Friday, March 23, 2007

ΕΤΑΙΡΕΙΟΚΑΒΛΟΙ...1

Μοντεχρίστε και Σπιτόγατε εδώ είναι οι λεξούλες σας! Δυστυχώς δέν πρόκειται για τις..εταίρες το πόστ!

Το κακό άρχισε πρίν καμιά τετραετία…Εγώ και οι περισσότεροι συνομήλικοί μου, με τα πτυχιάκια μας στα χέρια, αρχίσαμε δειλά δειλά τα βήματά μας στην αγορά εργασίας..Για κάποιους πολύ δύσκολα τα πράγματα, για κάποιους λιγότερο..Εγώ άνηκα και ανήκω στην πρώτη κατηγορία, χαιρόμουν όμως πάρα πολύ όταν κάποιοι από τους πολυάριθμους φίλους και γνωστούς έβρισκαν σιγά σιγά αν όχι την ιδανική, τουλάχιστον την πρώτη τους δουλειά..
Κάποιοι άλλοι φίλοι είτε δε σπούδασαν καθόλου, είτε σπούδασαν κάτι, έτσι χομπίστικά, γιατί ούτως η άλλως υπήρχε το μαγαζί του μπαμπά ή κάποια άλλη οικογενειακή επιχείρηση στην οποία απορροφήθηκαν αμέσως..
Αρκετά πάλι παιδιά, και μπράβο τους, ακολούθησαν τον καλλιτεχνικό δρόμο..δύσκολα τα πράγματα, οικονομικά και ψυχολογικά, και χαρά στα κουράγια τους που επιμένουν ακόμα..Οταν κλείσουν κάποια καλή συνεργασία ή κάποιος από αυτούς συμμετέχει σε οτιδήποτε σχετίζεται με παράσταση, συναυλία, live, έκθεση, ξυλοπόδαρα, κουκλοθέατρα, εκδήλωσεις και εν πάση περιπτώσει φάση δημιουργίας και έκφρασης, όλοι είμαστε εκεί, να τον υποστηρίξουμε και να τον συγχαρούμε…
Μοιραία λοιπόν, κάποιοι από τους υπόλοιπους, προσελήφθησαν και συνεχίζουν να προσλαμβάνονται από μεγάλες εταιρείες..
Οι άνθρωποι αυτοί σχεδόν αυτόματα χωρίστηκαν σε δύο κατηγορίες..

-Εκείνους που είδαν με φρίκη το μέλλον φόρα παρτίδα στρωμένο μπροστά στα μάτια τους..δηλαδή ατελείωτες ώρες εργασίας, πενιχρές αμοιβές, υποχρεώσεις της εταιρείας μέσα σε κάθε Σαββατοκύριακο, αυστηρά dress code που σε κάποιες περιπτώσεις αγγίζουν τα όρια της γελοιότητας, τυπικούρες άλλες φορές απαραίτητες, άλλες όμως και πάλι αγγίζουσες τα όρια της γελοιότητας, απίστευτη ρουφιανιά, ανόητος ανταγωνισμός και θράσσος…πολύ θράσσος, η λέξη «τύψεις» είναι άγνωστη μάλλον, όπως και η αξιοπρέπεια…
Τα παιδιά αυτά το παλεύουν όσο μπορούν, δεν τους έχει ρουφήξει όμως, το συζητούν, το διακωμωδούν, εκνευρίζονται, αλλά στον ελεύθερο χρόνο τους ξεχνούν ακόμα και κατά που πέφτει το γραφείο τους…

-Τους εταιρειόκαβλους…

Που ξαφνικά, μετά από 2-3 μήνες δουλειάς, αρχίζουν να εμφανίζονται στους νεανικους καφέδες και εξόδους μας με κουστούμι, ταγιεράκι, τσάντα εργασίας, ακόμα και λάπ-τοπ..( για να προλάβω τυχόν διαμαρτυρίες, διευκρινίζω πως πρόκειται για άτομα που είχαν προλάβει να πάνε στο σπίτι τους και να αλλάξουν, ή ήταν Κυριακή…)

