δυστυχώς είναι ένας μύθος, σοφά πλασμένος μέσα στους αιώνες.Ο οποίος έρχεται σε απόλυτη αντίθεση με την (αν το εκλογικεύσεις) γαμημένη χαρά μου ότανσυναντώ τυχαία κάποιον συντοπίτη (συνεννοήσιμο!).

-Αννούλα:
α: Όπως είσαι κάντο copy και ανέβασέ το στο μπλόγκ σου...
Θα μπορούσε να γίνει φοβερή συζήτηση με αφορμή μόνο το comment σου που δεν του αξίζει να χαραμίζεται εδώ μέσα.
β: Τις απόψεις μου περί παρόμοιων συμβάντων τις γνωρίζεις καλά. Εγώ βρίζω κιόλας. Άσχημα. Σα δέύτερος μικρός Αδόλφος πολύ άνετα θα πραγματοποιούσα μία δεύτερη ανταλλαγή πληθυσμών κάνοντας εξαγωγή αυτές τις κυράτσες στο διάολο να λατζεριάσουν και να σφουγγαρίζουν σκάλες στην καλύτερη μπάς και θυμηθούν πόσα πιάτα έπλυνε ο παππούς τους στο Αμέρικα για να ζούν τώρα με τα ενοίκια από το τρίπατο στα Σούρμενα και κάνοντας εισαγωγή κάποια φωτεινά μυαλά εκ της αλλοδαπής που αποτελούν και τη μόνη ελπίδα να πάει κάποτε μπροστά ο γαμημένος αυτός τόπος.
Επίσης δε γουστάρω που έχουν ισότιμο δικαίωμα ψήφου με κάποιους εδώ μέσα και δεν εννοώ τον εαυτό μου...
Επίσης, νομίζω πως πλέον θα μπορούσα με μεγάλη ευκολία να τους κάνω κακό. Όχι μεγάλο για αρχή.
Δεν έχουν νιώσει το ΚΑΚΟ να τις πλησιάζει γι'αυτό το ξεστομίζουν με τόση απερισκεψία...
Επίσης, παρ'όλο που ζω καθημερινά τέτοιου είδους περιστατικά, κατά έναν περίεργο τρόπο κάθε φορά θυμώνω περισσότερο αντί να τα συνηθίζω...
Θα μπορούσα να γράφω μέχρι αύριο το πρωί...
Επιφυλάσσομαι για το μπλόγκ σου...
Και φυσικά δεν έχω καμιά κοινή πατρίδα μ'αυτές...όταν περπατούν στα μέρη που αγαπάω αισθάνομαι σα να έχω πετάξει καρκίνο.
Και δυστυχώς ο καρκίνος δε θεραπεύεται με ασπιρίνες...

-Lianne:
Αυτό είναι σίγουρο...
Όλα καλά?

patsiouri said...

-Αλεξάνδρα Παπά:
Χαίρομαι που τουλάχιστον δεν είμαστε λίγοι. Δυστυχώς ούτε και αρκετοί. Το τελευταίο που συνέβη σε μένα ήταν μία μέρα στο τρένο όπου άκουγα δυο θειές να κανονίζουν πως θα φτιάξουν τις φόλες που θα έριχναν στη συνέχεια στη γειτονιά τους. Υπήρχε και άλλος κόσμος πιό κοντά τους και δεν αντέδρασε κανείς. Σαν το υστερικό άρχισα να ουρλιάζω "Τα ονόματά σας τώρα!". Φυσικά δε μου τα έδωσαν. Τα'χα παρει τόσο πολύ που ακύρωσα ότι είχα να κάνω επί τόπου και τις ακολούθησα. Είδα και τη γειτονιά τους και τα σπίτια τους. Έκανα και επίσημη καταγγελία στο τμήμα της περιοχής. Ξέρω πως δε θα γίνει κάτι, μόνο συστάσεις και αν. Γι'αυτό βρήκα και τα τηλέφωνα...
Και δεν είναι μόνο θέμα ζωοφιλίας, είναι το ίδιο ακριβώς που λέει η Άννα. Δε γουστάρω αυτές οι άρρωστες λέρες να αναπνέουν τον ίδιο αέρα μαζί μου. Ίσως κι'αυτές. Η διαφορά μας? Εγώ ΔΕΝ ενοχλώ, ΔΕΝ προσβάλλω, σέβομαι οποιοδήποτε πλάσμα του Θεού αναπνέει κοντά μου.
Μέχρι στιγμής.
Ραντεβού στο μπλόγκ της Άννας...

-Εξώφθαλμη:
Ειλικρινά νομίζω πως πρέπει να σε πάρω μαζί...

-Μάνος:
Τι ώρα βολεύει????
(Πλάκα κάνω, θα περάσω σε λίγο...)

-Αρτάνις:
Τι μου κάνεις...θα περάσω αλλά επειδή έχω κι'άλλες προσκλήσεις η θα παίξω σε όλα ή σε κανένα!
(Ούτως η άλλως ήθελα να ρίξω άλλη μια ματιά στο φατσόνι...)

Κατουρημένη ποδιά said...

έχεις πάθει παΣΟΚ!!

KitsosMitsos said...

