EKEINEΣ ΚΑΙ ΕΓΩ!

Tις μισώ-τις μισώ-τις μισώ!!!!
Κάθε φορά που πλησιάζουν με πιάνει η απόλυτη άρνηση η οποία παραδόξως είναι εξαφανισμένη όλες τις υπόλοιπες μέρες του χρόνου. Τις επίμαχες μέρες ειδικά, η αντικοινωνικότητά μου φτάνει στο απόγειο. Κλείνομαι σπίτι μου, αποφεύγω να συχνάζω σε μέρη με κόσμο, δε φεύγω ΠΟΤΕ το τριήμερο και ξαφνικά συνειδητοποιώ πως οι περισσότεροι φίλοι μου είναι χαζοχαρούμενοι και τι κάνω τόσα χρόνια μαζί τους και δε θέλω να τους ξαναδώ και θα βρω άλλες παρέες που θα τους κράζουν όπως κι εγώ.

Από μικρό μου την έδινε αυτή η επιμονή του κόσμου πως αυτές τις μέρες, είτε σου έχει συμβεί κάτι είτε δε γουστάρεις τέλος-τέλος βρε αδερφέ, πρέπει να μασκαρευτείς, πρέπει να διασκεδάσεις και πρέπει ΚΑΙ να χορέψεις ( ειδικά με το τελευταίο βαράω τρελό κόλλημα, το να με πρήζει κάποιος η να με τραβάει με το ζόρι να χορέψω ισοδυναμεί στα μάτια μου με το να με πεί "πουτάνα" στα μούτρα!). Η μαμά μου με έντυνε με το ζόρι, βασίλισσα της νύχτας, μάγισσα, Σπανιόλα και άλλες τέτοιες αηδίες και με ανάγκαζε να παραστώ σε όλα τα παιδικά πάρτυ της εποχής. Αν δείτε τις φωτογραφίες θα πεθάνετε στο γέλιο, ένα τσούρμο πιτσιρίκια καραγουστάρουν και διασκεδάζουν και στην άκρη της photo μία μικρή σκυθρωπή μάγισσα κοιτάζει με μίσος το φωτογράφο και του κουνάει απειλητικά το μαγικό ραβδί της, στο δρόμο που χάραξε η παλιά αγαπημένη της φιλενάδα Μάγισσα Κίρκη.
Με το πέρασμα των χρόνων βέβαια αυτά τα events κοπήκανε μαχαίρι, με εξαίρεση πέντε η έξι φορές που ψηνόμουν για την περίσταση, ντύθηκα, ήπια, χόρεψα και πέρασα υπέροχα αλλά τέτοιες περιστάσεις τις διασκεδάζω πάντα χωρίς υποχρεωτικά να είναι Απόκριες.

Ισως σ'αυτό να παίζει ρόλο και το γεγονός - ξέρω, θα φρικάρετε όλοι- πως μισώ τη λάτιν μουσική και τη λάτιν κουλτούρα γενικότερα. Μάλλον είμαι και ο μοναδικός άνθρωπος στη ζωή αυτή. Σε όποιον το λέω με κοιτάζει με οίκτο, σα να του ομολογώ πως είμαι αλλεργική στο χοιρινό από μωρό παιδί και δε μπορώ να φάω ποτέ ούτε σουβλάκια ούτε μπριζόλα...( το έχει μια φίλη μου και το βρίσκω χειρότερο κι'από τους χειρότερους εφιάλτες μου)...Οπότε τα πάρτυ και οι έξοδοι αυτών των ημερών με ανατριχιάζουν και για ένα λόγο παραπάνω, αφού εκτός από τους μισητούς μασκαράδες και το επιτηδευμένο κέφι που μου σπάει τα νεύρα, πρέπει να αντιμετωπίσω και το κακό συναπάντημα, λάτιν μουσική παντού, μοχίτος, μπουρίτος και Ζορό με Χαβανέζες να χορεύουν ευτυχισμένοι και να με κάνουν να θέλω να γυρίσω σπίτι μου να δώ τον "Τσάκι" η τουλάχιστον να μπώ στο πιο παρακμιακό μπάρ της πόλης( συστήνω ανεπιφύλακτα το Fox) όπου δεν έχουν πάρει χαμπάρι τί εποχή έχουμε και να λιώσω στη μπάρα ακούγοντας το "Κι είχε ένα φεγγάρι σαν κομμένο νύχι, άλλο να στο λέω κι'άλλο να σου τύχει...")

Τσάκωνομαι κιόλας. Ειδικά με ροπαλάδες έχω πλακωθεί άπειρες φορές. Δεν είμαι απ'αυτές τις στριμμένες που βρίζουν ακόμη κι αυτούς που τους κάνουν καμάκι, αντιθέτως! Οι ροπαλάδες όμως ανήκουν στην κατηγορία των ανθρώπων που μισώ εξίσου με τους Χρυσαυγίτες ( μα πως μου'ρθε τέτοιος συνειρμός???) Επίσης έβρισα προχτές, τις ημέρες του καταστροφικού χιονιά, κάτι βλάκες που ήρθανε με θράσσος την ώρα που προσπαθουσα να ισορροπήσω στο δρόμο και μου έριξαν μια τεράστια χιονόμπαλα στη μάπα, έτσι για να γνωριστούμε..Δεν το βρήκα αστείο, όπως φαντάζομαι δεν θα το έβρισκε αστείο κι αυτός ο παπάρας αν κάθε φορά που έβρεχε, επειδή I Love βροχή, να τον πλησιάζω και να του αδειάζω έναν κουβά βροχή στα ρούχα..Μου τη σπάνε πολύ, όχι γιατί έχουν κέφι, αλλά το ότι έχουν κέφι επειδή είναι Απόκριες, επειδή χιονίζει και γουάου!! Αντιθέτως είχα εκτιμήσει πολύ έναν τύπο που με πλησίασε μια τυχαία μέρα στο δρόμο και μου είπε "Καλημέρα, έχει υπέροχη μέρα κι εσείς είστε πολύ όμορφη κι εγώ είμαι πολύ χαρούμενος χωρις ιδιαίτερο λόγο και ήθελα να σας το πώ!"
Αν δε βιαζόμουνα μπορεί να πήγαινα και για καφέ μαζί του.

Η μαμά μου ανησυχεί. Όποτε της αναφέρω πως έβρισα μασκαρά η καλή ώρα το βλάκα με τα χιόνια, μου υπενθυμίζει πως αυτά είναι δείγματα γεροντοκορισμού και πρέπει να τα αποβάλλω, χε χε (ο καθένας με τον πόνο του..). Στιγμιαία χτες σκεφτηκα, λές να είναι έτσι???
Μετά άνοιξα την τηλεόραση και είδα τον Ψωμιάδη να κάνει δηλώσεις για τη Μακεδονία ντυμένος Ζορό και το πλήθος γύρω του να τον αποθεώνει...Έβγαλα τους φακούς επαφής, τους κολύμπησα λίγο στο υγρό τους γιατί φοβήθηκα πως έχω πάθει μόλυνση και βλέπω προβατάκια, τους ξαναφόρεσα και...συνειδητοποίησα πως δεν είμαι εγώ η γριά γεροντοκόρη...
Σας φιλώ και σ'όλους τους συμπάσχοντες καλό κουράγιο!