Που ξαφνικά το ύφος, γινεται ένα υφάκι χιλίων καρδιναλίων- σε ελέυθερη μετάφραση «εγώ είμαι ΤΟ στέλεχος του μήνα και θα χτυπήσω το υπεργαμάτο μπόνους ταπεινά σκουλήκια που δεν έχετε πατήσει ποτέ το πόδι σας σε γυάλινο κτίριο…»( ανάθεμα κι αν έχουν βγεί ποτέ στο μπαλκόνι να δούν τη θέα)

Που ξαφνικά τα ρήματα σε όλες τις προτάσεις που αρθρώνουν εμφανίζονται σε γ ενικό πρόσωπο, με υποκείμενο πάντα Εκείνη, την Εταιρεια…

Που αντί να χαιρετήσουν όπως μερικούς μήνες πρίν «Καλή συνέχεια μεγάλε, χάρηκα», κάνουν πάσα μία καρτούλα η οποία περιλαμβάνει πάντα μα πάντα έναν ξενόγλωσσο, πολύλεξο και τιμητικό τίτλο μέσα στον οποίο περιλαμβάνεται πάντα το λήμμα «manager», ουδείς όμως μπόρεσε ποτέ να το μεταφράσει…

Που καμιά φορά μεταφράζεται, second assistant rounder βοηθός γυρά Β σε σουβλατζίδικο!
Ή και coffee manager = Χτυπάω φραπεδάκια για τους επισκέπτες!

Που αν τους αναφέρεις πως ο συνοδός σου οδηγεί πχ φορτηγό, θα αναφωνήσουν, oh, senior driver δηλαδή,cool!

Που όταν τους συστήσεις κάποιον, το πρώτο που τον ρωτούν είναι τι δουλειά κάνει και το δεύτερο- με μαθηματική ακρίβεια- πόσα παίρνει. Τελευταία έχουν κόψει και το «αν επιτρέπεται»..

Που βλέπουν τζίν παντελόνι και στραβώνουν τη μούρη τους..εκτός αν πρόκειται για free spirit day (Παρασκευή) οπότε το φοράνε στην εταιρεία συνδυαζοντάς το με κάτι σε πραντόνι για να πείσουν τους γύρω πως τους περιμένει ένα-ώ, να ξεφύγω λίγο από τις υποχρεώσεις, το κινητό μου όμως θα είναι open-weekend απόδρασης…

Που στις διακοπές, κάνουν ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΣΤΑ ΨΕΜΑΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΥΣ ΔΟΥΝ πως μιλούν στο κινητό για δουλειά ( τσεκαρισμένο)

Που βασικά κάτι έχουν παρανοήσει τα τρελλοκομεία, νομίζουν πως η εταιρεία είναι δική τους ενώ ο μισθός τους είναι του…άιντε τώρα, διακοπές στο Δρομοκαίτειο χρειάζονται, επειγόντως μάλιστα…

Που- αν είναι άντρες- ακούν τη λέξη «ισολογισμός» και τους σηκώνεται…σε όλα τα άλλα θέματα συζήτησης παραμένουν ερμητικά σιωπηλοί…

Που ξαφνικά γίνονται κριτές όλων των άλλων και σου εκμυστηρεύονται συνωμοτικά πως «Νομίζω πως ο τάδε δεν είναι καθόλου επαγγελματίας, στην Εταιρεία μου δε θα μπορούσε να μπεί ούτε με σφαίρες, αλλά μην του το πείς, θα πληγωθεί» ( κοινώς πές του το!)
Πού ακόμα και σε ένα χωρισμό θα σχολιάσουν: « Στην Εταιρεία έχουν χωρίσει αρκετοί πρόσφατα, μάλλον κάποιοι και κάποιες δεν καταλαβαίνουν τι πάει να πεί ΚΑΡΙΕΡΑ…»
Που πλέον, σου δίνουν την εντύπωση πως αν πετάξει κάποιος από πάνω τους την επαγγελματική τους ιδιότητα, το μόνο που θα απομείνει είναι ένα μικρό ζαρωμένο σαλιγκάρι..πολύ πολύ μικρό…

Μ’ένα γλειφιτζούρι στον κώλο (αμάν ρε σπιτόγατε!)..γιατί αυτό τους χρειάζεται τώρα που καλοκαιριάζει!