Σπίτι είναι εκεί που νιώθει ο καθένας. Και ας είναι στην άλλη άκρη του κόσμου. Και ας το βλέπουν οι άλλοι όπως να'ναι. Το ζητούμενο είναι να το βλέπει ο καθένας μας όμορφο και διαφορετικό.
Και σπίτια έχει ο καθένας αρκετά, αναλόγως τα συναισθήματα που μπορεί να τον δένουν με το κάθε μέρος.
Όσο για το πολιτικό κομμάτι, ηλίου φαεινότερον...

geokalp said...

πολύ καλά να περάσεις!!!!
φαίνεται πανέμορφο!

ΣΠΙΘΑΣ said...

patsiouri
"Ξέχασα να αναφέρω πως δεν ανήκω σ’εκείνους τους τυχερούς που λέγαμε, δε μπορώ να νικήσω τα ένστικτά μου…"
........
Κανείς δεν μπορεί.
Τουλάχιστον να το ξέρουμε.
Πολλοί δεν τόχουν πάρει μυρωδιά.

Skouliki said...

ωραια και μετ ανα διαβασουμε και εντυπωσειςςςςςςς

ξερω προτρεχω αλλα δεν πειραζει

αμα σκονταψω θα φταιει ο κιτσος χιχιι

Litanie des Saints said...

Πατσιούρι, you are a woman after my own heart! Ακριβώς, ακριβώς, ακριβώς. Αν η πατρίδα είναι κάτι που στο όνομά της μπορώ να σφάζω ανθρώπους αψυχολόγητα, προτιμώ να είμαι άπατρις και χωρίς ιδεολογία. Ας μην μιλήσουμε για τη θρησκεία... Όσοι κουβαλάμε στην καρδιά μας μονάχα τους ανθρώπους μας, τουλάχιστον κουβαλάμε κάτι που επιλέξαμε εμείς.

tdjm said...

Πατσιουρίιιιιιιιιιι πάρε με και μένα!!!!

Crazy Tourists said...

Πατρίδα είναι εκεί που ζούν οι αναμνήσεις μας και οι αγαπημένοι μας άνθρωποι...Εκεί που ονειρευτήκαμε και γελάσαμε και πονέσαμε...
Καλημέρα!!

Τρελοτουρίστρια

? said...

μ'έκανες να χαρώ κι εγώ!!! καλημέρες!

panikos kai fovera said...
This comment has been removed by the author.
panikos kai fovera said...

πατριδα = ζεστασιά + αγάπη...
καλά να περάσεις εκεί που θα πας!

panagiota said...

-Δεν με παίρνεις κι εμένα μαζί σου να να δείρουμε αυτούς που βάζουν φίλες?
Εδώ είναι η ΠΑΤΡΙΔΑ μας καλό μου Πατς. Ειτε σε πόλεις ζούμε είτε στα βουνά και τα λαγκάδια πρέπει να προσπαθούμε να την κάνουμε καλύτερη και να την τιμούμε.
Και πού'σαι μικρά, τρελαίνομαι για χωριό με τζάκια,αιγοπρόβατα και αδέσποτα...
Καληνύχτα και καλά να περάσεις όπου κι αν πας!

patsiouri said...

-Kατουρημένη Ποδιά:
Γάμησέ τα, είναι η πρώτη φορά που σκέφτομαι πολύ σοβαρά να τους ψηφίσω...Μάλλον θα μου περάσει αλλά θα σε ενημερώσω αφού τελειώσω τα άπαντα του Φρούντ...

-Κίτσος:
Ευτυχής λοιπόν όποιος διαθέτει τα περισσότερα σπίτια που τον περιμένουν με τις πόρτες ανοιχτές...

-Geokalp:
Είναι όντως!

-Σπίθας:
Έλα ντε, αυτογνωσία, βασικό προσόν!

-Σκουλήκι:
Ο Κίτσος θα φταίει που θα πέσεις στην αγκαλιά του???

patsiouri said...

-Litanie des saints:
Τώρα που είπες θρησκεία, κοίτα τι θα ποστάρω σε λίγο, χε χε!

-Tdgm:
Λες να οργανώσουμε κανα μπλογκοπάρτυ στο έρημο χωριό????

-Τρελοτουρίστρια:
Αυτό ακριβώς. Αν κι'εσύ δεν πάσχεις από πατρίδες μου φαίνεται!

-Νίκος Κ:
Κι'εγώ μετράω ώρες! Καλημέρες!

-Πανικός και φοβέρα:
Προστάτεψέ με στο ταξίδι ω εσύ παντοδύναμο nick name!

-Panagiota:
Μην ανησυχείς, όποτε είναι για ξύλο σε έχω στο μυαλό μου!
Κι'εγώ την αγαπάω την κακομοίρα την Ελλαδίτσα αν και είμαι ελάχιστα εως καθόλου εθνικίστρια και φανατική τοπικίστρια...Τι να κάνω? Καθένας με τα ελαττώματά του!

ΣΠΙΘΑΣ said...

Αυτογνωσία.
Δυσεύρετον προϊόν, καλή μου.

Daria said...

Γειά σου patsiouri,
είχα μέρες να σου κάνω επίσκεψη και είδα πως συνεχίστηκε η κουβέντα για το τι είναι πατρίδα κι εδώ. Είπες τα υπόλοιπα που ήθελα να πω και δεν τα έγραψα.
Να περνάς καλά στο home.
Κι εμένα όταν με ρωτάνε αν θα γυρίσω ποτέ στη Θεσσαλονίκη, τους απαντώ πως φοβάμαι. Είμαι σίγουρη πως δεν θα βρω αυτό που άφησα πίσω μου φεύγοντας...