PS: Η καλύτερή μου φίλη είναι εταιρειόκαβλη..
Επειδή την αγαπούσα και την αγαπάω έκανα τα στραβά μάτια πολύ καιρό..
Μέχρι που έγινε ανυπόφορη..
Αγενής..
Και κακιά…
Και τσακωθήκαμε προχτές πολύ άσχημα..
Και μάλλον δε θα ξαναμιλήσουμε..
Και ίσως δε με πολυνοιάζει πιά…
Θα σας τα πώ την άλλη εβδομάδα,

ΚΑΛΟ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ!!






37 comments:

annamaria said...

Patsiouri μου,
μη μου στεναχωριέσαι, δυστυχώς αυτή είναι η ζωή.
Με τέτοια ανθρωπάκια έχει γεμίσει ο τόπος.
Όχι μόνο σε θέματα εργασίας αλλά και σε άλλα, πιο απλά, σκέψου πχ μια φίλη που ήταν χρόνια μόνη, όταν επιτέλους βρει άντρα πως συμπεριφέρεται??
Κάποιος που δεν είχε χρήματα και ξαφνικά αποκτήσει??
Μια μερίδα από τα ίδια δεν είναι ??
Συνέχισε να τους παρατηρείς
και μετά γέλα...γέλα μαζί τους!
Μόνο αυτό αξίζουν.
Καλό Σαββατοκύριακο!

Σπιτόγατος said...

Κρίμα για τη φίλη σου που κατάντησε έτσι...
κρίμα για τη φιλία σας που χαραμίστηκε...
κρίμα και για σένα που έχασες τόσο χρόνο μαζί της...

κρίμα που υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι...έχω δυστυχώς αρχίσει να τους αναγνωρίζω ανάμεσα και στους δικούς μου συνομήλικους γνωστούς, κι ας μην έχουμε τελειώσει ακόμα καλά καλά το πανεπιστήμιο...

Σπιτόγατος said...

Ααα...
μου άρεσε και η φιλότιμη προσπάθεια να στριμώξεις τις τελευταίες μου λεξούλες...

Ο κώλος θα μπορούσε να μπει κι αλλού...και το γλυφιτζούρι τώρα που το σκέφτομαι...

..."που έχουν κάνει γλυφιτζούρι τους προϊσταμένους τους από το γλύψιμο"...

και τέτοια.
;):)))

snikolas said...

…. θα αναφωνήσουν, oh, senior driver δηλαδή,cool! Έλιωσα στο γέλιο!!! Δυστυχώς patsiouri έχεις δίκιο. Όχι ένα, αλλά πολλά. Όσο για την φίλη σου, μακάρι να δει το λάθος της και να καταλάβει πως οι φίλοι είναι σημαντικότεροι σε αυτή την ζωή.

καλό σκ.

patsiouri said...

Τί καλά που είστε!!
Μην ανησυχειτε, δέν τα έβαλε με μένα η φίλη μου για να στενοχωρηθώ, απλά γίναμε ρόμπα σε ένα εστιατόριο και έπρεπε να τα ακούσει ένα χεράκι!! Θα σας τα πώ αναλυτικά, σε λίγο φεύγω για διημεράκι, δυστυχώς η κυρία δέ θα έρθει!

-Άννα Μαρία έχεις απόλυτο δίκιο!! Ειδικά για τις γυναίκες που ξαφνικά βρίσκουν τον έρωτα της ζωής τους! Κι εγώ κάθομαι και τσακώνομαι με Εκείνον γιατί θα τον παρατήσω όλο το Σκ για να πάω επισκεπτήριο στον κολλητό μου που είναι φανταράκι, κατάλαβες τώρα???

-Σπιτόγατε και που να τελειώσεις τη σχολή!! Πάρε καμιά ντουζίνα γραβάτες να τις έχεις πρόχειρες να τις χαρίζεις εκεί που θα σε καλούν, καί θα καραγουστάρουν καί δέ θα ψάχνεις για δώρα!

-Νικόλα η φίλη μου είναι τρομερά εγωίστρια, αλλά τα κρατάμε τόσο καιρό, μας έχει σπάσει τόσο μα τόσο τα νεύρα που και να μήν το καταλάβει...αδιάφορο!

patsiouri said...

To κατάλαβα πως είσαι πονεμένος, νομίζω είχες γράψει κι εσύ πως σου λείπουν οι φίλοι σου..
Τα πράγματα όμως είναι έτσι άν έχεις τσακωθεί για κάτι που έκανε ο ένας στον άλλον, ή μία παρεξήγηση, αλλά μεταξύ σας..τότε ναί, κάπως έτσι σάν και σένα αντιδρώ κι εγώ.

Στη συγκεκριμένη περίπτωση, η κοπέλα δέ μου έκανε τίποτα, ούτε της έκανα, ίσα ίσα που εμένα βασίλισσα με είχε!!

Βαρέθηκα ομως να την ακούω να προσβάλλει κόσμο, ειλικρινά, ντρεπόμουν πιά να κυκλοφορώ μαζί της οπουδήποτε..θα σας τα περιγράψω και θα καταλάβεις...

Σπιτόγατος said...

Μόντε, με ποιον τσακώθηκες βρε; Δε μου είπες τίποτα...
;)

MTdoggie said...

μπες στο http://toximeio.blogspot.com στις 24 Ιανουαριου 2006!πολυ γελιο!
οσο για την αλλαγη συμπεριφορας των διαφορων, το ζω ηδη στην σχολη και ειμαι προετοιμασμενη για τα παντα στο μελλον. αυτο που με φοβιζει περισσοτερο ειναι μην χασω τον εαυτο μου καπου στην πορεια και καταληξω να ειμαι ιδια με αυτους που αποφευγω.

ο δείμος του πολίτη said...

Εξαίρετη προσπάθεια. Μου άρεσε πάρα πολύ το σημερινό θέμα, για όλα εκείνα το ψώνια που χάνονται στους τίτλους και ουσιαστικά απλά ξύνουν τα ούμπαλα του αφεντικού. Αλλά μην τους θυμίσεις ότι κατούρησαν τόσες ποδιές.

Anonymous said...

ouao!
mu fanike terastio post,
alla apo ti stigmi pu arxisa na diabazw de xortaina!
EUGE!
elpizo na synexiseis etsi, to idio apolaustika.

m' arese pu stirizeis filus kallitexnes (kai blogotexnes? opote ki emena. haha).

AVRA said...

δεν μου εχει τυχει προσωπικα αλλα ειναι δεδομενο οτι συμβαινει...
το ποσες ευκαιριες θα δωσεις εξαρταται αποκλειστηκα και μονο απο εσενα.

να περασεις ομορφα! θα περιμενουμε να γραψεις για την εκδρομη σου..

φιλια

david santos said...

thank,s for you work and have a good wekend

CrazyCow said...

Αυτό με το γλυφιτζούρι ήταν μακάβριο, πρέπει να το παραδεχτείς! :P

Υ.Γ Α ρε Santos... μεγάλη κουφάλα είσαι τελικά... (το κουφάλα πως το μεταφράζει στο systran?)

Anonymous said...

Στην πρακτική μου είχα dress code στην εταιρία, τρελό άγχος και πανικός παντού και πισωμαχαιρώματα και κακίες και γενικά όλο το πακέτο...ένα χάλι.
Στις διακοπές ποτέ δεν απαντάω στο τηλέφωνο οταν είναι απο τη δουλειά...να πάνε να πνιγούνε δεν τους αφήνω να με συγχίσουν!!
Οταν είχα πολύχρονη σχέση γινόμουν κομμάτια για να είναι όλοι ευχαριστημένοι γκόμενος-φίλοι, οταν έμεινα μόνη η κολητή μου έβρισκε χρόνο για μένα μόνο οταν δεν είχε χρόνο γι αυτήν ο δικός της.Τώρα γκρινιάζει αν το ένα βράδυ το μήνα που το παίζει ελευθερη τύχει να είμαι με το φίλο μου...
Πάντως δεν φταίνε οι δουλειές και οι σχέσεις αλλά ο άνθρωπος αν είναι μέσα στο αίμα του και στα σκατά να τον βάλεις πάλι θα νοιώθει βασιλιάς.

An-Lu said...

Για γέλια και για κλάματα είναι, αλλά μη σκάς! Θα βρεθούν καινούργιοι, πιο αξιόλογοι άνθρωποι στο δρόμο σου!
Φιλιά ;-)

PD said...

Dear Pats, Long time no see που λένε και στο χωριό μου, κι οφείλω να πω πως μου λείψατε.
Τα δίκια σε πνίγουν, και μακάρι να τα βλέπανε όλοι τα πράγματα έτσι καθαρά συνεχώς. (Αν και οι λέξεις όλοι και συνεχώς με ενοχλούν κάπως, το ξεπερνάμε...)
Αλλά, πάντα υπάρχει ένα αλλά...
Συζητούσα το ίδιο πράγμα τις προάλλες για τους δεσμούς (κυρίως τις γυναίκες) που μπλέκονται, σπάνε, διαλύονται εξαιτίας των δουλειών, των χαμένων αξιών και των μεγάλων ωραρίων. Κι έλεγα πως μπορείς να πεις ότι αγαπάς κάποιον αν δεν καταλαβαίνεις την φιλοδοξία του, το κυνήγι του ονείρου του, ή ακόμα και τα λάθη του. Πως μπορείς να του ζητάς «ή η δουλειά ή εγώ» όταν πραγματικά έχεις αγάπη για έναν άνθρωπο. Δεν ξέρω αν φταίει το ότι εγώ είμαι τύπος που κυνηγάει αυτούς που αγαπάει σαν μανιακός (που ούτε κι αυτό είναι «φυσιο-λογικό», ότι κι αν είναι κάτι τέτοιο), ή το ότι πιστεύω στην επιείκια με τους άλλους (όχι όμως και με τους εαυτούς μας). Σε αντιστοιχία στις φιλίες, καταλαβαίνω (νομίζω) πως και γιατί έχεις τα παράπονα από την φίλη σου, αλλά από την άλλη, εσύ κι οι υπόλοιπες φίλες σου, είστε από τους ανθρώπους που πρέπει να την ξυπνήσετε, να της μιλήσετε για αυτό και να της δείξετε τα -όποια- λάθη της. Οι φίλοι έχουν τέτοια ευθύνη, ευτυχώς ή δυστυχώς. Είμαι σίγουρος πως ξέρεις κι εσύ ότι οι σχέσεις είναι όπως κι η ζωή (κανείς δεν είπε ότι είναι εύκολη ή δίκαιη), απλά το θυμίζω για το συλλογικό υποσυνείδητο της blogoσφαιρας.
Σας φιλώ όλους στη μούρη και όπως πάντα καλησπέρα και καλή μας τύχη.

patsiouri said...

Να "μαι κι εγώ!

-Mtdoggie μου, μήν ανησυχείς, όσο είσαι ακόμα νέος καί θα ενθουσιαστείς, καί θα την ψωνίσεις, καί θα γένεσαι χαμελαίοντας σε όποια κατάσταση σου γυαλίσει προκειμέου να βρείς τί σου ταιριάζει! Κάποια στιγμή όμως, άν το dna σου είναι νορμάλ, θα στανιάρεις, δέν υπάρχει περίπτωση! Εγώ μιλάω για άτομα μεγαλύτερα κι απο μένα, τριάντα πατημένα δηλαδή, οπότε...ασυγχώρητοι!
Τη διαβάζω κι εγώ την Άλεξ, το έχω δεί!

-Δείμε μου ναί, είναι αυτό που γράφω πως άν τους αφαιρέσεις την επαγγελματική τους ιδιότητα...ζυγίζουν 60 κιλά λιγότερο, είναι άνθρωποι-φούσκες δηλαδή!

-Keimgreek ευχαριστώ ΠΟΛΥ-ΠΟΛΥ-ΠΟΛΥ!! Τα περισσότερα πόστ μου είναι όντως τεράστια, με πιάνει αυτό που λέμε λογοδιάρροια και ξεχνάωνα σταματήσω, κι εγώ τα βλέπω και τρομάζω μετά αλλά βαριέμαι να κάτσω να τα συμπτύξω!
Οι καλλιτέχνες είστε αξιέπαινοι, ειδικά όταν το παλεύετε με ελάχιστα μέσα, υποκλίνομαι...

-Αύρα μου πέρασα τέλεια και δέ στενοχωριέμαι καθόλου, μήν ανησυχείς!! Καλή βδομάδα!

-David εδώ greek tzatziki,φιλούρες, στο μπλόγκ σου όμως δέν πατάω!

-Crazycow πώς πέρασες?????Όσο για τον από πάνω έχω μπεί στον πειρασμό να τον στολίσω στο μπλόγκ του αλλά δέ θα του δώσω την αυτυχία να έχει ένα σχόλιο παραπάνω!

-Μαράκι ναί, για μιά ακόμη φορά έχουμε την απολυτότατη σύμπνοια!!!
Άν ο άνθρωπος έχει πειραγμένο dna κάπου θα το βγάλει!! Και αυτό για τις κολλητές που όταν είσαι εσύ σε σχέση σκίζεσαι και πλακώνεσαι για να έχεις χρόνο για όλους και στην αντιθετη περίπτωση εισπράττεις αέρα κοπανιστό...είναι μεγάλη ιστορία, δέν ανεβάζεις ένα ποστάκι να τις κράξουμε???

-Αν Λού μου ειλικρινά, δέ σκάω καθόλου!! Από κείνες φαίνομαι???? έεεεε????

patsiouri said...

Ταυτόχρονα γράφαμε πρίν pd! Εγώ μαζί σου, δέν έχω πρόβλημα ούτε με τους καριερίστες, ούτε με τα τρελλά ωράρια εργασίας του αγαπημένου, ούτε με τη φιλοδοξία γενικότερα, ίσα ίσα τα θεωρώ όλα αυτά πολύ υγιή!

Δεν το συζητώ πως επουδενί λόγω δέ θα δεχόμουν να θέσω ή να μου θέσουν το δίλημμα "δουλειά η καριέρα!" Ίσα-ίσα, το να είσαι περήφανος για τον άνθρωπό σου όταν έχει πετύχει και συνεχίζει να πετυχαίνει τους στόχους του, είναι το πιό γλυκό πράγμα σε αυτή τη ζωή, κι ας τον βλέπεις μόνο τα σαββατοκύριακα!!!

Με τη μαλακισμένη συμπεριφορά, την αγένεια και το θράσσος τραβάω μεγάλο ζόρι!
Στη συγκεκριμένη περίπτωση έτυχε και η γκόμενα την ψώνισε λόγω δουλειάς, γι αυτό το σχολίασα, άλλοι την ψωνίζουν και από το τίποτα...

Ού μπλέξεις...well come back!!

Anonymous said...

περαστικά σου patsiouri ελπίζω να αναρρώσεις soon.... ούτε που θυμάμαι με πόσες φίλες μου δεν μιλάμε πια... όχι λόγω της αλλαγής συμπεριφοράς μόνο αλλά και επειδή χαθήκαμε κάπου ανάμεσα στις σπουδές.... είναι λιγάκι άσχημο και στην αρχή με πείραζε αλλά τώρα είμαι οκ. βέβαια ζηλεύω λιγάκι τον καλό μου γιατί έχει κρατήσει φιλίες με παιδιά από το νηπιαγωγείο του και είναι πραγματικά πολύ όμορφο να τους ακούς να λένε ιστορίες.... μην μασάς όμως... αν δεν σου κάνει η φίλη σου προχώρα...!!!
φιλάκια....
και περαστικά σου......

Anonymous said...

Λιαν συντόμος...τελειώνω με τα χρωστούμενα και σου έρχετε!!

Τζων Μπόης said...

oh dear...!

vlacha said...

patsiouraki σε καταλαβαίνω απόλυτα! Απλώς είναι χαρακτηριστικό της εποχής μας να καβαλάνε το καλάμι οι άνθρωποι, είναι πολύ εύκολο! Και από τον καθένα παίρνουμε τα θετικά του και προσπαθούμε να ανεχτούμε τα αρνητικά του. Το λέω αυτό γιατί δεν νομίζω ότι η φίλη σου θα αλλάξει δραματικά τώρα που της μίλησες, αλλά δεν είναι λόγος να σταματήσετε να κάνετε παρέα.

Κατουρημένη ποδιά said...

πατσιούρι άνοιξε δικιά σου εταιρία..

patsiouri said...

-Spaigeck ευχαριστώ ρέ, εγώ δέν είμαι πολύ υπέρ του να κρατάς ΟΛΟΥΣ τους παιδικούς σου φίλους...ο.κ, σίγουρα με κάποια 'ατομα θα πάρετε τον ίδιο δρόμο οπότε και συνεχίζεις να τους κάνεις παρέα..αλλά κάποιοι άλλοι απλά δέν παλεύονται και καλύτερα η σχέση να κοπεί παρά να καταντήσει τυπική!

-Μαράκι περιμένω και θα έχεις comment ένα σεντόνι από'δώ μέχρι το γραφείο σου!!

-John boy...αυτό το oh dear ήταν πολύ σπαραχτικό...Να υποθέσω πως περνάς τα ίδια???
Φιλάκι στο μικρουλάκι!

-Vlacha μου ξέρεις τί??? Γενικά βαριέμαι να κάνω προσπάθειες με τους ανθρώπους, εννοείται πως εξαιρούνται 5-6 ή και 10 άτομα..Όσον αφορά στους υπόλοιπους είμαι της λογικής "ότι σε χαλάει πέτα το" ό ξέρω πως ακούγεται καφρίλα αλλά δέν το'χω το χάρισμα..

-Κατουρημένη ποδιά θα ανοίξω και θα τους βάζω κάθε πρωί να κάνουν μία ώρα πούς άπς και να τραγουδούν τον ύμνο της εταιρείας!! Το είχα δεί κάποτε στις ειδήσεις που όντως γινόταν κάπου, ήταν so funny!!!
Το τραγουδάκι τελείως προσκοπικό, πήγαινε κάπως έτσι...¨ενα δύο τρία΄, όλα για την εταιρεία, μία είναι η σωτηρία, να δουλεύει η εταιρεία!!


-

Άρης said...

χμμμ δύσκολα μας βάζεις είναι οι «ΕΤΑΙΡΕΙΟΚΑΒΛΟΙ» τόσο κακοί ;;; Είναι λόγος η χαρά μερικών για χαζομάρες άνευ ουσίας να περνάνε από καλύτερή μου φίλη σε δεν ξαναμιλάω μαζί της ;;; Τόσα χρόνια δεν έκανε τίποτα που να δείχνει προς τα πού βαδίζει ;;; Και δεν νομίζω ότι δεν υπάρχει και κάτι πιο βαθύ μέσα της αλλιώς πως την έκανες παρέα τόσο καιρό (υποθέτω) είναι κρίμα να χάνονται φιλίες για τέτοιες χαζομάρες.

Δώσε της την ευκαιρία να επανορθώσει ότι κακό έκανε …

patsiouri said...

Επαναλαμβάνω για πολλοστή φορά πως εμένα δέ μου έκανε κάτι!! Σκόπευω να διευκρινίσω τί ακριβώς έχει παιχτεί, σόυ λέω μόνο πως από την προαγωγή της και μετά όποτε βγαίναμε έξω γινόμασταν ρόμπα γιατί είχε βρίσει όλους τους σερβιτόρους, μπάρμεν, ταξιθέτριες...γενικώς άτομα που "αντί να δουλεύουν ξύνονται...όχι όπως στη δικιά της δουλειά!!"

Έχω ξαναγυρίσει μόνη μου πίσω να απολογηθώ στο δυστυχές προσωπικό που έπεσε στο δρόμο μας άπειρες φορές!!

Αυτά δέν προυπήρχαν, είναι συμπτώματα του τελευταίου χρόνου, γι αυτό ήμασταν τόσο καλά πρίν..

~~kindergarden teacher ~~ said...

πωπω βρε πατσιουράκι σπαστικο που ειναι ολοαυτο ..εγω θα καθομουν να της ελεγα ποσο ασχημα ειν αυτα που κανει ,κι οτι δεν κανει η δουλεια τον ανθρωπο ...καιτα μεγαλεια ...να τα κοψει ..

patsiouri said...

Σιγά τα μεγαλεία...σά σκλαβάκι δουλεύει και όχι με ιδιαίτερα καλές αποδοχές, απλά της έχουν κάνει πλύση εγκεφάλου-τί έξυπνη πο είσαι-τί γρήγορη-τί μεθοδική-όταν αναλαμβάνεις εσύ πάνε όλα ρολόι-κάποτε θα γίνεις διευθύντρια...κτλ!!

annamaria said...

Εμαθα πως καποια φιλεναδιτσα ειναι αρρωστουλα!!
Ετρεξα να της πω περαστικα,
μπορα ειναι θα περασει.
Φιλια πολλα!!

Katerina ante portas said...

Ωχ ωχ μου θύμισες τα ..νιάτα μου!

Anonymous said...

Δώστε μου χρήμα και κρατήστε τους τίτλους σας χορτάσαμε...

Patsiouri είσαι αρρωστούλι?
Περαστικούλια βρε!!

Άρης said...

Αγαπητό πατσιουρι, δεν ήθελα ούτε να αμφισβητήσω τα λεγόμενα σου ούτε τίποτα τέτοιο, απλά πάντα στεναχωριέμαι όταν φίλοι χωρίζουν (μου έχει συμβεί και εμένα επανειλημμένα). Το μόνο που ήθελα να πω και σορρυ αν είπα κάτι που δεν άρμοζε, ήταν να ξανασκεφτείς την σχέση σου με την φίλη σου, τίποτα άλλο …

Αν τα προβλήματα είναι τόσο τρομερά και βέβαια έχεις όχι μόνο το δικαίωμα αλλά επιβάλετε πολλές φορές το να διακόψεις σχέσεις.

Και συγγνώμη για την παρέμβαση.

patsiouri said...

Άχ, από μωρό έχω να αρρωστήσω έτσι...41 έφτασα τη νύχτα..ευτυχώς αυτή τη στιγμή είναι σε καταστολή!!

--Γυρολόγε κατα πρώτον καλωσήρθες, κατά δεύτερον συμφωνώ απολύτως!

-Άννα Μαράκι μου ευχαριστώ πού-πολύ-πολύ!!!

-Κατερίνα μου ελπίζω οι δικοί σου φίλοι τελικώς να έβαλαν μυαλό, όταν τους έφυγε ο ενθουσιασμός των πρώτων χρόνων!!!

-Μαράκι είπαμε, είσαι το alter ego μου!! Εννοείται, πληρώστε μας εμάς καλύτερα και κρατήστε όσους τίτλους θέλετε...εμείς μόνο με το χρήμα αποδίδουμε!!!

-Εντροπία μου όχι βρέ, καθόλου δέν είπες κάτι λάθος!! Απλά επειδή οι περισσότεροι νόμιζαν πως η κοπέλα μου έκανε κάτι εμένα, ήθελα να διευκρινίσω πως το πρόβλημα δέν ήταν μεταξύ μας!!
Καλά έκανες και μίλησες, κι εγώ το θεωρώ πολύ φυσικό κάποιος να πορώνεται με μικροπράγματα, φτάνει όμως αυτό να του βγαίνει σε ενθουσιασμό, όχι σε αγένεια!!

Άν είμαι καλύτερα μετά θα ανεβάσω και το πόστ με το επεισόδιο!!

Σας ευχαριστώ όλους!!

~~kindergarden teacher ~~ said...

....Μπανακι η ντουσακι χλιαροοοοοοοο οταν εχεις τοσο πυρετοοοοοοο...μικρο μου
αντε περασε;΄

patsiouri said...
This comment has been removed by the author.
anima rana said...

Tο κοτέτσι μου είναι γυάλινο. Και όλοι εκεί μέσα έχουν πιάσει τον παπά από τα @#$%^&*!!!

Δεν θέλω να συνεχίσω γιατί θα παραφερθώ.

Ανυποφοροι, αγενείς, κακοί, σνόμπ και ΑΝΘΡΩΠΑΚΙΑ!

...και κάπου εκεί ανάμεσά τους είμαι κι εγώ.

τι τιμωρία.

patsiouri said...

Σεβάκι μου καλύτερα, μόνο που στα καπάκια μου ήρθε περίοδος,,,δυστυχώς την περνάω χειρότερα από τον πυρετό!!!(σόρι αγόρια!)

Βατραχάκι κουράγιο...ελπίζω να τους ξεφορτωθείς κάποτε και να βρείς μία χαλαρή και καλοπληρωμένη δουλειά στο νησί των ονείρων σου, παρέα με το βατραχούλη σου και το Σεβάκι βεβαίως βεβαίως!!